«من همیشه فکر می‌کردم فاصله‌ی بین داخل و خارج از ایران، فقط یه فاصله‌ی جغرافیاییه. ولی الان می‌فهمم یه عالمه دیوار ناپیدا هم هست که باعث شده این دو تا دنیا خیلی وقت‌ها همدیگه رو درک نکنن. یه‌طرف، کسایی که تو دل سرکوب و خطر زندگی می‌کنن؛ یه‌طرف، آدم‌هایی که با آزادی بیشتر حرف می‌زنن و کارزار راه می‌ندازن. و خب، گاهی حرف همدیگه رو نمی‌فهمن یا به هم شک دارن.
اما اگه واقعا دنبال تغییر جدی هستیم، این دو دنیا باید به هم نزدیک شن. راهش؟ به‌نظرم گوش‌دادن. یعنی آدم‌های خارج از کشور، بیشتر شنونده‌ی روایت داخل باشن، نه فقط سخن‌ران. و برعکس، آدم‌های داخل هم بدونن که اون‌ور مرز، خیلی‌ها دلشون برای ایران می‌تپه و خطر رو از شکل دیگه‌ای تجربه می‌کنن.
یه کارزار، یه کمپین درست‌درمون، یه صدای مشترک، می‌تونه ما رو به هم برسونه. اتحاد نیاز به تمرین داره، با احترام به تجربه‌ی همدیگه، با پروژه‌های مشترک، با اعتمادسازی. اگه راه آزادی از همدلی می‌گذره، این همدلی باید دوطرفه باشه.»

ـ به نظر شما چگونه می‌توان فاصله‌ی بین داخل و خارج را کم کرد و برای آزادی متحد شد؟
نظرتتان را برای ما بفرستید.

#همبستگی
#ایران_آزاد #اتحاد_رمز_پیروزی
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech