علیه فراموشی،
قدرت واقعی اینجاست، جایی که روایت یک مادر داغدار از جزئیات تیراندازی به خودروی خانواده‌اش، خط بطلانی بر تبلیغات حکومت می‌کشد.
حکومت بعد از قتل کیان پیرفلک و جمعی دیگر از شهروندان ایذه، تلاش کرد تا با سر هم کردن داستان‌هایی، جنایت را به نیروهای مخالف نسبت دهد، اما نتوانست. یکی از موثرترین افراد مادر زیرک و هوشیار کیان پیرفلک بود که با این صلابت و قدرت روایت واقعی را بیان می‌کند.

آن هم در مراسم خاکسپاری فرزندش و بعد گذراندن شبی پر مصیبت.

در ویدیو اشتباهی ۱۴۰۲ نوشته شده است.

#ماه‌‌منیر_مولایی_راد #کیان_پیرفلک #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

برای کیان پیرفلک، ماه‌منیر مولایی‌راد و میثم پیرفلک، علیه فراموشی

ویدیوی ارسالی مخاطبان

- مگر می‌شود کشته شدن کیان و رشادت مادرش و شهامت پدرش (در معرفی قاتل فرزندش) را فراموش کرد؟
این خانواده چقدر در این یک سال سختی کشیدند و زندگی‌شان کلا دگرگون شد. خانواده‌ای که با همه مشکلات زندگی در ایران داشتند تلاش می‌کردند که زندگی شادی داشته باشند، دلخوشی‌شان پسر باهوش‌شان بود ...

#کیان_پیرفلک #ماهمنیر_مولایی_راد #میثم_پیرفلک
#ایذه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حسین رونقی، زندانی سیاسی سابق، ضمن انتشار این تصویر از خانواده کیان پیرفلک نوشت:

به‌نام خدای رنگین کمان

برای آنان‌که «عشق و زخم‌شان از یک تبار» است.
برای خانواده کیان پیرفلک.

زندگی کردن، بزرگترین انتقام ما از دشمنان زندگی و شادی است. این مداومت و ایستادگی، در تاریخ ستم این ایام ایران، ثبت خواهدشد. آیندگان، مردمان زخم خورده ایران، جان‌باختگان راه آزادی و دادخواهان ما را این‌گونه به‌یاد خواهند آورد:
آنانکه «عشق و زخمشان از یک تبار» بود.

سجاد، عموی کیان، سال قبل و پیش از رخدادهای خیزش زن، زندگی، آزادی، قصد آغاز زندگی‌ای جدید و برگزاری جشن و مراسم خاص آن را داشت.
پارسال، بی‌شک کیان هم در دنیای کودکانه و شاد خود، منتظر جشن عروسی بود. مانند اغلب کودکان. که منتظر بهانه های خنده، رقص و پایکوبی هستند.
اما نشد و نگذاشتند. و این حق شادی اندک، از کیان و خانواده پیرفلک سلب شد.
امیدوارکننده است که خانواده پیرفلک هم مانند بسیاری دیگر، تسلیم مطلق دشمنان زندگی و پیام‌آوران نیستی و رنج، نشده‌اند و درتقابل با نیروهای پلیدی و دمیدن آنها برصور مرگ و ترس و یأس، بر زندگی می‌دمند.

ما نیاز داریم به مسیر روشن‌شده از چراغ‌های امید، برای هدف عبورمان از مصیبت‌های هرروز و طی کردن راه دشوار و طولانی‌مان، تا آزادی. ما نیاز داریم که امید را در وضعیت ناامیدی مطلق برای یافتن نجات‌دهنده‌ با همین روشنایی نور «زندگی» بازیابی کنیم و در خود حفظ کنیم.

همان‌طور که درد زخم‌های ما در یکسالی که گذشت، جمعی بود، شادی های ما نیز جمعی هستند و وابسته به شادی‌های دیگران.

این سبک از زندگی مردم ایران که اینطور پیوسته به‌هم و هم‌درد و هم‌دل هستند، گرچه حاصل خون‌های بی‌گناهان برزمین است، اما دستاورد مبارزه همان‌هاست. چیزی که پایه‌های ستم را به لرزه درمی‌آورد. اتحاد ما و درک غم و شادی ما به‌صورت جمعی است. سبکی از زندگی که مردم ایران در یکسال اخیر، میان تمام مصیبت‌ها و اخبار خون و سرکوب و اعدام، آفریده‌اند زندگی‌ای که محوریت آن، «وفاداری به نوع انسان» و «دوست داشتن میهن» است.

ادامه مطلب...

@Hosseinronaghi

#کیان_پیرفلک #ماهمنیر_مولایی_راد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech