اوایل دهه ۸۰، برای اولین بار نامی به گوش‌های ما خورد که آن روزها شبیه افسانه‌های علمی - سیاسی بود: #برنامه_هسته‌ای!
اسمش را با لحنی غرورآمیز تکرار می‌کردند، «انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای»، «حق مسلم ما»، «قله‌های افتخار» و...
و اکثر ما نوجوان‌هایی بودیم که تازه وارد دبیرستان شده بودند و نمی‌دانستند که «#هسته‌ای و #اتمی» اسامی رمز نابودی تمام جوانی و عمرشان خواهد بود.
بحث‌ها در تلویزیون، نمازهای جمعه، گفت‌وگوهای پدرانمان در تاکسی‌ها و مادرهایمان در صف نان، هر جا که می‌رفتی، یک چیز ثابت بود: «ایران اسلامی دارد ابرقدرت و هسته‌ای می‌شود اگر شیطان‌های بزرگ و کوچک چوب لای چرخ آن نکنند!»
لبخندهای مفتخرانه‌ای می‌زدند وقتی نطنز را می‌ساختند. تحریم‌ها و بدبختی‌ها هر روز شدت می‌گرفت، هر روز از دنیا بیشتر فاصله می‌گرفتیم و فقیرتر می‌شدیم...
اوایل دهه ۹۰، کسی آمد که به خیال خودش زبان دنیا را بلد بود. ایران دل و امید بست به توافق. به چیزی که اسمش را گذاشتند #برجام
نوجوان‌های آن سال‌ها، حالا دانشجویانی بودند خسته، با هزار امید منتظر گشایش اما در عین حال در فکر پاسپورت.
سفره‌ها داشت کمی رنگ می‌گرفت که خیلی زود، ورق برگشت به اول این دفتر نحس. ترامپ آمد و برجام رفت. تحریم‌ها برگشتند، اما امیدها نه.
سال‌ها گذشت، بزرگ‌تر شدند. نه چرخ سانتریفیوژها توانست بچرخد، نه چرخ زندگی آن‌ها. مهاجرت شد رؤیای هر شبشان، قیمت دلار شد کابوس هر صبحشان. پیر شدند در صف وام ازدواج، اجاره‌خانه، دارو، پراید و...
و هر بار که پرسیدیم « خب چرا؟»، پاسخ یکی بود: هسته‌ای!
ما باید پیشرفت کنیم، دشمن نمی‌گذارد، مقاومت هزینه دارد...
اما هرگز نفهمیدند این هزینه را کی باید بدهد؟ ما؟ یا خودشان که در برج‌های شیشه‌ای دستور مقاومت می‌دادند؟
و حالا... ۱۴۰۴ است، اوایل دهه ۱۰. اکثر نوجوان‌های آن روزها دیگر پیر و ناامید شده‌اند. سال‌هاست پیراهن مشکی سوگ رؤیاهایشان را هم از تن درآورده‌اند. بالاخره امریکا حمله کرد، همان ترامپی که از روز اولش هم معلوم بود شوخی ندارد. سایت‌های فردو، نطنز، اصفهان... با خاک یکسان شدند. با بمب‌هایی که برای نفوذ به اعماق زمین طراحی شده بودند، اما بیشتر به اعماق جان آن نوجوان‌های خسته و پیر این قصه زدند.
با یک دستور، دکمه‌ها فشرده، و همه آن افتخارات عاریتی و کذایی در عرض یک شب خاموش و نابود شدند. همه‌چیز مثل روز اولش شد جز عمر و جوانی ما که دیگر با هیچ ثروت و سیاستی جبران نخواهد شد. زندگی و جوانی چند نسل را قربانی کمتر از سه دهه استمناء سیاسی خود کردند. استمنائی که هنوز به ارگاسم نرسیده، آلتش بریده شد. جا دارد به اندازه عمق و تعداد زخم‌های دل نوجوانان آن سال‌ها آنان را فحش‌کش کنم، اما به همین بسنده می‌کنم که: تف بر شرفشان.
@islie
اسمش را با لحنی غرورآمیز تکرار می‌کردند، «انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای»، «حق مسلم ما»، «قله‌های افتخار» و...
