انقلاب، دانشگاه تهران؛ دانشجو، كهنه سرباز جنگ…
خيابان انقلاب و روبروی دانشگاه تهران در صبح روز ٢٥ بهمن و تجمع گسترده نيروهاي امنيتی و نظامي براي سركوب و بازداشت كهنه سربازان جنگ و معترضين حصر و حبس و اعدام و فقر در كشور، و در پي حمله عصر روز پنجشنبه به یک دانشجوی دانشگاه تهران و کشته شدن او در نزدیکی خوابگاه كوی دانشجویان دانشگاه، که امروز به اعتراض خشمگينانه دانشجويان در كوي دانشگاه و محاصره خوابگاه دانشجویان توسط نیروهای امنیتی و لباس شخصی انجامیده است، نشان‌دهنده‌ی عمق بحران در نحوه حكمراني در حاكميت جمهوری اسلامی است. در پي جنايت عصر پنجشنبه و واقعه امروز كه از لحظه اول ميتوانست به شكل همدلانه در حمايت از اعتراض دانشجويان همراه شود، به مانند واقعه ١٨ تير ١٣٧٨ با برخورد و ورود نيروهای لباس شخصي به مثابه نيروهاي سركوبگر نمادی از رفتار سرکوبگرانه رژیم جمهوری اسلامی در مواجهه با هر گونه اعتراض و درخواست تغییر رويه است.
در سال‌های گذشته، رژیم جمهوری اسلامی همواره اعتراضات دانشجویی را به شدت سرکوب کرده، اما آنچه که در حال حاضر این اعتراضات را از گذشته متمایز می‌کند، شرایط بحرانی موجود در کشور است. بحران اقتصادی، فساد گسترده، بیکاری، و نارضایتی عمومی از حکومت، باعث شده است که مردم ایران به شدت خشمگین و ناامید شوند. اما به رغم این شرایط وخیم، رژیم هیچ نشانه‌ای از تمایل به تغییر در روش حکمرانی خود ندارد و با استفاده از ابزارهای سرکوبگرانه همچون نیروهای امنیتی، اطلاعاتی، و نظامی، هر صدای مخالف چه دانشجو و چه كهنه سرباز را در نطفه خفه می‌کند.
دانشجویان همیشه موتور محرک تغییر و تحول در تاریخ معاصر ایران بوده‌اند و اعتراض اخیر نیز نشان از آن دارد که دانشگاه تهران و سایر دانشگاه‌ها همچنان کانون‌هایی برای بیان مطالبات سیاسی و اجتماعی هستند.
رژیم باید متوجه شود که سرکوب بیشتر تنها به تشدید تنش‌ها و گسترش اعتراضات در سطح وسیع‌تر خواهد انجامید. تاریخ ایران و تجربیات گذشته نشان داده‌اند که سرکوب خشونت‌بار نه تنها باعث پایان یافتن اعتراضات نمی‌شود، بلکه باعث روشن شدن موتورهاي بزرگ و موج‌های گسترده‌تری می‌شود.
دانشجویان و فعالان مدنی مي دانند که در این شرایط حساس، اتحاد و همبستگی میان مردم و جنبش‌های مختلف سیاسی اجتماعی و صنفي کلید مقابله با سرکوب‌های رژیم است. و حاکمیت بايد بداند دوره سرکوب‌گری‌های بی‌محابا سرانجامي براي حاكميت نخواهد داشت و جامعه ایران، دیگر بيشتر از اين نمی‌تواند در برابر ظلم و فساد و بي عدالتي سکوت کند.
از اینستاگرام صدرا عبداللهی
۲۶ بهمن۱۴۰۳
#جنبش_دانشجويی
#دانشجو #كهنه_سرباز_جنگ
#نه_به_ديكتاتوری
#نه_به_جمهوری_اسلامی #دانشجو #امیرمحمد_خالقی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
خيابان انقلاب و روبروی دانشگاه تهران در صبح روز ٢٥ بهمن و تجمع گسترده نيروهاي امنيتی و نظامي براي سركوب و بازداشت كهنه سربازان جنگ و معترضين حصر و حبس و اعدام و فقر در كشور، و در پي حمله عصر روز پنجشنبه به یک دانشجوی دانشگاه تهران و کشته شدن او در نزدیکی خوابگاه كوی دانشجویان دانشگاه، که امروز به اعتراض خشمگينانه دانشجويان در كوي دانشگاه و محاصره خوابگاه دانشجویان توسط نیروهای امنیتی و لباس شخصی انجامیده است، نشان‌دهنده‌ی عمق بحران در نحوه حكمراني در حاكميت جمهوری اسلامی است. در پي جنايت عصر پنجشنبه و واقعه امروز كه از لحظه اول ميتوانست به شكل همدلانه در حمايت از اعتراض دانشجويان همراه شود، به مانند واقعه ١٨ تير ١٣٧٨ با برخورد و ورود نيروهای لباس شخصي به مثابه نيروهاي سركوبگر نمادی از رفتار سرکوبگرانه رژیم جمهوری اسلامی در مواجهه با هر گونه اعتراض و درخواست تغییر رويه است.
در سال‌های گذشته، رژیم جمهوری اسلامی همواره اعتراضات دانشجویی را به شدت سرکوب کرده، اما آنچه که در حال حاضر این اعتراضات را از گذشته متمایز می‌کند، شرایط بحرانی موجود در کشور است. بحران اقتصادی، فساد گسترده، بیکاری، و نارضایتی عمومی از حکومت، باعث شده است که مردم ایران به شدت خشمگین و ناامید شوند. اما به رغم این شرایط وخیم، رژیم هیچ نشانه‌ای از تمایل به تغییر در روش حکمرانی خود ندارد و با استفاده از ابزارهای سرکوبگرانه همچون نیروهای امنیتی، اطلاعاتی، و نظامی، هر صدای مخالف چه دانشجو و چه كهنه سرباز را در نطفه خفه می‌کند.
دانشجویان همیشه موتور محرک تغییر و تحول در تاریخ معاصر ایران بوده‌اند و اعتراض اخیر نیز نشان از آن دارد که دانشگاه تهران و سایر دانشگاه‌ها همچنان کانون‌هایی برای بیان مطالبات سیاسی و اجتماعی هستند.
رژیم باید متوجه شود که سرکوب بیشتر تنها به تشدید تنش‌ها و گسترش اعتراضات در سطح وسیع‌تر خواهد انجامید. تاریخ ایران و تجربیات گذشته نشان داده‌اند که سرکوب خشونت‌بار نه تنها باعث پایان یافتن اعتراضات نمی‌شود، بلکه باعث روشن شدن موتورهاي بزرگ و موج‌های گسترده‌تری می‌شود.
دانشجویان و فعالان مدنی مي دانند که در این شرایط حساس، اتحاد و همبستگی میان مردم و جنبش‌های مختلف سیاسی اجتماعی و صنفي کلید مقابله با سرکوب‌های رژیم است. و حاکمیت بايد بداند دوره سرکوب‌گری‌های بی‌محابا سرانجامي براي حاكميت نخواهد داشت و جامعه ایران، دیگر بيشتر از اين نمی‌تواند در برابر ظلم و فساد و بي عدالتي سکوت کند.
از اینستاگرام صدرا عبداللهی
۲۶ بهمن۱۴۰۳
#جنبش_دانشجويی
#دانشجو #كهنه_سرباز_جنگ
#نه_به_ديكتاتوری
#نه_به_جمهوری_اسلامی #دانشجو #امیرمحمد_خالقی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech