اندیشکده خرد جنسی

آزار جنسی (یادداشت وارده)

✍️فریبا

✅امروز صبح تجربه ناخوشایندی را از سر گذراندم که گفتمان غالب حاکمیت را نقض می‌کند که حجاب مصونیت و امنیت به همراه می‌آورد.

✅من همیشه صبح زود، ساعت 6، از خانه خارج می‌شوم، از ترافیک بیزارم و خلوتی و سکوت اول صبح شهر را دوست دارم. امروز تصمیم گرفتم اندکی پیاده‌روی کنم تا رخوت حاصل از کم تحرکی را از تنم بزدایم. دقیقا نمی‌دانم ساعت چند بود، احتمالا 6.20. ضلع شمال غربی سه راه طالقانی جلوی دستگاه خودپرداز بانک صادرات برای نقل و انتقال بانکی ایستاده بودم که احساس کردم دستی به بدنم کشیده شد. نگاه کردم، مردی با فاصله نزدیک از من عبور کرده بود. اغماض کردم، پیش خودم گفتم شاید اشتباه کرده، عمدی نبوده. همان بهانه‌ها که همیشه به آن می‌آویزیم... کار بانکی‌ام تمام شد، پیاده‌رو شمالی خیابان طالقانی را چند قدمی طی نکرده بودم که احساس کردم از سمت چپ کسی نزدیک می‌شود، برگشتم، همان بود که پشتم را لمس کرده بود، مرد جوانی بود حدودا 35 ساله، با صورت پاک‌تراش، سری که در میانه طاس شده بود، چشمانی گشوده و قدی بلند، شلوار قهوه‌ای به تن داشت، رنگ پیراهنش به یادم نمانده؛ وقتی صورتم را دید (من چادری‌ام و ابتدا که پشتم را لمس کرده بود اصلا ندیده بود که جوانم یا نه) گفت: اِ فکر کردم پیرزنی... و دست به زیپ شلوارش برد و چیزی گفت حاکی از اینکه «ببینم می‌تونی اینو بخوری»... و همینطور به من نزدیک می‌شد، قصدش عورت‌نمایی بود؟ تعرض جنسی بود؟ هر چه بود تنها احساس وحشتی فزاینده در من تولید می‌کرد. ابتدا قصد داشتم فریاد بزنم و توجه دیگران را جلب و او را از قصدش منصرف کنم، ولی خیابان خلوت بود، جز چند عابر کسی نبود؛ او خیلی بلندتر از من بود و من حتی نمی‌توانستم برای دفاع از خودم سیلی‌ای به صورتش بزنم. وحشت‌زده بودم... در کسری از ثانیه خود را به خیابان انداختم... بی آنکه اصلا نگاه کنم که ماشینی عبور می‌کند یا نه. اصلا هنوز هم به یاد ندارم که چطور عرض خیابان طالقانی را دویدم... آن مرد همچنان در پیاده‌رو قدم می‌زد؛ گویی منتظر طعمه‌ای دیگر بود.

✅متاسفانه ما زنان در مواقع خطر از یکدیگر حمایت نمی‌کنیم. وقتی به پیاده‌رو مقابل رسیدم، سراسر بدنم می‌لرزید، در پیاده‌رو مقابل خانمی پیاده‌روی می‌کرد، پرسید چیزی شده؟ در یک جمله گفتم مردک قصد عورت‌نمایی داشت. واکنش آن خانم تنها آوایی به تعجب بود، بی‌آنکه صبر کند و بپرسد که آیا کمکی می‌خواهم. دست‌کم برای دلگرمی چند قدمی با من همراه شود تا وحشتم فروکش کند. ... خیلی طول کشید تا به خود آمدم و به 110 زنگ زدم. ماوقع را توضیح دادم و اعتراض کردم که چرا هیچ پلیسی در منطقه نبود تا بتوانم از او کمک بگیرم. مشخصات آن مرد را یادداشت کردند تا ماموری به آن منطقه اعزام کنند.

✅نمی‌دانم آن مرد را یافته‌اند یا نه. حتی نمی‌دانم اگر پیداش کنند، جزاش چیست. در این دو سه ساعت فقط فکر می‌کنم حاکمیت بسیار می‌کوشد حجاب را امنیت بخش معرفی کند؛ اینکه تعرض خیابانی برای زنانی روی می‌دهد که شل حجابند. ولی به راستی چنین نیست. در جامعه‌ای با نابرابری‌های گسترده جنسی حجاب فقط به نابرابری‌ها دامن می‌زند و آن را تشدید می‌کند.

✅باید به راهکارهایی اندیشید: به 110 زنگ بزنیم، نه به این امید که کاری کنند، دست‌کم پلیس ناگزیر است گزارش آزار خیابانی را ثبت کند؛ هیچ نتیجه‌ای نداشته باشد، تعرض به زنان که همواره در سکوت تحمل می‌شود به سطح آمارها می‌آید. اگر می‌توانیم خونسری خود را حفظ کنیم و عکسی از مرد متعرض بگیریم (هرچند من نتوانستم). وسیله دفاعی با خود همراه داشته باشیم، اسپری فلفل یا حتی اسپری کوچک دست سازی حاوی آب و فلفل قرمز. به زنی که مورد تعرض قرار گرفته است، کمک کنیم، کمکی هرچند کوچک مانند دلداری، همراهی، گرفتن دستش تا ترس و وحشتش فروکش کند.
@kherad_jensi
نمی‌دانم باید کاری کنیم. اگر دیگر دوستان پیشنهادهایی دارند بگویند.

👍1

9.32K viewsedited 05:42