جشن #سده را باشکوه در سرتاسر ایران برگزار میکنیم
دیدار ما ۱۰ بهمن ماه در کوچه ها و خیابانها
پاینده ایران
تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین

@kohandyar_iran💞

در دهمین روز یا آبان روز از بهمن ماه با افروختن هیزمی که مردمان، از پگاه بر بام خانه خود یا بر بلندی کوهستان گرد آورده‌اند، این جشن آغاز می‌شود.

در اشارات تاریخی این جشن همیشه به شکل دسته جمعی و با گردهمایی همه مردمان شهر و محله و روستا در یکجا و با برپایی یک آتش بزرگ برگزار می‌شده است. مردمان در گردآوردن هیزم با یکدیگر مشارکت می‌کنند و بدین ترتیب جشن سده، جشن همکاری و همبستگی مردمان است. زرتشتیان تهران، کرج، استان یزد و روستاهای اطراف میبد و اردکان، کرمان و روستاها، اهواز، شیراز، اصفهان، اروپا (سوئد) و آمریکا (کالیفرنیا) و استرالیا با گردآمدن در یک نقطه از شهر یا روستا در کنار هم آتشی بسیار بزرگ می‌افروزند و به نیایش خوانی و سرودخوانی و پایکوبی می‌پردازند.

این جشن در تقویم جدید زرتشتیان مصادف با مهر روز از بهمن‌ماه شده حال آنکه ابوریحان بیرونی و دیگر منابع آنرا آبان روز گزارش کرده‌اند.

@kohandyar_iran💞

https://t.me/kohandyar_iran/51

#رادیو_ندای_اتحاد
با عشق جشن فرخنده #سده را به شما تبریک میگوید
ویژه برنامه جشن سده

👇👇👇
@psarne

#رادیو_ندای_اتحاد
با عشق جشن فرخنده #سده را به شما تبریک میگوید
ویژه برنامه جشن سده

👇👇👇
@psarne

تیرآرش درکمانم
نام ایران برزبانم

جشن یلدا، جشن نوروز
هم #سده، هم مهرگانم

جشن آتش برشما فرخنده باد
نـور آتـش بـر شما تابنـده باد
@kohandyar_iran

جشن #سده، از جشنهای ملی ما ایرانیان است که به مناسبت کشف #آتش از دل طبیعت بدست نیاکانمان برگزار میشود. نام از از واژه سد گرفته شده به معنی سد(صد) شبانه روز تا نوروز مانده است.

از نظر تاریخی نسبت این جشن به #هوشنگ شاه داده شده است. در #شاهنامه آمده است که در روزگاران کهن که انسان توان گرم کردن خانه و کاشانه اش را نداشت، روزی هوشنگ شاه با همراهانش در کوهی به #شکار رفتند. ناگهان ماری دراز، تیره تن، و سیاه رنگ در برابر آنها پدیدار شد و هوشنگ، سنگی گرفت و سوی مار پرتاب کرد که آن را به کشد. سنگ به سنگ دیگری برخورد کرد و چون هر دو سنگ #چخماق بودند، فروغ (جرقه ای) پدیدار شد، به بوته گرفت و مار فرار کرد.

از این رویداد هوشنگ شاه شادمان شد و خداوند را نیایش کرد که راز آتش را به او آشکار کرده است. همان شب آتش بزرگی افروختن و به جشن و #شادی پرداختند و آن شب را سده نام نهادند، و این سنت تا امروز بر جاست.

جشن سده را چگونه برگزار کنیم؟

زرتشتیان جشن سده را اینگونه برگزار میکنند که از بامداد روز جشن همگی برای گرد آوری #هیزم و #بوته از دشتها همازوری می کنند تا توده بزرگی از بوته های خشک پدید می آید.

سپس در هنگام فرورفتن خورشید #آتش_افروزی آغاز می شود. #هفت موبد #سپیدپوش با #مشعل های روشن #سه دور به دور بوته ها می گردند و با خواندن اوستای #آتش_نیایش بوته ها را آتش می زنند.

آتش بسیار بزرگی افروخته می شود که تا آسمان شعله می کشد و در آن سرمای استخوان شکن بهمن ماه گرما را به باشندگان ارمغان می کند.

جوانان در پیرامون آتش به شادی می پردازند، #سرودها وترانه های محلی و ملی می خوانند و بزرگترها به ##نیایش آتش می پردازند.

اگر کسانی نتوانند به جشن بیایند بر #بام خانه ها آتش افروزی می کنند. شما نیز میتوانید با آنچه از چوب یا هیزم که در دسترس دارید در کوچه و محله خودتان این جشن را برگزار کنید. آتش بیفروزید و #شاهنامه بخوانید

@kohandyar_iran

#سده جشن باستانی و پایدار ایرانیان

جشن سده،
بر همه‌ی ایرانیان
و پاسداران فرهنگ ایران باستان
فرخنده باد

دهم بهمن برابر است با جشن سده، آیین هزاران ساله ایرانیان. در ایران باستان از آغاز آبان تا پایان اسفند را دوره سرما می‌خواندند.
که صد روز پس از آغاز این دوره و پنجاه روز مانده به نوروز «سده» و جشن آتش بود. هنوز در روستاهای جنوب شرقی ایران اصطلاح «صد به سده، پنجاه به نوروز» شنیده می‌شود؛ یعنی جشن سده صد روز پس از یکم آبان و 50 روز به #نوروز برپا می‌شود.

