برای علی همه‌ چیز شبیه یک خواب است. کودکی و نوجوانی‌اش به شهری می‌ماند که در زیرِ بارشی از مه سنگین و ابدی مانده است. حالا دیگر نمی‌داند کدام واقعاً اتفاق افتاده و کدام را در خواب‌ دیده است. چهره‌ی مهری در خواب‌ شفاف و روشن است، او را به‌آغوش می‌کشد، می‌بوسد و گاهی از فاصله‌ی نزدیک چشم در چشم به هم می‌نگرند. وقتی از خواب بیدار می‌شود، نمی‌تواند چهره‌ی او را به‌خوبی در ذهن مجسم کند و کوشش‌هایش برای کنارِ هم گذاشتن اجزای صورت مهری بی‌فایده است. مهری حتی در خواب‌های او از زندان هم حضور دارد، جوری هست که انگار نباید باشد و مدام می‌‌کوشد مادرش را از چشم دیگران پنهان کند یا رنج‌های زندان را از نگاه مهری مخفی نگه‌دارد. خواب‌های زندان طولانی و کش‌دار و آزاردهنده است. زندان تنها جایی است که مهری و مرتضی با هم به خوابش می‌‌آیند و سمندر نیز گاهی بی‌آنکه چیزی بگوید در گوشه‌ای هست.
بخشي از رمان #بازيگوش
اثر #شهريار_عباسي
رونمايي از اين رمان در سي و يكمين نمايشگاه كتاب تهران
با حضور نويسنده
روز شنبه 15 ارديبهشت ساعت 18 الي 20
مصلي؛ شبستان؛ غرفه انتشارات ققنوس
@qoqnoospub

◀ ​مجموعه دانشنامه فلسفه استنفورد 100 جلدی شد

http://www.ibna.ir/fa/doc/book/260249/

👉 @ibnaketab
@qoqnoospub

توضیحات مسئول غرفه ققنوس در نمایشگاه کتاب:
خسارت چندانی به غرفه ما وارد نشده است و فیلم منتشر شده غلوآمیز است
https://www.khabaronline.ir/(X(1)S(1g1apodypqqwdqdukue4cit1))/detail/773565/culture/book
@qoqnoospub

رمان تازه #شهریار_عباسی ،
نویسنده برگزیده #جایزه_ادبی_جلال_آل_احمد
با عنوان #بازیگوش
در نمایشگاه کتاب رونمایی می‌شود.

http://yon.ir/3y5d0

@qoqnoospub

ققنوس با ۱۰۵ کتاب چاپ اولی به نمایشگاه می آید
گروه انتشاراتی ققنوس امسال با بیش از هزار و ۲۰۰ عنوان کتاب در نمایشگاه کتاب تهران شرکت می کند که از این تعداد، ۱۰۵ عنوان چاپ اولی هستند.
http://yon.ir/L47JU
@qoqnoospub

فایل گفتگوی #ياسمن_خليلي_فرد با برنامه «با من ورق بزن» رادیو جوان درباره کتاب #انگار_خودم_نیستم

@qoqnoospub

حضور نشر ققنوس با بیش از ۱۲۰۰ کتاب در نمایشگاه
گروه انتشاراتی ققنوس با بیش از ۱۲۰۰ عنوان کتاب که مربوط به سه سال گذشته‌اند در سی‌ویکمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران شرکت می‌کند،
http://yon.ir/2I4JP
@qoqnoospub

فهرست تازه‌های ایرانی #گروه_انتشاراتی_ققنوس

آن مادران، این دختران نوشته #بلقیس_سلیمانی

بازیگوش نوشته #شهریار_عباسی

گفتن در عین نگفتن نوشته #جواد_مجابی

خواب هایت را در این خانه تعریف نکن محمود نوشته #عباس_سلیمی_آنگیل

درازکش در ساعت خواب نوشته #زهرا_شاهی

مرداد دیوانه نوشته #محمدحسن_شهسواری

کاج ها وارونه اند نوشته #سامان_نورایی

جمجمه جوان نوشته #لاله_زارع

خاک آدم پوش نوشته #ضحی_کاظمی

کاتارسیس در هنرهای زیبا نوشته #مهدی_عزتی

تنهایی در انجمن نوابغ و احمق ها نوشته #ونداد_جلیلی

مه مانی نوشته #احمد_درخشان

انگار خودم نیستم نوشته #یاسمن_خلیلی_فرد
@qoqnoospub

غرفه ما مصلی؛ شبستان؛ راهروی ۲۵؛ غرفه ۳۴
@qoqnoospub

غرفه ما مصلی؛ شبستان؛ راهروی ۲۵؛ غرفه ۳۴
@qoqnoospub

غرفه ما مصلی؛ شبستان؛ راهروی ۲۵؛ غرفه ۳۴
@qoqnoospub

واکنش #مصطفی_مستور به لغو برنامه‌های عمومی #اورهان_پاموک در تهران:

@qoqnoospub

واکنش #مصطفی_مستور به لغو برنامه‌های عمومی #اورهان_پاموک در تهران:

مساله از نظر فرهنگی بسیار ساده است؛ ناشری قانونی از نویسنده‌ای که آثارش را به شکل قانونی در کشور ترجمه و منتشر کرده و خوانندگان زیادی هم در جامعه ما دارد به شکل قانونی دعوت کرده تا در چند گردهمایی ادبی که قبلا برایشان مجوز  قانونی گرفته، شرکت کند. نویسنده هم به شکل قانونی وارد کشور شده تا در این نشست‌ها شرکت کند. مسئله اما از نگاه اهالی سیاست، مثل همیشه، پیچیده و طراحی‌شده و امنیتی است و بوی توطئه می‌دهد.
جلوگیری از حضور اورهان پاموک در چند محفل ادبی و فرهنگی، گذشته از غیراخلاقی و غیرمدنی بودنش، نشان می‌دهد برخی سیاستگذاران فرهنگی ما تا چه حد با مقوله‌هایی مانند توسعه فرهنگی و تعامل فرهنگی با جهان، بیگانه‌اند. مایه تاسف است که با نویسنده‌ای این گونه رفتار شد که در مجال اندکش، جز در تحسین ایران و هنر ایرانی‌ها و تعلق عمیقش به سرزمین ایران سخن نگفت. من به سهم خودم از کمیسیون فرهنگی مجلس و فلان روزنامه‌ انتظار ندارم برای ترویج فرهنگ کتابخوانی و تعامل فرهنگی با جوامع دیگر و توسعه فرهنگی و رفع ممیزی و ایجاد نشاط فرهنگی در ایام برگزاری نمایشگاه کتاب و کمک به ناشران خصوصی و معرفی سرمایه‌های ملی فرهنگی به جهان گام‌های موثری بردارند، تنها انتظارم این است که برای رشد فرهنگ مانع‌تراشی نکنند. می‌دانم انتظار زیادی است.
به سهم خودم، به عنوان یک نویسنده ایرانی، از رفتاری که با یک نویسنده ترک شد، احساس شرمساری می‌کنم.
@qoqnoospub

من سینمای ایران را خیلی دوست دارم. کیارستمی را خیلی دوست دارم و همه فیلم‌هایش را دنبال کرده‌ام.
@qoqnoospub

من سینمای ایران را خیلی دوست دارم. کیارستمی را خیلی دوست دارم و همه فیلم‌هایش را دنبال کرده‌ام. به جز نوری بیلگه جیلان که دوست من است و سینماگر برجسته‌ای است، من به سینمای ایران حسادت می‌کنم. سینمای ایران به ما نشان داد که با آدم‌های عادی و کمترین وسایل می‌شود زندگی واقعی انسان‌ها را نشان داد. این را هم نشان داد که در شرایط دشوار اگر انسان بتواند سادگی و صاف بودن خود را نشان بدهد این هم ارتباط ادبی را ممکن می‌کند
گزارش خبرگزاری ایسنا از گفتگو با اورهان پاموک در دفتر انتشارات ققنوس
@qoqnoospub

روایت نویسنده نوبلیست از فرهنگ جامعه ایرانی
روزنامه دنیای اقتصاد
نویسنده سرشناس ترکیه که در سال ۲۰۰۶ برنده نوبل ادبیات شد این روزها به بهانه برپایی نمایشگاه کتاب تهران به ایران سفر کرده است و روز گذشته در یک نشست خبری در کاخ نیاوران حاضر شد و با رسانه‌های ایرانی گفت‌وگو کرد و عصر دیروز هم در خانه اندیشمندان علوم انسانی حضور پیدا کرد و از ادبیات سخن گفت. این نویسنده سرشناس در نشست خبری خود گفت: تاریخ و فرهنگ ایران و ترکیه درآمیخته است.
روایت نویسنده نوبلیست از فرهنگ جامعه ایرانی
کتاب‌هایم به ٦٠ زبان دنیا ترجمه شده است، اما وقتی به ایران می‌آیم انگار وطن خودم است. در تهران بودن برای من لذت‌بخش است و این دومین‌بار است که به ایران آمده‌ام. کتاب‌هایم نیز از ٢٥ سال پیش به فارسی ترجمه شده است. او افزود: برخی از دوستان ایرانی رمان «نام من قرمز» را بیشتر از آنکه ترکی بدانند ایرانی می‌دانند زیرا در آن درباره ایران و مینیاتور ایرانی نوشته شده است. پاموک همچنین متذکر شد: زمانی که کتاب‌هایم در ایران و به فارسی ترجمه یا چاپ می‌شود شادی مضاعفی به من دست می‌دهد، اما نارضایتی هم دارم. دوست دارم باتوجه به معاهده برن و کپی‌رایت، کتاب‌هایم به شکل منظم با اجازه خودم و دقیق، در یک مجموعه و از طرف یک انتشارات شاید توسط فردی مثل آقای فصیحی منتشر شود. او سپس درباره استفاده از آثار ایرانی در داستان‌هایش، اظهار کرد: «کتاب سیاه» تحت تاثیر «منطق‌الطیر» عطار و در قالب رمان پست‌مدرن نوشته شده است.

این نویسنده درباره‌ اینکه ادبیات معاصر ایران تا چه اندازه در ترکیه شناخته‌شده است گفت: متاسفانه ادبیات معاصر ایران در ترکیه شناخته‌شده نیست و برخی فقط «بوف کور» (صادق هدایت) را می‌شناسند. نویسنده‌های ۲۰ سال اخیر ایران در ترکیه شناخته‌شده نیستند زیرا ترکیه رو به غرب و پشت به شرق ایستاده‌ است. اورهان پاموک درباره‌ دیگر نویسنده‌های ایرانی نیز اظهار کرد:‌ نویسنده‌های روشنفکر مخاطبان خاص خود را دارند. برای مثال دکتر شایگان دیدگاه مدرن، سیدحسین نصر دیدگاه محافظه‌کارانه و دکتر شریعتی دیدگاه انقلابی دارد. من نیز هنگامی که کتاب «برف» را می‌نوشتم کتاب شریعتی را خواندم. اینها تاثیرات خود را روی مخاطب ترکیه می‌گذارد.پاموک در پاسخ به اینکه در رسانه‌ها و جامعه روشنفکری ایران درباره اینکه چرا تاکنون جایزه نوبل ادبیات به نویسنده‌های ایرانی تعلق نگرفته است، بحث می‌شود و نظر شما که موفق به دریافت این جایزه شده‌اید، چیست، توضیح داد: در سفرهایی که به کشورهای دیگر داشتم از جمله هلند و کره این پرسش را مطرح کردند؛ انگار من عضو هیات داوران نوبل هستم.

او در ادامه درباره سیاسی‌ بودن جایزه نوبل توضیح داد: اگر نویسنده ایرانی هم جایزه نوبل را بگیرد می‌گویند سیاسی است. اخیرا رسوایی‌هایی درباره جایزه نوبل پیش آمده که نمی‌خواهم به آنها بپردازم، اما در هر صورت اگر جایزه بدهند می‌گویند سیاسی است و اگر هم آن را ندهند، باز هم می‌گویند سیاسی است. قبل از آنکه من جایزه نوبل را بگیرم به چین رفتم و با مویان دوست شدم. زمانی که او نیز این جایزه را گرفت گفتند، او هم سیاسی شده است و از دولت و حاکمیت انتقاد نمی‌کند. من نیز چون در ترکیه حاکمیت را نقد می‌کنم به دردسر افتادم، اما او به‌دلیل نقد نکردن به دردسر افتاد.پاموک درباره‌ علاقه‌مندی به ایران گفت: علاقه من جنبه‌ کتابی دارد و آثاری که از ایران خوانده‌ام دلیل اول این اتفاق است. دلیل دیگر نیز پذیرفتن فرهنگ ایران است، زیرا تاثیر پذیرفتن فرهنگ از غرب چیز بدی نیست فقط نباید موقعیت خودمان را از دست بدهیم و این دوراهی که به وجود می‌آید کار مشکلی است. برای هویت ایران احترام قائلم زیرا این کشور هویت خودش را حفظ کرده است و تداوم فرهنگ در این کشور دیده می‌شود. در هر جای دنیا که با ایرانی‌ها مواجه می‌شوید در انتهای صحبت‌هایشان دو بیت شعر می‌خوانند.‌ای کاش ما ترک‌ها نیز حداقل می‌توانستیم این دو بیت شعر را بخوانیم.
@qoqnoospub

