#ایران_بریفینگ / #یلدا_امام_دوست #قهرمان_ورزشی #دوی_استقامت در #اصفهان دو ماه است که در سلول انفرادی در #زندان_دولت_آباد اصفهان و تحت شکنجه به سر می برد.

یلدا امامدوست ۴۷ ساله روز ۱۱ خرداد ماه ۹۹ توسط #مأموران_اطلاعاتی #سازمان_اطلاعات_سپاه در خانه‌اش دستگیر شد.
این زندانی، مدت ۲ ماه است که در زندان دولت آباد اصفهان زیر بازجویی و در سلول انفرادی محبوس است.

خانم امامدوست، پیش از این نیز به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام، بازداشت و چند ماه زندانی بوده است.

گفتنی است که یلدا امامدوست از قهرمانان ورزشی دو استقامت در اصفهان است.

#جمهوی_اسلامی هیچ ارزش و اهمیتی برای نخبه ها و قهرمانان کشور قائل نیست، برخی از آنها را تحت نام فرار مغزها مجبور به ترک کشور کرده بطوریکه مانند #مریم_میرزاخانی در غربت جان می دهند، برخی در #هواپیمای_اکراینی هدف #پدافندهوایی #سپاه_پاسداران قرار میگیرند، برخی مانند #علی_یونسی و #امیرحسین_مرادی صدها روز کنج سلولها میمانند، برخی مانند #مهدی_خسروی (ملی پوش بوکس ایران) مجبور به #کولبری می شوند و برخی نیز مانند یلدا امامدوست زیر شکنجه و بازجویی و در سلول انفرادی انداخته میشوند.

@irbriefing

#ایران_بریفینگ / یکی از دستورکارهای جلسه۱۰ دی #شورای_شهر_اصفهان ، تغییرنام چهارراه «فرایبورگ» در نزدیکی «خانه ریاضیات» به نام «استاد #مریم_میرزاخانی » بود.
رضاامینی، عضو اصولگرای شورای شهر اصفهان در این جلسه با اعتراضی بسیار تند و ایجاد تشنج مدعی می‌شود که خانم میرزاخانی فقید، به دلیل نداشتن ‎حجاب فاقد «تعهد دینی و میهنی» بوده و هیچ خدمتی هم به ایران نکرده و نباید نام او روی مکان یا خیابانی گذاشته شود.
امینی در ادامه تهدید می‌کند در صورت این نامگذاری، شورا باید منتظر واکنش‌های اعتراضی قشرهای مختلف مردم متدین و روحانیون باشد.
بدین ترتیب هیچ مکانی در «نصف جهان» برای زینت یافتن با نام این دانشمند نخواهد داشت.
آن هم فقط به بهانه حجاب.
همزمان خبر می‌رسد می‌خواهند خیابان‌هایی را در تهران، اهواز و مشهد به نام فرمانده کشته شده نیروهای #حشدالشعبى #ابومهدی_الهمندس نام‌گذاری کنند.
طبیعی است، خیابان‌هایی که گوشه‌ گوشه‌اش #کودکان_کار دارد و انسان‌های زیادی از سطل‌های زباله ارتزاق می‌کند و زنانی برای لقمه‌ای نان کنار آن می‌ایستند تا تن‌فروشی کنند و ...
همان بهتر که نام این تروریست‌ها بر آن باشد.
@irbriefing

#امروز_در_تاریخ / امروز ۲۳ تیرماه،سالگرد فوت #مریم_میرزاخانی ریاضیدان و استاد دانشگاه استنفورد است.
میرزاخانی از دانشجویان ‌#دانشگاه_شریف بود، در یک سفر دانشجویی اتوبوس آنها به دره‌ای سقوط کرد که در پی آن دو تن از دانشجویان #دانشگاه_تهران و پنج نفر از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف در مسیر بازگشت از بیست ودومین دوره مسابقات ریاضی که در #دانشگاه_چمران_اهواز برگزار شده بود، کشته شدند، هنگامی‌که بازماندگان به نحوه اعزامشان با اتوبوسی فرسوده و نبود امکانات مناسب پزشکی و اورژانس اعتراض کردند مورد تهدیدات امنیتی قرار گرفتند.
خانم‌ میرزاخانی پس از این واقعه ایران را ترک و به آمریکا رفت.
او در سال ۲۰۱۴ به دلیل کنش گری در زمینه"دینامیک و هندسه سطوح ریمانی و فضاهای پیمانه ای آن ها" برنده مدال فیلدز شد که بالاترین جایزه در ریاضیات است.
وی اولین زن و ایرانی برنده مدال فیلذر است.

