🟢دختری در آنسوی ماه

فرآوری سنت تاریخی غیریت سازی بجهت نفی #دیگری و تایید نارسیست گونه #خود روز به روز با سرعتی شگرف کارکرد خویش را از دست می دهد.

در زیست جهان فرهنگی_اقتصادی امروز آنچه و آنکه برنده است قصه و قصه گوست.البته بدیهیست که زمینه تحقق رویای موجود در درون قصه که گذشته را بحال و حال را به آینده پیوند می زند، برخورداری از زمینه تحقق رویا در دل ابزارهای مدرن حکمرانی و اجتماعی ست.
«آموزش و پرورش، رسانه، اقتصاد مقبول و... »

The history makes your story and your story makes your future


📽آنسوی ماه انیمیشنی با خاستگاه آمریکایی چینی ویژه فرهنگ چین است.

تعاطی سنت، حال و آینده با شبکه مضامینی همچون:

مذهب(کاراکتر چانگا الهه ماه)،اصالت خانواده، نهادینه سازی میل به پیشرفت(فرآوری پروژه فضایی چانگا یا همان فرستادن انسان به فضا توسط دولت چین و پیوند هوشمندانه این امر با مدرسه و کودکی بواسطه ساخت رویایی کودکانه) و رعایت هوشمندانه بایسته های جنسیتی(تمرکز بر جنسیت زنانه ناظر به تحولات اجتماعی و البته جایگاه بی بدیل زن در ساخت رویا)
نشان از آن دارد که تقریبا همه به غیر از ما سوراخ دعای فرهنگ و البته ساخت رویا را خوب پیدا کرده اند!

مگر ژاپنی ها فوتبال و والیبال و دوچرخه سواری و صنعت رباتیک را از دل ساخت رویا در قلوب کودک و والد ژاپنی بوجود نیاورند.

البته بازهم جا دارد مجدد تاکید کنیم که فرهنگ تهی از بایسته های اقتصادی و زیرساختی و تکنولوژیک کارکردش عکس خواهد بود.
یعنی شما رویا را می سازی و بعد ناظر به فقدان ضرورتهای زمینی جامعه دچار درماندگی می شود و تکرار این چرخه جامعه را دچار سرخوردگی، خشم و درنهایت درماندگی آموخته شده و بیزاری خواهد نمود.

اینها را گفتم چرا که فرهنگ و رسانه این روزها دکان خوبی شده است برای عده ای.

وضعیت سختی که ما با آن در درون کشور روبه رو هستیم در تمامی حیطه ها نیازمند تاملات و بازنگری های جدیست.

سنت چیست؟
آیا فقط اسلام است یا ایران نیز هست؟
شرح حال چیست؟
آیا ضروریات فعلیت بخشی به رویا وجود دارد؟
اساسا آیا رویا حد یقف دارد؟
آیا رویا نیز می بایست در راستای بخشی از تفکر سنتی و ناظر به اشخاص محدود ساخته شود؟
نقش جنسیت در پیشبرد رویای ملی چیست؟
#زنان چه جایگاهی در ساخت و فعلیت بخشی به رویا دارند؟
#رویای کنونی جامعه زنان ایران چیست؟
آیا ما بغیر از رویاهای پرتکرار #نظامی موجود تصویر رویایی تکنولوژیک دیگری از آینده داریم؟
آینده اساسا چیست؟آیا مفهومی بین الاذهانی و مشترک است؟
آیا در امرواقع رویای آینده یک ایرانی در درون کشور تعریف می شود یا خارج از کشور؟
آیا رویای آینده رویایی جمعیست و یا رویایی طبقه ای جریانی؟

آه خدای من این سوالات چقدر قابلیت توسعه دارند...

یهو یادم آمد دیروز در مراسم معارفه و تودیع یکی از دوستان در یکی از بنیادهای ملی و مذهبی شرکت کردم.

مدیر سابق دستاوردهای این بنیاد مذهبی را تولید ۸۰۰۰۰۰۰_هشت میلیون اثر هنری و رسانه ای و علمی داخلی خارجی مرتبط می دانست!

اولین سوالی که به ذهنم رسید این بود:
چرا پس ما تا حالا چند اثر فاخر را بخاطر نسپردیم.
دوما چرا این حجم از تولیدات در لایه اجتماعی اثر بخش نبوده است.
سوما این حجم از تاکید بر سنت بی نسبت به امر اجتماعی و البته آینده آیا اساسا منطق پذیر است!

و دوباره مجدد یهو یادم آمد از جلسه مشترک با مدیر مجموعه مدارس امام رضا علیه السلام که شخصیتی علمی و فرهیخته بود.
نکته مهم ایشان در راستای درد مشترک فی مابین این بود:

آقای فیروزی همین روسیه حدود ۱۵ سال است کدنویسی را از دبستان وارد چرخه آموزش کرده است. داستان ژاپن و کشورهای توسعه یافته حول آموزش هوش مصنوعی پیش کش!

بماند که همین کنار دست خودمان امارات هم در حال ساخت رویای ملی از دل گذشته، حال و آینده می باشد.

برای نمونه اکسپو ۲۰۲۲ ترکیبی جذاب، هوشمندانه و عالمانه از سنت، حال و آینده بود.
قطر کوچکتر از برخی از شهرهای ما نیز برای خود رویایی دارد...

حال اینک این مائیم و ضرورت تغییر و فهم صحیح گذشته، حال و آینده.

https://t.me/kherad_jensi

https://t.me/seyyedhashemfirouzi