کارنامه‌ی #انتشارات_ققنوس در سالی که گذشت

گفت‌وگو با #امیر_حسین_زادگان مدیرمسئول گروه انتشارات ققنوس
#رسانه_کتاب
#نمایشگاه_کتاب_تهران


@qoqnoospub

متن بخشی از گفتگوی گیتی صفرزاده با بامداد جنوب در پست بعدی به همراه لینک متن کامل
@qoqnoospub

🔻گیتی صفرزاده در گفت‌و‌گو با بامداد جنوب:

*زنان، ذاتا قصه‌گو هستند*!

http://bamdad24.ir/fa/news/11603
⤵
@BamdadDaily

این گله شما از سیاسیون به‌عنوان یک نویسنده قابل‌درک است اما چرا میان خود نویسندگان و خاصه شاعران، این‌همه چنددستگی و گاه کدورت و عداوت است؟

متاسفانه این مساله‌ای که اشاره می‌کنید به شکل ناراحت‌کننده‌ای وجود دارد. شاید یک‌بخشی از آن به شرایط اجتماعی و تاریخی ما مربوط باشد، یک نوع روحیه عداوت و بغض انگار درونمان تلنبار شده است، هنرمندانمان هم خالی از این خصوصیت نیستند اما چون اصولا برای هنر و هنرمند جایگاه قدسی قائل هستیم دیدن این ویژگی میان آنها برایمان سخت‌تر و عجیب‌تر است. چنددستگی در فضای هنر البته همه جای دنیا وجود دارد و لزوما بد هم نیست اما وقتی پای عداوت به میان می‌آید، ماجرا تلخ می‌شود. به نظر می‌آید جریان هنری و روشنفکری ما جای زخم‌هایش از تاریخ را سخت‌تر از مردم عادی توانسته درمان کند اما ما همگی می‌توانیم در یک پروسه همدلی و انجام مسوولیت این فضا را عوض کنیم. کتاب #یک_روز_بلند_طولانی من را نشر #ققنوس منتشر کرد. برخورد ققنوس با کتاب من، چه در مرحله دریافت و بررسی اثر، چه آماده‌سازی و چاپ و بعد اطلاع‌رسانی و پخش، به‌قدری حرفه‌ای، متعهدانه و انسانی بود که ناخودآگاه به من هم حس مسوولیت و ارزشمندی در مقابل کارم و افراد فرهنگی که با آنها طرفم می‌دهد. با ایجاد همین فضاهاست که ما کم‌کم به خودمان و دیگران فرصت تغییر و برخورد مناسب را می‌دهیم
.
ظاهرا شما در عرصه ژورنالیستی هم فعال هستید. مضافا در حوزه کودک و نوجوان هم دستی بر قلم دارید. این چندوجهی بودن قلم شما قابل‌تحسین است.

لفظ قابل‌تحسین که البته از لطف شماست ولی واقعیت امر این است که این خوش‌شانسی را داشتم که در فضاهایی قرار بگیرم که موقعیت فعالیت برای بچه‌ها را داشته باشم. در نشریات بچه‌های گل‌آقا، پرنده آبی و رشد فرصت حضور داشتم و چون نگاه بچه‌ها برایم جذاب است، سعی کردم تا خودم را به این نگاه نزدیک کنم. تجربه‌ای هم در سال گذشته در برگزاری کارگاه‌هایی برای ترویج کتابخوانی میان بچه‌ها با تعدادی از دوستان داشتیم که برایم بسیار شیرین بود. کار ژورنالیستی هم یک‌جورهایی شبیه کار تئاتر است برای اهل هنرهای نمایشی، یعنی همان‌طور که حضور در تئاتر احوال دیگری دارد، چون نفس تماشاگر را حس می‌کنید، کار ژورنالیستی هم یک ضربان زنده و روزانه‌ای دارد که خیلی دلچسب است. از همه مهم‌تر این‌که فکر می‌کنم کسی که می‌نویسد باید تجربه زیسته بیشتری داشته باشد، باید کنجکاو باشد، به حوزه‌های مختلف سری بکشد و خود را از یک‌بعدی بودن جدا کند.
@qoqnoospub