‌
هانس-گئورگ گادامر، فیلسوف آلمانی و از چهره‌های برجسته‌ی هرمنوتیک فلسفی، نقش بنیادینی در بازاندیشیِ مفهوم گفت‌وگو در عرصه‌ی فهم و اخلاق ایفا کرد. او با اثر مهم خود «حقیقت و روش» (Wahrheit und Methode)، سنت فهم متون، فرهنگ و تجربه انسانی را از تفسیر صرف به یک رخداد گفت‌وگومحور بدل ساخت. برای گادامر، فهم نه انتقال یک‌سویه معنا، بلکه فرآیندی زنده، باز و دیالوگ‌محور است که میان افق‌های متفاوت شکل می‌گیرد.

گادامر باور داشت که ما همواره درون یک سنت زبانی، تاریخی و فرهنگی زندگی می‌کنیم و فهمیدن، یعنی گفت‌وگو کردن با این سنت‌ها. از دید او، گفت‌وگو تنها ابزار انتقال اطلاعات نیست، بلکه رخدادی است که در آن سوژه و ابژه به تعامل و تأثیر متقابل می‌رسند. این دیدگاه، فهم را از یک فرآیند مکانیکی یا نسبی‌گرایانه، به حرکتی پویا و اخلاقی تبدیل می‌کند؛ حرکتی که مستلزم گشودگی، احترام به دیگری و پذیرش پیش‌داوری‌های سازنده است.

گفت‌وگو در هرمنوتیک گادامر، بیش از یک روش، نوعی رویکرد به جهان است: رویکردی که در آن هیچ‌کس صاحب حقیقت مطلق نیست و معنا در فضای اشتراک افق‌ها پدید می‌آید. این نگاه، به‌ویژه در عرصه اخلاق، سیاست، دین و تفاهم بین‌فرهنگی اهمیت می‌یابد؛ جایی که پیش‌فرض‌ها، هویت‌ها و زبان‌های گوناگون به مواجهه‌ای سازنده نیاز دارند. گفت‌وگوی واقعی نزد گادامر، مستلزم آمادگی برای تغییر خود در مواجهه با دیگری است.

میراث گادامر، بازاندیشی در نسبت میان فهم، زبان و دیگری است؛ رویکردی که اخلاق گفت‌وگو را نه تنها برای تفسیر متن، بلکه برای هم‌زیستی انسانی ضروری می‌داند. او ما را دعوت می‌کند به شنیدن، به باز بودن در برابر تجربه‌های متفاوت، و به مشارکت در گفت‌وگویی که نه پایان دارد و نه صاحب مطلق. به تعبیر او، حقیقت در گفت‌وگو ظهور می‌کند، نه بیرون از آن.

#گادامر #گئورگ_گادامر #فهم #اخلاق #هرمنوتیک #هرمنوتیک_مدرن #گفتگو_توانا


@Dialogue1402

‌
هانس-گئورگ گادامر، فیلسوف نامدار آلمانی سده‌ بیستم، با نگرشی ژرف به ماهیت فهم و گفت‌وگو، هرمنوتیک فلسفی را به اوج اعتلای خود رساند.
در دل اندیشه‌های او، که در شاهکارش "حقیقت و روش" متبلور شده، زبان به مثابه‌ خانه‌ هستی نمود می‌یابد و گفت‌وگو پلی است برای پیوند افق‌های انسانی.

گادامر باور داشت که فهم، نه امری ایستا، بلکه جریانی خلاق و پویاست که در بستر سنت و تاریخ شکل می‌گیرد.
او با تأکید بر نقش سنت، آن را نه میراثی منفعل، بلکه گنجینه‌ای زنده می‌دانست که هر نسل باید آن را از نو کشف کند و در آن سکنی گزیند.

گادامر می‌گوید: «گفت‌وگوی واقعی زمانی رخ می‌دهد که هیچ‌یک از طرفین قصد تسلط بر دیگری را نداشته باشند»، و بر این باور است که حقیقت در فضایی آزاد و برابر پدیدار می‌شود.

گادامر در این سخن، گفت‌وگو را نه جدالی برای پیروزی، بلکه رقصی هماهنگ میان ذهن‌ها می‌بیند که در آن، شنونده و گوینده در افقی مشترک به سوی فهمی نو گام برمی‌دارند.

این نگاه، هرمنوتیک او را به فلسفه‌ای انسانی و اخلاقی بدل ساخته که در آن، گوش سپردن به دیگری، کلیدی برای گشودن رازهای وجود است.

#هرمنوتیک #تأویل #گفتگو_توانا@Dialogue1402