#روایت_اول
🔻هفته گذشته خبری به این مضمون منتشر شد : " آيت‌الله یزدی در جلسه اخیر مجمع تشخیص گفت که علی #لاریجانی با سفیر انگلیس در ایران ملاقات کرده. سفیر انگلیس خواستار کمک لاریجانی برای تصویب FATF شده تا در قبالش انگلیس متعهد شود در انتخابات ریاست جمهوری ایران درسال 2021 به وی کمک کند!
@antioligarchie
🔻هفته گذشته خبری به این مضمون منتشر شد : " آيت‌الله یزدی در جلسه اخیر مجمع تشخیص گفت که علی #لاریجانی با سفیر انگلیس در ایران ملاقات کرده. سفیر انگلیس خواستار کمک لاریجانی برای تصویب FATF شده تا در قبالش انگلیس متعهد شود در انتخابات ریاست جمهوری ایران درسال 2021 به وی کمک کند!
@antioligarchie
#تاریخ_حوزه
⭕️ آیت‌الله بروجردی و فداییان اسلام
#روایت_اول
🔻 [درباره فداییان اسلام ] طلاب دو دسته بودند: گروهی حرکات آنان را می‌پسندیدند و گروهی دیگر مخالف بودند و حرکات تند آنان را مزاحم درس و بحث طلاب می‌پنداشتند.
آیت‌الله سید محمدتقی خوانساری و آیت‌الله سید صدرالدین صدر نسبت به آنان خوش‌بین بودند. حاج‌آقا روح‌الله خمینی نیز نسبت به آنان خوش‌بین بود، ولی آنان را جوانانی تند و بی‌تجربه می‌دانستند و در موفقیت‌شان تردید داشتند.
اکثر اطرافیان آقای بروجردی نیز گاه و بی‌گاه نزد ایشان سعایت می‌کردند که سخنان تند فداییان اسلام آرامش را از حوزه سلب کرده، مانع درس و بحث طلاب می‌شوند و باید فکری کرد. این وسوسه‌ها در روح آقای بروجردی تأثیر گذاشت. روزی ضمن درس عبارتی قریب به این مضمون فرمود که : " این‌ها که نظم حوزه را بر هم می‌زنند، چه منظوری دارند، می‌خواهند چه کنند؟ نمی‌دانم درباره آن‌ها چه بگویم. "
چند نفر از طلاب بروجردی و خرم‌آبادی و ملایری خدمت آقای بروجردی رسیده برای جلوگیری از مزاحمان، کسب اجازه و اعلام آمادگی کردند. در یکی از شب‌ها، در وسط نماز مغرب و عشای فیضیه یکی از فداییان خواست اعلامیه‌ای پخش کند. در این هنگام شیخ خرم‌آبادی (لر) و شیخِ ملایری که قبلاً با چوب‌دستی مجهز شده بودند، به جان فداییان اسلام افتادند و بزن و بکوب شروع شد. فداییان از مدرسه فرار کردند. از آن پس سخنرانی فداییان در مدرسه‌ی فیضیه ممنوع شد. شنیده شد آقای بروجردی دستور داده شهریه‌ی تعدادی از طلاب عضو فداییان را قطع کنند.
📚خاطرات آیت‌الله امینی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی
#روایت_دوم
🔻 در حوزه حامیان مرحوم نواب صفوی شلوغ‌کاری می‌کردند. آن‌ها در مدرسه‌ی فیضیه روی سنگی که بین کتاب‌خانه و حوض بود و به حجرالانقلاب معروف شده بود، می‌ایستادند و صحبت و سخنرانی می‌کردند. آقای بروجردی با این کارها مخالف بود و احساس می‌کرد که آن‌ها می‌خواهند شلوغ کنند. او معتقد بود این گونه کارها باید با سیاست و متانت مراجع حل شود، نه این که طلبه راه بیفتد و شلوغ کاری کند. آقای بروجردی کسی را به سراغ آقایان صدر و سید محمدتقی خوانساری و آقای حجت فرستاد؛ چون معروف بود که این دو نفر کارهای نواب را تایید می‌کنند. از آن‌ها پرسید که آیا شما کارهای نواب را تایید می‌کنید؟ آن دو به آقای بروجردی پیام دادند که ما هرگز بدون نظر شما به هیچ وجه کاری نمی‌کنیم.
📚 خاطرات آیت‌الله گرامی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، صفحه ۱۵۲
@antioligarchie
⭕️ آیت‌الله بروجردی و فداییان اسلام
#روایت_اول
🔻 [درباره فداییان اسلام ] طلاب دو دسته بودند: گروهی حرکات آنان را می‌پسندیدند و گروهی دیگر مخالف بودند و حرکات تند آنان را مزاحم درس و بحث طلاب می‌پنداشتند.
آیت‌الله سید محمدتقی خوانساری و آیت‌الله سید صدرالدین صدر نسبت به آنان خوش‌بین بودند. حاج‌آقا روح‌الله خمینی نیز نسبت به آنان خوش‌بین بود، ولی آنان را جوانانی تند و بی‌تجربه می‌دانستند و در موفقیت‌شان تردید داشتند.
اکثر اطرافیان آقای بروجردی نیز گاه و بی‌گاه نزد ایشان سعایت می‌کردند که سخنان تند فداییان اسلام آرامش را از حوزه سلب کرده، مانع درس و بحث طلاب می‌شوند و باید فکری کرد. این وسوسه‌ها در روح آقای بروجردی تأثیر گذاشت. روزی ضمن درس عبارتی قریب به این مضمون فرمود که : " این‌ها که نظم حوزه را بر هم می‌زنند، چه منظوری دارند، می‌خواهند چه کنند؟ نمی‌دانم درباره آن‌ها چه بگویم. "
چند نفر از طلاب بروجردی و خرم‌آبادی و ملایری خدمت آقای بروجردی رسیده برای جلوگیری از مزاحمان، کسب اجازه و اعلام آمادگی کردند. در یکی از شب‌ها، در وسط نماز مغرب و عشای فیضیه یکی از فداییان خواست اعلامیه‌ای پخش کند. در این هنگام شیخ خرم‌آبادی (لر) و شیخِ ملایری که قبلاً با چوب‌دستی مجهز شده بودند، به جان فداییان اسلام افتادند و بزن و بکوب شروع شد. فداییان از مدرسه فرار کردند. از آن پس سخنرانی فداییان در مدرسه‌ی فیضیه ممنوع شد. شنیده شد آقای بروجردی دستور داده شهریه‌ی تعدادی از طلاب عضو فداییان را قطع کنند.
📚خاطرات آیت‌الله امینی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی
#روایت_دوم
🔻 در حوزه حامیان مرحوم نواب صفوی شلوغ‌کاری می‌کردند. آن‌ها در مدرسه‌ی فیضیه روی سنگی که بین کتاب‌خانه و حوض بود و به حجرالانقلاب معروف شده بود، می‌ایستادند و صحبت و سخنرانی می‌کردند. آقای بروجردی با این کارها مخالف بود و احساس می‌کرد که آن‌ها می‌خواهند شلوغ کنند. او معتقد بود این گونه کارها باید با سیاست و متانت مراجع حل شود، نه این که طلبه راه بیفتد و شلوغ کاری کند. آقای بروجردی کسی را به سراغ آقایان صدر و سید محمدتقی خوانساری و آقای حجت فرستاد؛ چون معروف بود که این دو نفر کارهای نواب را تایید می‌کنند. از آن‌ها پرسید که آیا شما کارهای نواب را تایید می‌کنید؟ آن دو به آقای بروجردی پیام دادند که ما هرگز بدون نظر شما به هیچ وجه کاری نمی‌کنیم.
📚 خاطرات آیت‌الله گرامی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، صفحه ۱۵۲
@antioligarchie