ساز نی‌انبان، ساز #جنوب ایران
نی انبان و نی جفتی کار خود را معمولا با اجرای «حاجیونی» آغاز می کنند. در واقع حاجیونی را به عنوان مقدمه برای تمام آهنگ‌ها، ترانه‌ها و رقص‌ها اجرا می‌کنند. حاجیونی مضمونی از «شروه» دارد و مضمون آن مترادف با شروه است.
به بیان دیگر شروه ای است که توسط یک ساز (نی انبان یا نی جفتی) اجرا می‌شود و به همین دلیل به مانند شروه از شیوه‌ها و سبک‌های متعددی پیروی می‌کند. نواختن نی‌انبان یا نی جفتی در مجالس گاه با آهنگ شکیگ پایان می یابد. نی انبان و یا نی جفتی، پس از اجرای حاجیونی و قبل از اجرای آهنگ یا ترانه مورد نظر، پایه ریتمیک آن آهنگ را فراهم می آورد. بر اساس این پایه ی ریتمیک است که دایره و تمبک یا آواز وارد می شود. از آنجا که نی‌انبان به خاطر دارا بودن مشک یا انبان ذخیره هوا، امکان کنترل نفس و ایجاد نوانس‌های مختلف را از نوازنده می‌گیرد، برای همراهی با آواز معمولا از نی جفتی استفاده می‌شود. زیرا نی جفتی به علت تماس مستقیم با لب و نفس نوازنده، امکان بیشتری در اجرای نوانس‌ها را به او می‌دهد.
نی انبان از دو قسمت «نی» و «انبان» تشکیل شده است. تعداد نی‌ها دو عدد است. هر نی دارای شش سوراخ بوده، پی کک (قمیش) نی کوچک زبانه‌داری است که بر روی هر کدام از نی‌ها سوار می‌شود و ایجاد یک صدا می‌کند. این نی‌ها هر دو درون یک غلاف چوبی قرار می‌گیرند که به این مجموعه دسته نی انبان گفته می شود. قسمت دوم، #انبان است از پوست بز. از یک طرف هوا به آن وارد می‌شود و از طرف دیگر به دسته نی‌انبان متصل است. انبان در حکم محفظه ذخیره هوا برای نوازنده است.
«شکی»، «مولودی»، «چوبی چهار دستماله»، «چوبی بوشهری»، «بندری»، «حنابندون» و «شالا مبارک» از جمله آهنگ‌هایی هستند که با نی نواخته می‌شوند.
انبان یا نی #جفتی به همراه #دایره یا #تمبک نواخته می‌شوند.
#فرهنگ
#ایران
#موسیقی
#شادی
بخش‌هایی از یادداشت محسن حیدریه، #نوازنده #نی_انبان و سرپرست گروه موسیقی شبدیز #بوشهر
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
نی انبان و نی جفتی کار خود را معمولا با اجرای «حاجیونی» آغاز می کنند. در واقع حاجیونی را به عنوان مقدمه برای تمام آهنگ‌ها، ترانه‌ها و رقص‌ها اجرا می‌کنند. حاجیونی مضمونی از «شروه» دارد و مضمون آن مترادف با شروه است.
به بیان دیگر شروه ای است که توسط یک ساز (نی انبان یا نی جفتی) اجرا می‌شود و به همین دلیل به مانند شروه از شیوه‌ها و سبک‌های متعددی پیروی می‌کند. نواختن نی‌انبان یا نی جفتی در مجالس گاه با آهنگ شکیگ پایان می یابد. نی انبان و یا نی جفتی، پس از اجرای حاجیونی و قبل از اجرای آهنگ یا ترانه مورد نظر، پایه ریتمیک آن آهنگ را فراهم می آورد. بر اساس این پایه ی ریتمیک است که دایره و تمبک یا آواز وارد می شود. از آنجا که نی‌انبان به خاطر دارا بودن مشک یا انبان ذخیره هوا، امکان کنترل نفس و ایجاد نوانس‌های مختلف را از نوازنده می‌گیرد، برای همراهی با آواز معمولا از نی جفتی استفاده می‌شود. زیرا نی جفتی به علت تماس مستقیم با لب و نفس نوازنده، امکان بیشتری در اجرای نوانس‌ها را به او می‌دهد.
نی انبان از دو قسمت «نی» و «انبان» تشکیل شده است. تعداد نی‌ها دو عدد است. هر نی دارای شش سوراخ بوده، پی کک (قمیش) نی کوچک زبانه‌داری است که بر روی هر کدام از نی‌ها سوار می‌شود و ایجاد یک صدا می‌کند. این نی‌ها هر دو درون یک غلاف چوبی قرار می‌گیرند که به این مجموعه دسته نی انبان گفته می شود. قسمت دوم، #انبان است از پوست بز. از یک طرف هوا به آن وارد می‌شود و از طرف دیگر به دسته نی‌انبان متصل است. انبان در حکم محفظه ذخیره هوا برای نوازنده است.
«شکی»، «مولودی»، «چوبی چهار دستماله»، «چوبی بوشهری»، «بندری»، «حنابندون» و «شالا مبارک» از جمله آهنگ‌هایی هستند که با نی نواخته می‌شوند.
انبان یا نی #جفتی به همراه #دایره یا #تمبک نواخته می‌شوند.
#فرهنگ
#ایران
#موسیقی
#شادی
بخش‌هایی از یادداشت محسن حیدریه، #نوازنده #نی_انبان و سرپرست گروه موسیقی شبدیز #بوشهر
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