🍂🍂🌻🍃🍂🌾
🍂 @AdabSar
🍂🍂 آشنایی با جشنهای ایرانی
🍂🍂 جشن پاییزانه
🍁🍁 در گذشتههای دور، ایرانیان برای بخشبندی سال، یک سال را به چهار موسم(فصل) بخش میکردند و هر موسم را با برگزاری جشنی در میانهی آن به دو بخش میکردند و این بخشبندی، راهکاری ساده ولی باریکبینانه برای شمارش روزها و آگاه شدن از آغاز و پایان سال بود.
🌾🌾 "جشن پاییزانه" یا "جشن میانه پاییز" که گفته میشود دیرینگی آن به زمان جمشید، پادشاه پیشدادی میرسد، یکی از این جشنها است. در میانهی پاییز دامها(گاو و گوسپند) از چراگاههای تابستانی بازمیگشتند.
امروز نیز در سلطانیهی زنجان دامداران و کشاورزان در آغاز سال با چوپانان پیمان میبندند و چوپانان در برابر دستمزد یا گندم، دامها را به چرا میبرند و هنگام نخستین برف که همزمان با نیمههای پاییز است، دام را بازمیگردانند. ابوریحان بیرونی در "آثارالباقیه" نوشته است که ایرانیان نیمهی هر موسم(فصل) را بسیار مَهَند(مهم) میشمردند و در خوارزم به آن "اجغار" میگفتند.
🎍🎍گفته میشود جشنهای گاهنباری(گاه+بار) یا گاهانباری همان جشنهای آغاز-پایان و میانهی موسم بودند. چنانچه این دیدگاه درست باشد، جشنهای گاهنباری، بهجامانده از کهنترین گاهشماری(تقویم) ایرانی، در ایران باستان هشت جشن بودند که ما اکنون تنها شش جشن از آنها را میشناسیم. پژوهشگران داویدهاند(ادعا کردهاند) که موبدان ساسانی با دستبَری(تحریف) آیینهای کهن، دو جشن را زدودهاند تا جشنهای گاهنباری ششگانه شود و با شش گام آفرینش در باورهای مزدیسنایی هماهنگ گردد. با زدودهشدن دو جشن و دگرگونیهای گاهشماری(تقویم) ایران، زمان جشن "گاهنبار ایاسرم" در پیوند با میانهی پاییز به دههی سوم مهر جابجا شده است. به باور ایرانیان "گاهنبار ایاسرم"، زمان آفرینش گیاهان بوده و به مانَـک(معنی) "آغاز سرما" است. هرچند که به باوری هم دیدگاههای آفرینش ششگانه زمین، آسمان، جانوران، گیاهان، آدمی و آب، پیوندی با گاهنبارها ندارد و موبدان ساسانی این باور را به جشنهای گاهنباری افزودهاند.
برای آشنایی با گاهنبار ایاسرم بخوانید:
T.me/AdabSar/8840
🍂🍂 همچنین بیشتر جشنهای ایرانی، زنجیرهی پیوستهای بودند و زمانبندی روشنی داشتند که به گاهشماری و شناخت زمان دگرگونیهای آبوهوایی و زمان کشتوکار یاری میرساند. چنانکه برخی کارشناسان گاهشماری کهن ایرانی جشن میانهی پاییز را ۲۱۰ روز پس از نوروز میدانند و شماری آن را درست در میانهی پاییز میپندارند.
🌻🌻 ویژگی جشنهای گاهانباری، دستگیری از نیازمندان و برابری در بزم و مهمانیها بود. در این جشنها هرکس به اندازهی تواناییاش در برگزاری جشن و آمادهکردن خوراک میکوشید، همهی باشندگان(حاضران) فرمانروا، مردم، تهیدست، دارا، زن، مرد و کودک بر یک خوان(سفره) مینشستند، از یک خوراک میخوردند و این را نشانهی همبستگی میدانستند. بخشی از خوراک مهمانی نیز به سوی خانهی نیازمندان روانه میشد.
🍁🍁 از آیینهای دیگر این جشن دستبهدستهمدادن و نیایشکردن و سپاسگزاری از ایزد بود. دستبهدستهمدادن نشانهی همپیمان شدن بود. زیرا ایستادگی در برابر رویدادهایی چون تندآبه(سیل) و زمینلرزه با پشتیبانی یکدیگر شدنی بود.
🎍🎍جشنهای گاهنباری پنج روز بودند و واپسین روز آن جشن بزرگی برگزار میشد و بر پایهی باورها، آن گام آفرینش در روز پنجم به پایان میرسید.
🌾🌾 اکنون آیینی در میانهی پاییز میان "اهل حق" کرمانشاه برگزار میشود که گفته میشود بهجامانده از جشن پاییزانه است.
آنها در این آیین نیایش میکنند و به شمار فرزندان خانواده خروس میپزند.
گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
________________
برگرفته از:
۱- زمستان
نویسنده: #انجوی_شیرازی
۲- جشنهای ایرانی
نویسنده: #پرویز_رجبی
۳- جشنهای ایران باستان
نویسنده: #محمدحسین_موسوی
________________
آشنایی با جشنهای میانه موسم:
میانه زمستان
t.me/AdabSar/5978
میانه بهار
t.me/AdabSar/6969
میانه تابستان
t.me/AdabSar/8008
آشنایی با جشنهای گاهنباری:
t.me/AdabSar/8501
t.me/AdabSar/8008
t.me/AdabSar/6969
t.me/AdabSar/6564
________________
#فرهنگ_ایران #جشن_پاییزانه #آبانگان #جشن_میانه_پاییز
🍂 @AdabSar
🍂🌾🍂🌺🍂🍁
🍂 @AdabSar
🍂🍂 آشنایی با جشنهای ایرانی
🍂🍂 جشن پاییزانه
🍁🍁 در گذشتههای دور، ایرانیان برای بخشبندی سال، یک سال را به چهار موسم(فصل) بخش میکردند و هر موسم را با برگزاری جشنی در میانهی آن به دو بخش میکردند و این بخشبندی، راهکاری ساده ولی باریکبینانه برای شمارش روزها و آگاه شدن از آغاز و پایان سال بود.
🌾🌾 "جشن پاییزانه" یا "جشن میانه پاییز" که گفته میشود دیرینگی آن به زمان جمشید، پادشاه پیشدادی میرسد، یکی از این جشنها است. در میانهی پاییز دامها(گاو و گوسپند) از چراگاههای تابستانی بازمیگشتند.
امروز نیز در سلطانیهی زنجان دامداران و کشاورزان در آغاز سال با چوپانان پیمان میبندند و چوپانان در برابر دستمزد یا گندم، دامها را به چرا میبرند و هنگام نخستین برف که همزمان با نیمههای پاییز است، دام را بازمیگردانند. ابوریحان بیرونی در "آثارالباقیه" نوشته است که ایرانیان نیمهی هر موسم(فصل) را بسیار مَهَند(مهم) میشمردند و در خوارزم به آن "اجغار" میگفتند.
🎍🎍گفته میشود جشنهای گاهنباری(گاه+بار) یا گاهانباری همان جشنهای آغاز-پایان و میانهی موسم بودند. چنانچه این دیدگاه درست باشد، جشنهای گاهنباری، بهجامانده از کهنترین گاهشماری(تقویم) ایرانی، در ایران باستان هشت جشن بودند که ما اکنون تنها شش جشن از آنها را میشناسیم. پژوهشگران داویدهاند(ادعا کردهاند) که موبدان ساسانی با دستبَری(تحریف) آیینهای کهن، دو جشن را زدودهاند تا جشنهای گاهنباری ششگانه شود و با شش گام آفرینش در باورهای مزدیسنایی هماهنگ گردد. با زدودهشدن دو جشن و دگرگونیهای گاهشماری(تقویم) ایران، زمان جشن "گاهنبار ایاسرم" در پیوند با میانهی پاییز به دههی سوم مهر جابجا شده است. به باور ایرانیان "گاهنبار ایاسرم"، زمان آفرینش گیاهان بوده و به مانَـک(معنی) "آغاز سرما" است. هرچند که به باوری هم دیدگاههای آفرینش ششگانه زمین، آسمان، جانوران، گیاهان، آدمی و آب، پیوندی با گاهنبارها ندارد و موبدان ساسانی این باور را به جشنهای گاهنباری افزودهاند.
