اندیشکده خرد جنسی

حجاب برتر

درست ۱۷ سال پیش بود، یعنی سال ۱۳۸۴، که در یک زمستان بسیار سرد به مشهد رفته بودم. یک روز اول صبح که برای زیارت به حرم امام رضا رفتم، جلوی یکی از دروازه‌های ورودی به صحن‌ها بیست سی‌ تایی مرد و زن ترکمن را دیدم که همه در آن هوای سرد منتظر بودند. منتظر چه؟ همگی‌شان، زن و مردشان، لباس‌های بسیار فاخر، پروقار و زیبای ترکمن را داشتند. با این حال به ایشان گفته شده بود که حق ورود ندارند، چون که زن‌هایشان چادر نداشتند! لباس محلی زنانشان بسیار ساده و با رنگ‌های یکنواخت بود، و حتی خبری از رنگ‌های شادی که بعضی از لباس‌های محلی دیگر دارد نبود. تصورش را بکنید که این ترکمنان اهل تسنن سال‌ها و قرن‌ها با همین لباس‌ها به زیارت امام می‌آمدند، ولی حالا به خاطر این که تعدادی ابله شعارشان شده بود "چادر، حجاب برتر"، بایستی در زمهریر زمستان منتظر چادر می‌ماندند.

جنگ فرهنگی را ما متدینین و مذهبی‌ها امسال و پارسال نباختیم. ما این جنگ را آن سال‌ها و سال‌های قبلش بود که باختیم.

ما جنگ فرهنگی را آن زمانی باختیم که فکر کردیم با اتکاء به تعدادی قلدر و گردن‌کلفتِ وصل به مرکز، می‌توانیم فرهنگ و جامعه را به دلخواه خود شکل دهیم. آن موقع باختیم که تمام صورت‌های متنوع فرهنگی را به نفع صورتی خاص که از مرکز برایمان تجویز کرده بودند کنار زدیم و حتی قلع و قمع کردیم.

ما جنگ فرهنگی را وقتی باختیم که خواستیم با استفاده از گناهِ تشکیلاتی، با استفاده از گناهِ سازمان‌یافته (یعنی همان دولت مدرن) جهان را بهشتی مومنانه کنیم، گرچه خودمان در ایمانمان و دینداری‌مان سست و سرد بودیم. در این کار از ایمان خارج شدیم و شرک ورزیدیم. آن وقتی باختیم که دل در گرو تعدادی ریاکار (مثلاً مداح‌ها یا....) نهادیم و گذاشتیم آن ریاکاران برایمان دینمان را تعریف کنند، چون آن چه را تعریف می‌کردند به مذاقمان خوش می‌آمد.

شش سال بعد از واقعه‌ی فوق، یعنی در سال ۱۳۹۰، با یک دانشجوی دختر چادری بحثی داشتم در مورد ممنوعیتِ پوشیدن لباس‌های محلی در دانشگاه و ادارات. با تعجب گفت: "شما چه طور انتظار دارید که هر کسی لباس محلی خودش را در دانشگاه بپوشد؟!" گفتم: "عجب! لباس‌های محلی ایرانی مشکل دارد، ولی اینکه همه مانتوی ملهَم از چینِ کمونیستی، این پوشش اسلامی-کمونیستی، را بپوشند مشکل ندارد؟!" جواب داد: "نه! چون طوری نیست همه همشکل باشند!"

نمی‌دانم آن‌خانم الان کجاست، ولی اصلاً تعجب نخواهم کرد اگر ده سالِ دیگر، دخترش در خیابان نه تنها بدون روسری، بلکه با شلوارک یا مینی‌ژوپ بگردد؛ همشکل با خیلی‌های دیگر با همین نوع پوشش!

ما باختیم! و این باخت تقصیر خودمان بود. راه نجاتمان هم چنگ زدن به قدرت‌های فاسد این دنیا نیست؛ تنها راه نجاتمان پذیرش حقیقت است: حقیقت وضعیت اسف‌بارمان، و حقیقت ایمانِ خالصانه. بقیه‌اش، اینکه جامعه چه خواهد شد و چه راهی خواهد رفت، با خداست، نه با ما.

فَاَقِم وَجهَکَ للدّین حَنیفا...

@kherad_Jensi
@jenabegav

👍74👎5❤3😁2

3.6K views08:06