Forwarded from پیوست
📄نگاهی بر آزادىخواهان پس از سقوط دولت ساسانیان [٧-٩] | ابوعبیده معمر بن مثنی
❃در اوایل قرن سوّم هجری، در حوزه اسلام سه نفر به لغت دانی، شعر و علوم مشهور بودند؛ بیشتر آثاری که فعلا در دست است، از آنها روایت شده، بعلاوه منبع اطلاعات و سرچشمه روایات ادبی و تاریخی آن عصر به شمار مىرفتند. بنابه نوشته المزهر؛ این سه تن عبارت از ابوعبیده معمر بن مثنی (ابوعبیده راویه)، اصمعی و ابوزید انصاری بودند. در بین این ٣ ابوعبیده به دفاع از ملت ایران میپرداخت، درحالیکه اصمعی به ضدیت با ایران شهره بود. اسحاق بن ابراهیم موصلی، موسیقیدان مشهور ایرانى نژاد عصر عباسی، به فضل بن ربیع پیرامون این ٢ چنین گفت: [علیک اباعبیده فاصطنعه/ فان العلم عند ابی عبیده / و قدمه و اثره علیه / ودع عنک القرید بن القریده]-{خرد و دانش منحصرا نزد ابوعبیده است و تو اگر علم و دانش مىخواهی او را بر اصمعی مقدم بدار و بوزینه زاده بوزینه را ترک گوی} پیشتر نیز اشاره کردیم که ابونواس نیز ابوعبیده را برتر از اصمعی میدانست.
❃ادوارد براون مینویسد:
{گلد تسهیر شرح مشیعی درباره یکی از اجله دانشمندان ایران دوست، معروف به ابوعبیده معمر بن المثنی اختصاص داده است. این شخص که اعلم علمای زبان شناسی و فقه اللغه به شمار میرفت همیشه به تذکر این معنی شوق و رغبتی داشت که حتی آنچه را عرب بیشتر مخصوص قوم خود و از ابتکارات خاص خود مىدانست، و بدان جهت عزیز و گرامی مىشمرد، در واقع همان را نیز تا چه حد مدیون و مرهون سایر ملل بوده است. این شخص مثلا نشان داده است تا چه اندازه شعر عرب و علم معانی و بیان عرب، به تقلید پارسی است و معلوم کرده است کدام داستان عربی از منابع فارسی گرفته شده و قس عیهذا.} مطالعه و بررسی در تاریخ و تمدن ملل قدیم، مخصوصا ایرانیان، این عقیده را در ابوعبیده ایجاد کرده بود که نه تنها عرب بر سایر اقوام برتری و فضیلت ندارد که از همه ملل و طوایف بشر پستتر و فرومایه تر است. در نتیجه هرجا از مثالب و مطاعن عرب موضوعی به دست مىآورد منتشر میکرد. ازاین جهت اصمعی نسبت به بعضی از اقوال وی انتقاد میکرد و میخواست گفته های اورا از اعتبار بیندازد ولیکن نفوذ علمی ابوعبیده مجالی برای پیشرفت سخنان اصمعی نمیگذاشت. جاحظ مینویسد:{در روی زمین، هیچکس اعم از خارجی و اجماعی در جمع و احاطه به علوم مانند ابوعبیده نیست} ابن خلکان مینویسد: {ابوعبیده اعراب را خوش نمیداشت و از این جنس متنفر بود و کتابها در مثالب آنان نوشت.}
❃از مولفات ابوعبیده، کتاب فضائل الفرس و کتاب اخبار الفرس است که درباره پادشاهان باستانی ایران بحث میکند، و از آداب و رسوم و آبادیها و پلها و شهرها و کاخها و سایر مستحدثات قدیم ایران سخن میگوید و تاریخ هر کدام از سلسله های باستانی ایران و مرزبانان و شهریاران را با امتیازات و مزایای فراوان نقل میکند. دیگر کتاب لصوص العرب یا دزدان تازی و کتاب ادعیا العرب یا زنازادگان عرب است که در آن دو کتاب از مثالب و بدیهای عرب سخن میگوید. ابن الندیم مولفات ابوعبیده را بالغ بر یک صدو چهار کتاب میداند که متاسفانه هیچ یک از کتابهای مذکور به صورت کامل در دست نیست. در نهایت ابوعبیده پس از سالها تلاش علمی به دست یکی از عربان مسموم شد و به قتل رسید.
#پس_از_سقوط #قیام_ملت #شعرا #ایران #افتخار #تاریخ #آزادی #ابوعبیده #ابوعبیده_معمر_بن_مثنی
🏴@ISLIE
❃در اوایل قرن سوّم هجری، در حوزه اسلام سه نفر به لغت دانی، شعر و علوم مشهور بودند؛ بیشتر آثاری که فعلا در دست است، از آنها روایت شده، بعلاوه منبع اطلاعات و سرچشمه روایات ادبی و تاریخی آن عصر به شمار مىرفتند. بنابه نوشته المزهر؛ این سه تن عبارت از ابوعبیده معمر بن مثنی (ابوعبیده راویه)، اصمعی و ابوزید انصاری بودند. در بین این ٣ ابوعبیده به دفاع از ملت ایران میپرداخت، درحالیکه اصمعی به ضدیت با ایران شهره بود. اسحاق بن ابراهیم موصلی، موسیقیدان مشهور ایرانى نژاد عصر عباسی، به فضل بن ربیع پیرامون این ٢ چنین گفت: [علیک اباعبیده فاصطنعه/ فان العلم عند ابی عبیده / و قدمه و اثره علیه / ودع عنک القرید بن القریده]-{خرد و دانش منحصرا نزد ابوعبیده است و تو اگر علم و دانش مىخواهی او را بر اصمعی مقدم بدار و بوزینه زاده بوزینه را ترک گوی} پیشتر نیز اشاره کردیم که ابونواس نیز ابوعبیده را برتر از اصمعی میدانست.
❃ادوارد براون مینویسد:
{گلد تسهیر شرح مشیعی درباره یکی از اجله دانشمندان ایران دوست، معروف به ابوعبیده معمر بن المثنی اختصاص داده است. این شخص که اعلم علمای زبان شناسی و فقه اللغه به شمار میرفت همیشه به تذکر این معنی شوق و رغبتی داشت که حتی آنچه را عرب بیشتر مخصوص قوم خود و از ابتکارات خاص خود مىدانست، و بدان جهت عزیز و گرامی مىشمرد، در واقع همان را نیز تا چه حد مدیون و مرهون سایر ملل بوده است. این شخص مثلا نشان داده است تا چه اندازه شعر عرب و علم معانی و بیان عرب، به تقلید پارسی است و معلوم کرده است کدام داستان عربی از منابع فارسی گرفته شده و قس عیهذا.} مطالعه و بررسی در تاریخ و تمدن ملل قدیم، مخصوصا ایرانیان، این عقیده را در ابوعبیده ایجاد کرده بود که نه تنها عرب بر سایر اقوام برتری و فضیلت ندارد که از همه ملل و طوایف بشر پستتر و فرومایه تر است. در نتیجه هرجا از مثالب و مطاعن عرب موضوعی به دست مىآورد منتشر میکرد. ازاین جهت اصمعی نسبت به بعضی از اقوال وی انتقاد میکرد و میخواست گفته های اورا از اعتبار بیندازد ولیکن نفوذ علمی ابوعبیده مجالی برای پیشرفت سخنان اصمعی نمیگذاشت. جاحظ مینویسد:{در روی زمین، هیچکس اعم از خارجی و اجماعی در جمع و احاطه به علوم مانند ابوعبیده نیست} ابن خلکان مینویسد: {ابوعبیده اعراب را خوش نمیداشت و از این جنس متنفر بود و کتابها در مثالب آنان نوشت.}
❃از مولفات ابوعبیده، کتاب فضائل الفرس و کتاب اخبار الفرس است که درباره پادشاهان باستانی ایران بحث میکند، و از آداب و رسوم و آبادیها و پلها و شهرها و کاخها و سایر مستحدثات قدیم ایران سخن میگوید و تاریخ هر کدام از سلسله های باستانی ایران و مرزبانان و شهریاران را با امتیازات و مزایای فراوان نقل میکند. دیگر کتاب لصوص العرب یا دزدان تازی و کتاب ادعیا العرب یا زنازادگان عرب است که در آن دو کتاب از مثالب و بدیهای عرب سخن میگوید. ابن الندیم مولفات ابوعبیده را بالغ بر یک صدو چهار کتاب میداند که متاسفانه هیچ یک از کتابهای مذکور به صورت کامل در دست نیست. در نهایت ابوعبیده پس از سالها تلاش علمی به دست یکی از عربان مسموم شد و به قتل رسید.
#پس_از_سقوط #قیام_ملت #شعرا #ایران #افتخار #تاریخ #آزادی #ابوعبیده #ابوعبیده_معمر_بن_مثنی
🏴@ISLIE