ابراهیم نبوی، طنزپرداز، به زندگی خود پایان داد
ابراهیم نبوی، نویسنده، طنزپرداز و روزنامه‌نگار برجسته ایرانی، در ۶۴ سالگی در شهر سیلورسپرینگ ایالت مریلند آمریکا به زندگی خود پایان داد. خانواده او در بیانیه‌ای اعلام کردند که نبوی در سال‌های اخیر به شدت از افسردگی و دلتنگی برای وطن رنج می‌برد و هرگز نتوانست با اقامت اجباری و زندگی دور از ایران کنار بیاید. او یکی از برجسته‌ترین چهره‌های طنز سیاسی معاصر ایران بود که با آثار و نوشته‌هایش نقشی ماندگار در تاریخ مطبوعات ایران ایفا کرد.
ابراهیم نبوی در سال ۱۳۳۷ در آستارا متولد شد و پیش از انقلاب ۱۳۵۷ در رشته جامعه‌شناسی در دانشگاه شیراز پذیرفته شد و پس از انقلاب تحصیلاتش را در دانشگاه تهران ادامه داد.
او بین سال‌های ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۴ مدیر دفتر سیاسی وزارت کشور بوده است.
آقای نبوی گرچه در اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد در نشریه حوزه هنری، نشریه طنز گل‌آقا، همشهری و برخی نشریات سینمایی می‌نوشت، اما فعالیت با حرفه‌ای خود به عنوان طنزنویس پس از دوم خرداد ۱۳۷۶ و با گشایش فضای سیاسی شناخته شده است و در روزنامه‌های برجسته‌ای مانند جامعه، توس، نشاط و عصر آزادگان به نوشتن پرداخت. ستون‌های طنز او، مانند ستون پنجم و بی‌ستون، سبکی نو در طنز سیاسی ایران ایجاد کرد که در آن با نقیضه و پارودی، ساختارهای تبلیغاتی حکومت را به سخره می‌گرفت.
آثار نبوی پس از توقیف‌های پیاپی روزنامه‌ها، در رسانه‌های خارج از کشور ادامه یافت. او با رادیو زمانه، روزآنلاین، صدای آمریکا و بی‌بی‌سی فارسی همکاری کرد و به اجرای استندآپ کمدی در کشورهای مختلف پرداخت. از ویژگی‌های سبک او، استفاده از طنز برای بیان واقعیت‌های تلخ اجتماعی و سیاسی بود؛ طنزی که در عین تلخی، خنده را به لب خواننده می‌آورد و او را به تأمل وا‌می‌داشت.
نبوی در سال‌های اخیر به دلیل فشارهای ناشی از زندگی در تبعید و دوری از وطن، با افسردگی عمیقی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. او، که در دهه ۱۳۸۰ و پس از چندین بار بازداشت و محاکمه از ایران خارج شده بود، بارها در نوشته‌هایش به حسرت و دلتنگی برای وطن اشاره کرد. خانواده او در بیانیه‌ای اعلام کردند: «پدرمان در حالی از دنیا رفت که هرگز نتوانست با اقامت اجباری خود در غربت کنار بیاید.»
مرگ ابراهیم نبوی تنها پایان یک زندگی نیست؛ بلکه انعکاسی است از رنج جانکاهی که تبعید بر بسیاری از هنرمندان، اندیشمندان، فعالان و دیگر مهاجران ایرانی تحمیل کرده است.
در سال‌های گذشته مواضع سیاسی متغیر و گاه نزدیک به اصلاح‌طلبان او، برای جامعه‌ای که از اصلاح‌طلب و اصولگرا عبور کرده بودند، انتقادبرانگیز شده بود، اما با این حال نمی‌توان منکر نبوغ ابراهیم نبوی در طنزنویسی و تاثیرش در طنز معاصر ایران شد.
ابراهیم نبوی رفت اما، آثار و نوشته‌هایش همچنان زنده‌اند و او را به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین طنزنویسان معاصر ایران در یادها ماندگار خواهند کرد.
نویسنده مجموعه لغتنامه کدخدا که چند سال پیش با امضای کدخدای علی‌آباد سفلی در آموزشکده توانا منتشر شده بود، آقای ابراهیم نبوی بود. لینک یکی از قسمت‌ها:
https://www.tavaana.org/loghatnameh_kadkhoda4/
همچنین ایشان سال‌ها پیش دوره «طنز و نویسندگی احساس‌برانگیز» را در آموزشکده توانا تدریس کرده بود:
https://tavaana.org/1-what-is-emotive-writing/
آموزشکده توانا، فقدان این طنزنویس و روزنامه‌نگار را به خانواده‌اش تسلیت می‌گوید و برای آن‌ها صبر و شکیبایی آرزو می‌کند.