برای آشنایی با گاهنبار ایاسرم بخوانید:
T.me/AdabSar/8840
🍂🍂 همچنین بیشتر جشنهای ایرانی، زنجیرهی پیوستهای بودند و زمانبندی روشنی داشتند که به گاهشماری و شناخت زمان دگرگونیهای آبوهوایی و زمان کشتوکار یاری میرساند. چنانکه برخی کارشناسان گاهشماری کهن ایرانی جشن میانهی پاییز را ۲۱۰ روز پس از نوروز میدانند و شماری آن را درست در میانهی پاییز میپندارند.
🌻🌻 ویژگی جشنهای گاهانباری، دستگیری از نیازمندان و برابری در بزم و مهمانیها بود. در این جشنها هرکس به اندازهی تواناییاش در برگزاری جشن و آمادهکردن خوراک میکوشید، همهی باشندگان(حاضران) فرمانروا، مردم، تهیدست، دارا، زن، مرد و کودک بر یک خوان(سفره) مینشستند، از یک خوراک میخوردند و این را نشانهی همبستگی میدانستند. بخشی از خوراک مهمانی نیز به سوی خانهی نیازمندان روانه میشد.
🍁🍁 از آیینهای دیگر این جشن دستبهدستهمدادن و نیایشکردن و سپاسگزاری از ایزد بود. دستبهدستهمدادن نشانهی همپیمان شدن بود. زیرا ایستادگی در برابر رویدادهایی چون تندآبه(سیل) و زمینلرزه با پشتیبانی یکدیگر شدنی بود.
🎍🎍جشنهای گاهنباری پنج روز بودند و واپسین روز آن جشن بزرگی برگزار میشد و بر پایهی باورها، آن گام آفرینش در روز پنجم به پایان میرسید.
🌾🌾 اکنون آیینی در میانهی پاییز میان "اهل حق" کرمانشاه برگزار میشود که گفته میشود بهجامانده از جشن پاییزانه است.
آنها در این آیین نیایش میکنند و به شمار فرزندان خانواده خروس میپزند.
گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
________________
برگرفته از:
۱- زمستان
نویسنده: #انجوی_شیرازی
۲- جشنهای ایرانی
نویسنده: #پرویز_رجبی
۳- جشنهای ایران باستان
نویسنده: #محمدحسین_موسوی
________________
آشنایی با جشنهای میانه موسم:
میانه زمستان
t.me/AdabSar/5978
میانه بهار
t.me/AdabSar/6969
میانه تابستان
t.me/AdabSar/8008
آشنایی با جشنهای گاهنباری:
t.me/AdabSar/8501
t.me/AdabSar/8008
t.me/AdabSar/6969
t.me/AdabSar/6564
________________
#فرهنگ_ایران #جشن_پاییزانه #آبانگان #جشن_میانه_پاییز
🍂 @AdabSar
🍂🌾🍂🌺🍂🍁
🍂🍂🌻🍃🍂🌾
🍂 @AdabSar
🍂🍂 آشنایی با جشنهای ایرانی
🍂🍂 جشن پاییزانه
🍁🍁 در گذشتههای دور، ایرانیان برای بخشبندی سال، یک سال را به چهار وَرشیم(فصل) بخش میکردند و هر وَرشیم را با برگزاری جشنی در میانهی آن به دو بخش میکردند و این بخشبندی، راهکاری ساده ولی باریکبینانه برای شمارش روزها و آگاه شدن از آغاز و پایان سال بود.
🌾🌾 »جشن پاییزانه» یا «جشن میانه پاییز» که گفته میشود دیرینگی آن به زمان جمشید، پادشاه پیشدادی میرسد، یکی از این جشنهاست. در میانهی پاییز دامها(گاو و گوسپند) از چراگاههای تابستانی بازمیگشتند.
امروز نیز در سلطانیهی زنجان دامداران و کشاورزان در آغاز سال با چوپانان پیمان میبندند و چوپانان در برابر دستمزد یا گندم، دامها را به چرا میبرند و هنگام نخستین برف که همزمان با نیمههای پاییز است، دام را بازمیگردانند. ابوریحان بیرونی در «آثارالباقیه» نوشته است که ایرانیان نیمهی هر فَرشیم(فصل) را بسیار مَهَند(مهم) میشمردند و در خوارزم به آن «اجغار» میگفتند.
🎍🎍گفته میشود جشنهای گاهنباری(گاه+بار) یا گاهانباری همان جشنهای آغاز-پایان و میانهی فِرشیم بودند. چنانچه این دیدگاه درست باشد، جشنهای گاهنباری، بهجامانده از کهنترین گاهشماری(تقویم) ایرانی، در ایران باستان هشت جشن بودند که ما اکنون تنها شش جشن از آنها را میشناسیم. پژوهشگران داویدهاند(ادعا کردهاند) که موبدان ساسانی با دستبَری(تحریف) آیینهای کهن، دو جشن را زدودهاند تا جشنهای گاهنباری ششگانه شود و با شش گام آفرینش در باورهای مزدیسنایی هماهنگ گردد. با زدودهشدن دو جشن و دگرگونیهای گاهشماری(تقویم) ایران، زمان جشن «گاهنبار ایاسرم» در پیوند با میانهی پاییز به دههی سوم مهر جابجا شده است. به باور ایرانیان "گاهنبار ایاسرم"، زمان آفرینش گیاهان بوده و به مانَـک(معنی) «آغاز سرما» است. هرچند که به باوری هم دیدگاههای آفرینش ششگانه زمین، آسمان، جانوران، گیاهان، آدمی و آب، پیوندی با گاهنبارها ندارد و موبدان ساسانی این باور را به جشنهای گاهنباری افزودهاند.
برای آشنایی با گاهنبار ایاسرم بخوانید:
T.me/AdabSar/8840
🍂🍂 همچنین بیشتر جشنهای ایرانی، زنجیرهی پیوستهای بودند و زمانبندی روشنی داشتند که به گاهشماری و شناخت زمان دگرگونیهای آبوهوایی و زمان کشتوکار یاری میرساند. چنانکه برخی کارشناسان گاهشماری کهن ایرانی جشن میانهی پاییز را ۲۱۰ روز پس از نوروز میدانند و شماری آن را درست در میانهی پاییز میپندارند.
🌻🌻 ویژگی جشنهای گاهانباری، دستگیری از نیازمندان و برابری در بزم و مهمانیها بود. در این جشنها هرکس به اندازهی تواناییاش در برگزاری جشن و آمادهکردن خوراک میکوشید، همهی باشندگان(حاضران) فرمانروا، مردم، تهیدست، دارا، زن، مرد و کودک بر یک خوان(سفره) مینشستند، از یک خوراک میخوردند و این را نشانهی همبستگی میدانستند. بخشی از خوراک مهمانی نیز به سوی خانهی نیازمندان روانه میشد.
🍁🍁 از آیینهای دیگر این جشن دستبهدستهمدادن و نیایشکردن و سپاسگزاری از ایزد بود. دستبهدستهمدادن نشانهی همپیمان شدن بود. زیرا ایستادگی در برابر رویدادهایی چون تندآبه(سیل) و زمینلرزه با پشتیبانی یکدیگر شدنی بود.
🎍🎍جشنهای گاهنباری پنج روز بودند و واپسین روز آن جشن بزرگی برگزار میشد و بر پایهی باورها، آن گام آفرینش در روز پنجم به پایان میرسید.
🌾🌾 اکنون آیینی در میانهی پاییز میان «اهل حق» کرمانشاه برگزار میشود که گفته میشود بهجامانده از جشن پاییزانه است.
آنها در این آیین نیایش میکنند و به شمار فرزندان خانواده خروس میپزند.
✍🏻 گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
________________
📚 برگرفته از:
۱- زمستان #انجوی_شیرازی
۲- جشنهای ایرانی #پرویز_رجبی
۳- جشنهای ایران باستان #محمدحسین_موسوی
________________
آشنایی با جشنهای میانه زمستان
t.me/AdabSar/5978
میانه بهار
t.me/AdabSar/6969
میانه تابستان
t.me/AdabSar/8008
جشنهای گاهنباری:
t.me/AdabSar/8501
t.me/AdabSar/8008
t.me/AdabSar/6969
t.me/AdabSar/6564
________________
#فرهنگ_ایران #جشن_پاییزانه #آبانگان #جشن_میانه_پاییز
🍂 @AdabSar
🍂🌾🍂🌺🍂🍁
🍂 @AdabSar
🍂🍂 آشنایی با جشنهای ایرانی
🍂🍂 جشن پاییزانه
🍁🍁 در گذشتههای دور، ایرانیان برای بخشبندی سال، یک سال را به چهار وَرشیم(فصل) بخش میکردند و هر وَرشیم را با برگزاری جشنی در میانهی آن به دو بخش میکردند و این بخشبندی، راهکاری ساده ولی باریکبینانه برای شمارش روزها و آگاه شدن از آغاز و پایان سال بود.
🌾🌾 »جشن پاییزانه» یا «جشن میانه پاییز» که گفته میشود دیرینگی آن به زمان جمشید، پادشاه پیشدادی میرسد، یکی از این جشنهاست. در میانهی پاییز دامها(گاو و گوسپند) از چراگاههای تابستانی بازمیگشتند.
امروز نیز در سلطانیهی زنجان دامداران و کشاورزان در آغاز سال با چوپانان پیمان میبندند و چوپانان در برابر دستمزد یا گندم، دامها را به چرا میبرند و هنگام نخستین برف که همزمان با نیمههای پاییز است، دام را بازمیگردانند. ابوریحان بیرونی در «آثارالباقیه» نوشته است که ایرانیان نیمهی هر فَرشیم(فصل) را بسیار مَهَند(مهم) میشمردند و در خوارزم به آن «اجغار» میگفتند.
🎍🎍گفته میشود جشنهای گاهنباری(گاه+بار) یا گاهانباری همان جشنهای آغاز-پایان و میانهی فِرشیم بودند. چنانچه این دیدگاه درست باشد، جشنهای گاهنباری، بهجامانده از کهنترین گاهشماری(تقویم) ایرانی، در ایران باستان هشت جشن بودند که ما اکنون تنها شش جشن از آنها را میشناسیم. پژوهشگران داویدهاند(ادعا کردهاند) که موبدان ساسانی با دستبَری(تحریف) آیینهای کهن، دو جشن را زدودهاند تا جشنهای گاهنباری ششگانه شود و با شش گام آفرینش در باورهای مزدیسنایی هماهنگ گردد. با زدودهشدن دو جشن و دگرگونیهای گاهشماری(تقویم) ایران، زمان جشن «گاهنبار ایاسرم» در پیوند با میانهی پاییز به دههی سوم مهر جابجا شده است. به باور ایرانیان "گاهنبار ایاسرم"، زمان آفرینش گیاهان بوده و به مانَـک(معنی) «آغاز سرما» است. هرچند که به باوری هم دیدگاههای آفرینش ششگانه زمین، آسمان، جانوران، گیاهان، آدمی و آب، پیوندی با گاهنبارها ندارد و موبدان ساسانی این باور را به جشنهای گاهنباری افزودهاند.
برای آشنایی با گاهنبار ایاسرم بخوانید:
T.me/AdabSar/8840
🍂🍂 همچنین بیشتر جشنهای ایرانی، زنجیرهی پیوستهای بودند و زمانبندی روشنی داشتند که به گاهشماری و شناخت زمان دگرگونیهای آبوهوایی و زمان کشتوکار یاری میرساند. چنانکه برخی کارشناسان گاهشماری کهن ایرانی جشن میانهی پاییز را ۲۱۰ روز پس از نوروز میدانند و شماری آن را درست در میانهی پاییز میپندارند.
🌻🌻 ویژگی جشنهای گاهانباری، دستگیری از نیازمندان و برابری در بزم و مهمانیها بود. در این جشنها هرکس به اندازهی تواناییاش در برگزاری جشن و آمادهکردن خوراک میکوشید، همهی باشندگان(حاضران) فرمانروا، مردم، تهیدست، دارا، زن، مرد و کودک بر یک خوان(سفره) مینشستند، از یک خوراک میخوردند و این را نشانهی همبستگی میدانستند. بخشی از خوراک مهمانی نیز به سوی خانهی نیازمندان روانه میشد.
🍁🍁 از آیینهای دیگر این جشن دستبهدستهمدادن و نیایشکردن و سپاسگزاری از ایزد بود. دستبهدستهمدادن نشانهی همپیمان شدن بود. زیرا ایستادگی در برابر رویدادهایی چون تندآبه(سیل) و زمینلرزه با پشتیبانی یکدیگر شدنی بود.
🎍🎍جشنهای گاهنباری پنج روز بودند و واپسین روز آن جشن بزرگی برگزار میشد و بر پایهی باورها، آن گام آفرینش در روز پنجم به پایان میرسید.
🌾🌾 اکنون آیینی در میانهی پاییز میان «اهل حق» کرمانشاه برگزار میشود که گفته میشود بهجامانده از جشن پاییزانه است.
آنها در این آیین نیایش میکنند و به شمار فرزندان خانواده خروس میپزند.
✍🏻 گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
________________
📚 برگرفته از:
۱- زمستان #انجوی_شیرازی
۲- جشنهای ایرانی #پرویز_رجبی
۳- جشنهای ایران باستان #محمدحسین_موسوی
________________
آشنایی با جشنهای میانه زمستان
t.me/AdabSar/5978
میانه بهار
t.me/AdabSar/6969
میانه تابستان
t.me/AdabSar/8008
جشنهای گاهنباری:
t.me/AdabSar/8501
t.me/AdabSar/8008
t.me/AdabSar/6969
t.me/AdabSar/6564
________________
#فرهنگ_ایران #جشن_پاییزانه #آبانگان #جشن_میانه_پاییز
🍂 @AdabSar
🍂🌾🍂🌺🍂🍁
🍂🌾🍂🌻🍃🍂
🍃 @AdabSar
🍂🍃 آشنایی با جشنهای ایرانی
🍃🍂 جشن پاییزانه یا میانهی پاییز
🍁 در گذشتههای دور، ایرانیان برای بخشبندی سال، یک سال را به چهار وَرشیم(فصل) بخش میکردند و هر فَرشیم را با برگزاری جشنی در میانهی آن به دو بخش میکردند و این بخشبندی، راهکاری ساده ولی باریکبینانه برای شمارش روزها و آگاه شدن از آغاز و پایان سال بود.
🌾 "جشن پاییزانه" یا "جشن میانهی پاییز" یکی از آنها است و گفته میشود دیرینگی آن به زمان جمشید، پادشاه پیشدادی میرسد و در زمان هخامنشیان جشنی شناخته شده بود. در میانهی پاییز دامها(گاو و گوسپند) از چراگاههای تابستانی به خانه بازمیگشتند.
امروز نیز در سلطانیهی زنجان دامداران و کشاورزان در آغاز سال با چوپانان پیمان میبندند و چوپانان در برابر دستمزد یا گندم، دامها را به چرا میبرند و هنگام نخستین برف که همزمان با نیمههای پاییز است، دام را بازمیگردانند. ابوریحان بیرونی نوشته است که ایرانیان نیمهی هر فَرشیم را بسیار مَهَند(مهم) میشمردند و در خوارزم به آن "اجغار" میگفتند.
🎍 گفته میشود گاهنبار ایاسرم به چمار(معنی) آغاز سرما در گذشتههای دور همان جشن میانهی پاییز بود و با گذشت سدهها و دگرگونیهایی که در گاهشماری(تقویم)ها رخ داد، زمان آن به دههی سوم مهر جابجا شده است. به باور ایرانیان "گاهنبار ایاسرم"، زمان آفرینش گیاهان بود.
🍂 همچنین بیشتر جشنهای ایرانی، زنجیرهی پیوستهای بودند و زمانبندی روشنی داشتند که به گاهشماری و شناخت زمان دگرگونیهای آبوهوایی و زمان کشتوکار یاری میرساند. برخی کارشناسان گاهشماری کهن ایرانی جشن میانهی پاییز را ۲۱۰ روز پس از نوروز میدانند و شماری آن را درست در میانهی پاییز میپندارند.
🌻 ویژگی جشنهای گاهانباری، دستگیری از نیازمندان و برابری در بزم و مهمانیها بود. در این جشنها هرکس به اندازهی تواناییاش در برگزاری جشن و آمادهکردن خوراک میکوشید، همهی باشندگان(حاضران) فرمانروا، مردم، تهیدست، دارا، زن، مرد و کودک بر یک خوان(سفره) مینشستند، از یک خوراک میخوردند و این را نشانهی همبستگی میدانستند. بخشی از خوراک مهمانی نیز به سوی خانهی نیازمندان روانه میشد.
🍁 از آیینهای دیگر این جشن دستبهدست هم دادن و نیایشکردن و سپاسگزاری از ایزد بود. دستبهدستهمدادن از گذشته نشانهی همپیمان شدن است زیرا ایستادگی در برابر رویدادهایی چون تندآبه(سیل) و زمینلرزه با پشتیبانی یکدیگر شدنی است.
🎍 جشنهای گاهنباری پنج روز بودند و واپسین روز آن جشن بزرگی برگزار میشد و بر پایهی باورها، آن گام آفرینش در روز پنجم به پایان میرسید.
🌾 اکنون آیینی همراه با پخش پَتیست(نذری) در میانهی پاییز میان «اهل حق» کرمانشاه برگزار میشود که گفته میشود بهجامانده از جشن پاییزانه است و در آیین مهرپرستی ریشه دارد.
آنها در این آیین نیایش میکنند و به شمار فرزندان خانواده خروس میپزند.
✍🏻 #پریسا_امام_وردیلو
____________
📚 برگرفته از:
۱- زمستان #انجوی_شیرازی
۲- جشنهای ایرانی #پرویز_رجبی
۳- جشنهای ایران باستان #محمدحسین_موسوی
____________
📜 بیشتر بخوانید:
گاهنبار ایاسرم
t.me/AdabSar/15110
جشن میانهی زمستان
t.me/AdabSar/12943
جشن میانبهار
t.me/AdabSar/13747
جشن میانهی تابستان
t.me/AdabSar/14556
#جشن_های_ایرانی #جشن_پاییزانه #آبانگان #جشن_میانه_پاییز
🍃 @AdabSar
🍂🌾🍂🌺🍃🍁
🍃 @AdabSar
🍂🍃 آشنایی با جشنهای ایرانی
🍃🍂 جشن پاییزانه یا میانهی پاییز
🍁 در گذشتههای دور، ایرانیان برای بخشبندی سال، یک سال را به چهار وَرشیم(فصل) بخش میکردند و هر فَرشیم را با برگزاری جشنی در میانهی آن به دو بخش میکردند و این بخشبندی، راهکاری ساده ولی باریکبینانه برای شمارش روزها و آگاه شدن از آغاز و پایان سال بود.
🌾 "جشن پاییزانه" یا "جشن میانهی پاییز" یکی از آنها است و گفته میشود دیرینگی آن به زمان جمشید، پادشاه پیشدادی میرسد و در زمان هخامنشیان جشنی شناخته شده بود. در میانهی پاییز دامها(گاو و گوسپند) از چراگاههای تابستانی به خانه بازمیگشتند.
امروز نیز در سلطانیهی زنجان دامداران و کشاورزان در آغاز سال با چوپانان پیمان میبندند و چوپانان در برابر دستمزد یا گندم، دامها را به چرا میبرند و هنگام نخستین برف که همزمان با نیمههای پاییز است، دام را بازمیگردانند. ابوریحان بیرونی نوشته است که ایرانیان نیمهی هر فَرشیم را بسیار مَهَند(مهم) میشمردند و در خوارزم به آن "اجغار" میگفتند.
🎍 گفته میشود گاهنبار ایاسرم به چمار(معنی) آغاز سرما در گذشتههای دور همان جشن میانهی پاییز بود و با گذشت سدهها و دگرگونیهایی که در گاهشماری(تقویم)ها رخ داد، زمان آن به دههی سوم مهر جابجا شده است. به باور ایرانیان "گاهنبار ایاسرم"، زمان آفرینش گیاهان بود.
🍂 همچنین بیشتر جشنهای ایرانی، زنجیرهی پیوستهای بودند و زمانبندی روشنی داشتند که به گاهشماری و شناخت زمان دگرگونیهای آبوهوایی و زمان کشتوکار یاری میرساند. برخی کارشناسان گاهشماری کهن ایرانی جشن میانهی پاییز را ۲۱۰ روز پس از نوروز میدانند و شماری آن را درست در میانهی پاییز میپندارند.
🌻 ویژگی جشنهای گاهانباری، دستگیری از نیازمندان و برابری در بزم و مهمانیها بود. در این جشنها هرکس به اندازهی تواناییاش در برگزاری جشن و آمادهکردن خوراک میکوشید، همهی باشندگان(حاضران) فرمانروا، مردم، تهیدست، دارا، زن، مرد و کودک بر یک خوان(سفره) مینشستند، از یک خوراک میخوردند و این را نشانهی همبستگی میدانستند. بخشی از خوراک مهمانی نیز به سوی خانهی نیازمندان روانه میشد.
🍁 از آیینهای دیگر این جشن دستبهدست هم دادن و نیایشکردن و سپاسگزاری از ایزد بود. دستبهدستهمدادن از گذشته نشانهی همپیمان شدن است زیرا ایستادگی در برابر رویدادهایی چون تندآبه(سیل) و زمینلرزه با پشتیبانی یکدیگر شدنی است.
🎍 جشنهای گاهنباری پنج روز بودند و واپسین روز آن جشن بزرگی برگزار میشد و بر پایهی باورها، آن گام آفرینش در روز پنجم به پایان میرسید.
🌾 اکنون آیینی همراه با پخش پَتیست(نذری) در میانهی پاییز میان «اهل حق» کرمانشاه برگزار میشود که گفته میشود بهجامانده از جشن پاییزانه است و در آیین مهرپرستی ریشه دارد.
آنها در این آیین نیایش میکنند و به شمار فرزندان خانواده خروس میپزند.
✍🏻 #پریسا_امام_وردیلو
____________
📚 برگرفته از:
۱- زمستان #انجوی_شیرازی
۲- جشنهای ایرانی #پرویز_رجبی
۳- جشنهای ایران باستان #محمدحسین_موسوی
____________
📜 بیشتر بخوانید:
گاهنبار ایاسرم
t.me/AdabSar/15110
جشن میانهی زمستان
t.me/AdabSar/12943
جشن میانبهار
t.me/AdabSar/13747
جشن میانهی تابستان
t.me/AdabSar/14556
#جشن_های_ایرانی #جشن_پاییزانه #آبانگان #جشن_میانه_پاییز
🍃 @AdabSar
🍂🌾🍂🌺🍃🍁
🧶❄️ @AdabSar
🧶 آشنایی با جشنهای ایرانی
🧣 گاهنبار چهره میدیاریم
❄️ گاهنبار «چهره میدیاریم گاه» یکی از آیینهای بسیار کهن ایرانی بود که از مهرروز تا ورهرامروز از دی برابر با ۱۶ تا ۲۰ این ماه برگزار میشد. در باورهای اساتیری، این گاهنبار گاه آفرینش جانوران بود. میدیاریم به چمار(معنی) میانه آرامش یا هنگام آرامش کشاورزان و دامداران بود. آیینهای گاهنباری در ایران باستان، در پنج روز برگزار میشدند.
🧶 گاهنبار/گاهنبار/گاهبار یا گَهَنبار در افسانهها و استورهها، روزهایی بودند که به باور پیشینیان، خدا جهان را آفرید. در نسک(کتاب) "زند" نوشته شده که اهورامزدا یا خدا، جهان را در شش "گاه" آفرید. آغاز هر گاهی نامی دارد و در آغاز هر گاهی جشنی سازند. برای آگاهی از گاهنبارها در یسنا چنین آمده است:
- میدیوزَرِیم، نخستین گاهنبار و زمان آفرینش آسمان بود و در میانههای اردیبهشت برگزار میشد.
- میدیوشـِیم، دومین گاهنبار، زمان آفرینش آب و ۱۵۰ روز پس از آغاز سال برگزار میشد.
- پَـیتهشَـهیم سومین گاهانبار روز سیام شهریور و روز ۱۸۰ام سال برگزار میشد و زمان آفرینش زمین بود.
- اَیاسرم چهارمین گاهنبار و زمان آفرینش گیاهان بود که ۲۱۰ روز پس از آغاز سال برگزار میشد.
- میدیارِم پنجمین گاهنبار و در روز ۲۹۰ سال آغاز میشد. این گاهنبار ویژه آفرینش جانوران بود.
- هَمَسپَتمَدُم در پنج روز پایانی سال برگزار میشد که به باور آنها زمان آفرینش مردمان بود.
هریک از جشنهای ششگانهی گاهنبار پنج روزه بود و روز پنجم جشن بزرگی برپا میشد.
❄️ آرمانهای برگزاری گاهانبار:
- نیایش اهورامزدا، آفرینگانخوانی و بزرگداشت آفریدههای ماتکیک و مینویی (مادی و معنوی)
- داد و دهش، پیشکش کردن و بهرهمند شدن از یاری یکدیگر. پیشکش کردن به یکدیگر "میزد" نام داشت.
