«حوادثی شبیه ماجرای بروکسل و پاریس احتمالا تکرار خواهند شد؛ یکی نوشته: «تقصیر غربی‌هاست که روزی مدرسه‌های طالبان را به راه انداختند برای توازن قدرت در خاورمیانه و حالا حق‌شان است که...»
دیگری نوشته: «تقصیر عربستان است که به اینها پول داده تا...»
اما و هزار اما؛ که مکتب و مدرسه، «راه‌انداختنی» نیست! پول و اسلحه هم شرط کافی برای هیچ دامن و دامنه‌ای نیست. ذهنیّتِ طالبانی از قدیم هم «مکتب» داشت، هم «قدرت» داشت، هم «وسعت»؛ فقط «فرصت» نداشت و اگر غرب هم این فرصت را در برهه‌ای از تاریخ برایش مهیا نمی‌کرد فرصت دیگری پیدا می‌شد!
درست یا غلط، این طبیعتِ قدرت است که یا فرصت می‌آفریند برای «منفعت»، یا از فرصت‌ها استفاده می‌کند باز هم برای منفعت. اسمش را هم می‌گذارد منافع ملی.
این بیماری را نباید تنها در قدرت و ثروت و سیاست جستجو کرد؛ همین روزها، دونالد ترامپ هم صد نکته غیرِ دلار می‌خواست تا مقبولِ بخشی از آمریکایی‌های ترامپ‌پرور شود چنانکه برنی سندرز هم که میلیاردهای ترامپ را نداشت حالا... و از این مثال‌ها بسیار می‌توان آورد.
تاریخ، تقصیر چپ یا راست نیست؛ نازیسم و فاشیسم و پاپیسم هم تقصیرِ تبار یا محصولِ قراری نبودند.
خیلی‌ها در جهان منتظر فرصت‌اند و این فرصت را دیر یا زود پیدا می‌کنند (چنانکه حکومت اسلامی، نسخه‌ی رؤیاییِ بسیاری از مردم ایران بود و اگر جمهوری اسلامی فرصت نمی‌یافت و امتحان پس نمی‌داد تا هزار سال دیگر باز هم ملتی، منتظر حکومتی از این دست می‌ماندند تا گره از کار فروبسته‌ی‌شان بگشاید).
حتی تبعیضی «ساخته و پرداخته» هم میان کابُل و بروکسل نیست و همه چیز روند طبیعیِ خود را می‌گذرانَد! هر جا «مرگ» بیشتر «عادی‌سازی» شود این حوادث، کمتر به چشم می‌آیند بر خلاف سرزمین‌هایی که «زندگی» بیشتر از هر چیز دیگری قدر و حُرمت می‌بیند. مرگ را ذهن‌ها و زبان‌ها و کتاب‌ها و مکتب‌ها عادی‌سازی و ترویج می‌کنند؛ اسلحه‌ها و هواپیماها بهانه‌اند!
#تروریسم، نحوه‌ای از زیستن و #اندیشیدن است و جز در یک تأمّل و تمرین و تجربه‌ی طولانی «مهار» نمی‌شود.
جهان، اگر بنا باشد بر مدار «انسان» نگردد (انسان بدون هیچ پیشوند و پسوندی) نه تنها #داعشیزم که هزار «ایسم» دیگر در شرق و غرب عالم هنوز منتظر فرصت‌اند و در کمینِ تاریخ و #انسان نشسته‌اند.
این و آن را متهم نکنیم. نگاهی به خودمان بیندازیم و دعواهای‌مان... تروریسم دقیقاً همین جاست؛ لابه‌لای رؤیاهای ما و کلمه‌های ما!
#محمدجواد_اکبرین، دين‌پژوه و #روزنامه‌نگار
عكس:فرودگاه #بروكسل. بلژيک
شما چه فکر می‌کنید؟
@Tavaana_TavaanaTech
دیگری نوشته: «تقصیر عربستان است که به اینها پول داده تا...»
اما و هزار اما؛ که مکتب و مدرسه، «راه‌انداختنی» نیست! پول و اسلحه هم شرط کافی برای هیچ دامن و دامنه‌ای نیست. ذهنیّتِ طالبانی از قدیم هم «مکتب» داشت، هم «قدرت» داشت، هم «وسعت»؛ فقط «فرصت» نداشت و اگر غرب هم این فرصت را در برهه‌ای از تاریخ برایش مهیا نمی‌کرد فرصت دیگری پیدا می‌شد!
درست یا غلط، این طبیعتِ قدرت است که یا فرصت می‌آفریند برای «منفعت»، یا از فرصت‌ها استفاده می‌کند باز هم برای منفعت. اسمش را هم می‌گذارد منافع ملی.
این بیماری را نباید تنها در قدرت و ثروت و سیاست جستجو کرد؛ همین روزها، دونالد ترامپ هم صد نکته غیرِ دلار می‌خواست تا مقبولِ بخشی از آمریکایی‌های ترامپ‌پرور شود چنانکه برنی سندرز هم که میلیاردهای ترامپ را نداشت حالا... و از این مثال‌ها بسیار می‌توان آورد.
تاریخ، تقصیر چپ یا راست نیست؛ نازیسم و فاشیسم و پاپیسم هم تقصیرِ تبار یا محصولِ قراری نبودند.
خیلی‌ها در جهان منتظر فرصت‌اند و این فرصت را دیر یا زود پیدا می‌کنند (چنانکه حکومت اسلامی، نسخه‌ی رؤیاییِ بسیاری از مردم ایران بود و اگر جمهوری اسلامی فرصت نمی‌یافت و امتحان پس نمی‌داد تا هزار سال دیگر باز هم ملتی، منتظر حکومتی از این دست می‌ماندند تا گره از کار فروبسته‌ی‌شان بگشاید).
حتی تبعیضی «ساخته و پرداخته» هم میان کابُل و بروکسل نیست و همه چیز روند طبیعیِ خود را می‌گذرانَد! هر جا «مرگ» بیشتر «عادی‌سازی» شود این حوادث، کمتر به چشم می‌آیند بر خلاف سرزمین‌هایی که «زندگی» بیشتر از هر چیز دیگری قدر و حُرمت می‌بیند. مرگ را ذهن‌ها و زبان‌ها و کتاب‌ها و مکتب‌ها عادی‌سازی و ترویج می‌کنند؛ اسلحه‌ها و هواپیماها بهانه‌اند!
#تروریسم، نحوه‌ای از زیستن و #اندیشیدن است و جز در یک تأمّل و تمرین و تجربه‌ی طولانی «مهار» نمی‌شود.
جهان، اگر بنا باشد بر مدار «انسان» نگردد (انسان بدون هیچ پیشوند و پسوندی) نه تنها #داعشیزم که هزار «ایسم» دیگر در شرق و غرب عالم هنوز منتظر فرصت‌اند و در کمینِ تاریخ و #انسان نشسته‌اند.
این و آن را متهم نکنیم. نگاهی به خودمان بیندازیم و دعواهای‌مان... تروریسم دقیقاً همین جاست؛ لابه‌لای رؤیاهای ما و کلمه‌های ما!
#محمدجواد_اکبرین، دين‌پژوه و #روزنامه‌نگار
عكس:فرودگاه #بروكسل. بلژيک
شما چه فکر می‌کنید؟
@Tavaana_TavaanaTech
گناه بچه‌ها چیه؟
شعر «گناه بچه‌های چیه» از شاعر و ترانه‌سرای ایرانی، بابک صحرایی است که #داریوش اقبالی آن را اجرا کرده کرده است.
بابک صحرایی متولد ۱۵ فروردین ۱۳۵۸ در تهران است.
او ترانه‌سرا، #شاعر، #نویسنده، #روزنامه‌نگار و #مهندس کامپیوتر ایرانی است. او هم‌اکنون سردبیری ماهنامه هفت‌نگاه را عهده‌دار است. تا کنون بیش از ۵۰۰ ترانه از بابک صحرایی اجرا شده است.
به امید جهانی بدون جنگ و دنیایی به‌تر برای کودکان؛ کودکانی که در چنگال فقر و جنگ اسیرند.
#موسیقی #ترانه
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
شعر «گناه بچه‌های چیه» از شاعر و ترانه‌سرای ایرانی، بابک صحرایی است که #داریوش اقبالی آن را اجرا کرده کرده است.
بابک صحرایی متولد ۱۵ فروردین ۱۳۵۸ در تهران است.
او ترانه‌سرا، #شاعر، #نویسنده، #روزنامه‌نگار و #مهندس کامپیوتر ایرانی است. او هم‌اکنون سردبیری ماهنامه هفت‌نگاه را عهده‌دار است. تا کنون بیش از ۵۰۰ ترانه از بابک صحرایی اجرا شده است.
به امید جهانی بدون جنگ و دنیایی به‌تر برای کودکان؛ کودکانی که در چنگال فقر و جنگ اسیرند.
#موسیقی #ترانه
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