میرزاخانی در ۲۳ تیر۱۳۹۶ در پی سرطان پیشرفته در امریکا چشم از جهان فرو بست
یاد و خاطره این دانشمند ایرانی گرامی باد.
#سقوط_اتوبوس_دانشجویان #فرارمغزها #علیه_فراموشی
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

این دو خبر را مقایسه کنید، نتیجه گیری با خودتان:
#شورای_شهر_تهران تصویب کرد، خیابان گل‌آذین در بلوار ماندلا، به نام خبرنگارشهیدالجزیره، شیرین ابوعاقله نامگذاری شود
به #شورای_شهر_اصفهان پیشنهاد شد اسم یکی ازخیابانهای اصفهان را #مریم_میرزاخانی بگذارند، موافقت نشد گفتند چون میرزاخانی بی حجاب بوده، نمیشود!
#جمهوری_متناقض_اسلامی

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

بیست و دوم اردیبهشت زادروز مریم میرزاخانی، ریاضی‌دان و نخستین ایرانی برندهٔ مدال فیلدز (بالاترین نشان علمی رشته‌ی ریاضیات) است
مریم روز ۲۲ اردیبهشت ۱۳۵۶ در محله نارمک تهران به دنیا آمد. پدرش احمد میرزاخانی مهندس برق بود.
وی در سال‌های ۱۳۷۳ و ۱۳۷۴ از دبیرستان فرزانگان تهران موفق به کسب مدال طلای المپیاد ریاضی کشوری شد.
او به همراه دوستانش در یک اردوی دانشجویی به سفر رفتند، اتوبوس به دره سقوط کرد و‌ تعدادی از دانشجویان کشته شدند اما حکومت بجای رسیدگی به دلیل سانحه آنها را بازداشت و‌ بازجویی کرد تا در یک اردوی مختلط چه می‌کردند، مجموع این عوامل #مریم_میرزاخانی را مجاب به سفر و‌ مهاجرت کرد.
مریم به گفته خودش، در دوران کودکی دوست داشته روزی نویسنده شود و هیجان‌انگیزترین لحظات زندگی‌اش به مطالعه رمان می‌گذشته است. او سال‌ها پیش جایی گفته بود که فیلم مورد علاقه‌اش، داگویل (Dogville) است. داگویل فیلمی درام و انتزاعی از لارس فون تریه بود که در سال ۲۰۰۳ منتشر شد؛ فیلمی که سراسر هندسه و فضای آن با قوه تخیل و انتزاع بیننده ساخته می‌شود.

داگویل خانه‌هایی دارد بدون در و دیوار؛ وسایل و ابزارها و اتاق‌هایی دارد که وجود ندارند و طرح خیالی آنها با گچ روی زمین کشیده شده‌است. گرِیس، دختر جوانی که به داگویل آمده، در ابتدا مردمی مهربان و صمیمی را می‌بیند که رفتارشان به تدریج تغییر کرده و به‌تدریج او را آزار می‌دهند.

اینکه چرا “داگویل” فیلم مورد علاقه مریم بوده، چندان مشخص نیست. خود او درباره این فیلم، چنین گفته بود که در داگویل، دیوار و چیدمانی وجود ندارد و شما خودتان باید آنها را در ذهن تصور کنید. شاید بتوان گفت که زندگی دور از وطن، به‌نوعی همان دهکده داگویل است؛ همه‌چیز دارد و در عین حال، هیچ‌چیز ندارد؛ اسباب و وسایل و امکانات آن واقعی نیستند.

زندگی در غربت و به دور از وطن، همچون زندگی در خانه‌ای است که در و دیوار ندارد و مریم میرزاخانی، در واقع شخصیت اصلی داستانی بود که مانند “گرِیس”، در خانه بی در و دیوار غربت زندگی کرد و در جوانی و دور از وطن درگذشت و به خاک سپرده شد.
#علیه_فراموشی

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing