رقصش گرفته بود
فشار اجتماعی و همین‌طور ممنوعیت‌های حکومتی نمی‌تواند #روح و #روحیه زندگی را در انسان‌ها نابود کند و آنچه علی‌رغم همه محدودیت‌ها به راه خود ادامه می‌دهد شور زندگی است که مقهور ِ شر نمی‌شود . رقص در خیابان کنشی‌ست مدنی و نمادین از شهروندانی که #شادمانی را حق خود و دیگران می دانند.
نظر شما چیست؟
کارگردان: حامد صفایی
منبع: One Billion Rising - Iran
#رقص #آزادی
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
فشار اجتماعی و همین‌طور ممنوعیت‌های حکومتی نمی‌تواند #روح و #روحیه زندگی را در انسان‌ها نابود کند و آنچه علی‌رغم همه محدودیت‌ها به راه خود ادامه می‌دهد شور زندگی است که مقهور ِ شر نمی‌شود . رقص در خیابان کنشی‌ست مدنی و نمادین از شهروندانی که #شادمانی را حق خود و دیگران می دانند.
نظر شما چیست؟
کارگردان: حامد صفایی
منبع: One Billion Rising - Iran
#رقص #آزادی
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
ادیت پیاف: برای هیچ چیز افسوس نخور
۱۹ دسامبر صدمین سالگرد تولد ادیت پیاف، #خواننده مشهور فرانسوی‌ست. وقتی صد سال بعد از تولد یک هنرمند از او یاد می‌کنیم، یک معنایش این است که آثار و زندگی او آن‌قدر در تاریخ و فرهنگ ملتی اهمیت داشته که ماندگار شده است. چند ترانه از ادیت پیاف، شانسون‌هایی مانند «زندگی به رنگ صورتی» و «نه افسوس نمی‌خورم» نام او را در تاریخ #موسیقی پایدار کرده‌اند.
صدایی در اوج می‌میرد
اوج #ادیت_پیاف، مثل هر #اسطوره دیگری هنگام مرگش فرارسید:
اکتبر ۱۹۶۰ است. پاریس در تب و تاب اول پاییز به سر می‌برد. میشل ووکر و شارل دومون خود را به محله اعیان‌نشین پانزدهم می‌رسانند. ادیت پیاف به سرطان مبتلا شده و او که اصولاً زنی‌ست لاغر و نحیف، بیمار و نانوان جلوه می‌کند. آن‌ها ترانه «نه، افسوس نمی‌خورم» را در خانه ادیت پباف با پیانو اجرا می‌کنند.
در این ترانه «اینترو» نومیدکننده و سیاه است، اما به‌تدریج حال و هوای ترانه امیدبخش می‌شود و این مفهوم را القا می‌کند که اندیشیدن به گذشته سودی ندارد. باید افسوس را کنار گذاشت، همتی کرد و اندوه‌ها و شادی‌های سپری شده را به آتش خاطرات سپرد.
ادیت پیاف به میشل ووکر می‌گوید: «دوست جوان، نگران نباش. عمری منتظر چنین ترانه‌یی بودم. حالا اطمینان داشته باش، شهرت آن عالم‌گیر می‌شود.»
این ترانه برای نخستین بار ۱۰ نوامبر ۱۹۶۰ با ارکستر روبرت شوینی در استودیوی «پته مارکونی» پاریس ضبط شد. پیاف این ترانه را برای هزاران نفر در مراسم افتتاحیه بازی‌های المپیک سال ۱۹۶۰ در پاریس اجرا کرد. تماشاگران چنان به شعف آمده بودند که به مدت یکربع او را تشویق می‌کردند.
روزنامه‌ها تیتر زدند: پیاف با این ترانه عشق را زنده کرد.
در طی فقط یک سال بیش از یک میلیون نسخه از این ترانه در فرانسه به فروش رسید.
اکنون اسطوره پیاف کامل شده بود و او می‌توانست جهان ما را بگذارد و برود و خیالش راحت باشد که نام او با نام پاریس درآمیخته است. هنوز هم در برخی از محلات قدیمی پاریس مثل این است که از پنجره خانه‌ها، از گاراژها و پستوها و دکه‌ها، و حتی از گلوی همه زنان تن‌فروش جنگل بولونی صدای ادیت پیاف به گوش می‌رسد. او در روزگاری که ترور مذهبی بر جهان سایه انداخته به ما می‌گوید: «افسوس نخور. زندگی همین است. زندگی کن و از زندگی لذت ببر.»
نه، افسوس نمی‌خورم
نه، هیچ چیز اهمیت ندارد،
نه، برای هیچ چیز افسوس نمی‌خورم.
نه خوبی‌ها، نه بدی‌ها.
همه برایم یکسان‌اند.
نه، هیچ چیز اهمیت ندارد،
نه، برای هیچ چیز افسوس نمی‌خورم.
بهای همه را پرداخته‌م، کنارشان گذاشته‌م، و فراموششان کرده‌م،
و دیگر افسوس آنچه را که گذشته نمی‌خورم.
با خاطراتم آتشی افروخته‌م.
اندوه‌هایم، شادی‌هایم،
به هیچکدام دیگر نیازی ندارم.
عشق‌ها را رُفته‌ام، با همه آشفتگی‌هایشان،
برای همیشه کنارشان گذاشته‌م. دوباره از نو آغاز می‌کنم.
نه، هیچ چیز اهمیت ندارد،
نه، برای هیچ چیز افسوس نمی‌خورم.
نه خوبی‌ها، نه بدی‌ها.
همه برایم یکسانند.
نه، هیچ چیز اهمیت ندارد،
نه، برای هیچ چیز افسوس نمی‌خورم.
زندگی من، #شادمانی من،
امروز
با تو آغاز می‌شود.
حسین نوش‌آذر
متن کامل این نوشته را در ایران‌وایر بخوانید: http://bit.ly/1Qwle4W
ترجمه آزاد و زیرنویس فارسی ویدیو: امیر دولت پناه http://bit.ly/1JisHww
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
۱۹ دسامبر صدمین سالگرد تولد ادیت پیاف، #خواننده مشهور فرانسوی‌ست. وقتی صد سال بعد از تولد یک هنرمند از او یاد می‌کنیم، یک معنایش این است که آثار و زندگی او آن‌قدر در تاریخ و فرهنگ ملتی اهمیت داشته که ماندگار شده است. چند ترانه از ادیت پیاف، شانسون‌هایی مانند «زندگی به رنگ صورتی» و «نه افسوس نمی‌خورم» نام او را در تاریخ #موسیقی پایدار کرده‌اند.
صدایی در اوج می‌میرد
اوج #ادیت_پیاف، مثل هر #اسطوره دیگری هنگام مرگش فرارسید:
اکتبر ۱۹۶۰ است. پاریس در تب و تاب اول پاییز به سر می‌برد. میشل ووکر و شارل دومون خود را به محله اعیان‌نشین پانزدهم می‌رسانند. ادیت پیاف به سرطان مبتلا شده و او که اصولاً زنی‌ست لاغر و نحیف، بیمار و نانوان جلوه می‌کند. آن‌ها ترانه «نه، افسوس نمی‌خورم» را در خانه ادیت پباف با پیانو اجرا می‌کنند.
در این ترانه «اینترو» نومیدکننده و سیاه است، اما به‌تدریج حال و هوای ترانه امیدبخش می‌شود و این مفهوم را القا می‌کند که اندیشیدن به گذشته سودی ندارد. باید افسوس را کنار گذاشت، همتی کرد و اندوه‌ها و شادی‌های سپری شده را به آتش خاطرات سپرد.
ادیت پیاف به میشل ووکر می‌گوید: «دوست جوان، نگران نباش. عمری منتظر چنین ترانه‌یی بودم. حالا اطمینان داشته باش، شهرت آن عالم‌گیر می‌شود.»
این ترانه برای نخستین بار ۱۰ نوامبر ۱۹۶۰ با ارکستر روبرت شوینی در استودیوی «پته مارکونی» پاریس ضبط شد. پیاف این ترانه را برای هزاران نفر در مراسم افتتاحیه بازی‌های المپیک سال ۱۹۶۰ در پاریس اجرا کرد. تماشاگران چنان به شعف آمده بودند که به مدت یکربع او را تشویق می‌کردند.
روزنامه‌ها تیتر زدند: پیاف با این ترانه عشق را زنده کرد.
در طی فقط یک سال بیش از یک میلیون نسخه از این ترانه در فرانسه به فروش رسید.
اکنون اسطوره پیاف کامل شده بود و او می‌توانست جهان ما را بگذارد و برود و خیالش راحت باشد که نام او با نام پاریس درآمیخته است. هنوز هم در برخی از محلات قدیمی پاریس مثل این است که از پنجره خانه‌ها، از گاراژها و پستوها و دکه‌ها، و حتی از گلوی همه زنان تن‌فروش جنگل بولونی صدای ادیت پیاف به گوش می‌رسد. او در روزگاری که ترور مذهبی بر جهان سایه انداخته به ما می‌گوید: «افسوس نخور. زندگی همین است. زندگی کن و از زندگی لذت ببر.»
نه، افسوس نمی‌خورم
نه، هیچ چیز اهمیت ندارد،
نه، برای هیچ چیز افسوس نمی‌خورم.
نه خوبی‌ها، نه بدی‌ها.
همه برایم یکسان‌اند.
نه، هیچ چیز اهمیت ندارد،
نه، برای هیچ چیز افسوس نمی‌خورم.
بهای همه را پرداخته‌م، کنارشان گذاشته‌م، و فراموششان کرده‌م،
و دیگر افسوس آنچه را که گذشته نمی‌خورم.
با خاطراتم آتشی افروخته‌م.
اندوه‌هایم، شادی‌هایم،
به هیچکدام دیگر نیازی ندارم.
عشق‌ها را رُفته‌ام، با همه آشفتگی‌هایشان،
برای همیشه کنارشان گذاشته‌م. دوباره از نو آغاز می‌کنم.
نه، هیچ چیز اهمیت ندارد،
نه، برای هیچ چیز افسوس نمی‌خورم.
نه خوبی‌ها، نه بدی‌ها.
همه برایم یکسانند.
نه، هیچ چیز اهمیت ندارد،
نه، برای هیچ چیز افسوس نمی‌خورم.
زندگی من، #شادمانی من،
امروز
با تو آغاز می‌شود.
حسین نوش‌آذر
متن کامل این نوشته را در ایران‌وایر بخوانید: http://bit.ly/1Qwle4W
ترجمه آزاد و زیرنویس فارسی ویدیو: امیر دولت پناه http://bit.ly/1JisHww
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
IranWire | خانه
ادیت پیاف: برای هیچ چیز افسوس نخور
دختران ایران قهرمان تکواندوی نوجوانان جهان شدند
goo.gl/WjQQlp
وقتی دختران و زنان ایرانی قهرمان عرصه‌ای می‌شوند در واقع فقط قهرمان آن عرصه و میدان نیستند بلکه قهرمانان پیروز ِ شکست‌دادن غول تبعیض و نابرابری هم هستند.از این رو شادی و شادمانی ما بسیار بیش‌تر است.
خبر خوش این است که دختران ایرانی قهرمان تکواندوی نوجوانان جهان شدند.
روزنامه‌ی همشهری آورده است:
«دختران تیم ملی تکواندوی نوجوانان کشورمان با کسب ۴ مدال رنگارنگ قهرمان جهان شدند و تیم ایران در مجموع پسران و دختران نایب قهرمانی جهان را به خود اختصاص داد.
به گزارش روابط عمومی فدراسيون تكواندو، یازدهمین دوره مسابقات تكواندوي نوجوانان جهان كه از روز چهارشنبه (۲۶ آبان) با حضور ۸۰۰ تكواندوكار از ۱۱۰ کشور به میزبانی شهر "بورنابی" کانادا و در سالن "بيل كوپلند" این شهر آغاز شده بود، پس از ۵ روز پیکار به پایان رسید. دختران کشورمان قهرمان جهان شدند و تیم ملی پسران نیز به مقام چهارم رسید.
در مجموع تیمی (دختران و پسران) کره جنوبی قهرمان شد، تیم کشورمان به مقام نایب قهرمانی رسید و روسیه سوم شد.
تيم ملي تکواندوی دختران نوجوان كشورمان که در این رقابت‌ها با ترکیب مبينا نژاد كته‌سري، كوثر حسيني، ستاره چابكي، فاطمه جعفري، مبينا شاكري، مبينا بابالو، زهرا شجاعي، پريسا جوادي، زهرا شيدايي و زهرا پوراسماعيل به مصاف رقبایش رفت، در پايان با 2 مدال طلا (مبينا نژاد كته‌سري و زهرا پوراسماعیل)، دو برنز (مبینا بابالو و پریسا جوادی) و 55 امتياز عنوان قهرماني جهان را به خود اختصاص داد.
چین تایپه با ۱ مدال طلا، ۳ نقره و ۵۵ امتياز نایب قهرمان شد، روسيه با ۳ مدال نقره، ۲ برنز و ۵۰ امتياز بر سكوي سوم ايستاد و تيم‌هاي ترکیه و کره جنوبی نيز عنوان چهارم و پنجم را به دست آوردند.
هدايت تيم ملي دختران كشورمان برعهده فاطمه صفرپور به عنوان سرمربي و نيلوفر صفريان و معصومه محمديان به عنوان مربي بود.
لینک مرتبط:
زنانه جنگیدن در میدان ورزشی
http://bit.ly/2dd2wOn
کیمیا علیزاده؛ دختر روزهای سخت
http://bit.ly/2buowJj
ریش‌خند: فاجعه حماسه اولین مدال المپیک زنان
http://bit.ly/2fLibcm
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
goo.gl/WjQQlp
وقتی دختران و زنان ایرانی قهرمان عرصه‌ای می‌شوند در واقع فقط قهرمان آن عرصه و میدان نیستند بلکه قهرمانان پیروز ِ شکست‌دادن غول تبعیض و نابرابری هم هستند.از این رو شادی و شادمانی ما بسیار بیش‌تر است.
خبر خوش این است که دختران ایرانی قهرمان تکواندوی نوجوانان جهان شدند.
روزنامه‌ی همشهری آورده است:
«دختران تیم ملی تکواندوی نوجوانان کشورمان با کسب ۴ مدال رنگارنگ قهرمان جهان شدند و تیم ایران در مجموع پسران و دختران نایب قهرمانی جهان را به خود اختصاص داد.
به گزارش روابط عمومی فدراسيون تكواندو، یازدهمین دوره مسابقات تكواندوي نوجوانان جهان كه از روز چهارشنبه (۲۶ آبان) با حضور ۸۰۰ تكواندوكار از ۱۱۰ کشور به میزبانی شهر "بورنابی" کانادا و در سالن "بيل كوپلند" این شهر آغاز شده بود، پس از ۵ روز پیکار به پایان رسید. دختران کشورمان قهرمان جهان شدند و تیم ملی پسران نیز به مقام چهارم رسید.
در مجموع تیمی (دختران و پسران) کره جنوبی قهرمان شد، تیم کشورمان به مقام نایب قهرمانی رسید و روسیه سوم شد.
تيم ملي تکواندوی دختران نوجوان كشورمان که در این رقابت‌ها با ترکیب مبينا نژاد كته‌سري، كوثر حسيني، ستاره چابكي، فاطمه جعفري، مبينا شاكري، مبينا بابالو، زهرا شجاعي، پريسا جوادي، زهرا شيدايي و زهرا پوراسماعيل به مصاف رقبایش رفت، در پايان با 2 مدال طلا (مبينا نژاد كته‌سري و زهرا پوراسماعیل)، دو برنز (مبینا بابالو و پریسا جوادی) و 55 امتياز عنوان قهرماني جهان را به خود اختصاص داد.
چین تایپه با ۱ مدال طلا، ۳ نقره و ۵۵ امتياز نایب قهرمان شد، روسيه با ۳ مدال نقره، ۲ برنز و ۵۰ امتياز بر سكوي سوم ايستاد و تيم‌هاي ترکیه و کره جنوبی نيز عنوان چهارم و پنجم را به دست آوردند.
هدايت تيم ملي دختران كشورمان برعهده فاطمه صفرپور به عنوان سرمربي و نيلوفر صفريان و معصومه محمديان به عنوان مربي بود.
لینک مرتبط:
زنانه جنگیدن در میدان ورزشی
http://bit.ly/2dd2wOn
کیمیا علیزاده؛ دختر روزهای سخت
http://bit.ly/2buowJj
ریش‌خند: فاجعه حماسه اولین مدال المپیک زنان
http://bit.ly/2fLibcm
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
.
#دختران_ایران قهرمان تکواندوی نوجوانان جهان شدند
وقتی دختران و زنان ایرانی #قهرمان عرصه‌ای می‌شوند در واقع فقط قهرمان آن عرصه و میدان نیستند بلکه قهرمانان پیروز ِ شکست‌دادن غول #تبعیض و #نابرابری هم هستند.از این رو #شادی و #شادمانی ما بسیار بیش‌تر است.…
#دختران_ایران قهرمان تکواندوی نوجوانان جهان شدند
وقتی دختران و زنان ایرانی #قهرمان عرصه‌ای می‌شوند در واقع فقط قهرمان آن عرصه و میدان نیستند بلکه قهرمانان پیروز ِ شکست‌دادن غول #تبعیض و #نابرابری هم هستند.از این رو #شادی و #شادمانی ما بسیار بیش‌تر است.…