و اکثر ما نوجوان‌هایی بودیم که تازه وارد دبیرستان شده بودند و نمی‌دانستند که «#هسته‌ای و #اتمی» اسامی رمز نابودی تمام جوانی و عمرشان خواهد بود.
بحث‌ها در تلویزیون، نمازهای جمعه، گفت‌وگوهای پدرانمان در تاکسی‌ها و مادرهایمان در صف نان، هر جا که می‌رفتی، یک چیز ثابت بود: «ایران اسلامی دارد ابرقدرت و هسته‌ای می‌شود اگر شیطان‌های بزرگ و کوچک چوب لای چرخ آن نکنند!»
لبخندهای مفتخرانه‌ای می‌زدند وقتی نطنز را می‌ساختند. تحریم‌ها و بدبختی‌ها هر روز شدت می‌گرفت، هر روز از دنیا بیشتر فاصله می‌گرفتیم و فقیرتر می‌شدیم...
اوایل دهه ۹۰، کسی آمد که به خیال خودش زبان دنیا را بلد بود. ایران دل و امید بست به توافق. به چیزی که اسمش را گذاشتند #برجام
نوجوان‌های آن سال‌ها، حالا دانشجویانی بودند خسته، با هزار امید منتظر گشایش اما در عین حال در فکر پاسپورت.
سفره‌ها داشت کمی رنگ می‌گرفت که خیلی زود، ورق برگشت به اول این دفتر نحس. ترامپ آمد و برجام رفت. تحریم‌ها برگشتند، اما امیدها نه.
سال‌ها گذشت، بزرگ‌تر شدند. نه چرخ سانتریفیوژها توانست بچرخد، نه چرخ زندگی آن‌ها. مهاجرت شد رؤیای هر شبشان، قیمت دلار شد کابوس هر صبحشان. پیر شدند در صف وام ازدواج، اجاره‌خانه، دارو، پراید و...
و هر بار که پرسیدیم « خب چرا؟»، پاسخ یکی بود: هسته‌ای!
ما باید پیشرفت کنیم، دشمن نمی‌گذارد، مقاومت هزینه دارد...
اما هرگز نفهمیدند این هزینه را کی باید بدهد؟ ما؟ یا خودشان که در برج‌های شیشه‌ای دستور مقاومت می‌دادند؟
و حالا... ۱۴۰۴ است، اوایل دهه ۱۰. اکثر نوجوان‌های آن روزها دیگر پیر و ناامید شده‌اند. سال‌هاست پیراهن مشکی سوگ رؤیاهایشان را هم از تن درآورده‌اند. بالاخره امریکا حمله کرد، همان ترامپی که از روز اولش هم معلوم بود شوخی ندارد. سایت‌های فردو، نطنز، اصفهان... با خاک یکسان شدند. با بمب‌هایی که برای نفوذ به اعماق زمین طراحی شده بودند، اما بیشتر به اعماق جان آن نوجوان‌های خسته و پیر این قصه زدند.
با یک دستور، دکمه‌ها فشرده، و همه آن افتخارات عاریتی و کذایی در عرض یک شب خاموش و نابود شدند. همه‌چیز مثل روز اولش شد جز عمر و جوانی ما که دیگر با هیچ ثروت و سیاستی جبران نخواهد شد. زندگی و جوانی چند نسل را قربانی کمتر از سه دهه استمناء سیاسی خود کردند. استمنائی که هنوز به ارگاسم نرسیده، آلتش بریده شد. جا دارد به اندازه عمق و تعداد زخم‌های دل نوجوانان آن سال‌ها آنان را فحش‌کش کنم، اما به همین بسنده می‌کنم که: تف بر شرفشان.
@islie
می ۲۰۲۳:
این تازه آغاز ماجراست...
۵ روز پیش:
ما تازه شروع کرده‌ایم...
۷ ساعت پیش:
اکنون جنگ برای ما آغاز شده است.
۷ ساعت بعد:
کم‌کم داریم آماده می‌شویم که شروع کنیم...
۵ روز بعد:
تا سه می‌شماریم و بعد شروع می‌کنیم
یک، دو، دو و بیست و پنج صدم، دو و نیم، دو و هفتاد و پنج صدم...
می ۲۰۲۶:
دو و هشتصد و هفتاد و سه میلیون و هفتصد و هشتاد و دو هزار و هشتصد و بیست و دو صد‌میلیونوم...
خلاصه بدانید آغاز این ماجرا با شما بود و پایانش با ماست، البته دقت کنید این ماجرا فقط آغاز دارد، پایانی ندارد، ما همیشه در آغاز و در فعل شما و انفعال خود گیر کرده‌ایم. این «مرحله آغاز»، معبر ما نیست، مقر ماست!
@islie
این تازه آغاز ماجراست...
۵ روز پیش:
ما تازه شروع کرده‌ایم...
۷ ساعت پیش:
اکنون جنگ برای ما آغاز شده است.
۷ ساعت بعد:
کم‌کم داریم آماده می‌شویم که شروع کنیم...
۵ روز بعد:
تا سه می‌شماریم و بعد شروع می‌کنیم
یک، دو، دو و بیست و پنج صدم، دو و نیم، دو و هفتاد و پنج صدم...
می ۲۰۲۶:
دو و هشتصد و هفتاد و سه میلیون و هفتصد و هشتاد و دو هزار و هشتصد و بیست و دو صد‌میلیونوم...
خلاصه بدانید آغاز این ماجرا با شما بود و پایانش با ماست، البته دقت کنید این ماجرا فقط آغاز دارد، پایانی ندارد، ما همیشه در آغاز و در فعل شما و انفعال خود گیر کرده‌ایم. این «مرحله آغاز»، معبر ما نیست، مقر ماست!
@islie
فرض کنیم خدا وجود داره و قرآن رو نازل کرده. چرا باید به قرآن التزام داشته باشیم؟ چون خدا وعده داده که این التزام سعادت ما رو در پی داره. خب از کجا می‌دونیم خدا خلف وعده نمی‌کنه و زیر قولش نمی‌زنه؟ منطق پاسخی نداره! پاسخ رو باید از اخلاق گرفت. این یعنی چه؟ یعنی اخلاق خودش پشتوانه باور به وجود خدا و رعایت دستورات اوست. پس خدا و دین بدون اخلاق اعتبار نداره. اون‌هایی که می‌گن اخلاق اعتبارش رو از خدا و دین می‌گیره دچار خطاء و دور می‌شن، چون خدا و دین و دستوراتش بدون اخلاق اعتباری ندارن.
حالا یه مسلمون پیدا بشه و جرأت کنه روی این پست کوتاه بحث کنه.
@islie
حالا یه مسلمون پیدا بشه و جرأت کنه روی این پست کوتاه بحث کنه.
@islie
مگسی را کشتم:
۱ - موجودی محصول میلیون‌ها سال تکامل و آزمون و خطای طبیعت، با بال‌هایی شفاف و طرح‌دار که صدها بار در ثانیه می‌زنند. با چشم‌هایی مرکب از هزاران عدسی بسیار ریز و حساس که از پیچیده‌ترین دوربین‌های دیجیتال هم پیچیده‌تر است. با سیستم عصبی‌ای بسیار سریع و دقیق که تهدیدات را در کسری از ثانیه شناسایی و دفع می‌کند. موجودی که در سخت‌ترین شرایط محیطی می‌تواند بقای خودش را به خوبی و به تنهایی تضمین کند. موجودی که زمانی یک سلول بسیار کوچک بود که نه بال داشت نه چشم، اما تدریجاً از روی کدهایی که در دلش وجود داشت همه را در خود توسعه داد. پاهایی ظریف با کرک‌هایی ظریف‌تر روی آن‌ها. موجودی کوچک اما «زنده» که نیروی دست من در یک لحظه، تمام هستی و بقایش را بین جلد سنگین و سفت کتاب و کف سنگی اتاق، له و مسطح کرد. من این را کشتم!
۲ - موجودی همیشه مزاحم و اضافی، با وزوزی بسیار کریه و گوش‌خراش، که لانه و غذایش را در بین مدفوع و جسد و مرگ پیدا می‌کند و خوراکش شیره مردار حیات است. با آن پاهای سیاهش ناقل بی‌شمار میکروب و باکتری مضر است، سیاهی بدرنگ و کدر، با هیکلی زشت و بی‌ریخت، مملو از خونی تیره و تاریک. با سیستمی عصبی کُند و بی‌عرضه، که در کسری از ثانیه به راحتی شکار و له می‌شود. بقایش را مدیون تولید مثل انبوه است و کمیت، و نه استراتژی و هوش و کیفیت. در بدترین شرایط هم زنده می‌ماند، چون فقط می‌خواهد زنده بماند ولو روی چشم باز یک مُردار یا بین مدفوع و زخم یک جاندار. بین سنگ و کتابم له شد و هر دو را به گند و کثافت کشید. لاشه‌اش زشت‌ترین ترکیب عالم است که در بافت جلد کتابم فرو رفته و آن را هم به عالم زشتی و کثیفی برده است. من این را کشتم!
@islie
۱ - موجودی محصول میلیون‌ها سال تکامل و آزمون و خطای طبیعت، با بال‌هایی شفاف و طرح‌دار که صدها بار در ثانیه می‌زنند. با چشم‌هایی مرکب از هزاران عدسی بسیار ریز و حساس که از پیچیده‌ترین دوربین‌های دیجیتال هم پیچیده‌تر است. با سیستم عصبی‌ای بسیار سریع و دقیق که تهدیدات را در کسری از ثانیه شناسایی و دفع می‌کند. موجودی که در سخت‌ترین شرایط محیطی می‌تواند بقای خودش را به خوبی و به تنهایی تضمین کند. موجودی که زمانی یک سلول بسیار کوچک بود که نه بال داشت نه چشم، اما تدریجاً از روی کدهایی که در دلش وجود داشت همه را در خود توسعه داد. پاهایی ظریف با کرک‌هایی ظریف‌تر روی آن‌ها. موجودی کوچک اما «زنده» که نیروی دست من در یک لحظه، تمام هستی و بقایش را بین جلد سنگین و سفت کتاب و کف سنگی اتاق، له و مسطح کرد. من این را کشتم!
۲ - موجودی همیشه مزاحم و اضافی، با وزوزی بسیار کریه و گوش‌خراش، که لانه و غذایش را در بین مدفوع و جسد و مرگ پیدا می‌کند و خوراکش شیره مردار حیات است. با آن پاهای سیاهش ناقل بی‌شمار میکروب و باکتری مضر است، سیاهی بدرنگ و کدر، با هیکلی زشت و بی‌ریخت، مملو از خونی تیره و تاریک. با سیستمی عصبی کُند و بی‌عرضه، که در کسری از ثانیه به راحتی شکار و له می‌شود. بقایش را مدیون تولید مثل انبوه است و کمیت، و نه استراتژی و هوش و کیفیت. در بدترین شرایط هم زنده می‌ماند، چون فقط می‌خواهد زنده بماند ولو روی چشم باز یک مُردار یا بین مدفوع و زخم یک جاندار. بین سنگ و کتابم له شد و هر دو را به گند و کثافت کشید. لاشه‌اش زشت‌ترین ترکیب عالم است که در بافت جلد کتابم فرو رفته و آن را هم به عالم زشتی و کثیفی برده است. من این را کشتم!
@islie
دروغ‌ها و خرافات اسلام
مگسی را کشتم: ۱ - موجودی محصول میلیون‌ها سال تکامل و آزمون و خطای طبیعت، با بال‌هایی شفاف و طرح‌دار که صدها بار در ثانیه می‌زنند. با چشم‌هایی مرکب از هزاران عدسی بسیار ریز و حساس که از پیچیده‌ترین دوربین‌های دیجیتال هم پیچیده‌تر است. با سیستم عصبی‌ای بسیار…
تلقین‌پذیری:
تلقین یعنی رأیی را بیان‌‌کردن و آرای مخالف را بیان‌‌نکردن و مخاطب را در معرض همین رأی قرار‌دادن. یا نکات مثبت را بیان‌‌کردن و نکات منفی را بیان‌‌نکردن و مخاطب را در معرض همین نکات مثبت قرار‌دادن. هر وقت شما در برابر هر عقیده‌ای نظر مخالفان آن را هم خواستید بدانید، نشان می‌دهد که تلقین‌پذیر نیستید. تلقین‌پذیری یعنی قبول تک‌آوایی.
@islie
تلقین یعنی رأیی را بیان‌‌کردن و آرای مخالف را بیان‌‌نکردن و مخاطب را در معرض همین رأی قرار‌دادن. یا نکات مثبت را بیان‌‌کردن و نکات منفی را بیان‌‌نکردن و مخاطب را در معرض همین نکات مثبت قرار‌دادن. هر وقت شما در برابر هر عقیده‌ای نظر مخالفان آن را هم خواستید بدانید، نشان می‌دهد که تلقین‌پذیر نیستید. تلقین‌پذیری یعنی قبول تک‌آوایی.
@islie
دروغ‌ها و خرافات اسلام
یکی از اسلام‌گرایان‌مون، دیده بی‌کاره، گفته بذار یه چالش (!) برای خداناباوران تعریف کنم، چالشش: 😅 کسی که روی شن نرم ایستاده که اینقدر بالا-پایین نمی‌پره! اما جواب این - الکی مثلاً - چالشش... من خودم، گوشت گوسفند و گاو و حتی مرغ رو نمی‌خورم، بخورم هم، فقط…
ادمین محترم این کانال، دیشب پاسخ این پست ما را دادند. ضمن احترام و تشکر، به‌نظرم نه این موضوع آنقدر جدی است که بیش از این بدان پرداخته شود و نه پاسخ ایشان به ما آنقدر جدی بود که بخواهم بدان پاسخ جدیدی بدهم - اینکه غیرمسلمانی مثلاً پستانداران را نمی‌خورد و پرندگان را می‌خورد و مسلمانی مثلاً خرچنگ را نمی‌خورد ولی کفتار و ملخ و در صورت نیاز شاش شتر را می‌خورد، موضوعی بسیار بچگانه برای بحث است - لهذا ترجیح می‌دهم حال که ایشان مجیب نقدها و انتقادات ما هستند، پاسخ این پست را بدهند:
https://t.me/islie/23405
ایشان در گذشته‌ای دور نوشته بودند تأسف می‌خورم به حال آن برادران دینی‌ای که آنقدر به فکر خود و منافعشان هستند، که برای تبلیغ کانال ما در کانال‌های خودشان به ما پیشنهاد تبادل می‌دهند و به‌نحو خودجوش (!) تبلیغات ما را انجام نمی‌دهند و منفعت شخصی آن‌ها ارجحیت دارد بر دین خدا و جامعه مسلمانان.
حال من به همان سیاق عرض می‌کنم که تأسف به حال شما آقای یوسفی، که به‌قدری درگیر منافع شخصی خودتان شدید که بعد از هفته‌ها، پاسخ پستی بسیار دور و فرعی را دادید - فقط چون اسم و رسم شما و کانالتان در میان بود - اما پاسخ پست بسیار مهمی که پین کرده بودیم را نداده‌اید. ظاهراً برای شما هم منافع خودتان ارزش و مقام متعالی‌تری دارد از دین خدا و جامعه اسلامی!
سؤالات دیگری هم داریم:
- شما معرفت (علم) را چگونه تعریف می‌کنید؟ چه مؤلفه‌هایی دارد؟
- الله از شما ایمان خواسته، ایمان به چه معناست؟ رابطه‌اش با باور، عام و خاص مطلق است یا من وجه یا تباین؟ با یقین چطور؟
- چیزی به نام برهان در معنای منطقی‌اش، داریم؟ اگر بله، موادش چیست؟ موادش واقع‌نمایی دارد؟ چرا؟
در پست سابق من با لحن طنز و نفی‌کننده پاسخ شما را دادم چون چنانکه گفتم چالش بچگانه و مسخره‌ای را مطرح کرده بودید، اما در بحث‌‌های احتمالی آینده - اگر موضوع بچگانه نباشد - از شرفم مایه می‌گذارم که هیچ بی‌حرمتی‌ای به ساحت شما نکنم. دوست مسلمان، از تأدب و توجهت ممنونم!
@islie
https://t.me/islie/23405
ایشان در گذشته‌ای دور نوشته بودند تأسف می‌خورم به حال آن برادران دینی‌ای که آنقدر به فکر خود و منافعشان هستند، که برای تبلیغ کانال ما در کانال‌های خودشان به ما پیشنهاد تبادل می‌دهند و به‌نحو خودجوش (!) تبلیغات ما را انجام نمی‌دهند و منفعت شخصی آن‌ها ارجحیت دارد بر دین خدا و جامعه مسلمانان.
حال من به همان سیاق عرض می‌کنم که تأسف به حال شما آقای یوسفی، که به‌قدری درگیر منافع شخصی خودتان شدید که بعد از هفته‌ها، پاسخ پستی بسیار دور و فرعی را دادید - فقط چون اسم و رسم شما و کانالتان در میان بود - اما پاسخ پست بسیار مهمی که پین کرده بودیم را نداده‌اید. ظاهراً برای شما هم منافع خودتان ارزش و مقام متعالی‌تری دارد از دین خدا و جامعه اسلامی!
سؤالات دیگری هم داریم:
- شما معرفت (علم) را چگونه تعریف می‌کنید؟ چه مؤلفه‌هایی دارد؟
- الله از شما ایمان خواسته، ایمان به چه معناست؟ رابطه‌اش با باور، عام و خاص مطلق است یا من وجه یا تباین؟ با یقین چطور؟
- چیزی به نام برهان در معنای منطقی‌اش، داریم؟ اگر بله، موادش چیست؟ موادش واقع‌نمایی دارد؟ چرا؟
در پست سابق من با لحن طنز و نفی‌کننده پاسخ شما را دادم چون چنانکه گفتم چالش بچگانه و مسخره‌ای را مطرح کرده بودید، اما در بحث‌‌های احتمالی آینده - اگر موضوع بچگانه نباشد - از شرفم مایه می‌گذارم که هیچ بی‌حرمتی‌ای به ساحت شما نکنم. دوست مسلمان، از تأدب و توجهت ممنونم!
@islie
دروغ‌ها و خرافات اسلام
ادمین محترم این کانال، دیشب پاسخ این پست ما را دادند. ضمن احترام و تشکر، به‌نظرم نه این موضوع آنقدر جدی است که بیش از این بدان پرداخته شود و نه پاسخ ایشان به ما آنقدر جدی بود که بخواهم بدان پاسخ جدیدی بدهم - اینکه غیرمسلمانی مثلاً پستانداران را نمی‌خورد و…
ضمناً اگر آقای یوسفی آماده و مایل باشند می‌توانیم در باب این موضوعات به صورت صوتی و زنده در Voice chat گفت‌وگو کنیم!
آغاز ماه محرم را به همه شیعیان و عاشوراییان عمیقاً تسلیت عرض می‌کنم 🖤💔 بلافاصله از آغاز این ماه به همه مخالفان حسین هم، صمیمانه شادباش و تبریک می‌گویم 🔥
برای خودم نه جشن است و نه عزا، اما بیایید بدانیم و تمرین کنیم که ما مختلف‌ایم و هیچ عجیب نیست در باب موضوعی واحد، مواضع متعددی داشته باشیم. چه اشکالی دارد تو عزاداری کنی بدون مزاحمت، و همسایه‌ات جشن بگیرد آن هم بدون مزاحمت؟ مگر سیاره زمین / ایران / تهران / حتی یک محله، به‌قدر کافی گنجایش ندارد که همه ما را در خود بگنجاند؟ چرا! دارد...
@islie
برای خودم نه جشن است و نه عزا، اما بیایید بدانیم و تمرین کنیم که ما مختلف‌ایم و هیچ عجیب نیست در باب موضوعی واحد، مواضع متعددی داشته باشیم. چه اشکالی دارد تو عزاداری کنی بدون مزاحمت، و همسایه‌ات جشن بگیرد آن هم بدون مزاحمت؟ مگر سیاره زمین / ایران / تهران / حتی یک محله، به‌قدر کافی گنجایش ندارد که همه ما را در خود بگنجاند؟ چرا! دارد...
@islie