Forwarded from گفت‌وشنود
یکی از نکات بسیار جالب توجه در انقلاب مشروطه ایران در ۱۲۸۵ خورشیدی - نزدیک به ۱۲۰ سال پیش - حضور نگاه مداراجویانه در آن است.
درواقع می‌توان گفت انقلاب مشروطه یک انقلاب سکولار در یک جامعه دینی بود. وجه جالب توجه ماجرا اینجاست بسیاری از روحانیون و باورمندان خود حامی این انقلاب سکولار و پیشران آن بودند.
یعنی کسانی که این انقلاب را پیروز کردند، آدم‌های باورمند بودند اما باور خود را در انقلاب مشروطه دخیل نکردند؛ بسیاری از شخصیت‌های محبوب مشروطیت اساسا مسلمان نیستند.
یپرم خان ارمنی که پس از فتح تهران توسط مشروطه‌خواهان، رییس نظمیه (شهربانی) تهران شد و بسیاری از ایرانیان مسلمان نیز او را «هایریک» می‌خواندند که به زبان ارمنی، «پدر» می‌شود. هیچ کس متعرض نشد که چرا یک ارمنی رییس نظمیه تهران شده است.
یا می‌توان از هوارد باسکرویل نام برد که یک شخصیت جوان آمریکایی است که در زمان انقلاب مشروطه معلم آمریکاییِ مدرسهٔ مموریال در تبریز بود و در جریان محاصره تبریز پابه‌پای مشروطه‌خواهان آذربایجان جنگید و کشته شد و شخصیتی بسیار محبوب میان ایرانیان است. چنان که از او به عنوان «شهید آمریکایی مشروطه ایران» یاد می‌شود.
به نظر می‌رسد این چنین نگاه مداراجویانه‌ای ریشه در نگاه ایران‌دوستانه دارد که ایران را فراتر از یک مذهب و باور خاص می‌بینید. این نگاه است که سکولاریسم سیاسی را برای کشور ضروری می‌بینید.
اتفاقا این در بیان مشروطه‌پژوهان نیز آمده است؛ به عنوان نمونه، فریدون آدمیت در کتاب نهضت مشروطیت می‌نویسد:«نهضت ملی مشروطیت از نوع جنبش‌های آزادیخواهی طبقه متوسط شهرنشین بود. مهم‌ترین عناصر تعقل اجتماعی و ایدئولوژی آن نهضت را دموکراسی سیاسی یا لیبرالیسم پارلمانی می‌ساخت».
نظر شما چیست؟ به نظر شما مدارای ملی در انقلاب مشروطیت می‌تواند الگوی امروز ما باشد؟
#گفتگو_توانا #انقلاب_مشروطیت #سکولاریسم_سیاسی #دولت_ایران
@Dialogue1402
درواقع می‌توان گفت انقلاب مشروطه یک انقلاب سکولار در یک جامعه دینی بود. وجه جالب توجه ماجرا اینجاست بسیاری از روحانیون و باورمندان خود حامی این انقلاب سکولار و پیشران آن بودند.
یعنی کسانی که این انقلاب را پیروز کردند، آدم‌های باورمند بودند اما باور خود را در انقلاب مشروطه دخیل نکردند؛ بسیاری از شخصیت‌های محبوب مشروطیت اساسا مسلمان نیستند.
یپرم خان ارمنی که پس از فتح تهران توسط مشروطه‌خواهان، رییس نظمیه (شهربانی) تهران شد و بسیاری از ایرانیان مسلمان نیز او را «هایریک» می‌خواندند که به زبان ارمنی، «پدر» می‌شود. هیچ کس متعرض نشد که چرا یک ارمنی رییس نظمیه تهران شده است.
یا می‌توان از هوارد باسکرویل نام برد که یک شخصیت جوان آمریکایی است که در زمان انقلاب مشروطه معلم آمریکاییِ مدرسهٔ مموریال در تبریز بود و در جریان محاصره تبریز پابه‌پای مشروطه‌خواهان آذربایجان جنگید و کشته شد و شخصیتی بسیار محبوب میان ایرانیان است. چنان که از او به عنوان «شهید آمریکایی مشروطه ایران» یاد می‌شود.
به نظر می‌رسد این چنین نگاه مداراجویانه‌ای ریشه در نگاه ایران‌دوستانه دارد که ایران را فراتر از یک مذهب و باور خاص می‌بینید. این نگاه است که سکولاریسم سیاسی را برای کشور ضروری می‌بینید.
اتفاقا این در بیان مشروطه‌پژوهان نیز آمده است؛ به عنوان نمونه، فریدون آدمیت در کتاب نهضت مشروطیت می‌نویسد:«نهضت ملی مشروطیت از نوع جنبش‌های آزادیخواهی طبقه متوسط شهرنشین بود. مهم‌ترین عناصر تعقل اجتماعی و ایدئولوژی آن نهضت را دموکراسی سیاسی یا لیبرالیسم پارلمانی می‌ساخت».
نظر شما چیست؟ به نظر شما مدارای ملی در انقلاب مشروطیت می‌تواند الگوی امروز ما باشد؟
#گفتگو_توانا #انقلاب_مشروطیت #سکولاریسم_سیاسی #دولت_ایران
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
راهنمای تبیین ارزش و مدافعه از جدایی دین و دولت و تاثیر متقابل آن با برقراری گفت‌گوهای اعتقادی در ایران
سکولارها و غیر سکولارها منافع مشترکی در همکاری و گفت‌و‌گو دارند. آن‌ها در یک کشتی در دریای مواج خاورمیانه، پر از چالش زندگی می‌کنند و برای صلح و توسعه و امنیت به زندگی مسالمت‌آمیز در درون کشور نیاز دارند. از همین جهت باید ببینند منافع مشترک آن‌ها چیست؛ بدون همکاری و گفت‌و‌گو در همه زمینه‌ها این منافع مشترک مشخص نمی‌شود.
این کتاب راهنما، اثر مجید محمدی، در دوازده بخش و دو بخش معرفی منابع، تنظیم شده است. فصل اول به ضرورت گفتوگوی میان مومنان و غیرمومنان در جوامع سکولار و غیرسکولار اختصاص داده شده است. در فصل دوم از نقش گفتوگوی باور-محور در رفع چهار سوء‌فهم رایج در مورد سکولاریسم سخن گفه می‌شود. فصل سوم به تبیین فواید تفکیک نهاد‌های دینی و دولتی برای رفاه و زندگی اجتماعی مومنان و غیرمومنان اختصاص دارد. مزایای جدایی نهاد‌های دینی و دولتی برای دفاع از حقوق بشر برای همه ایرانیان و دفاع از این ایده در ایران با تاکید بر جامعه مدنی موضوع فصول چهارم و پنجم هستند. به‌‌‌رسمیت‌‌شناخته‌شدن سکولاریسم و نهاد‌های مستقل مدنی، اجزای تفکیک‌ناپذیر برای هر گونه تغییر مدنی در ایران هستند. بنا به باور نویسنده زمینه‌های مساعد و عرفی برای حمایت از گفتوگوی دین-محور در ایران فراهم است که در فصل ششم به آن پرداخته شده است. نقش نهاد‌های جامعه مدنی سکولار و غیرسکولار در بهبود گفتوگوی باور-محور در این میان جدی است. از این نقش در فصل هفتم سخن به میان می‌آید. چالش‌‌های رویکرد‌های سکولاریستی و اسلام‌گرایانه برای گفت‌و‌گو میان مومنان و غیرمومنان موضوع فصل هشتم است. چارچوب‌ها و کارزار‌های لازم برای گفتوگوی باور-محور میان سکولارها و غیرسکولارها و چگونگی توسعه این چارچوب‌ها و کارزارها موضوع دو فصل نهم و دهم این راهنما هستند. در فصل یازدهم نیز دستورالعمل‌های کاربردی این کار ارائه شده است که این دستورالعمل‌ها با توجه به شرایط ایران در سال ۱۴۰۱ و محدودیت‌هایی که وجود دارد تنظیم می‌شوند. در فصل دوازدهم سوالات اساسی پیشنهادی برای استفاده اداره‌کنندگان گفت‌وگو‌های محتمل و کارزارها پیشنهاد می‌شوند. این سوالات می‌توانند مسیر کنش را تعیین کنند. در پایان نیز متونی برای استخراج پرسش‌های بیش‌تر برای ایده‌گرفتن جهت راه‌اندازی برخی کارزارها در این موضوع مطرح می‌شود.
کتاب را از اینجا دانلود کنید:
dialog.tavaana.org/religion-and-state/
#گفتگو_توانا #کتاب #مجید_محمدی #سکولاریسم
@tavaana
@Dialogue1402
سکولارها و غیر سکولارها منافع مشترکی در همکاری و گفت‌و‌گو دارند. آن‌ها در یک کشتی در دریای مواج خاورمیانه، پر از چالش زندگی می‌کنند و برای صلح و توسعه و امنیت به زندگی مسالمت‌آمیز در درون کشور نیاز دارند. از همین جهت باید ببینند منافع مشترک آن‌ها چیست؛ بدون همکاری و گفت‌و‌گو در همه زمینه‌ها این منافع مشترک مشخص نمی‌شود.
این کتاب راهنما، اثر مجید محمدی، در دوازده بخش و دو بخش معرفی منابع، تنظیم شده است. فصل اول به ضرورت گفتوگوی میان مومنان و غیرمومنان در جوامع سکولار و غیرسکولار اختصاص داده شده است. در فصل دوم از نقش گفتوگوی باور-محور در رفع چهار سوء‌فهم رایج در مورد سکولاریسم سخن گفه می‌شود. فصل سوم به تبیین فواید تفکیک نهاد‌های دینی و دولتی برای رفاه و زندگی اجتماعی مومنان و غیرمومنان اختصاص دارد. مزایای جدایی نهاد‌های دینی و دولتی برای دفاع از حقوق بشر برای همه ایرانیان و دفاع از این ایده در ایران با تاکید بر جامعه مدنی موضوع فصول چهارم و پنجم هستند. به‌‌‌رسمیت‌‌شناخته‌شدن سکولاریسم و نهاد‌های مستقل مدنی، اجزای تفکیک‌ناپذیر برای هر گونه تغییر مدنی در ایران هستند. بنا به باور نویسنده زمینه‌های مساعد و عرفی برای حمایت از گفتوگوی دین-محور در ایران فراهم است که در فصل ششم به آن پرداخته شده است. نقش نهاد‌های جامعه مدنی سکولار و غیرسکولار در بهبود گفتوگوی باور-محور در این میان جدی است. از این نقش در فصل هفتم سخن به میان می‌آید. چالش‌‌های رویکرد‌های سکولاریستی و اسلام‌گرایانه برای گفت‌و‌گو میان مومنان و غیرمومنان موضوع فصل هشتم است. چارچوب‌ها و کارزار‌های لازم برای گفتوگوی باور-محور میان سکولارها و غیرسکولارها و چگونگی توسعه این چارچوب‌ها و کارزارها موضوع دو فصل نهم و دهم این راهنما هستند. در فصل یازدهم نیز دستورالعمل‌های کاربردی این کار ارائه شده است که این دستورالعمل‌ها با توجه به شرایط ایران در سال ۱۴۰۱ و محدودیت‌هایی که وجود دارد تنظیم می‌شوند. در فصل دوازدهم سوالات اساسی پیشنهادی برای استفاده اداره‌کنندگان گفت‌وگو‌های محتمل و کارزارها پیشنهاد می‌شوند. این سوالات می‌توانند مسیر کنش را تعیین کنند. در پایان نیز متونی برای استخراج پرسش‌های بیش‌تر برای ایده‌گرفتن جهت راه‌اندازی برخی کارزارها در این موضوع مطرح می‌شود.
کتاب را از اینجا دانلود کنید:
dialog.tavaana.org/religion-and-state/
#گفتگو_توانا #کتاب #مجید_محمدی #سکولاریسم
@tavaana
@Dialogue1402