- همازوری/همبستگی میان مردمان. جشنهای گاهنباری همچون بسیاری دیگر از جشنهای ایرانی، گروهی برگزار میشد. شوربختانه امروز این آرمان وارونه شده است.
- شادی راستین، پایدار و خردمندانه.
🧣 از آنجا که گاهنبارها برای بزرگداشت آفرینش برگزار میشدند، بر خوان(سفره) نمادین آن نشانههایی از هفت امشاسپند/فرشته میگذاشتند:
- نیایشنامه برای یادکردن از امشاسپند سپنتهمینو و ستایش آفرینش آدمی.
- شیر و تخممرغ به نشانه امشاسپند وهومن(بهمن) و آفرینش چهارپایان.
- آتشدانی از آتش و بوی خوش به نشانه آفرینش آتش و امشاسپند اردیبهشت که نگهبان آتش بود.
- آوند(ظرف) رویین و مسین به نشانهی آفرینش آسمان و امشاسپند شهریور که فرشته نگهبان توپال(فلز) بود.
- آوندی پر از آب به نشانه آفرینش آب و امشاسپند خرداد که نشانهی رسایی بود.
- گلدانی از گیاهان همیشه سبز به نشانه آفرینش گیاهان و امشاسپند بیمرگی و جاودانگی.
- خوان گاهنبار به نشانه امشاسپند سپندارمذ و آفرینش زمین بر روی زمین چیده میشد. به نشانهی مهر پاک، فروتنی و پایبندی به پیمان در خوان میوه میگذاشتند. سپندارمذ/سپندارمزد نگهبان زمین و میوههای آن بود.
🧶 دربارهی برخی از جشنهای گاهنباری و هنایش(تاثیر) آن بر زندگی کشاورزی و دامداری بیشتر بخوانید:
https://t.me/AdabSar/15243
https://t.me/AdabSar/14278
✍ #پریسا_امام_وردیلو
____________
📚 برگرفته از:
۱- گاهشماری گاهنباری، کهنترین نظام گاهشماری شناختهشده در ایران #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
۲- زمستان #انجوی_شیرازی
۳- مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان #اردشیر_آذرگشسب
۴- جشنهای ایرانی #پرویز_رجبی
#جشن_های_ایرانی #دیگان #گاهنبار #جشن_گاهنباری
🧶❄️ @AdabSar
🧶 آشنایی با جشنهای ایرانی
🧣 گاهنبار چهره میدیاریم
❄️ گاهنبار «چهره میدیاریم گاه» یکی از آیینهای بسیار کهن ایرانی بود که از مهرروز تا ورهرامروز از دی برابر با ۱۶ تا ۲۰ این ماه برگزار میشد. در باورهای اساتیری، این گاهنبار گاه آفرینش جانوران بود. میدیاریم به چمار(معنی) میانه آرامش یا هنگام آرامش کشاورزان و دامداران بود. آیینهای گاهنباری در ایران باستان، در پنج روز برگزار میشدند.
🧶 گاهنبار/گاهنبار/گاهبار یا گَهَنبار در افسانهها و استورهها، روزهایی بودند که به باور پیشینیان، خدا جهان را آفرید. در نسک(کتاب) "زند" نوشته شده که اهورامزدا یا خدا، جهان را در شش "گاه" آفرید. آغاز هر گاهی نامی دارد و در آغاز هر گاهی جشنی سازند. برای آگاهی از گاهنبارها در یسنا چنین آمده است:
- میدیوزَرِیم، نخستین گاهنبار و زمان آفرینش آسمان بود و در میانههای اردیبهشت برگزار میشد.
- میدیوشـِیم، دومین گاهنبار، زمان آفرینش آب و ۱۵۰ روز پس از آغاز سال برگزار میشد.
- پَـیتهشَـهیم سومین گاهانبار روز سیام شهریور و روز ۱۸۰ام سال برگزار میشد و زمان آفرینش زمین بود.
- اَیاسرم چهارمین گاهنبار و زمان آفرینش گیاهان بود که ۲۱۰ روز پس از آغاز سال برگزار میشد.
- میدیارِم پنجمین گاهنبار و در روز ۲۹۰ سال آغاز میشد. این گاهنبار ویژه آفرینش جانوران بود.
- هَمَسپَتمَدُم در پنج روز پایانی سال برگزار میشد که به باور آنها زمان آفرینش مردمان بود.
هریک از جشنهای ششگانهی گاهنبار پنج روزه بود و روز پنجم جشن بزرگی برپا میشد.
❄️ آرمانهای برگزاری گاهانبار:
- نیایش اهورامزدا، آفرینگانخوانی و بزرگداشت آفریدههای ماتکیک و مینویی (مادی و معنوی)
- داد و دهش، پیشکش کردن و بهرهمند شدن از یاری یکدیگر. پیشکش کردن به یکدیگر "میزد" نام داشت.
- همازوری/همبستگی میان مردمان. جشنهای گاهنباری همچون بسیاری دیگر از جشنهای ایرانی، گروهی برگزار میشد. شوربختانه امروز این آرمان وارونه شده است.
- شادی راستین، پایدار و خردمندانه.
🧣 از آنجا که گاهنبارها برای بزرگداشت آفرینش برگزار میشدند، بر خوان(سفره) نمادین آن نشانههایی از هفت امشاسپند/فرشته میگذاشتند:
- نیایشنامه برای یادکردن از امشاسپند سپنتهمینو و ستایش آفرینش آدمی.
- شیر و تخممرغ به نشانه امشاسپند وهومن(بهمن) و آفرینش چهارپایان.
- آتشدانی از آتش و بوی خوش به نشانه آفرینش آتش و امشاسپند اردیبهشت که نگهبان آتش بود.
- آوند(ظرف) رویین و مسین به نشانهی آفرینش آسمان و امشاسپند شهریور که فرشته نگهبان توپال(فلز) بود.
- آوندی پر از آب به نشانه آفرینش آب و امشاسپند خرداد که نشانهی رسایی بود.
- گلدانی از گیاهان همیشه سبز به نشانه آفرینش گیاهان و امشاسپند بیمرگی و جاودانگی.
- خوان گاهنبار به نشانه امشاسپند سپندارمذ و آفرینش زمین بر روی زمین چیده میشد. به نشانهی مهر پاک، فروتنی و پایبندی به پیمان در خوان میوه میگذاشتند. سپندارمذ/سپندارمزد نگهبان زمین و میوههای آن بود.
🧶 دربارهی برخی از جشنهای گاهنباری و هنایش(تاثیر) آن بر زندگی کشاورزی و دامداری بیشتر بخوانید:
https://t.me/AdabSar/15243
https://t.me/AdabSar/14278
✍ #پریسا_امام_وردیلو
____________
📚 برگرفته از:
۱- گاهشماری گاهنباری، کهنترین نظام گاهشماری شناختهشده در ایران #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
۲- زمستان #انجوی_شیرازی
۳- مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان #اردشیر_آذرگشسب
۴- جشنهای ایرانی #پرویز_رجبی
#جشن_های_ایرانی #دیگان #گاهنبار #جشن_گاهنباری
🧶❄️ @AdabSar
🍂🌾🍂🌻🍃🍂
🍃 @AdabSar
🍂🍃 آشنایی با جشنهای ایرانی
🍃🍂 جشن پاییزانه یا میانهی پاییز
🍁 در گذشتههای دور، ایرانیان برای بخشبندی سال، یک سال را به چهار وَرشیم(فصل) بخش میکردند و هر فَرشیم را با برگزاری جشنی در میانهی آن به دو بخش میکردند و این بخشبندی، راهکاری ساده ولی باریکبینانه برای شمارش روزها و آگاه شدن از آغاز و پایان سال بود.
🌾 «جشن پاییزانه» یا «جشن میانهی پاییز» یکی از آنها است و گفته میشود دیرینگی آن به زمان جمشید، پادشاه پیشدادی میرسد و در زمان هخامنشیان جشنی شناخته شده بود. در میانهی پاییز دامها(گاو و گوسپند) از چراگاههای تابستانی به خانه بازمیگشتند.
امروز نیز در سلطانیهی زنجان دامداران و کشاورزان در آغاز سال با چوپانان پیمان میبندند و چوپانان در برابر دستمزد یا گندم، دامها را به چرا میبرند و هنگام نخستین برف که همزمان با نیمههای پاییز است، دام را بازمیگردانند. ابوریحان بیرونی نوشته است که ایرانیان نیمهی هر فَرشیم را بسیار مَهَند(مهم) میشمردند و در خوارزم به آن «اجغار» میگفتند.
🎍 گفته میشود «گاهنبار ایاسرم» به چمار(معنی) آغاز سرما در گذشتههای دور همان جشن میانهی پاییز بود و با گذشت سدهها و دگرگونیهایی که در گاهشماری(تقویم)ها رخ داد، زمان آن به دههی سوم مهر جابجا شده است. به باور ایرانیان گاهنبار ایاسرم زمان آفرینش گیاهان بود.
🍂 همچنین بیشتر جشنهای ایرانی، زنجیرهی پیوستهای بودند و زمانبندی روشنی داشتند که به گاهشماری و شناخت زمان دگرگونیهای آبوهوایی و زمان کشتوکار یاری میرساند. برخی کارشناسان گاهشماری کهن ایرانی، جشن میانهی پاییز را ۲۱۰ روز پس از نوروز میدانند و شماری آن را درست در میانهی پاییز میپندارند.
🌻 ویژگی جشنهای گاهانباری، دستگیری از نیازمندان و برابری در بزم و مهمانیها بود. در این جشنها هرکس به اندازهی تواناییاش در برگزاری جشن و آمادهکردن خوراک میکوشید، همهی باشندگان(حاضران) فرمانروا، مردم، تهیدست، دارا، زن، مرد و کودک بر یک خوان(سفره) مینشستند، از یک خوراک میخوردند و این را نشانهی همبستگی میدانستند. بخشی از خوراک مهمانی نیز به سوی خانهی نیازمندان روانه میشد.
🍁 از آیینهای دیگر این جشن دستبهدست هم دادن و نیایشکردن و سپاسگزاری از ایزد بود. دستبهدستهمدادن از گذشته نشانهی همپیمان شدن است زیرا ایستادگی در برابر رویدادهایی چون تندآبه(سیل) و زمینلرزه با پشتیبانی یکدیگر شدنی است.
🎍 جشنهای گاهنباری پنج روز بودند و واپسین روز آن جشن بزرگی برگزار میشد و بر پایهی باورها، آن گام آفرینش در روز پنجم به پایان میرسید.
🌾 اکنون آیینی همراه با پخش پَتیست(نذری) در میانهی پاییز میان «اهل حق» کرمانشاه برگزار میشود که گفته میشود بهجامانده از جشن پاییزانه است و ریشه در آیین مهرپرستی دارد.
آنها در این آیین نیایش میکنند و به شمار فرزندان خانواده خروس میپزند.
✍🏻 #پریسا_امام_وردیلو
____________
📚 برگرفته از:
۱- زمستان #انجوی_شیرازی
۲- جشنهای ایرانی #پرویز_رجبی
۳- جشنهای ایران باستان #محمدحسین_موسوی
____________
📜 بیشتر بخوانید:
گاهنبار ایاسرم
t.me/AdabSar/17375
جشن میانهی زمستان
t.me/AdabSar/15712
جشن میانبهار یا بهاربُد
t.me/AdabSar/16233
جشن میانهی تابستان
t.me/AdabSar/16862
#جشن_های_ایرانی #جشن_پاییزانه #آبانگان #جشن_میانه_پاییز
🍃 @AdabSar
🍂🌾🍂🌺🍃🍁
🍃 @AdabSar
🍂🍃 آشنایی با جشنهای ایرانی
🍃🍂 جشن پاییزانه یا میانهی پاییز
🍁 در گذشتههای دور، ایرانیان برای بخشبندی سال، یک سال را به چهار وَرشیم(فصل) بخش میکردند و هر فَرشیم را با برگزاری جشنی در میانهی آن به دو بخش میکردند و این بخشبندی، راهکاری ساده ولی باریکبینانه برای شمارش روزها و آگاه شدن از آغاز و پایان سال بود.
🌾 «جشن پاییزانه» یا «جشن میانهی پاییز» یکی از آنها است و گفته میشود دیرینگی آن به زمان جمشید، پادشاه پیشدادی میرسد و در زمان هخامنشیان جشنی شناخته شده بود. در میانهی پاییز دامها(گاو و گوسپند) از چراگاههای تابستانی به خانه بازمیگشتند.
امروز نیز در سلطانیهی زنجان دامداران و کشاورزان در آغاز سال با چوپانان پیمان میبندند و چوپانان در برابر دستمزد یا گندم، دامها را به چرا میبرند و هنگام نخستین برف که همزمان با نیمههای پاییز است، دام را بازمیگردانند. ابوریحان بیرونی نوشته است که ایرانیان نیمهی هر فَرشیم را بسیار مَهَند(مهم) میشمردند و در خوارزم به آن «اجغار» میگفتند.
🎍 گفته میشود «گاهنبار ایاسرم» به چمار(معنی) آغاز سرما در گذشتههای دور همان جشن میانهی پاییز بود و با گذشت سدهها و دگرگونیهایی که در گاهشماری(تقویم)ها رخ داد، زمان آن به دههی سوم مهر جابجا شده است. به باور ایرانیان گاهنبار ایاسرم زمان آفرینش گیاهان بود.
🍂 همچنین بیشتر جشنهای ایرانی، زنجیرهی پیوستهای بودند و زمانبندی روشنی داشتند که به گاهشماری و شناخت زمان دگرگونیهای آبوهوایی و زمان کشتوکار یاری میرساند. برخی کارشناسان گاهشماری کهن ایرانی، جشن میانهی پاییز را ۲۱۰ روز پس از نوروز میدانند و شماری آن را درست در میانهی پاییز میپندارند.
🌻 ویژگی جشنهای گاهانباری، دستگیری از نیازمندان و برابری در بزم و مهمانیها بود. در این جشنها هرکس به اندازهی تواناییاش در برگزاری جشن و آمادهکردن خوراک میکوشید، همهی باشندگان(حاضران) فرمانروا، مردم، تهیدست، دارا، زن، مرد و کودک بر یک خوان(سفره) مینشستند، از یک خوراک میخوردند و این را نشانهی همبستگی میدانستند. بخشی از خوراک مهمانی نیز به سوی خانهی نیازمندان روانه میشد.
🍁 از آیینهای دیگر این جشن دستبهدست هم دادن و نیایشکردن و سپاسگزاری از ایزد بود. دستبهدستهمدادن از گذشته نشانهی همپیمان شدن است زیرا ایستادگی در برابر رویدادهایی چون تندآبه(سیل) و زمینلرزه با پشتیبانی یکدیگر شدنی است.
🎍 جشنهای گاهنباری پنج روز بودند و واپسین روز آن جشن بزرگی برگزار میشد و بر پایهی باورها، آن گام آفرینش در روز پنجم به پایان میرسید.
🌾 اکنون آیینی همراه با پخش پَتیست(نذری) در میانهی پاییز میان «اهل حق» کرمانشاه برگزار میشود که گفته میشود بهجامانده از جشن پاییزانه است و ریشه در آیین مهرپرستی دارد.
آنها در این آیین نیایش میکنند و به شمار فرزندان خانواده خروس میپزند.
✍🏻 #پریسا_امام_وردیلو
____________
📚 برگرفته از:
۱- زمستان #انجوی_شیرازی
۲- جشنهای ایرانی #پرویز_رجبی
۳- جشنهای ایران باستان #محمدحسین_موسوی
____________
📜 بیشتر بخوانید:
گاهنبار ایاسرم
t.me/AdabSar/17375
جشن میانهی زمستان
t.me/AdabSar/15712
جشن میانبهار یا بهاربُد
t.me/AdabSar/16233
جشن میانهی تابستان
t.me/AdabSar/16862
#جشن_های_ایرانی #جشن_پاییزانه #آبانگان #جشن_میانه_پاییز
🍃 @AdabSar
🍂🌾🍂🌺🍃🍁
🧶 جشن گاهنبار چهره میدیاریم
❄️ زمانی که جانوران پدید آمدند
🧣 گاهنبار «چهره میدیاریمگاه» بر پایهی افسانهها، گاه یا هنگام آفرینش جانوران و یکی از آیینهای بسیار کهن ایران بود که از «مهرروز» تا «ورهرامروز» از دی برابر با ۱۶ تا ۲۰ این ماه برگزار میشد. «میدیاریم» به چمار(معنی) میانهی آرامش یا هنگام آرامش کشاورزان و دامداران بود. نباید فراموش کرد که بیشتر جشنهای باستانی دارای ریشهی زیستی و در پیوند با زندگی کشاورزی بودند.
🧶 گاهنبار/گاهنبار/گاهبار یا گَهَنبار در افسانهها، روزهایی بودند که به باور پیشینیان، خدا جهان را آفرید. در نسک(کتاب) «زند» نوشته شده که اهورامزدا یا خدا، جهان را در شش «گاه» آفرید. آغاز هر گاهی نامی دارد و در آغاز هر گاهی جشنی سازند. برای آگاهی از گاهنبارها در «یسنا» چنین آمده است:
- میدیوزَرِیم، نخستین گاهنبار و زمان آفرینش آسمان بود و در میانههای اردیبهشت برگزار میشد.
- میدیوشـِیم، دومین گاهنبار، زمان آفرینش آب و ۱۵۰ روز پس از آغاز سال برگزار میشد.
- پَـیتهشَـهیم سومین گاهانبار روز سیام شهریور و روز ۱۸۰ام سال برگزار میشد و زمان آفرینش زمین بود.
- اَیاسرم چهارمین گاهنبار و زمان آفرینش گیاهان بود که ۲۱۰ روز پس از آغاز سال برگزار میشد.
- میدیارِم پنجمین گاهنبار و در روز ۲۹۰ سال آغاز میشد. این گاهنبار ویژه آفرینش جانوران بود.
- هَمَسپَتمَدُم در پنج روز پایانی سال برگزار میشد که به باور آنها زمان آفرینش مردمان بود.
هریک از جشنهای ششگانهی گاهنبار پنج روزه بود و روز پنجم جشن بزرگی برپا میشد.
❄️ آرمانهای برگزاری گاهانبار:
- نیایش اهورامزدا، آفرینگانخوانی و بزرگداشت آفریدههای ماتکیک و مینویی (مادی و معنوی)
- داد و دهش، پیشکش کردن و بهرهمند شدن از یاری یکدیگر. پیشکش کردن به یکدیگر «میزد» نام داشت.
- همازوری/همبستگی میان مردمان. جشنهای گاهنباری همچون بسیاری دیگر از جشنهای ایرانی، گروهی برگزار میشد.
- شادی راستین، پایدار و خردمندانه.
🧣 از آنجا که گاهنبارها برای بزرگداشت آفرینش برگزار میشدند، بر خوان(سفره) نمادین آن نشانههایی از هفت امشاسپند یا فرشته میگذاشتند:
- نیایشنامه برای یادکردن از امشاسپند سپنتهمینو و ستایش آفرینش آدمی.
- شیر و تخممرغ به نشانهی امشاسپند وهومن(بهمن) و آفرینش چهارپایان.
- آتشدانی از آتش و بوی خوش به نشانهی آفرینش آتش و امشاسپند اردیبهشت که نگهبان آتش بود.
- آوند(ظرف) رویین و مسین به نشانهی آفرینش آسمان و امشاسپند شهریور که فرشتهی نگهبان توپال(فلز) بود.
- آوندی پر از آب به نشانهی آفرینش آب و امشاسپند خرداد که نشانهی رسایی بود.
- گلدانی از گیاهان همیشه سبز به نشانهی آفرینش گیاهان و امشاسپند بیمرگی و جاودانگی.
- خوان گاهنبار به نشانهی امشاسپند سپندارمذ و آفرینش زمین بر روی زمین چیده میشد. به نشانهی مهر پاک، فروتنی و پایبندی به پیمان در خوان میوه میگذاشتند. سپندارمذ/سپندارمزد نگهبان زمین و میوههای آن بود.
@AdabSar
✍ #پریسا_امام_وردیلو
______________
📚 برگرفته از:
۱- گاهشماری گاهنباری، کهنترین نظام گاهشماری شناختهشده در ایران #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
۲- زمستان #انجوی_شیرازی
۳- مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان #اردشیر_آذرگشسب
۴- جشنهای ایرانی #پرویز_رجبی
______________
#جشن_های_ایرانی #دیگان #گاهنبار #جشن_گاهنباری
🧶❄️ @AdabSar
❄️ زمانی که جانوران پدید آمدند
🧣 گاهنبار «چهره میدیاریمگاه» بر پایهی افسانهها، گاه یا هنگام آفرینش جانوران و یکی از آیینهای بسیار کهن ایران بود که از «مهرروز» تا «ورهرامروز» از دی برابر با ۱۶ تا ۲۰ این ماه برگزار میشد. «میدیاریم» به چمار(معنی) میانهی آرامش یا هنگام آرامش کشاورزان و دامداران بود. نباید فراموش کرد که بیشتر جشنهای باستانی دارای ریشهی زیستی و در پیوند با زندگی کشاورزی بودند.
🧶 گاهنبار/گاهنبار/گاهبار یا گَهَنبار در افسانهها، روزهایی بودند که به باور پیشینیان، خدا جهان را آفرید. در نسک(کتاب) «زند» نوشته شده که اهورامزدا یا خدا، جهان را در شش «گاه» آفرید. آغاز هر گاهی نامی دارد و در آغاز هر گاهی جشنی سازند. برای آگاهی از گاهنبارها در «یسنا» چنین آمده است:
- میدیوزَرِیم، نخستین گاهنبار و زمان آفرینش آسمان بود و در میانههای اردیبهشت برگزار میشد.
- میدیوشـِیم، دومین گاهنبار، زمان آفرینش آب و ۱۵۰ روز پس از آغاز سال برگزار میشد.
- پَـیتهشَـهیم سومین گاهانبار روز سیام شهریور و روز ۱۸۰ام سال برگزار میشد و زمان آفرینش زمین بود.
- اَیاسرم چهارمین گاهنبار و زمان آفرینش گیاهان بود که ۲۱۰ روز پس از آغاز سال برگزار میشد.
- میدیارِم پنجمین گاهنبار و در روز ۲۹۰ سال آغاز میشد. این گاهنبار ویژه آفرینش جانوران بود.
- هَمَسپَتمَدُم در پنج روز پایانی سال برگزار میشد که به باور آنها زمان آفرینش مردمان بود.
هریک از جشنهای ششگانهی گاهنبار پنج روزه بود و روز پنجم جشن بزرگی برپا میشد.
❄️ آرمانهای برگزاری گاهانبار:
- نیایش اهورامزدا، آفرینگانخوانی و بزرگداشت آفریدههای ماتکیک و مینویی (مادی و معنوی)
- داد و دهش، پیشکش کردن و بهرهمند شدن از یاری یکدیگر. پیشکش کردن به یکدیگر «میزد» نام داشت.
- همازوری/همبستگی میان مردمان. جشنهای گاهنباری همچون بسیاری دیگر از جشنهای ایرانی، گروهی برگزار میشد.
- شادی راستین، پایدار و خردمندانه.
🧣 از آنجا که گاهنبارها برای بزرگداشت آفرینش برگزار میشدند، بر خوان(سفره) نمادین آن نشانههایی از هفت امشاسپند یا فرشته میگذاشتند:
- نیایشنامه برای یادکردن از امشاسپند سپنتهمینو و ستایش آفرینش آدمی.
- شیر و تخممرغ به نشانهی امشاسپند وهومن(بهمن) و آفرینش چهارپایان.
- آتشدانی از آتش و بوی خوش به نشانهی آفرینش آتش و امشاسپند اردیبهشت که نگهبان آتش بود.
- آوند(ظرف) رویین و مسین به نشانهی آفرینش آسمان و امشاسپند شهریور که فرشتهی نگهبان توپال(فلز) بود.
- آوندی پر از آب به نشانهی آفرینش آب و امشاسپند خرداد که نشانهی رسایی بود.
- گلدانی از گیاهان همیشه سبز به نشانهی آفرینش گیاهان و امشاسپند بیمرگی و جاودانگی.
- خوان گاهنبار به نشانهی امشاسپند سپندارمذ و آفرینش زمین بر روی زمین چیده میشد. به نشانهی مهر پاک، فروتنی و پایبندی به پیمان در خوان میوه میگذاشتند. سپندارمذ/سپندارمزد نگهبان زمین و میوههای آن بود.
