#تصویرجنگ / تصویری از یک فروند صاعقه ۱ که #نیروی_هوایی_ارتش مدعی ساخت آن است.
صاعقه قرار بود یک هواپیمای نسل چهارم با اویونیک دیجیتال و موتور توربوفن باشد که از دهه هفتاد قرار به ساخت آن گرفته شده بود، در حالی که اکنون جنگنده‌های نسل ششم نیز در راه هستند.
ادعای تماما بومی بودن این جنگنده در حالی است که طرح اولیه و ستون فقرات آن از F-5 برداشته شده و موتور RD33 روسی نیز برای آن در نظر گرفته شده بود که روی پلتفرمی شبیه به اف ۱۸ قرار بود ساخته شود.
دو کشور چین و روسیه در دهه هفتاد با ایران سر این پروژه همکاری می کردند.
ابتدا قرار بود پروژه ساخت اف ۵ پیشرفته ایرانی تحت پروژه ای به نام اس ار ۲ انجام شود که تقریبا چیزی شبیه کوثر ۱ نیروی هوایی بود و قرار بود تا پایان دهه هفتاد کامل شود و پس از آن پروژه صاعقه شروع شود.
با جدی شدن #تحریمهای_آمریکا چینی ها از این همکاری با ایران منصرف شدند و‌روسیه نیز علیرغم دادن موتور از دادن تکنولوژی آن کنار کشیدند و‌در نتیجه هسا مجبور شد به تنهایی پروژه را دنبال کند که این تنهایی نهایتا به آذرخش و در پروژه صاعقه هم به نسخه ارتقا یافته ایرانی اف ۵ E با سکان وی به این شکل ختم شد.
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing
صاعقه قرار بود یک هواپیمای نسل چهارم با اویونیک دیجیتال و موتور توربوفن باشد که از دهه هفتاد قرار به ساخت آن گرفته شده بود، در حالی که اکنون جنگنده‌های نسل ششم نیز در راه هستند.
ادعای تماما بومی بودن این جنگنده در حالی است که طرح اولیه و ستون فقرات آن از F-5 برداشته شده و موتور RD33 روسی نیز برای آن در نظر گرفته شده بود که روی پلتفرمی شبیه به اف ۱۸ قرار بود ساخته شود.
دو کشور چین و روسیه در دهه هفتاد با ایران سر این پروژه همکاری می کردند.
ابتدا قرار بود پروژه ساخت اف ۵ پیشرفته ایرانی تحت پروژه ای به نام اس ار ۲ انجام شود که تقریبا چیزی شبیه کوثر ۱ نیروی هوایی بود و قرار بود تا پایان دهه هفتاد کامل شود و پس از آن پروژه صاعقه شروع شود.
با جدی شدن #تحریمهای_آمریکا چینی ها از این همکاری با ایران منصرف شدند و‌روسیه نیز علیرغم دادن موتور از دادن تکنولوژی آن کنار کشیدند و‌در نتیجه هسا مجبور شد به تنهایی پروژه را دنبال کند که این تنهایی نهایتا به آذرخش و در پروژه صاعقه هم به نسخه ارتقا یافته ایرانی اف ۵ E با سکان وی به این شکل ختم شد.
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing
#تصویرجنگ / تصویری از خط تولید جنگنده‌های F-14A Tomcat در کارخانه شماره ۶ شرکت Grumman در Calverton واقعه در New York، جولای سال ۱۹۷۶
در خط مونتاژ پرنده H21 و H22 درحال تکمیل برای تحویل به نیروی هوایی شاهنشاهی ایران است
ایران ۸۰ فروند جنگنده F-14A Tomcat سفارش داد، تحویل در ژانویه ۱۹۷۶ آغاز شد و در ۳ پایگاه اصفهان، تهران و شیراز مستقر شد.
شرکت Grumman عمدتاً برای حمایت از این برنامه، شرکت خصوصی خود با مسئولیت محدود را به عنوان یک شرکت تابعه کاملاً تحت مالکیت Grumman International که در تهران تأسیس شده است، راه اندازی کرد.
به طور همزمان، فروش و خدمات تمامی محصولات تجاری و نظامی شرکت را عرضه می‌کرد و قرار بود بعداً در سایر کشورهای خاورمیانه گسترش یابد.