#ابراهیم_نبوی #طنز #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
ابراهیم نبوی، نویسنده، طنزپرداز و روزنامه‌نگار برجسته ایرانی، در ۶۴ سالگی در شهر سیلورسپرینگ ایالت مریلند آمریکا به زندگی خود پایان داد. خانواده او در بیانیه‌ای اعلام کردند که نبوی در سال‌های اخیر به شدت از افسردگی و دلتنگی برای وطن رنج می‌برد و هرگز نتوانست با اقامت اجباری و زندگی دور از ایران کنار بیاید. او یکی از برجسته‌ترین چهره‌های طنز سیاسی معاصر ایران بود که با آثار و نوشته‌هایش نقشی ماندگار در تاریخ مطبوعات ایران ایفا کرد.
ابراهیم نبوی در سال ۱۳۳۷ در آستارا متولد شد و پیش از انقلاب ۱۳۵۷ در رشته جامعه‌شناسی در دانشگاه شیراز پذیرفته شد و پس از انقلاب تحصیلاتش را در دانشگاه تهران ادامه داد.
او بین سال‌های ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۴ مدیر دفتر سیاسی وزارت کشور بوده است.
آقای نبوی گرچه در اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد در نشریه حوزه هنری، نشریه طنز گل‌آقا، همشهری و برخی نشریات سینمایی می‌نوشت، اما فعالیت با حرفه‌ای خود به عنوان طنزنویس پس از دوم خرداد ۱۳۷۶ و با گشایش فضای سیاسی شناخته شده است و در روزنامه‌های برجسته‌ای مانند جامعه، توس، نشاط و عصر آزادگان به نوشتن پرداخت. ستون‌های طنز او، مانند ستون پنجم و بی‌ستون، سبکی نو در طنز سیاسی ایران ایجاد کرد که در آن با نقیضه و پارودی، ساختارهای تبلیغاتی حکومت را به سخره می‌گرفت.
آثار نبوی پس از توقیف‌های پیاپی روزنامه‌ها، در رسانه‌های خارج از کشور ادامه یافت. او با رادیو زمانه، روزآنلاین، صدای آمریکا و بی‌بی‌سی فارسی همکاری کرد و به اجرای استندآپ کمدی در کشورهای مختلف پرداخت. از ویژگی‌های سبک او، استفاده از طنز برای بیان واقعیت‌های تلخ اجتماعی و سیاسی بود؛ طنزی که در عین تلخی، خنده را به لب خواننده می‌آورد و او را به تأمل وا‌می‌داشت.
نبوی در سال‌های اخیر به دلیل فشارهای ناشی از زندگی در تبعید و دوری از وطن، با افسردگی عمیقی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. او، که در دهه ۱۳۸۰ و پس از چندین بار بازداشت و محاکمه از ایران خارج شده بود، بارها در نوشته‌هایش به حسرت و دلتنگی برای وطن اشاره کرد. خانواده او در بیانیه‌ای اعلام کردند: «پدرمان در حالی از دنیا رفت که هرگز نتوانست با اقامت اجباری خود در غربت کنار بیاید.»
مرگ ابراهیم نبوی تنها پایان یک زندگی نیست؛ بلکه انعکاسی است از رنج جانکاهی که تبعید بر بسیاری از هنرمندان، اندیشمندان، فعالان و دیگر مهاجران ایرانی تحمیل کرده است.
در سال‌های گذشته مواضع سیاسی متغیر و گاه نزدیک به اصلاح‌طلبان او، برای جامعه‌ای که از اصلاح‌طلب و اصولگرا عبور کرده بودند، انتقادبرانگیز شده بود، اما با این حال نمی‌توان منکر نبوغ ابراهیم نبوی در طنزنویسی و تاثیرش در طنز معاصر ایران شد.
ابراهیم نبوی رفت اما، آثار و نوشته‌هایش همچنان زنده‌اند و او را به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین طنزنویسان معاصر ایران در یادها ماندگار خواهند کرد.
نویسنده مجموعه لغتنامه کدخدا که چند سال پیش با امضای کدخدای علی‌آباد سفلی در آموزشکده توانا منتشر شده بود، آقای ابراهیم نبوی بود. لینک یکی از قسمت‌ها:
https://www.tavaana.org/loghatnameh_kadkhoda4/
همچنین ایشان سال‌ها پیش دوره «طنز و نویسندگی احساس‌برانگیز» را در آموزشکده توانا تدریس کرده بود:
https://tavaana.org/1-what-is-emotive-writing/
آموزشکده توانا، فقدان این طنزنویس و روزنامه‌نگار را به خانواده‌اش تسلیت می‌گوید و برای آن‌ها صبر و شکیبایی آرزو می‌کند.
#ابراهیم_نبوی #طنز #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech