▪️ در دل سوزان بلوچستان، جایی که خورشید چهره‌ی دشت را می‌سوزاند و بادهای خشک، بوی فقر و محرومیت را با خود می‌برند، مندی‌ها هم‌چون زخم‌هایی بر پیکر این سرزمین نقش بسته‌اند. این‌جا، جایی‌ست که کودکان به جای دفتر و قلم، دبه‌های رنگارنگ سوخت را در دستان کوچک‌شان می‌فشارند و در سایه‌ی دود و آتش، رویاهایشان خاکستر می‌شود. کودکان سوختبر، قربانیان خاموش ستم ملی و طبقاتی‌اند؛ آن‌ها که پا به پای ماشین‌های زنگ‌زده و در جاده‌های پرخطر، زندگی خود را به بهای ناچیزی می‌فروشند. در نظامی که ثروت در دستان اقلیتی انباشته شده و اکثریت در باتلاق فقر دست‌وپا می‌زنند، این کودکان، نماد عریان استثمار و بی‌عدالتی‌اند.
در مندی (دکه‌های خرید و فروش سوخت)، کودکان بازی را نمی‌شناسند. خنده‌هایشان زیر بار سنگین سوخت و سایه‌ی فقر، خاموش شده است. هر روز با دلهره‌ی مأموران و خطر انفجار، از خواب بیدار می‌شوند، گویی جانشان کم‌ارزش‌ترین سرمایه‌ی زندگی‌شان است. این‌جا، "کودکی" واژه‌ای‌ست بی‌معنا و عدالت، رویایی دوردست. اما این مندی‌ها تنها نماد فقر اقتصادی نیستند؛ آن‌ها بیداد ستم ملی بر بلوچ را نیز فریاد می‌زنند. در حالی که منابع سرشار این سرزمین به تاراج می‌رود، مردمانش در فقر مطلق دست‌وپا می‌زنند. کودکان سوختبر نه فقط قربانی سرمایه‌داری وحشی، بلکه قربانی انکار هویت و محرومیت سیستماتیک‌اند.
در این میان، امید به آینده‌ای عادلانه، هم‌چون شعله‌ای زیر خاکستر باقی‌ست. تنها با خروش همبستگی طبقاتی و برپایی نظامی مبتنی بر سوسیالیسم است که می‌توان به پایان دادن به این چرخه‌ی ستم و استثمار امیدوار بود. آینده‌ای که در آن، هیچ کودکی به جای بازی و یادگیری، قربانی سازوکارهای ناعادلانه نباشد و هر مندی، به نماد آبادانی و امید تبدیل شود، نه استثمار و مرگ.


#مندی #بلوچستان #سوختبری
#کودکان‌سوختبر #بلوچ #انقلاب_ژینا