۳۰ فروند اولیه از جنگنده F-14A Tomcat قرار شد در اصفهان مستقر شوند، جایی که شرکت Grumman در حال ایجاد یک مرکز آموزشی است که تقریباً شبیه به نیروی دریایی ایالات متحده در ایستگاه هوایی نیروی دریایی Miramar، نزدیک San Diego بود. حدود ۶۰۰ پرسنل پیمانکاری در اصفهان، حدود ۴۰۰ نفر در شیراز و حدود ۱۰۰۰ نفر در تهران مستقر شدند جایی که تأسیسات نگهداری ناوگان در مهرآباد قرار داشت، کمی بعد در پایگاه قصرفیروزه شعبه PMEL راه اندازی شد بیست مستشار از نیروی دریایی آمریکا و همچنین Grumman مسئولیت آموزش کالیبریشن و ناوبری تامکت‌های ایرانی را به افسران و تکنسین‌های ایرانی برعهده گرفتند.
اف-۱۴ تامکت دماغه بزرگی دارد و این به خاطر آن است که هواپیما نه تنها دو سرنشین دارد، بلکه تعداد زیادی از سامانه‌های هوانوردی را هم دارد.
ای‌سی‌ام (ECM) و قسمت جستجوگر خیلی فراگیر و بزرگ هستند. قسمت اصلی رادار هاگز ای‌دابلوجی-۹ ایکس-باند است که در مدل‌های ابتدایی سامانه دیجیتالی ۵۴۰۰ بایتی سبکی با حافظه دسترسی تصادفی ۳۲ کیلوبایتی را به همراه داشت. دیش آنتن، دیش عریض ۹۱ سانتیمتری مسطح است که ۱۰ کیلووات برق مصرف می‌کند و آنتن‌های پیچیده آی‌اف‌اف (IFF) دارد. چندین دستگاه جستجوگر و ردگیری دیگر نظیر ردگیری به هنگام جستجو، حرکت دادن به هنگام جستجو، تعقیب تک هدف پالس دوپلر (PDSTT)، و دستگاه تعقیب (JAT) نیز وجود دارند.
کمی بعد از تاسیس PMEL در ایران در مجاورت آن شعبه رادار و IFF-ECM نیز تاسیس شد، بلافاصله پس از تاسیس این شعبه گرومن تکنسین‌هایی از پاکستان را در ایران مستقر کرد و قرار بر این بود که شعبه تعمیرات تامکت از پاکستان به ایران منتقل شود که با وقوع انقلاب ۵۷ منتفی شد.
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing
در خط مونتاژ پرنده H21 و H22 درحال تکمیل برای تحویل به نیروی هوایی شاهنشاهی ایران است
ایران ۸۰ فروند جنگنده F-14A Tomcat سفارش داد، تحویل در ژانویه ۱۹۷۶ آغاز شد و در ۳ پایگاه اصفهان، تهران و شیراز مستقر شد.
شرکت Grumman عمدتاً برای حمایت از این برنامه، شرکت خصوصی خود با مسئولیت محدود را به عنوان یک شرکت تابعه کاملاً تحت مالکیت Grumman International که در تهران تأسیس شده است، راه اندازی کرد.
به طور همزمان، فروش و خدمات تمامی محصولات تجاری و نظامی شرکت را عرضه می‌کرد و قرار بود بعداً در سایر کشورهای خاورمیانه گسترش یابد.
۳۰ فروند اولیه از جنگنده F-14A Tomcat قرار شد در اصفهان مستقر شوند، جایی که شرکت Grumman در حال ایجاد یک مرکز آموزشی است که تقریباً شبیه به نیروی دریایی ایالات متحده در ایستگاه هوایی نیروی دریایی Miramar، نزدیک San Diego بود. حدود ۶۰۰ پرسنل پیمانکاری در اصفهان، حدود ۴۰۰ نفر در شیراز و حدود ۱۰۰۰ نفر در تهران مستقر شدند جایی که تأسیسات نگهداری ناوگان در مهرآباد قرار داشت، کمی بعد در پایگاه قصرفیروزه شعبه PMEL راه اندازی شد بیست مستشار از نیروی دریایی آمریکا و همچنین Grumman مسئولیت آموزش کالیبریشن و ناوبری تامکت‌های ایرانی را به افسران و تکنسین‌های ایرانی برعهده گرفتند.
اف-۱۴ تامکت دماغه بزرگی دارد و این به خاطر آن است که هواپیما نه تنها دو سرنشین دارد، بلکه تعداد زیادی از سامانه‌های هوانوردی را هم دارد.
ای‌سی‌ام (ECM) و قسمت جستجوگر خیلی فراگیر و بزرگ هستند. قسمت اصلی رادار هاگز ای‌دابلوجی-۹ ایکس-باند است که در مدل‌های ابتدایی سامانه دیجیتالی ۵۴۰۰ بایتی سبکی با حافظه دسترسی تصادفی ۳۲ کیلوبایتی را به همراه داشت. دیش آنتن، دیش عریض ۹۱ سانتیمتری مسطح است که ۱۰ کیلووات برق مصرف می‌کند و آنتن‌های پیچیده آی‌اف‌اف (IFF) دارد. چندین دستگاه جستجوگر و ردگیری دیگر نظیر ردگیری به هنگام جستجو، حرکت دادن به هنگام جستجو، تعقیب تک هدف پالس دوپلر (PDSTT)، و دستگاه تعقیب (JAT) نیز وجود دارند.
کمی بعد از تاسیس PMEL در ایران در مجاورت آن شعبه رادار و IFF-ECM نیز تاسیس شد، بلافاصله پس از تاسیس این شعبه گرومن تکنسین‌هایی از پاکستان را در ایران مستقر کرد و قرار بر این بود که شعبه تعمیرات تامکت از پاکستان به ایران منتقل شود که با وقوع انقلاب ۵۷ منتفی شد.
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing
ایران بریفینگ
#تصویرجنگ / تصویری از خط تولید جنگنده‌های F-14A Tomcat در کارخانه شماره ۶ شرکت Grumman در Calverton واقعه در New York، جولای سال ۱۹۷۶ در خط مونتاژ پرنده H21 و H22 درحال تکمیل برای تحویل به نیروی هوایی شاهنشاهی ایران است ایران ۸۰ فروند جنگنده F-14A Tomcat سفارش…
#تصویرجنگ/ با تاسیس PMEL در قصرفیروزه قرار شد شرکت Grumman یک انبار تعمیر و نگهداری F-14 و تأسیسات مربوطه را نیز در فرودگاه مهرآباد راه اندازی کند و برای آموزش پرسنل پیمانکاری که به صورت محلی استخدام شده اند، از مرکز آموزش زبان انگلیسی موجود در مرکز آموزشی نیروی هوایی شاهنشاهی ایران واقع در دوشان تپه استفاده کنند.
برای اطمینان از انتقال آرام خدمه هواپیمای ایرانی طی تبدیل واحد عملیاتی از جنگنده F-4 Phantom به جنگنده F-14، قرار شد با کارکنان شرکت Grumman طی پرواز با گردان ۱۲ شکاری سازماندهی شده با جنگنده F-4E Phantom، رویه‌های آموزش‌های عملیاتی جنگنده F-14 را به ایرانیان یاد بدهند.
این پرسنل بخشی از اسکادران آموزش خدمه رزمی (CCTS) #نیروی_هوایی_شاهنشاهی بود و مسئول ایجاد یک برنامه آموزشی برای پرواز با جنگنده F-14 در صندلی های جلو و عقب بود و در نهایت برنامه درسی نیروی دریایی ایالات متحده را مطابق با نیازهای ایران تغییر می‌دادند.
دو خدمه هوايي از طرف نیروی هوایی شاهنشاهی ایران و دو خدمه هوايي از شرکت Grumman در تابستان سال ۱۹۷۵ به مدت ۶ ماه در Miramar آموزش و در ژانويه ۱۹۷۶ و در زمان ورود اولين جنگنده به ايران بازگشت.
قراردادی برای تأمین تعمیرات فنی و پرسنل پشتیبانی در ایران برای ۸۰ فروند توسط شرکت Grumman با شرکت General Devices Inc با ارزش ۵۰ میلیون دلار به مدت ۳ سال پشتیبانی امضاء کرد. پرسنل عرضه شده توسط شرکت General Devices، یکی از چندین پیمانکار فرعی شرکت Grumman در برنامه پشتیبانی فنی، با کارکنان شرکت Grumman برای نگهداری ناوگان کار می‌کرد و به ایرانی‌ها آموزش می‌داد که در نهایت ایرانیان تمام مسئولیت را بر عهده می‌گرفت.