#سده
#جشن_سده
@Kohandyar_iran

🔥🔥🔥🔥🌷🌷🌷🌷🌷🌷

#چهارشنبه سوری، جشن آتش


#چهارشنبه‌سوری، نوید بخش بهار و آغازگر آیین های نوروزی است. در عمق آیین های اساطیری همواره یک مفهوم اصلی و بنیادین وجود دارد که اسطوره برای بزرگداشت آن شکل می گیرد و سپس در طول دوران ها، بر گرد آن رسم ها و آداب دیگر تنیده می شود. جشن هایی که درون مایه آنها بزرگداشت آب یا آتش است، که نشان دهنده تاثیر این دو عنصر در حیات انسان است، در میان همه تمدن ها و اقوام رواج دارد. چهارشنبه سوری نیز در نهاد خود، یکی از جشن های بزرگداشت آتش است که رفته رفته، آداب و رسوم و باورهای دیگر نیز با آن پیوند خورده است.
در اساطیر یونانی، #پرومته (promete) یکی از خدایان اساطیری، «از ارابه خورشید اخگری ربود و آن را درون یک نی پنهان ساخت و در بازگشت به زمین این منبع آتش ایزدی را، به مردم بخشید.» (ژوئل اسمیت، 141) در اساطیر ایران نیز آتش منشأ الهی دارد. اگر چه کشف آتش به #هوشنگ نسبت داده شده است، که با پرتاب سنگی به سوی #اژدها، جرقه ای از سنگ برآمد و آتش پدیدار شد، (شاهنامه فردوسی، ژول مول، ج 1، 15) اما این کشف ناشی از اتفاق یا تصادف نیست بلکه حضور اژدها در این روایت نشان دهنده نوعی پیام از سوی آسمان برای هوشنگ قلمداد می شود که خود نیز آفریده ای یگانه و ایزدی بود. (هوشنگ در اوستا ستایش شده و #آناهیتا او را فرمانروایی همه جهان بخشیده و بر دیوان و جادوان و پریان پیروزی داده است.)‌ (اوستا، آبان یشت، بند 22) او در برابر این گوهر تابان نیایش کرد و بر جهان آفرین درود فرستاد و جشنی برپا کرد که به نام جشن #سده به یادگار مانده است. (فردوسی، همان) چهارشنبه سوری نیز مانند جشن سده، بزرگداشت آتش است که گویی با کشف آن، روزگار نوینی در زندگی انسان پدید آمده است و بنابراین در طلیعه «نوروز» وجود آن بایسته و ضروری است.

گرامی داشت آتش، در مذاهب باستانی نیز بازتافته است. در اوستا، آتش / آتر / آذر یک از بزرگترین #ایزدان (فرشتگان والامقام اهورامزدا)‌ است و در شاخه های دیگر اقوام آریایی مثل هندوان به نام آگنی شناخته شده و از خدایان بزرگ است. (اوشیدری، 66) و رمز پیروزی معنوی روشنایی و راستی بر نیروهای تاریکی و دروغ است و از فره ایزدی پاسداری می کند تا #اژی_دهاک به آن آسیب نرساند. (ستاری، 58)
ایرانیان پیش از اسلام با افروختن آتش در ده روز پایانی سال، «برای #فروهر نیاکان نیایش می کردند و به آنان درود می فرستاند اما پس از ساسانیان و با ورود اسلام، چون اعراب روز چهارشنبه (یوم الارباع) را شوم می دانستند، این رسم آتش افروزی به شامگاه چهارشنبه آخر سال افتاد.» (اوشیدری، 243)‌ هم با باورهای عامیانه دین داران جدید هماهنگی یافت و هم اثری از دین قدیم را با خود نگه داشت و بعد با برخی رسوم محلی دیگر هم پیوند خورد که امروزه در گوشه و کنار، هر جا به شکلی برگزار می گردد ولی هسته اصلی آن - بزرگداشت آتش تمدن و تحول آفرین- در همه هست.

با تحولات دنیای صنعتی، رسوم و برنامه های آتش بازی که یک رسم نمایشی اروپایی و چینی و... است، از دوره قاجار، به این جشن افزوده شده است. این جلوه های نور و رنگ آتشناک نیز زیبایی هایی دارد ولی باعث خشونت ها و اندوه آفرینی های چندی نیز می شود که نه دل-خاه هیچ انسانی است و نه شایسته جشن های ایرانی. زیرا در جشن های ایرانی به نوشته محققان چند عنصر ثابت وجود دارد، از جمله:‌ گرامی داشت آب یا آتش، پیوند آنها با پدیده های طبیعی و کیهانی و اقلیمی، سرور و خوشخویی و خرسندی و پرهیز از خشونت، پاسداشت طبیعت و زندگی و گسترده بودن و همگانی بودن جشن ها از آن جمله است.

امید که با برگزاری شایسته چهارشنبه سوری، شادی و سرزندگی نثار همگان گردد و در شعله های فروزان آتش، زردی از دلها و چهره ها رخت بندد و سرخی (سوری) آن بر جان ها بتابد.

ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی.


🔥🔥🔥🔥

🔹#جشنـهایـایرانی
🔹#آیینهایـنوروزی
—------------------------------------------
منابع:
دانشنامه مزدیسنا، جهانگیر اوشیدری.
جهان اسطوزه شناسی، X، جلال ستاری
فرهنگ اساطیر یونان و روم، ژوئل اسمیت، ترجمه شهلا برادران

@Kohandyar_iran