نگاهی کوتاه به شکنجه‌ای بزرگ؛ اعدام مصنوعی
«دو بار طناب دار گردنم انداختند. حکم وحشت اعدام! در بازجویی‌های روزهای اول چون ورزشکار بودم، بدن قوی و روی فرم و ۱۲۷ کیلو وزن داشتم و دور بازوی من ۵۳ سانتیمتر بود، اینها از حرصی که داشتند به من رحم نکردند و مرا تا حد مرگ شکنجه می‌کردند.»
«خالد پیرزاده» که از جمله زندانیانی است که به دلایل سیاسی در زندان به سر می‌برد راوی شکنجه‌ای است که از خلال تهدید به اعدام روی زندانی اعمال می‌شود. این چیزی است که از آن بعضا به عنوان «حکم وحشت» یاد می‌شود.
البته مسئله این است که در قانون و بنا به تصریح حقوق‌دانان چیزی به عنوان حکم وحشت وجود ندارد. چنانکه در وبسایت «بنیاد وکلا»، وکیل پایه‌یک دادگستری «عبدالصمد محمدی مقدم» در پاسخ به مخاطبی که پرسیده بود: «در چه مواردی حکم وحشت صادر می‌شود؟» گفته بود:
«شاید منظورتان ایجاد وحشت موجب قتل است، باید بیش‌تر توضیح دهید».
در همان‌جا یک کارشناس حقوقی دیگر نیز پاسخ داد: «در قانون چیزی به عنوان حکم وحشت وجود ندارد.»
با این‌حال این مسئله، به مثابه یک شکنجه در زندان‌های ایران حضور پررنگی دارد. چنانکه در مطلبی که در وبسایت «تریبون زمانه» منعکس شده است، نویسنده که گویا خود آگاه است مخاطبان چیزی درباره حکم وحشت نشنیده‌اند، تلاش می‌کند این شکنجه را توصیف کند و از آن به مثابه مسئله‌ای یاد کند که «روح و روان زندانیان اعدامی را متلاشی می‌کند».
نویسنده اجرای این شکنجه را در راستای کنترل زندانیان می‌داند و از آن به عنوان «بدترین شکنجه‌ها» یاد می‌کند. در ادامه نویسنده در توصیف آن، می‌نویسد: «مسئولان زندان به عمد، برای ترساندن دیگر زندانیان و جلوگیری از شورش‌های احتمالی حکم وحشت را اجرا می‌کنند. بدین صورت که زندانی را برای اجرای حکم اعدام به انفرادی منتقل می‌کنند و برخی اوقات او را ۲ تا ۳ روز در انفرادی نگه می‌دارند و سپس به سالن برمی‌گردانند. برخی از زندانیان را حتی تا پای چوبه‌دار هم می‌برند و برمی‌گردانند. این شاید یکی از بدترین نوع شکنجه‌ها باشد. زندانی محکوم به "وحشت" ثانیه‌ها برایش به اندازه سال می‌گذرد.»
بیش‌تر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/execution
#گزارش #شکنجه #اعدام_نمایشی #اعدام #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«دو بار طناب دار گردنم انداختند. حکم وحشت اعدام! در بازجویی‌های روزهای اول چون ورزشکار بودم، بدن قوی و روی فرم و ۱۲۷ کیلو وزن داشتم و دور بازوی من ۵۳ سانتیمتر بود، اینها از حرصی که داشتند به من رحم نکردند و مرا تا حد مرگ شکنجه می‌کردند.»
«خالد پیرزاده» که از جمله زندانیانی است که به دلایل سیاسی در زندان به سر می‌برد راوی شکنجه‌ای است که از خلال تهدید به اعدام روی زندانی اعمال می‌شود. این چیزی است که از آن بعضا به عنوان «حکم وحشت» یاد می‌شود.
البته مسئله این است که در قانون و بنا به تصریح حقوق‌دانان چیزی به عنوان حکم وحشت وجود ندارد. چنانکه در وبسایت «بنیاد وکلا»، وکیل پایه‌یک دادگستری «عبدالصمد محمدی مقدم» در پاسخ به مخاطبی که پرسیده بود: «در چه مواردی حکم وحشت صادر می‌شود؟» گفته بود:
«شاید منظورتان ایجاد وحشت موجب قتل است، باید بیش‌تر توضیح دهید».
در همان‌جا یک کارشناس حقوقی دیگر نیز پاسخ داد: «در قانون چیزی به عنوان حکم وحشت وجود ندارد.»
با این‌حال این مسئله، به مثابه یک شکنجه در زندان‌های ایران حضور پررنگی دارد. چنانکه در مطلبی که در وبسایت «تریبون زمانه» منعکس شده است، نویسنده که گویا خود آگاه است مخاطبان چیزی درباره حکم وحشت نشنیده‌اند، تلاش می‌کند این شکنجه را توصیف کند و از آن به مثابه مسئله‌ای یاد کند که «روح و روان زندانیان اعدامی را متلاشی می‌کند».
نویسنده اجرای این شکنجه را در راستای کنترل زندانیان می‌داند و از آن به عنوان «بدترین شکنجه‌ها» یاد می‌کند. در ادامه نویسنده در توصیف آن، می‌نویسد: «مسئولان زندان به عمد، برای ترساندن دیگر زندانیان و جلوگیری از شورش‌های احتمالی حکم وحشت را اجرا می‌کنند. بدین صورت که زندانی را برای اجرای حکم اعدام به انفرادی منتقل می‌کنند و برخی اوقات او را ۲ تا ۳ روز در انفرادی نگه می‌دارند و سپس به سالن برمی‌گردانند. برخی از زندانیان را حتی تا پای چوبه‌دار هم می‌برند و برمی‌گردانند. این شاید یکی از بدترین نوع شکنجه‌ها باشد. زندانی محکوم به "وحشت" ثانیه‌ها برایش به اندازه سال می‌گذرد.»
بیش‌تر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/execution
#گزارش #شکنجه #اعدام_نمایشی #اعدام #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech