♻️ سه‌گانه‌های نگارش

🔻 متن اصلی
تیمور، چنان‌که ذکر آن رفت، از میران‌شاه آزرده بود. علاوتاً گفته می‌شد که او دچار پریشانی حواس شده است.

🔹 نظر ویراستار
در متن‌های تاریخی به نظرم کمتر از ضمیر استفاده کنیم مگر جایی که مرجع ضمیر به صورت قطعی مشخص باشد. از تکرار اسم نپرهیزیم حتی در دو جملهٔ متوالی. چون متن تاریخی یک متن مرجع است و به عنوان سند به آن نگریسته می‌شود. در اینجا این «او» جملهٔ دوم به روشنی مشخص نیست که تیمور است یا میران‌شاه. هرچند به قرینهٔ معنوی و با توجه به عبارت‌های بعد معلوم می‌شود که میران‌شاه است.

✅ حاصل ویرایش
تیمور، چنان‌که ذکر آن رفت، از میران‌شاه آزرده بود. علاوتاً گفته می‌شد که میران‌شاه دچار پریشانی حواس شده است.

#آموزشی_کاظمی
#نگارش
@asarkazemi

♻️ سه‌گانه‌های نگارش

🔻 متن اصلی
تیمور به احضار شادملک فرمان داد. چون او را نیافتند، خشم تیمور افزون شد و به نابودی او دستور صادر کرد. پیرمحمد جهانگیر خون آن بانو را از تیمور درخواست کرد و تیمور امضای آن حکم را متوقف اعلان کرد.

🔹 نظر ویراستار
در متن‌های تاریخی چیز دیگری که باید از آن پرهیز کرد عبارت‌های کنایی یا دوپهلو است. ممکن است ما برای زیبایی کلام از کنایه و استعاره هم استفاده کنیم چنان که در تاریخ بیهقی هم چنین است. ولی خیلی مراقب باشیم که عبارتی به کار بریم که دوپهلو نباشد. در اینجا واضح نیست که «خون آن بانو را درخواست کرد» به معنی ریختن خون اوست، یا بخشیدن خون او. که در اینجا البته دومی منظور است ولی در نگاه اول ممکن است تصور کنیم که درخواست کشتن آن بانو را داشته است.

✅ حاصل ویرایش
تیمور به احضار شادملک فرمان داد. چون او را نیافتند، خشم تیمور افزون شد و به نابودی او دستور صادر کرد. پیرمحمد جهانگیر برای آن بانو درخواست بخشش کرد و تیمور امضای آن حکم را متوقف ساخت.

#آموزشی_کاظمی
@asarkazemi
#نگارش
@asarkazemi