@AdabSar
✍ #پریسا_امام_وردیلو
______________
📚 برگرفته از:
۱- گاهشماری گاهنباری، کهنترین نظام گاهشماری شناختهشده در ایران #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
۲- زمستان #انجوی_شیرازی
۳- مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان #اردشیر_آذرگشسب
۴- جشنهای ایرانی #پرویز_رجبی
______________
#جشن_های_ایرانی #دیگان #گاهنبار #جشن_گاهنباری
🧶❄️ @AdabSar
🍃🍂 جشن پاییزانه، جشن پیشواز سرمای زمستان
🍃🍂
🍂🍃
🍃🍂 در گذشتههای دور ایرانیان برای بخشبندی سال یک سال را به چهار وَرشیم/فرشیم (فصل) بخش میکردند و هر فَرشیم را با برگزاری جشنی در میانهی آن به دو بخش میکردند و این بخشبندی راهکاری ساده و باریکبینانه برای شمارش روزها و آگاه شدن از آغاز و پایان سال بود.
🍃🍂 «جشن پاییزانه» یا «جشن میانهی پاییز» یکی از آنها است و گفته میشود دیرینگی آن به زمان جمشید، پادشاه پیشدادی میرسد و در زمان هخامنشیان جشنی شناخته شده بود. در میانهی پاییز دامها (گاو و گوسپند) از چراگاههای تابستانی به خانه بازمیگشتند.
امروز نیز در سلطانیهی زنجان دامداران و کشاورزان در آغاز سال با چوپانان پیمان میبندند و چوپانان در برابر دستمزد یا گندم، دامها را به چرا میبرند و هنگام نخستین برف که همزمان با نیمههای پاییز است دام را بازمیگردانند. ابوریحان بیرونی نوشته است که ایرانیان نیمهی هر فَرشیم را بسیار مَهَند (مهم) میشمردند و در خوارزم به آن «اجغار» میگفتند.
🍃🍂 گفته میشود «گاهنبار ایاسرم» به چمار (معنی) آغاز سرما در گذشتههای دور همان جشن میانهی پاییز بود و با گذشت سدهها و دگرگونیهایی که در گاهشماری(تقویم)ها رخ داد زمان آن به دههی سوم مهر جابجا شده است. به باور ایرانیان گاهنبار ایاسرم زمان آفرینش گیاهان بود.
🍃🍂 همچنین بیشتر جشنهای ایرانی زنجیرهی پیوستهای بودند و زمانبندی روشنی داشتند که به گاهشماری و شناخت زمان دگرگونیهای آبوهوایی و زمان کشتوکار یاری میرساند. برخی کارشناسان گاهشماری کهن ایرانی جشن میانهی پاییز را ۲۱۰ روز پس از نوروز میدانند و شماری آن را درست در میانهی پاییز میپندارند.
🍃🍂 ویژگی جشنهای گاهانباری دستگیری از نیازمندان و برابری در بزم و مهمانیها بود. در این جشنها هرکس به اندازهی تواناییاش در برگزاری جشن و آمادهکردن خوراک میکوشید، همهی باشندگان (حاضران) همچون شاه، فرمانروا، مردم، تهیدست، دارا، زن، مرد و کودک بر یک خوان(سفره) مینشستند، از یک خوراک میخوردند و این را نشانهی همبستگی میدانستند. بخشی از خوراک مهمانی نیز به سوی خانهی نیازمندان روانه میشد.
🍃🍂 جشنهای گاهنباری پنج روز بودند و واپسین روز آن جشن بزرگی برگزار میشد و بر پایهی باورها، آن گام آفرینش در روز پنجم به پایان میرسید. از آیینهای دیگر این جشن دستبهدست هم دادن و نیایشکردن و سپاسگزاری از ایزد بود. دستبهدستهمدادن از گذشته نشانهی همپیمان شدن است زیرا ایستادگی در برابر رویدادهایی چون تندآبه (سیل) و زمینلرزه با پشتیبانی یکدیگر شدنی است.
🍃🍂 اکنون آیینی همراه با پخش پَتیست (نذری) در میانهی پاییز میان «اهل حق» کرمانشاه برگزار میشود که گفته میشود بهجامانده از جشن پاییزانه است و ریشه در آیین مهرپرستی دارد. آنها در این آیین نیایش میکنند و به شمار فرزندان خانواده خروس میپزند.
✍🏻 #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #جشن_پاییزانه #آبانگان #جشن_میانه_پاییز
🍃🍂 برای آشنایی با #گاهنبار_ایاسرم همین برچسب را دنبال کنید.
🍃🍂 برگرفته از:
- زمستان #انجوی_شیرازی
- جشنهای ایرانی #پرویز_رجبی
- جشنهای ایران باستان #محمدحسین_موسوی
🍃🍂 @AdabSar
🍃🍂
🍂🍃
🍃🍂 در گذشتههای دور ایرانیان برای بخشبندی سال یک سال را به چهار وَرشیم/فرشیم (فصل) بخش میکردند و هر فَرشیم را با برگزاری جشنی در میانهی آن به دو بخش میکردند و این بخشبندی راهکاری ساده و باریکبینانه برای شمارش روزها و آگاه شدن از آغاز و پایان سال بود.
🍃🍂 «جشن پاییزانه» یا «جشن میانهی پاییز» یکی از آنها است و گفته میشود دیرینگی آن به زمان جمشید، پادشاه پیشدادی میرسد و در زمان هخامنشیان جشنی شناخته شده بود. در میانهی پاییز دامها (گاو و گوسپند) از چراگاههای تابستانی به خانه بازمیگشتند.
امروز نیز در سلطانیهی زنجان دامداران و کشاورزان در آغاز سال با چوپانان پیمان میبندند و چوپانان در برابر دستمزد یا گندم، دامها را به چرا میبرند و هنگام نخستین برف که همزمان با نیمههای پاییز است دام را بازمیگردانند. ابوریحان بیرونی نوشته است که ایرانیان نیمهی هر فَرشیم را بسیار مَهَند (مهم) میشمردند و در خوارزم به آن «اجغار» میگفتند.
🍃🍂 گفته میشود «گاهنبار ایاسرم» به چمار (معنی) آغاز سرما در گذشتههای دور همان جشن میانهی پاییز بود و با گذشت سدهها و دگرگونیهایی که در گاهشماری(تقویم)ها رخ داد زمان آن به دههی سوم مهر جابجا شده است. به باور ایرانیان گاهنبار ایاسرم زمان آفرینش گیاهان بود.
🍃🍂 همچنین بیشتر جشنهای ایرانی زنجیرهی پیوستهای بودند و زمانبندی روشنی داشتند که به گاهشماری و شناخت زمان دگرگونیهای آبوهوایی و زمان کشتوکار یاری میرساند. برخی کارشناسان گاهشماری کهن ایرانی جشن میانهی پاییز را ۲۱۰ روز پس از نوروز میدانند و شماری آن را درست در میانهی پاییز میپندارند.
🍃🍂 ویژگی جشنهای گاهانباری دستگیری از نیازمندان و برابری در بزم و مهمانیها بود. در این جشنها هرکس به اندازهی تواناییاش در برگزاری جشن و آمادهکردن خوراک میکوشید، همهی باشندگان (حاضران) همچون شاه، فرمانروا، مردم، تهیدست، دارا، زن، مرد و کودک بر یک خوان(سفره) مینشستند، از یک خوراک میخوردند و این را نشانهی همبستگی میدانستند. بخشی از خوراک مهمانی نیز به سوی خانهی نیازمندان روانه میشد.
🍃🍂 جشنهای گاهنباری پنج روز بودند و واپسین روز آن جشن بزرگی برگزار میشد و بر پایهی باورها، آن گام آفرینش در روز پنجم به پایان میرسید. از آیینهای دیگر این جشن دستبهدست هم دادن و نیایشکردن و سپاسگزاری از ایزد بود. دستبهدستهمدادن از گذشته نشانهی همپیمان شدن است زیرا ایستادگی در برابر رویدادهایی چون تندآبه (سیل) و زمینلرزه با پشتیبانی یکدیگر شدنی است.
🍃🍂 اکنون آیینی همراه با پخش پَتیست (نذری) در میانهی پاییز میان «اهل حق» کرمانشاه برگزار میشود که گفته میشود بهجامانده از جشن پاییزانه است و ریشه در آیین مهرپرستی دارد. آنها در این آیین نیایش میکنند و به شمار فرزندان خانواده خروس میپزند.
✍🏻 #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #جشن_پاییزانه #آبانگان #جشن_میانه_پاییز
🍃🍂 برای آشنایی با #گاهنبار_ایاسرم همین برچسب را دنبال کنید.
🍃🍂 برگرفته از:
- زمستان #انجوی_شیرازی
- جشنهای ایرانی #پرویز_رجبی
- جشنهای ایران باستان #محمدحسین_موسوی
🍃🍂 @AdabSar