پژوهش‌های جدید به همت Richard Payne نشان می‌دهند که در دربار ساسانیان، از دوره‌ای به بعد، گفتگوهای نظام‌مندی میان نمایندگان ادیان مختلف در حضور شاهنشاه برگزار می‌شده است. این دوره از زمانی آغاز شد که شاهنشاه ساسانی دانست برخورد با دین تازه‌ای به نام مسیحیت، از راه سرکوب، تعقیب و آزار، حتی به لحاظ مصالح سیاسی، ایده‌ی بدی‌ست! آن ساختار سیاسی که خود را مسئول اداره‌ی یک امپراطوری بزرگ می‌دید، به لحاظ تجربی ناچار از پذیرش تنوع در حیات دینی انسان شد و به جای در پیش‌گرفتن سیاست جنگ و گریز با مردم باورمند، بسترسازی گفتگو میان آنها را ترجیح داد.
این بسترسازی، بدون شک خالی از غرض‌ورزی‌های سیاسی نبوده است. اما می‌توان آن را نمونه‌ای از سیاست هوشمندانه‌تر رواداری دینی دانست که در کشور ما ایران، سابقه‌اش حتی به دوران هخامنشیان و به سیاست رواداری کوروش کبیر پس از فتح بابل بازمی‌گردد. ریچارد پین در آثار متعدد خود از جمله ‏در مقاله‌ی «جهان‌وطنی‌گرایی ایرانیان: ادیان جهان در دربار ساسانیان» با استناد به جدیدترین یافته‌ها، سیاست رواداری دینی در عصر ساسانیان را توضیح می‌دهد.

#گفتگو_توانا #مدارا #باورمندان #باورمندی

@Dialogue1402