طراوت کودکی‌ام را با چین‌های کهنسالی‌ات قسمت می‌کنم

اینجا خانه سالمندان «سنت وینست» در شهر سیاتل امریکا است. بیش از چهارصد پیرمرد و پیرزن کهنسال در این خانه زندگی می‌کنند. گروه سنی که خطر انزوا و کناره‌گیری از اجتماع آنها را تهدید می‌کند. #انزوا و #تنهایی که قرار است به ابتکار یکی از سازمان‌های مردمی به نام «مرکز یادگیری بین‌ نسلی» تغییر کند. خانه سالمندان «سنت وینست» میزبان کودکان ۳ تا ۵ ساله‌ای است که شادی‌ها و طراوات کودکی‌شان را با پدر و مادربزرگ‌ها به اشتراک می‌گذارنند.

ایده‌ای که صدها #کهنسال را از تنهایی بیرون آورده و به کودکان رفتار با گروه‌های سنی #سالخورده را از سنین پایین آموزش می‌دهد. کودکان با حضور مستمر و برنامه‌ریزی شده در این خانه به‌تدریج با مفهوم #سالخوردگی و پیر شدن آشنا می‌شوند. کودکانی که با معلولان نشست و برخاست می‌کنند و ترس از #معلولیت را کنار می‌گذارند. هدف از این برنامه #آموزش #عشق و دوست داشتن و توجه به یکدیگر بدون پیش شرط و حد و اندازه است. حتی قرار است از حرکت #زیبا و #تاثیرگذار مرکز یادگیری بین‌نسلی به زودی مستندی تهیه شده و در سطحی وسیع‌تر پخش شود.

در برنامه این مرکز کودکان همراه پدر و مادربزرگ‌ها #موسیقی گوش می‌دهند، می‌رقصند، بازی می‌کنند، داستان می‌خوانند و ساعاتی را به صرف غذا می‌گذرانند. کودکان نه تنها با مفهوم خانواده گسترده به غیر از پدر و مادر آشنا می‌شوند که طبیعت پیرشدن را از سنین پایین می‌پذیرند. تمام تلاش گردانندگان مرکز این است که فضا را شبیه به محیط گرم خانه کنند و حس #باارزش بودن به #کودکان و #خردسالان ببخشند.

طبق آمارهای به دست آمده تقریبا ۴۳ درصد #کهنسالان انزوای اجتماعی را تجربه می‌کنند. موضوعی که روح انسان را سریع‌تر تحلیل برده و سبب مرگ زودرس می‌شود.

درباره سالمندان ایرانی بخوانید: https://tavaana.org/fa/Seniors_day

عکس های بیشتر را در فیسبوک توانا ببینید.

حاج قنبر، مردی که برای کهنسالان، معلولان و جانبازان پل می‌سازد

یک پیرمرد خیّر، برای عبور و مرور راحت‌تر کهنسالان، معلولان و جانبازان، بصورت #رایگان بر روی جوی‌های آب، پل می‌سازد.

به گزارش عصرایران، با انتشار این خبر به نقل از گروه طهرونی در تلگرام، آورده است: حاج قنبر ۸۸ ساله است. این روزها سراغش را باید در حوالی خیابان شریعتی و شهید رجایی و دهیار منطقه ۱۸ گرفت. یک گاری دستی دارد که با آن سیمان و کاشی و ماسه و ابزار بنایی را از این کوچه و به آن کوچه حمل می‌کند.

خودش می‌گوید: در این محله جوی آب بزرگ که پل نداشته باشد زیاد داریم و عبور و مرور #کهنسالان و #معلولان و #جانبازان سخت است. به همین دلیل تصمیم گرفتم کار ساخت #پل را شروع کنم. خدا را شکر حالا این مشکل در بسیاری از کوچه و خیابان‌های محل رفع شده است.

هر روز در کوچه و پس‌کوچه‌های محل گشت می‌زند و هرجا نیاز به پل داشته باشد آستین بالا می‌زند و خودش پل درست می‌کند. می‌گوید: اوایل خودم سیمان و ماسه تهیه می‌کردم و حالا اهالی هم کمکم می‌کنند.

او تا امروز ۵۰ پل در حوالی خیابان‌های شهید رجایی و شریعتی ساخته است. می‌گوید: مشکل اهالی، مشکل من است و هر کاری از دستم بر بیاید انجام می‌دهم.

فاطمه شیرخانلو از پدر می‌گوید: هر بار از خانه بیرون می‌رود نگران می‌شویم. او یک‌بار هم سکته کرده است، اما با #عشق و #علاقه کار می‌کند. خیلی وقت‌ها کنار پل‌های ساخته‌شده‌اش می‌ایستد تا سیمان خشک شود و هدر نرود.

او از سفر کربلای حاج قنبر می‌گوید که آنجا هم دغدغه کار بنایی داشت و هرکاری از دستش برمی‌آمد انجام می‌داد. می‌گوید قبل از این کار، قرآن‌های مساجد را جمع و در خانه آنها را صحافی می‌کرد تا مانند روز اول نو شوند.

منبع: خبرآنلاین

شما درباره کار خیر حاج قنبر چه فکر می‌کنید؟ آیا این وظیفه شهرداری و خدمات شهری نیست که وضعیت عبور و مرور در اماکن عمومی را برای معلولان و کهنسالان فراهم کنند؟

درباره جنبش حقوق معلولان در توانا بخوانید:

کتاب «جسمیت و قدرت: مباحثی در معلولیت و تحول اجتماعی» نوشته سعید سبزیان: https://goo.gl/u7zvLl

@Tavaana_Tavaanatech