سهیلا جورکش از قربانیان جنایت اسیدپاشی های زنجیره‌ای اصفهان (با آمریت امام جمعه این شهر)، در یازدهمین سالگرد این فاجعه همچنان با امید زندگی می‌کند. او ضمن انتشار این ویدئو نوشت:

«یازده سال گذشت از آخرین باری که زیبایی‌های دنیا را با چشم‌هایم نظاره کردم.
یازده سال است که در سکوت شب و روز، زخم‌هایم را بر دوش می‌کشم و بغضم را پنهان می‌کنم.
فقط خدا می‌داند در این سال‌ها بر من چه گذشته… هر یک روزش هزار روز گذشت…
یازده سال است که چشم‌هایم از دیدن نور و زیبایی‌های دنیا محروم مانده‌اند، و من به روزی که بینایی چشمانم را به دست بیاورم و بتوانم زیبایی‌های دنیا را ببینم ایمان دارم.
من دلتنگ دیدن آسمان، دریا و زیبایی‌ها هستم.
گرچه در تاریکی نشسته‌ام، اما ایمان دارم که با صبر می‌توانم تاریکی را به نور تبدیل کنم و بینایی چشمانم را به دست بیاورم.
امید من، چراغی‌ست که حتی در سیاه‌ترین شب‌ها خاموش نمی‌شود.
باور دارم که تقدیر در آینه انعکاس می‌یابد و آن کس که بینایی چشمم را گرفت، قبل از من با جهل و خرافات و تعصبات، کوردل شده بود؛ وگرنه مگر می‌شود با اسید امر به معروف کرد؟
ایمان دارم جهان آینه است و همه ما یکی هستیم؛ هر آسیبی که به من رسیده، بازتابی از جهل و کوردلی آن فرد بوده است.
در آینهٔ چشمانم، وطن و نور و یکی شدن ما دیده می‌شود.
به امید روزی که جهان در آینهٔ حقیقت و نور، و در مهر و مهربانی بدرخشد…
به امید رسیدن به صلح جهانی، نور پیروز است.»


#۹مهر
#زاینده_رود
#فرونشست
#اسیدپاشی_اصفهان
#سهیلا_جورکش
#نه_به_حجاب_اجباری
#زن_زندگی_آزادی
#نه_به_خشونت
#تولد_مولانا #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech