#اندیشه_بزرگان

چنان که خود #سقراط می گوید دانستنِ نیکی، انجام دادنِ کنشِ نیک است. آیا شما موافقید که دانستن نیکی، انجام دادنِ آن است. اکثر متجددان موافق نیستند... ما امروزی ها از این رو نمی توانیم با سقراط موافق باشیم که ما درباره ی نیروهای غیر عقلانیِ فراوانی که در #شخصیت انسان هست که با #خرد می ستیزند، چیزهای زیادی می دانیم - غرایز، عواطف، شهوات، انگیزه ها و کشش ها - که به نظر می رسد #خرد همواره در برابر آن ها مقام دوم را دارد. شاعر رومی اُوید بود که این را دقیقا بیان می کرد: "ما مسیر بهتر را می شناسیم و با آن موافقت داریم، اما راه بدتر را دنبال می کنیم." همچنان که برای #فروید و برای روان پزشکان، ضمیر #ناخودآگاه به مثابه ی "دیگ جوشان" تمایلاتِ نیرومندی است که خرد در مقابل آن اگر عاجز نباشد، بسیار ضعیف است.

#از_سقراط_تا_سارتر
ت. ز. لاوین
ص۴۱ و ۴۲
📖 @philosophibisansoor

#واقعیت چیست؟ ما چه می توانیم بدانیم؟ چه معنا دارد که #اخلاقی باشیم، که #زندگیِ خوب داشته باشیم؟ تفاوتِ میانِ درست و نادرست چیست؟ #حکومتِ خوب چیست و کارکردهای آن در رابطه با شهروندان کدامند؟ آیا #تاریخِ انسانی معنا، الگو و مقصدی دارد؟ این ها پرسش هایی هستند که فیلسوفان بزرگِ دنیای غرب در طی بیش از دوهزار و پانصد سال، از روزگار یونان باستان در سده ی ششم پیش از میلاد تا کنون پیشنهاد کرده اند. #انسان_بودن متضمن طرح این پرسش هاست. به هر حال اگر ما موجوداتِ انسانی فقط اندام های مادی هستیم، اگر فقط مجموعه ی بی معنایی از اتم ها هستیم، مع هذا تنها مجموعه ی شناخته شده ای از اتم ها در عالَم هستیم که می توانیم به عالم واکنش نشان دهیم و چنین پرسشهایی را طرح کنیم؛ چه چیز واقعی است و اخلاقی بودن چه معنایی دارد؟

#از_سقراط_تا_سارتر ص۲۷
ت. ز. لاوین
ترجمه ی پرویز بابایی
📖 @philosophibisansoor

#ارسطو ۳

این اختلافاتِ میان #افلاطون و #ارسطو - فلسفی و مزاجی - به بهترین وجهی در نقد بی رحمانه ی ارسطو از نظریه ی صورت های افلاطون نمایش داده می شود. در نزد افلاطون چنانکه دیدیم #صورت‌های تغییر ناپذیر و ابدی #واقعیت را تشکیل می‌دهند و عبارتند از آن سوی جهانِ #محسوس سیالِ اشیاءِ متغیری که #نمود محض را به وجود می‌آورند. ارسطو درست نقطه ی مقابل آن را مدعی است. این اشیاءِ مشخص و خاص است که واقعی است - نباتات، جانوران. انسان ها و دولت ها - ارسطو این چیزهای خاص را #جوهر می‌داند. مابعدالطبیعه، مطالعه ی سرشتِ واقعیت است. در نزد ارسطو مطالعه جوهرهای مشخص خاص است. ارسطو به نظریه صورت های افلاطون با سَدی از #برهان ها حمله می برد که نکات اساسی آنها به قرار زیر است:

۱- نظریه ی مُثُل افلاطون مدعی است که ماهیت اشیا را تبیین می‌کند اما در واقع صور انتزاعی تنها رو نوشتِ بی استفاده ی چیز های واقعی اند و در ارائه ی هر نوع تبیینِ #هستی و تغییراتِ چیزهای انضمامی و مشخص ناتوان اند.

۲- نظریه ی مُثُل افلاطون گردنه ی عبور ناپذیری به وجود می‌آورد، دوگانگیِ میان جهانِ ایده های #معقول و جهان چیزهای #محسوس؛ این نظریه تبیینِ چگونگی نسبت و رابطه ی چیزهای محسوس و چیزهای معقول را کلا غیرممکن می‌نماید.
‌
#از_سقراط_تا_سارتر
ت. ز. لاوین

📖 @philosophibisansoor