آننا دائمی، زندانی سیاسی سابق، در روز جهانی زن، تصویری از دو تن از زندانیان سیاسی زن را منتشر کرد و نوشت:
هشت مارس، روز جهانی زنان را به زنان سراسر جهان تبریک میگویم.
این روز، فقط یک یادآوری نیست، بلکه تعهدی دوباره است به مبارزهای که هنوز پایان نیافته؛ مبارزهای که زنان زیادی در آن، جان یا آزادی خود را از دست دادهاند اما هیچگاه متوقف نشده است. در این روز، یادآوری نام #زینب_جلالیان و #مریم_اکبریمنفرد ضروری است.
زینب جلالیان و مریم اکبریمنفرد بیش از ۱۵ سال است که بدون حتی یک روز مرخصی، در زندانهای جمهوری اسلامی محبوس و تحت فشار و آزار قرار دارند. اما نه سکوت کردند، نه تسلیم شدند. آنها میتوانستند درخواست عفو و بخشودگی کنند، میتوانستند طبق خواسته نهادهای امنیتی از مبارزه و مقاومت دست بردارند و راهی برای رهاییِ خود پیدا کنند، اما چنین نکردند. آنها، با تمام سختیها و با وجود از دست دادن بهترین سالهای عمرشان، همچنان بر سر آرمانهایشان ایستادهاند.
مریم، با وجود اینکه مادر سه کودک بود، مبارزه را انتخاب کرد، انتخابی که برای او، بهای سنگینی داشت؛ او بیش از ۱۵ سال است که بدون حتی یک روز مرخصی در زندان به سر میبرد. اما همانطور که زنان بسیاری در تاریخ نشان دادهاند، مادر بودن هیچگاه به معنای کنار گذاشتن مبارزه نبوده است. زینب در حالی که تنها ۲۵ سال داشت بازداشت شد و خواستهها و رویاهای شخصی خود را فدای مبارزه و مقاومت کرد و بیش از ۱۷ سال است که بدون مرخصی در زندان به سر میبرد.
اما این مقاومت فقط یک انتخاب شخصی نبود، بلکه ادامهی یک سنت مبارزاتی است که نسل به نسل در میان زنان منتقل شده است. پیش از آنها زنان زیادی به جرم آزادیخواهی و عدالتطلبی کشته شدند یا به بند کشیده شدند، و پس از آنها نیز زنان دیگری این راه را ادامه داده و میدهند. اما در طول تاریخ ایران زینب جلالیان و مریم اکبریمنفرد قدیمیترین زنان زندانی سیاسی هستند!
سیستمهای سرکوبگر همیشه تلاش کردهاند زنان را به حاشیه برانند و این دروغ را به جامعه القا کنند که زنان برای سیاست، مبارزه و تغییر ساخته نشدهاند. اما زینب و مریم، اثبات کردهاند که ضعف در زنان نیست، ضعف در جامعهای است که زنان را نمیبیند، در سیستمی است که قدرت زنان را به رسمیت نمیشناسد و از آن واهمه دارد. آنها در تاریکی زندان، نوری شدند برای زنانی که مبارزه میکنند. این همان چیزی است که حکومتها از آن هراس دارند؛ اینکه مبارزه زنان، هرگز و حتی پشت دیوارهای زندان نیز متوقف نمیشود.
آنها فقط دو زندانی نیستند، بلکه دو صفحهی زنده از تاریخ سرکوب و مقاومت زنان در ایراناند. زنانی که در برابر شکنجه، بیعدالتی و تحقیر ایستادند و نشان دادند که نهتنها ناتوان نیستند، بلکه سرشار از توانایی و قدرتی هستند که همواره سرکوب شده است. مریم اکبری منفرد و زینب جلالیان فقط دو نام نیستند؛ آنها تپشهای زندهی مقاومت زناناند. آنها ثابت کردند که حتی پشت دیوارهای بلند زندان هم میتوان ایستادگی کرد میتوان شکستناپذیر ماند.
#زن_زندگی_آزادی #روز_جهانی_زن #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
هشت مارس، روز جهانی زنان را به زنان سراسر جهان تبریک میگویم.
این روز، فقط یک یادآوری نیست، بلکه تعهدی دوباره است به مبارزهای که هنوز پایان نیافته؛ مبارزهای که زنان زیادی در آن، جان یا آزادی خود را از دست دادهاند اما هیچگاه متوقف نشده است. در این روز، یادآوری نام #زینب_جلالیان و #مریم_اکبریمنفرد ضروری است.
زینب جلالیان و مریم اکبریمنفرد بیش از ۱۵ سال است که بدون حتی یک روز مرخصی، در زندانهای جمهوری اسلامی محبوس و تحت فشار و آزار قرار دارند. اما نه سکوت کردند، نه تسلیم شدند. آنها میتوانستند درخواست عفو و بخشودگی کنند، میتوانستند طبق خواسته نهادهای امنیتی از مبارزه و مقاومت دست بردارند و راهی برای رهاییِ خود پیدا کنند، اما چنین نکردند. آنها، با تمام سختیها و با وجود از دست دادن بهترین سالهای عمرشان، همچنان بر سر آرمانهایشان ایستادهاند.
مریم، با وجود اینکه مادر سه کودک بود، مبارزه را انتخاب کرد، انتخابی که برای او، بهای سنگینی داشت؛ او بیش از ۱۵ سال است که بدون حتی یک روز مرخصی در زندان به سر میبرد. اما همانطور که زنان بسیاری در تاریخ نشان دادهاند، مادر بودن هیچگاه به معنای کنار گذاشتن مبارزه نبوده است. زینب در حالی که تنها ۲۵ سال داشت بازداشت شد و خواستهها و رویاهای شخصی خود را فدای مبارزه و مقاومت کرد و بیش از ۱۷ سال است که بدون مرخصی در زندان به سر میبرد.
اما این مقاومت فقط یک انتخاب شخصی نبود، بلکه ادامهی یک سنت مبارزاتی است که نسل به نسل در میان زنان منتقل شده است. پیش از آنها زنان زیادی به جرم آزادیخواهی و عدالتطلبی کشته شدند یا به بند کشیده شدند، و پس از آنها نیز زنان دیگری این راه را ادامه داده و میدهند. اما در طول تاریخ ایران زینب جلالیان و مریم اکبریمنفرد قدیمیترین زنان زندانی سیاسی هستند!
سیستمهای سرکوبگر همیشه تلاش کردهاند زنان را به حاشیه برانند و این دروغ را به جامعه القا کنند که زنان برای سیاست، مبارزه و تغییر ساخته نشدهاند. اما زینب و مریم، اثبات کردهاند که ضعف در زنان نیست، ضعف در جامعهای است که زنان را نمیبیند، در سیستمی است که قدرت زنان را به رسمیت نمیشناسد و از آن واهمه دارد. آنها در تاریکی زندان، نوری شدند برای زنانی که مبارزه میکنند. این همان چیزی است که حکومتها از آن هراس دارند؛ اینکه مبارزه زنان، هرگز و حتی پشت دیوارهای زندان نیز متوقف نمیشود.
آنها فقط دو زندانی نیستند، بلکه دو صفحهی زنده از تاریخ سرکوب و مقاومت زنان در ایراناند. زنانی که در برابر شکنجه، بیعدالتی و تحقیر ایستادند و نشان دادند که نهتنها ناتوان نیستند، بلکه سرشار از توانایی و قدرتی هستند که همواره سرکوب شده است. مریم اکبری منفرد و زینب جلالیان فقط دو نام نیستند؛ آنها تپشهای زندهی مقاومت زناناند. آنها ثابت کردند که حتی پشت دیوارهای بلند زندان هم میتوان ایستادگی کرد میتوان شکستناپذیر ماند.
#زن_زندگی_آزادی #روز_جهانی_زن #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech