This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
اگر صد ناپسند آید ز درویش / رفیقانش یکی از صد ندانند
وگر یک بذله گوید پادشاهی / از اقلیمی به اقلیمی رسانند
.
انتقاد شنیدنی رضا رفیع از #سلبریتی ها و چهره‌هایی که تاب انتقاد مردم را ندارند. او اولا از رامبد جوان بابت اینکه حرفش با عملش نمی‌خواند انتقاد می‌کند و سپس از اینکه سلبریتی‌ها گمان می‌برند مردم فقط باید از آنان تمجید کنند انتقاد می‌کند.
.
او با نقل شعر بالا از سعدی می‌گوید، همانطور که از تمجید و محبوبیت بین مردم لذت می‌برید باید خود را مهیای انتقاد آنان هم بکنید؛ چون همیشه در دید مردم هستید.
#رامبدجوان
@Tavaana_TavaanaTech
وگر یک بذله گوید پادشاهی / از اقلیمی به اقلیمی رسانند
.
انتقاد شنیدنی رضا رفیع از #سلبریتی ها و چهره‌هایی که تاب انتقاد مردم را ندارند. او اولا از رامبد جوان بابت اینکه حرفش با عملش نمی‌خواند انتقاد می‌کند و سپس از اینکه سلبریتی‌ها گمان می‌برند مردم فقط باید از آنان تمجید کنند انتقاد می‌کند.
.
او با نقل شعر بالا از سعدی می‌گوید، همانطور که از تمجید و محبوبیت بین مردم لذت می‌برید باید خود را مهیای انتقاد آنان هم بکنید؛ چون همیشه در دید مردم هستید.
#رامبدجوان
@Tavaana_TavaanaTech
اگر مرهم نیستید نمک بر زخم هم نباشید
نوشته مهدی نوذر، از مخاطبان توانا، خطاب به سلبریتی‌ها
لطفا شما هم نظر خود را درباره نوشته این مخاطب بنویسید.
«این روزها با بالاگرفتن اعتراضات مردمی در کشور در پی گرانی‌های بی‌سابقه و کاهش قدرت خرید مردم تا حدی که دیگر حتی اقلام ساده‌ای نظیر ماکارونی و مرغ هم به لاکچری‌ها پیوستند و همین‌طور جنایت آبادان که منجر به کشته‌شدن تعداد زیادی از هموطنان بی‌گناه‌مان شد. مسئله مسئولیت و یا عدم مسئولیت مدنی سلبریتی‌ها پررنگ‌تر به نظر می‌رسد.
برخی بر این باورند هنرمندان و بازیگران و ورزشکاران با توجه به اینکه با استعداد ذاتی خود مدارج ترقی را پیمودند، هیچ مسئولیتی در قبال مردم ستمدیده ندارند و عملا اگر هر نوع کنش یا واکنش از خود نشان دهند از دنیای حرفه‌ای‌گری فاصله گرفته‌اند !! ولی مگر دنیای حرفه‌ای که از آن یاد می‌شود جدای از مردم است؟ یک هنرمند هرچقدر با استعداد و پرتلاش، اگر مردم او را نبینند و هنرش را نخواهند، آیا به دنیای حرفه‌ای وارد خواهد شد و او را به عنوان سلبیریتی خواهند شناخت؟ قطعا پاسخ خیر است. مردم فاکتور اصلی برای پرواز یک هنرمند و ورزشکار و دیده‌شدن‌اش خواهند بود.
اما متاسفانه در ایران هنرمندان و سلبریتی‌های ما اکثریت به بهانه‌های واهی و مختلف در بزنگاه‌ها از حمایت مردم به دلایلی که ذکر شد و با توجیه ما سیاسی نیستیم شانه خالی می‌کنند.
شاید سکوت‌شان دردناک باشد ولی عمق فاجعه و درد انجا شدت می‌گیرد که این افراد علی‌رغم شرایط بدی که به ملت ایران می‌گذرد، تریبون حکومت می‌شوند و در پی نرمالیزه‌کردن و عادی‌نشان‌دادن رفتار خثمانه و ددمنشانه‌ی حکومت هستند. نمونه و مصداق مشخص آن که این روزها در فضای مجازی مطرح شده است، بوسه نوید محمدزاده بازیگر سینما بر روی فرش قرمز فستیوال کن به همسر خود است؛ همه ما می‌دانیم این رفتار در ایران به صورت قانون نانوشته جرم محسوب می‌شود و اگر هنرمندی همسر خود را در فضای عمومی ببوسد، برادران نشریه «یالثارات» توهین‌هایی نظیر دیاثت را حواله‌ی آن شخص خواهند کرد یا حتی ممکن است کار به دلیل بی‌ناموسی به دادسرای هنر و رسانه و در بهترین حالت به ممنوع‌التصویرشدن ان شخص بیانجامد.
حال به نظر شما در چنین شرایطی با وجود طالبانیسم در ایران که مصادیق عشق‌ورزی حتی به خانواده در انظار را گناه می‌داند بوسه‌ی عاشقانه‌ی نوید محمدزاده جلوی دوربین‌ها جز عادی‌نشان‌دادن چنین رفتاری در فرهنگ ایران و فضای عمومی و به نوعی اعتبار دادن به حکومت تندروی جمهوری اسلامی نیست؟
یا در مثال دیگر، زمانی که مردم در خیابان‌های ایران آماج گلوله و باتوم قرار می‌گیرند عکس‌گرفتن مهدی طارمی با پرچم جمهوری اسلامی در تیم باشگاهی اروپایی خود جلو دوربین‌های دنیا چه پیامی درپی دارد؟ جز این است که من با میلیون‌ها فالووری که دارم، حامی جمهوری اسلامی هستیم و دادن اعتبار به حکومتی است که اگر به رفراندوم تن دهد، در خوش‌بینانه‌ترین حالت تایید حداقلی جمعیت کشور آن هم مزدوران و جیره‌خوران خود را دارا ست.
هنرمند بدون مردم هیچ است بسیاری از هنرمندان و سلبریتی‌ها بودند که علی‌رغم محبوبیت بالا متاسفانه در بزنگاه‌های مهم تاریخی جهت خلاف مردم را انتخاب کردند و برای همیشه حذف شدند که نمونه ساده آن علیرضا افتخاری بود، ولی در همان برهه که ایشان از دست احمدی‌نژاد لوح یادگار می‌گرفت، استاد شجریان صدای مردم شد و تا همیشه یادش در دل مردم زنده خواهد ماند.
اولین وظیفه هر هنرمند پس از کسب شهرت و قدرت، حفظ جایگاه در میان مردم است با مردم بخندد، با مردم گریه کند، از درد مردم بگوید و بنویسد در غیر این صورت یقینا به زباله‌دان فراموشی تاریخ سپرده خواهد شد.»
#یاری_مدنی_توانا #سلبریتی_ها #جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech
نوشته مهدی نوذر، از مخاطبان توانا، خطاب به سلبریتی‌ها
لطفا شما هم نظر خود را درباره نوشته این مخاطب بنویسید.
«این روزها با بالاگرفتن اعتراضات مردمی در کشور در پی گرانی‌های بی‌سابقه و کاهش قدرت خرید مردم تا حدی که دیگر حتی اقلام ساده‌ای نظیر ماکارونی و مرغ هم به لاکچری‌ها پیوستند و همین‌طور جنایت آبادان که منجر به کشته‌شدن تعداد زیادی از هموطنان بی‌گناه‌مان شد. مسئله مسئولیت و یا عدم مسئولیت مدنی سلبریتی‌ها پررنگ‌تر به نظر می‌رسد.
برخی بر این باورند هنرمندان و بازیگران و ورزشکاران با توجه به اینکه با استعداد ذاتی خود مدارج ترقی را پیمودند، هیچ مسئولیتی در قبال مردم ستمدیده ندارند و عملا اگر هر نوع کنش یا واکنش از خود نشان دهند از دنیای حرفه‌ای‌گری فاصله گرفته‌اند !! ولی مگر دنیای حرفه‌ای که از آن یاد می‌شود جدای از مردم است؟ یک هنرمند هرچقدر با استعداد و پرتلاش، اگر مردم او را نبینند و هنرش را نخواهند، آیا به دنیای حرفه‌ای وارد خواهد شد و او را به عنوان سلبیریتی خواهند شناخت؟ قطعا پاسخ خیر است. مردم فاکتور اصلی برای پرواز یک هنرمند و ورزشکار و دیده‌شدن‌اش خواهند بود.
اما متاسفانه در ایران هنرمندان و سلبریتی‌های ما اکثریت به بهانه‌های واهی و مختلف در بزنگاه‌ها از حمایت مردم به دلایلی که ذکر شد و با توجیه ما سیاسی نیستیم شانه خالی می‌کنند.
شاید سکوت‌شان دردناک باشد ولی عمق فاجعه و درد انجا شدت می‌گیرد که این افراد علی‌رغم شرایط بدی که به ملت ایران می‌گذرد، تریبون حکومت می‌شوند و در پی نرمالیزه‌کردن و عادی‌نشان‌دادن رفتار خثمانه و ددمنشانه‌ی حکومت هستند. نمونه و مصداق مشخص آن که این روزها در فضای مجازی مطرح شده است، بوسه نوید محمدزاده بازیگر سینما بر روی فرش قرمز فستیوال کن به همسر خود است؛ همه ما می‌دانیم این رفتار در ایران به صورت قانون نانوشته جرم محسوب می‌شود و اگر هنرمندی همسر خود را در فضای عمومی ببوسد، برادران نشریه «یالثارات» توهین‌هایی نظیر دیاثت را حواله‌ی آن شخص خواهند کرد یا حتی ممکن است کار به دلیل بی‌ناموسی به دادسرای هنر و رسانه و در بهترین حالت به ممنوع‌التصویرشدن ان شخص بیانجامد.
حال به نظر شما در چنین شرایطی با وجود طالبانیسم در ایران که مصادیق عشق‌ورزی حتی به خانواده در انظار را گناه می‌داند بوسه‌ی عاشقانه‌ی نوید محمدزاده جلوی دوربین‌ها جز عادی‌نشان‌دادن چنین رفتاری در فرهنگ ایران و فضای عمومی و به نوعی اعتبار دادن به حکومت تندروی جمهوری اسلامی نیست؟
یا در مثال دیگر، زمانی که مردم در خیابان‌های ایران آماج گلوله و باتوم قرار می‌گیرند عکس‌گرفتن مهدی طارمی با پرچم جمهوری اسلامی در تیم باشگاهی اروپایی خود جلو دوربین‌های دنیا چه پیامی درپی دارد؟ جز این است که من با میلیون‌ها فالووری که دارم، حامی جمهوری اسلامی هستیم و دادن اعتبار به حکومتی است که اگر به رفراندوم تن دهد، در خوش‌بینانه‌ترین حالت تایید حداقلی جمعیت کشور آن هم مزدوران و جیره‌خوران خود را دارا ست.
هنرمند بدون مردم هیچ است بسیاری از هنرمندان و سلبریتی‌ها بودند که علی‌رغم محبوبیت بالا متاسفانه در بزنگاه‌های مهم تاریخی جهت خلاف مردم را انتخاب کردند و برای همیشه حذف شدند که نمونه ساده آن علیرضا افتخاری بود، ولی در همان برهه که ایشان از دست احمدی‌نژاد لوح یادگار می‌گرفت، استاد شجریان صدای مردم شد و تا همیشه یادش در دل مردم زنده خواهد ماند.
اولین وظیفه هر هنرمند پس از کسب شهرت و قدرت، حفظ جایگاه در میان مردم است با مردم بخندد، با مردم گریه کند، از درد مردم بگوید و بنویسد در غیر این صورت یقینا به زباله‌دان فراموشی تاریخ سپرده خواهد شد.»
#یاری_مدنی_توانا #سلبریتی_ها #جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech
Telegraph
اگر مرهم نیستید نمک بر زخم هم نباشید
اگر مرهم نیستید نمک بر زخم هم نباشید «این روزها با بالاگرفتن اعتراضات مردمی در کشور در پی گرانی‌های بی‌سابقه و کاهش قدرت خرید مردم تا حدی که دیگر حتی اقلام ساده‌ای نظیر ماکارونی و مرغ هم به لاکچری‌ها پیوستند و همین‌طور جنایت آبادان که منجر به کشته‌شدن تعداد…