امیرعباس هویدا، که در نظام پهلوی دوم سیزده سال نخست وزیر بود، یکی از نزدیک به ۵۰۰ نفری‌ست که اعدامشان در گزارش اسفند ماه ۱۳٥۸ سازمان عفو بین الملل اعلام شده است.
خبر محاکمه و اعدام آقای #امیر_عباس_هویدا در رسانه‌های ایران از جمله روزنامۀ کیهان (٢٤ بهمن و ٢٤ اسفند ١٣٥٧، ١٩ فروردین ١٣٥٨) و تلویزیون جمهوری اسلامی ایران (١٨ فروردین ١٣٥٨) انتشار یافت.
خبر این اعدام بلافاصله از خبرگزاری‌های مختلف خارج از کشور پخش شد.

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

امیرعباس هویدا، که در نظام پهلوی دوم سیزده سال نخست وزیر بود، یکی از نزدیک به ۵۰۰ نفری‌ست که اعدامشان در گزارش اسفند ماه ۱۳٥۸ سازمان عفو بین الملل اعلام شده است.
خبر محاکمه و اعدام آقای #امیر_عباس_هویدا در رسانه‌های ایران از جمله روزنامۀ کیهان (٢٤ بهمن و ٢٤ اسفند ١٣٥٧، ١٩ فروردین ١٣٥٨) و تلویزیون جمهوری اسلامی ایران (١٨ فروردین ١٣٥٨) انتشار یافت.
خبر این اعدام بلافاصله از خبرگزاری‌های مختلف خارج از کشور پخش شد.
روز ١٧ آبان ١٣٥٧ شاه فرمان بازداشت آقای هویدا را صادر کرد. پس از سقوط رژیم شاهنشاهی در بهمن ١٣٥٧، نگهبانان هویدا گریختند و او خود را تسلیم نیروهای انقلابی کرد.
هویدا در مصاحبه مطبوعاتی ٢٤ بهمن ١٣٥٧ گفت: «من طبق ماده پنج حکومت نظامی توقیف شدم و امروز هم در اینجا هستم. من امروز در بازداشتگاه تنها بودم.هیچ سرباز و نگهبانی نبود که بتواند جلوی مرا بگیرد. اما من تصمیم گرفتم که خودم را تحویل دهم و بنابراین توسط آشنایان تماس گرفتم و به اینجا (مقر دولت موقت) آمدم. این امکان برایم بود که بروم. بعلاوه اگر من می‌خواستم بروم، شش ماه پیش نیز می‌توانستم بروم ولی ایستادم. اگر اتهامی داشته باشم جواب خواهم داد»
او در یادداشتی که به زبان فرانسه نوشته و روز ١٠ اسفند ١٣٥٧ آن را مخفیانه به یک از اقوام نزدیکش داده بود، اظهار داشت: «وکیل مدافعی در کار نخواهد بود.از ما نفرت دارند. گمان می‌کنند هر آن چه را عزیز می‌داشتند ویران کردیم. همه‌ی ما را خواهند کشت. شرایط به مراتب بدتر از چیزی است که تصورش را بتوانی کرد. مرگ در قیاس با این وضع فرجی خواهد بود».
اولین جلسه محاکمه هویدا در دادگاه انقلاب ٤٥ دقیقه بعد از نیمه شب ٢٤ اسفند ١٣٥٧ آغاز شد.
مقامات مسئول، او را از زمان تشکیل دادگاه مطلع نکرده بودند و به نوشته روزنامه کیهان، «هویدا را تا وقتی وارد دادگاه کردند و چشمش به تماشاچی‌ها افتاد، نمی‌دانست چرا او را از خواب بیدار کرده‌اند».
هویدا از رئیس دادگاه، آیت الله صادق خلخالی، خواست از آنجایی که چهره‌اش شناخته شده است نامش را که روی کاغذی برسینه‌اش سنجاق کرده بودند بردارد. وی که از حق داشتن وکیل محروم بود، به دلیل عدم دسترسی به پروندۀ خود و اتهاماتش، فرصت نکرده بود که خود را برای دفاع آماده کند. به نوشته روزنامه کیهان، دومین و آخرین جلسه دادگاه انقلاب اسلامی ساعت دو و نیم بعد از ظهر روز ١٨ فروردین ١٣٥٨ با حضور تعدادی خبرنگار تشکیل شد،او پس از ختم جلسه دوم در راهرو به دست یک انقلابی که بسیاری وی را هادی غفاری می‌دانند با گلوله‌ای به گردنش درجا کشته شد.
#علیه_فراموشی

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing