مدارا به معنای تسلیم نیست

مدارا با خداناباوران یا با اقلیت‌های مذهبی به معنای تسلیم کردن باورهای خود یا به خطر انداختن اعتقادات فردی نیست.

نظام‌های مداراستیز مانند جمهوری اسلامی تلاش می‌کنند القا کنند که مدارا با یک خداناباور به معنای تسلیم باور است!

قطعا اینگونه نیست؛ به تعبیر برتراند راسل ما مجبور به رواداری هستیم اگر می‌خواهیم دنیای بهتری داشته باشیم. بایستی مدارا بورزیم تا بتوانیم جهانی قابل‌تحمل‌تر داشته باشیم.

ساده بگوییم؛ تا بتوانیم کنار هم زندگی کنیم.

مدارای یک مسلمان درواقع شناسایی ارزش‌ انسانی یک خداناباور یا بهایی فارغ از نوع باور اوست.

زیرا مدارا مستلزم شناخت حیثیت و ارزش ذاتی همه افراد، صرف نظر از اعتقاداتشان، و رفتار با مهربانی، شفقت و انصاف است.

از طریق چنین درک و احترامی است که می‌توان جهانی ساخت که در آن مؤمن و بی‌ایمان به طور هماهنگ همزیستی داشته باشند، تنوع را در آغوش بگیرند و پل‌هایی برای درک متقابل ایجاد کنند.

درک متقابل همبستگی می‌آورد و البته رژیم‌های استبدادی این همبستگی را بر نمی‌تابند.

#گفتگو_توانا #حقوق_شهروندی #همزیستی_شهروندان #گفتگوی_دموکراتیک

@Dialogue1402