به زودی منتشر می‌شود
موضوع اصلی و صریح؛ "تعقیب و آزار و هنر نوشتن" نسبت فلسفه و سیاست است.
لئو اشتراوس در این اثر با ارائۀ شرح‌هایی دقیق بر نوشته‌های ابن میمون، یهودای هلوی و اسپینوزا این مسئله را می‌کاود. او در این اثر نشان می‌دهد که فلاسفه اندیشه‌ها و بینش‌های فلسفی حقیقی و مناقشه‌برانگیز را از جامعۀ سیاسی و عوام پنهان می‌کنند، زیرا معتقدند جامعۀ سیاسی یا «شهر» ظرفیت درک یا پذیرش آن‌ها را ندارد، اما همزمان از طریق«هنر نوشتن» آن‌ها را در دسترس اقلیتی قرار می‌دهند که «می‌توانند بفهمند».
اشتراوس معتقد است که فهم فلاسفۀ سیاسی میتلزم نوعی«هنر خوانش» یا « هنر خوانش بین خطوط» است. بی‌تردید کسی که این کتاب را بخواند و بفهمد عملاً فلسفه سیاسی لئو اشتراوس را فهمیده است.
#تعقیب_و_آزار_و_هنر_نوشتن
#لئو_اشتراوس #یاشار_جیرانی #شروین_مقیمی
#انتشارات_ققنوس
@qoqnoospub

اصطلاح تعقیب و آزار پدیدارهای گوناگونی را پوشش می‌دهد: از بی‌رحمانه‌ترین انواع تعقیب و آزار مثل تفتیش عقاید اسپانیا گرفته تا ملایم‌ترین انواع آن‌ که همان تبعید اجتماعی است. بین این دو قطب افراطی انواعی وجود دارند که از دیدگاه تاریخ ادبی یا فکری بسیار مهم‌اند. نمونه‌های آن‌ها را می‌توان در آتن قرن پنجم و چهارم قبل از میلاد، در برخی کشورهای مسلمان قرون میانۀ اولیه، در هلند و انگلستان قرن هفدهم، و در فرانسه و آلمان قرن هجدهم یافت_ که همۀ آن‌ها ادواری نسبتاً لیبرال بودند. اما نظری اجمالی به زندگی‌نامۀ آناکساگوارس، سقراط، افلاطون، گزنفون، ارسطو، ابن سینا، ابن رشد، ابن میمون، گروتیوس، دکارت، هابز، اسپینوزا، لاک، بیل، ولف، مونتسکیو، ولتر، روسو، لسینگ و کانت، و در برخی موارد حتی نگاهی اجمالی به صفحۀ عنوان کتاب‌هایشان برای نشان دادن این امر کفایت می‌کند که آن‌ها، دست کم در بخشی از زندگی خود، شاهد یا در معرض نوعی تعقیب و آزار بوده‌اند که از تبعید اجتماعی ملموس‌تر بوده است...
#تعقیب_و_آزار_و_هنر_نوشتن
#لئو_اشتراوس
#یاشار_جیرانی #شروین_مقیمی
@qoqnoospub