#یادداشت
⭕️برای حسین زمان!
✍حمید داودآبادی
[ ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۲] فروردین ۱۳۶۱، حمید و محمد سوری، دو برادر، در عملیات فتح المبین به شهادت رسیدند.
وقتی پیکر آن دو را برای تشییع به محل زندگی‌شان در محلۀ نارمک تهران آو،ردند، مداح خلف وعده کرد و نیامد.
یکی از بچه‌های مسجد، به حسین که گوشه‌ای ایستاده و در سوگ دوستانش می‌گریست، گفت:
- حسین جان، نمی‌شه مردم و پیکر شهدا رو معطل نگه داریم. تو که صدات خوبه و همیشه دوست داشتی مداحی کنی، بلندگو رو بگیر و مداحی کن.
حسین که تا آن موقع پشت بلندگو نخوانده بود و میکروفون برایش غریبه بود، هرچه انکار کرد نشد و سرانجام شروع کرد به سر دادن:
این گل پرپر از کجا آمده؟
از سفر کرب و بلا آمده
آذر ۱۳۶۱، به‌مناسبت چهلمین روز شهادت #مصطفی_کاظم_زاده در جبهۀ سومار، مراسمی در خیابان بسطامی تهران‌نو برگزار کردیم.
آن‌شب حسین زمان لطف کرد و دعای کمیل خواند و همه با نوای سوزناکش گریستیم.
بعدها حسین زمان شد خوانندۀ پاپ.
صدای حزن‌انگیزش را که سوز و لرزشی خاص داشت، بسیار دوست داشتم و همواره مشتری نوارهای کاستش بودم.
چه شب ها که در تنهایی و خلوت خانه، خاطرات جنگم را می‌نوشتم و نوارهای زمان همدمم بود و بهم حس می‌داد.
دهۀ ۷۰ حسین زمان افتاد در کارهای سیاسی – جناحی و شد دوم خردادی.
بعدا هم شد #اصلاح_طلب و در وقایع سال ۱۳۸۸، در مراسم مختلف آنها دعای کمیل و زیارت عاشورا می‌خواند!
گذشت و حسین زمان که دیده بود نوار کاست جدیدش در یک روز ۲۰۰ هزار نسخه فروخته است، فکر کرد همۀ مشتاقان صدایش به او رای خواهند داد!
از طرف اصلاح طلبان کاندید (فکر کنم شورای شهر) شد. با چندهزار رای اندکی که آورد، دچار یاس شد.
از آن‌جا بود که دیگر خبری از او نشد تا این‌که به دانشگاه کیش رفت و باقی قضایا.
نمی‌دانم این‌که می‌گویند او را ممنوع الکار کرده بودند، در چه دوره‌ای بوده؟
آیا در دوره یِ ۸ سالۀ دولت حسن روحانی هم او اجازۀ برگزاری کنسرت نداشت که فقط یک بار اجازه یافت در برج میلاد بخواند؟!
تا خبر فوت حسین زمان را شنیدم، دلم برایش سوخت. نمی‌دانم چرا، ولی همواره برایش دعا می‌کردم عاقبت بخیر شود.
امشب رفتم سراغ عکس های ناب و منتشر نشدۀ #حسین_زمان درکنار دوست و همرزمش سردار شهید حاج #عبدالله_رودکی که باهم برای دیدن دوره‌های جنگ الکترونیک (جنگال)، در چین و بعضی جاها بودند.
روح هردوی‌شان شاد و با اهلبیت (ع) محشور باشند
@antioligarchie
⭕️برای حسین زمان!
✍حمید داودآبادی
[ ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۲] فروردین ۱۳۶۱، حمید و محمد سوری، دو برادر، در عملیات فتح المبین به شهادت رسیدند.
وقتی پیکر آن دو را برای تشییع به محل زندگی‌شان در محلۀ نارمک تهران آو،ردند، مداح خلف وعده کرد و نیامد.
یکی از بچه‌های مسجد، به حسین که گوشه‌ای ایستاده و در سوگ دوستانش می‌گریست، گفت:
- حسین جان، نمی‌شه مردم و پیکر شهدا رو معطل نگه داریم. تو که صدات خوبه و همیشه دوست داشتی مداحی کنی، بلندگو رو بگیر و مداحی کن.
حسین که تا آن موقع پشت بلندگو نخوانده بود و میکروفون برایش غریبه بود، هرچه انکار کرد نشد و سرانجام شروع کرد به سر دادن:
این گل پرپر از کجا آمده؟
از سفر کرب و بلا آمده
آذر ۱۳۶۱، به‌مناسبت چهلمین روز شهادت #مصطفی_کاظم_زاده در جبهۀ سومار، مراسمی در خیابان بسطامی تهران‌نو برگزار کردیم.
آن‌شب حسین زمان لطف کرد و دعای کمیل خواند و همه با نوای سوزناکش گریستیم.
بعدها حسین زمان شد خوانندۀ پاپ.
صدای حزن‌انگیزش را که سوز و لرزشی خاص داشت، بسیار دوست داشتم و همواره مشتری نوارهای کاستش بودم.
چه شب ها که در تنهایی و خلوت خانه، خاطرات جنگم را می‌نوشتم و نوارهای زمان همدمم بود و بهم حس می‌داد.
دهۀ ۷۰ حسین زمان افتاد در کارهای سیاسی – جناحی و شد دوم خردادی.
بعدا هم شد #اصلاح_طلب و در وقایع سال ۱۳۸۸، در مراسم مختلف آنها دعای کمیل و زیارت عاشورا می‌خواند!
گذشت و حسین زمان که دیده بود نوار کاست جدیدش در یک روز ۲۰۰ هزار نسخه فروخته است، فکر کرد همۀ مشتاقان صدایش به او رای خواهند داد!
از طرف اصلاح طلبان کاندید (فکر کنم شورای شهر) شد. با چندهزار رای اندکی که آورد، دچار یاس شد.
از آن‌جا بود که دیگر خبری از او نشد تا این‌که به دانشگاه کیش رفت و باقی قضایا.
نمی‌دانم این‌که می‌گویند او را ممنوع الکار کرده بودند، در چه دوره‌ای بوده؟
آیا در دوره یِ ۸ سالۀ دولت حسن روحانی هم او اجازۀ برگزاری کنسرت نداشت که فقط یک بار اجازه یافت در برج میلاد بخواند؟!
تا خبر فوت حسین زمان را شنیدم، دلم برایش سوخت. نمی‌دانم چرا، ولی همواره برایش دعا می‌کردم عاقبت بخیر شود.
امشب رفتم سراغ عکس های ناب و منتشر نشدۀ #حسین_زمان درکنار دوست و همرزمش سردار شهید حاج #عبدالله_رودکی که باهم برای دیدن دوره‌های جنگ الکترونیک (جنگال)، در چین و بعضی جاها بودند.
روح هردوی‌شان شاد و با اهلبیت (ع) محشور باشند
@antioligarchie