اصلاح‌وب | islahweb.org

498 views01:21

📌«غزه؛ زندگی بر لبه مرگ»

✍رانیه نصر - عضو اتحادیه جهانی علمای مسلمان

ترجمه: مظهر نعمتی دزآوری

در یک صحنه غم‌انگیز که عرق شرم از پیشانی شفقت و انسانیت جاری می کند، پزشک غزّه‌ای «آلاء نجّار» از خبر شهادت نه ستاره‌اش شوکه می شود او در حالی که عاری از احساس و خالی از روح و مبهوت از این حادثه است در برابر این جنایت ایستاده است، سینه‌ی سلاخی شده اش جنون آسا می‌تپد و قلب مجروحش در میان خاکستری سوزان، شعله‌ور است و ذهنش در اندوه، سرگشتگی و حیرت در تلاطم است که آیا فرزندانش واقعاً مرده‌اند؟ چرا؟ چگونه مردند؟
«آلاء» از مرگ گریخت، اما از سوالات خردکننده‌ای که با چنگال‌های وحشت و ترس قلبش را می‌جویدند، رهایی نیافت!
داستان آلاء تنها قطره‌ای در اقیانوس غم است. و شاید دردناک‌ترین آنها باشد، اما نه اولین و نه آخرین قصه از قصه های پردرد ملتی است که سال‌هاست در حال احتضار است. و انتظار مرگ، چه بی‌رحمانه است زمانی که طولانی می‌شود و مرگ چه مهربان است وقتی که می شتابد!
در غزه، در هر خانه‌ای داستانی خونین، در هر خیابانی حکایتی از ویرانی، و در هر چشم اشکباری، داستان شهیدیست که هنوز به خاک سپرده نشده است!
مادر فلسطینی، بانوی صبر و آتش است که برخلاف همه مادران، سرزمینی آزاد را بر دوش می‌کشد مادری که در خونش، تاریخی طولانی از صبر و مقاومت جاریست و در قلبش ایمانی در ژرفای یقین، ریشه دوانده، ایمانی که با فاجعه‌ای متزلزل نمی گردد و با شکستی از جا کنده نمی شود و با طوفانی غرق نمی‌شود!
غزه تنها یک شهر نیست، بلکه درسی از پایداری و استقامت است، کتابیست نوشته شده با خون و قهرمانی ها و تفکریست تجلی یافته از فداکاریها؛ غزه تنها یک مرز و جغرافیا نیست یا یک تاریخی طولانی از یک ملت؛ بلکه حماسه‌ای جاودان است که صادقان از آن عبور می‌کنند و سست‌عزم‌ها در آن سقوط؛ غزه به جهان آموخت که چگونه عزت و کرامت، از زیر آوار ساخته می شود، چگونه بارقه‌ی امید از میان ویرانه‌ها، نور افشانی می کند و چگونه زندگی از درون تابوت مرگ، سر برمی آورد.
غزه... رگ به رگ ذبح می شود، نه تنها با چاقوی دشمن، بلکه با تیغه انسانیت خاموش. که با پستی و خیانت آن را رها کرده است، غزه نه برای پیروزی، که برای زنده ماندن و جاودانه ماندن در خاطره‌ی بشریت می جنگد، می جنگد تا شاهد زنده‌ باشد بر سکوتی آغشته به شرم و ننگ!
در غزه، درد را نمی‌توان به زبان آورد، بلکه با دستِ در صحنه حس می‌شود و از چشم حقیقت‌بین بیرون می آید و در اجساد حوادث زندگی می کند؛ درد در غزه، خونیست که از تکه های بدن بر دیوارهای کوچه ها و خیابانهایش پاشیده می شود درد در غزه، تابلویی از وطن را رسم می کند که با مصیبت‌ها، اندوه‌ها و فداکاری‌ها رنگین گشته است.
در غزه... درد از سفیدی چشمان چونان آتش و ویرانی می بارد؛ درد در غزه در ناله‌ی مؤذنی خلاصه می‌شود که فریاد می‌زند: «حَيَّ على الصَّلاةِ »«حَيَّ على الفَلاحِ» اما کسی در سرزمین شهیدان و موطن انبیاء پاسخی نمی‌دهد؛ چرا که در آنجا صدایی بالاتر از فریاد کسانی که زیر آوار مانده‌اند و فریاد می‌زنند: «نجاتمان دهید... ما در آستانه مرگ هستیم!» وجود ندارد.
در غزه، قص ها روایت نمی‌شوند، بلکه دفن میگردند، رویاها تعبیر نمی شوند، بلکه بمباران میگردند. در غزه، زندگی لرزان است و مرگ نخستین حاضر است. در غزه، زندگی با تعداد روزها سنجیده نمی‌شود، بلکه با عدد انفجارها، شکست‌ها، بازماندگان و رفتگان و مناره‌های فروریخته حساب می گردد. در غزه، زندگی به تعداد فریادها و جنازه‌ها اندازه گیری می شود!
در غزه، زندگی نه از رَحِمِ امنیت، بلکه از دل آوارها، زیر سایه هواپیماها و از آتش کینه ای زاده می‌شود که خاموشی ندارد. در غزه، همه چیز می‌میرد، جز عزت و کرامت. هر نوری خاموش می‌شود جز نور ایمان و صبر و رضایت؛ و هر صدایی ساکت می شود، جز غرش آهن و پژواک تکبیر!
غزه... یک شهر نیست، بلکه آزمونی برای انسانیت است نبردی است که در آن، تنها کسانی که جان باختند، زنده ماندند. اما ما با وجود شایستگی و قدرت، در آزمون غزه شکست خوردیم اما غزه سقوط نکرد. به تنهایی استوار ایستاد، به تنهایی جنگید و بهای مقاومتش را با گوشت پسرانش و خون قهرمانانش پرداخت. غزه یک ملت کامل است که تاریخ جدیدش را با اشک‌ها و خونش خواهد نوشت، امید را در خاک سوخته می‌کارد و از خاکستر، نسلی جدید را به دنیا خواهد آورد، نسلی که ممکن است درد را فراموش کند، اما هرگز انتقام و تلافی را از یاد نخواهد برد!

https://t.me/islahweb