‌
۹ نوامبر در تاریخ آلمان و جهان تنها یک روز نیست؛ آیینه‌ای است از تاریکی و روشنایی انسان.

در چنین روزی در سال ۱۹۳۸، Kristallnacht «شب شیشه‌های شکسته» رقم خورد؛ شبی که در آن، شیشه‌های فرو ریخته‌ مغازه‌ها و کنیسه‌های یهودیان، انعکاس فروپاشی انسانیت در برابر نفرت بود.

شعله‌هایی که آن شب در آسمان شهرهای آلمان زبانه کشیدند، نشانه آغاز فاجعه‌ای شدند که به هولوکاست انجامید — فاجعه‌ای که در آن، بیش از شش میلیون انسان تنها به جرم «دیگری بودن» نابود شدند.

امروز، آلمان با آگاهی از گذشته‌ خود، این روز را نه برای ماندن در اندوه، بلکه برای بیداری وجدان جمعی گرامی می‌دارد.

در مدارس، میدان‌ها و یادمان‌ها، نام قربانیان خوانده می‌شود تا صدای خاموش‌شان بار دیگر در دل جامعه طنین‌اندازد. این یادآوری، پاسخی است به فراموشی؛ پاسخی است به خطر بازگشت نفرت در چهره‌ای تازه.

یهودی‌ستیزی، نژادپرستی، اسلام‌هراسی یا هر شکل دیگری از تبعیض، ریشه‌ای مشترک دارند: ناتوانی در دیدن انسان در چهره‌ دیگری. تجربه آلمان به ما می‌آموزد که تمدن، تنها با فناوری یا فرهنگ ساخته نمی‌شود، بلکه با رواداری، همدلی و مسئولیت اخلاقی در برابر «دیگری» است که معنا می‌یابد.

۹ نوامبر یادآور آن است که حافظه جمعی اگر به فراموشی سپرده شود، تاریخ تکرار می‌شود.
و اگر به یاد آوریم، می‌توانیم جهانی بنا کنیم که در آن هیچ انسانی از ترس نام و نژاد خود پنهان نشود. این روز، دعوتی است برای دفاع از کرامت انسان — برای آن‌که هرگز اجازه ندهیم شیشه‌های شکسته دوباره چهره انسان را بخراشد.

#هولوکاست #شب_شیشه_های_شکسته #Kristallnacht
#رواداری #دیگری_ستیزی #یهودستیزی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402