کوبه
تاریخ معماری به چه درد میخورد؟ 🖋سعید خاقانی | استادیار گروه مرمت و مطالعات معماری دانشگاه تهران شاید بهتر باشد قبل از آن بپرسیم «تاریخ معماری چیست؟» و «تاریخنگار چه میکند؟»، تا آخر سر بفهیم قرار است چه دردی از ما دوا کند. اما اجازه دهید شیپور این پرسشها…
چرا تاریخ معماری؟
🖋 حامد محمدپور | دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران، دانشگاه تهران
متن پیش رو کوششی مختصر خواهد بود تا از نگاه هستیشناسانه (Ontology) به چیستی مطالعه تاریخ معماری بپردازد. «هستیشناسی» یا «انتولوژی» در واقع درباره «بودن» است و این پرسمان را به بحث میگذارد که در چه حالتی میتوان گفت چیزی «وجود» دارد. به گونهای دیگر، هستیشناسی به دنبال چگونگی «بودن»، «شدن» و «هستی» در پدیدهای عینی یا ذهنی میپردازد.
ممکن است پرسشی هستیشناسانه درباره تاریخ معماری با این سوال آغاز شود که «چرا تاریخ معماری میخوانیم؟» گاه در پاسخ به این سوال چنین گفته میشود که مطالعه تاریخ معماری، نگاهی اندیشمندانه و روشی نقادانه را در مواجهه با یک «اثر معماری» پدید میآورد. اما یک «اثر معمارانه» چیست؟
اگر این انگاره را بپذیریم که برای شناخت یک «اثر معمارانه» بایست در دایره خود معماری ایستاد و نه فقط از بیرون، بلکه به همان اندازه از درون به آن نگریست؛ برای شناخت معماری راهی جز «مطالعه تاریخ معماری» ظاهر نمیشود و به بیان دیگر، «معماری» به همان «تاریخ معماری» بدل میگردد.
شاید چنین گفته شود آنچه در تاریخ معماری اهمیت دارد، صرفا نظر کردن به آثار نیست؛ بلکه شیوه نظر است. مثلا اگر از بازیِ نور و رنگ در مسجد نصیرالملک و مهندسیِ قناتهای یزد، کوچههای تنگ و باریک، خزینههای گندآب حمامها یا نقاشیهای دیواریِ دختران در خانههای اشرافی دوره قاجار چیزی بیاموزیم، تحقیق تاریخی نکردهایم، زیرا آنچه مطالعه درباره یک اثر را تاریخی میکند، نگاه تاریخی به آن است. حال تعریف این «نگاه تاریخنگارانه» چیست؟
در این میان نوعی نگاه تاریخنگارانه دیگر وجود دارد که تاریخ معماری را نه از برای دوست داشتن «تاریخ» بلکه با هدف بهرهبرداری از تجارب آن، برای رهایی از معضلات امروزی و چارهجویی آینده مورد مطالعه قرار میدهد. در این نگرش، تاریخ از همین امروز، رو به گذشته آغاز میشود. این نگرش به چراییِ مطالعه تاریخ، نه فقط در حوزه معماری بلکه در بیشتر هنرها و یا رفتارهای اجتماعی و فرهنگی و... میتوان جستجو کرد.
در یک نگاه کلی میتوان چنین اشاره کرد که شناخت و دریافت گذشته، امروز و آیندهی معماری، بدون آگاهی از تاریخِ آن کاریست دشوار و احتمالا بیهوده؛ بنابراین «مطالعه تاریخ معماری» محملی است برای بازشناسی و فهمِ یک اثر و اندیشههای پدید آورندهی آن که از پرسشهای ذهنی نقاد در بستری از زمان پدید آمده است.
#تاریخ_معماری #حامد_محمدپور
#یادداشت
⭕️
این مطلب را در وبسایت کوبه بخوانید:
@koubeh
http://koubeh.com/hmd4/
🖋 حامد محمدپور | دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران، دانشگاه تهران
متن پیش رو کوششی مختصر خواهد بود تا از نگاه هستیشناسانه (Ontology) به چیستی مطالعه تاریخ معماری بپردازد. «هستیشناسی» یا «انتولوژی» در واقع درباره «بودن» است و این پرسمان را به بحث میگذارد که در چه حالتی میتوان گفت چیزی «وجود» دارد. به گونهای دیگر، هستیشناسی به دنبال چگونگی «بودن»، «شدن» و «هستی» در پدیدهای عینی یا ذهنی میپردازد.
ممکن است پرسشی هستیشناسانه درباره تاریخ معماری با این سوال آغاز شود که «چرا تاریخ معماری میخوانیم؟» گاه در پاسخ به این سوال چنین گفته میشود که مطالعه تاریخ معماری، نگاهی اندیشمندانه و روشی نقادانه را در مواجهه با یک «اثر معماری» پدید میآورد. اما یک «اثر معمارانه» چیست؟
اگر این انگاره را بپذیریم که برای شناخت یک «اثر معمارانه» بایست در دایره خود معماری ایستاد و نه فقط از بیرون، بلکه به همان اندازه از درون به آن نگریست؛ برای شناخت معماری راهی جز «مطالعه تاریخ معماری» ظاهر نمیشود و به بیان دیگر، «معماری» به همان «تاریخ معماری» بدل میگردد.
شاید چنین گفته شود آنچه در تاریخ معماری اهمیت دارد، صرفا نظر کردن به آثار نیست؛ بلکه شیوه نظر است. مثلا اگر از بازیِ نور و رنگ در مسجد نصیرالملک و مهندسیِ قناتهای یزد، کوچههای تنگ و باریک، خزینههای گندآب حمامها یا نقاشیهای دیواریِ دختران در خانههای اشرافی دوره قاجار چیزی بیاموزیم، تحقیق تاریخی نکردهایم، زیرا آنچه مطالعه درباره یک اثر را تاریخی میکند، نگاه تاریخی به آن است. حال تعریف این «نگاه تاریخنگارانه» چیست؟
در این میان نوعی نگاه تاریخنگارانه دیگر وجود دارد که تاریخ معماری را نه از برای دوست داشتن «تاریخ» بلکه با هدف بهرهبرداری از تجارب آن، برای رهایی از معضلات امروزی و چارهجویی آینده مورد مطالعه قرار میدهد. در این نگرش، تاریخ از همین امروز، رو به گذشته آغاز میشود. این نگرش به چراییِ مطالعه تاریخ، نه فقط در حوزه معماری بلکه در بیشتر هنرها و یا رفتارهای اجتماعی و فرهنگی و... میتوان جستجو کرد.
در یک نگاه کلی میتوان چنین اشاره کرد که شناخت و دریافت گذشته، امروز و آیندهی معماری، بدون آگاهی از تاریخِ آن کاریست دشوار و احتمالا بیهوده؛ بنابراین «مطالعه تاریخ معماری» محملی است برای بازشناسی و فهمِ یک اثر و اندیشههای پدید آورندهی آن که از پرسشهای ذهنی نقاد در بستری از زمان پدید آمده است.
#تاریخ_معماری #حامد_محمدپور
#یادداشت
⭕️
این مطلب را در وبسایت کوبه بخوانید:
@koubeh
http://koubeh.com/hmd4/