شرکت General Devices درآمد سالانه چند میلیون دلاری از این برنامه را برای سه تا چهار سال آینده پیش بینی کرد. این شرکت انتخاب و رقابت نامزدهای اولیه را آغاز کرده است که به طور متوسط شش ماه قبل از عزیمت به ایران در اوایل سال ۱۹۷۶ توسط گرومن آموزش دید.
این دوره تلفیقی فشرده نه تنها شامل آموزش فنی نگهداری جنگنده F-14، بلکه شامل آموزش فرافرهنگی مانند آموزش زبان و آداب و رسوم برای تکنسین‌ها و خانواده هایشان نیز بود.
این شرکت یک دفتر در تهران داشت و همچنین قصد داشت دفاتری در اصفهان و شیراز ایجاد کند که پایگاه اصلی جنگنده F-14 بود.
تکنیسین‌هایی هم که از آمریکا آمده بودند در اصفهان، شیراز و تهران مستقر شدند، که تا آبان ۱۳۵۷ در ایران بودند و با بحرانی شدن وضعیت ایران از ایران رفتند.
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing
برای اطمینان از انتقال آرام خدمه هواپیمای ایرانی طی تبدیل واحد عملیاتی از جنگنده F-4 Phantom به جنگنده F-14، قرار شد با کارکنان شرکت Grumman طی پرواز با گردان ۱۲ شکاری سازماندهی شده با جنگنده F-4E Phantom، رویه‌های آموزش‌های عملیاتی جنگنده F-14 را به ایرانیان یاد بدهند.
این پرسنل بخشی از اسکادران آموزش خدمه رزمی (CCTS) #نیروی_هوایی_شاهنشاهی بود و مسئول ایجاد یک برنامه آموزشی برای پرواز با جنگنده F-14 در صندلی های جلو و عقب بود و در نهایت برنامه درسی نیروی دریایی ایالات متحده را مطابق با نیازهای ایران تغییر می‌دادند.
دو خدمه هوايي از طرف نیروی هوایی شاهنشاهی ایران و دو خدمه هوايي از شرکت Grumman در تابستان سال ۱۹۷۵ به مدت ۶ ماه در Miramar آموزش و در ژانويه ۱۹۷۶ و در زمان ورود اولين جنگنده به ايران بازگشت.
قراردادی برای تأمین تعمیرات فنی و پرسنل پشتیبانی در ایران برای ۸۰ فروند توسط شرکت Grumman با شرکت General Devices Inc با ارزش ۵۰ میلیون دلار به مدت ۳ سال پشتیبانی امضاء کرد. پرسنل عرضه شده توسط شرکت General Devices، یکی از چندین پیمانکار فرعی شرکت Grumman در برنامه پشتیبانی فنی، با کارکنان شرکت Grumman برای نگهداری ناوگان کار می‌کرد و به ایرانی‌ها آموزش می‌داد که در نهایت ایرانیان تمام مسئولیت را بر عهده می‌گرفت.
شرکت General Devices درآمد سالانه چند میلیون دلاری از این برنامه را برای سه تا چهار سال آینده پیش بینی کرد. این شرکت انتخاب و رقابت نامزدهای اولیه را آغاز کرده است که به طور متوسط شش ماه قبل از عزیمت به ایران در اوایل سال ۱۹۷۶ توسط گرومن آموزش دید.
این دوره تلفیقی فشرده نه تنها شامل آموزش فنی نگهداری جنگنده F-14، بلکه شامل آموزش فرافرهنگی مانند آموزش زبان و آداب و رسوم برای تکنسین‌ها و خانواده هایشان نیز بود.
این شرکت یک دفتر در تهران داشت و همچنین قصد داشت دفاتری در اصفهان و شیراز ایجاد کند که پایگاه اصلی جنگنده F-14 بود.
تکنیسین‌هایی هم که از آمریکا آمده بودند در اصفهان، شیراز و تهران مستقر شدند، که تا آبان ۱۳۵۷ در ایران بودند و با بحرانی شدن وضعیت ایران از ایران رفتند.
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing