▪️شاید چشمان شما عادت کرده‌اند که تصویر کودکان را در حال بازی یا سر کلاس درس ببینند. آن طرف قصه اما #کودکان‌کار، #کودکان‌کولبر، #کودکان‌سوختبر و #کودکان‌زباله‌گرد هستند، کودکانی که در خیابان‌ها دستفروشی می‌کنند، کودکانی که در نوارمرزی #کوردستان و #بلوچستان #کولبری و #سوختبری می‌کنند، کودکانی که سر در سطل‌آشغال‌ها ضایعات جمع می‌کنند و...کودکانی که هرچقدر تلاش کنیم فضا را از تصاویرشان پاکیزه کنیم تا مبادا کار کودک عادی شود، باز واقعیت وجودی آن‌ها در خیابان‌های شهرها توی صورتمان می‌کوبد، بسیار عادی و روزمره. در تمام مدتی که ما در حال جنگیدن بر سر دو قطب کودکی هستیم، یعنی کودکیِ پاکیزه یا کودکیِ کار، اکثر #کودکان جامعه، جایی بین این دو قطب قرار می‌گیرند. تصویری که معمولاً از کودکان ارائه می‌شود یا الگوی کودکی دانسته می‌شود، تصویر کودکان شهری در مرکز است. درحالی که کودکان در حاشیه به شکل دیگری تحصیل می‌کنند، آموزش می‌بینند، کار می‌کنند و آینده برایشان تصویر می‌شود. برای کودکان حاشیه، مدرسه جایی است که در آن تنها ابزار ارتباطشان با جهان یعنی زبان مادریشان را سرکوب می‌کند. بسیاری از کودکان که در جاهایی جز شهرهای مرکزی زندگی می‌کنند از کودکی کار می‌کنند، از دامپروری و کشاورزی بگیر تا کولبری و سوختبری و کمک به تولید صنایع خانگی یا کار سبک در کارگاه. آینده برای این کودکان تعریف دقیقی ندارد، چرا که باید بروند آب بیاورند، ممکن است تمساح بخوردشان، ممکن است غرق شوند، ممکن است جنگ آب شود و به‌عنوان بخشی از جامعه در آن حضور پیدا کنند. ممکن است بروند کوله بیاورند و با گلوله حافظان تمامیت‌ارضی کشته و یا برای همیشه معلول شوند. برای این کودکان همین اکنون جنگ برای زندگی در جریان است و آنان بایستی تقلا کنند. آنان در این تقلاها گاهی جان خود را از دست می‌دهند و هیچ‌گاه هم پیروز نمی‌شوند.

#کولبرنیوز
#کولبر #کولبری
#کوردستان

▪️آتش‌سوزی‌های اخیر در جنگل‌های شهرهای مختلف کوردستان دلایل سیاسی مشخصی دارند. نباید فراموش کرد که سیستم #سرمایه‌داری یک سیستم صرفاً اقتصادی نیست و برای پیشبرد سلطه، اشغال‌گری و استثمار سیاست‌هایی را نیز پیاده می‌کند. نگاه اکونومیستی (اقتصاد باورانه) و غیرسیاسی به مسئله‌ی #محیط‌زیست تحت سلطه‌ی جمهوری اسلامی یک انحراف واضح است. جمهوری اسلامی در خوزستان با سدسازی‌ها و پروژه‌های انتقال آب سیاست کوچ‌ اجباری مردم عرب به حاشیه‌ی شهرهای مرکزی و تبدیل کردن آن‌ها به نیروی کار ارزان در کنار اضمحلال فرهنگی را در پیش گرفته است. با غارت معادن و بی‌کارکردن شهروندان کورد در تکاب سیاست تفرقه‌افکنی در بین مردم کورد و مردم تُرک را دنبال می‌کند. با غارت معادن در #بلوچستان و محروم و بی‌چیز کردن مردم بلوچ‌ سیاست فقیر سازی و تسلیم کردن #بلوچ‌ها را عملی می‌کند و با آتش‌زدن جنگل‌ها در کوردستان سیاست زمین سوخته و در هم شکستن اراده‌ی مقاومت و مبارزه‌ی مردم انقلابی کوردستان را پیاده می‌کند. محیط‌زیست در کوردستان و #ایران با سیاست و مخصوصاً با مسئله‌ی «ستم ملی» گره خورده است.
اگر به برخوردهای امنیتی حکومت با کنشگران و خبرنگاران حوزه‌ی محیط‌زیست در کوردستان هم نگاهی بیاندازیم همین واقعیت را نشان می‌دهد. مرگ مشکوک #شریف_باجور و یارانش در جنگل‌های #مریوان، مرگ #مختار_خندانی و یارانش بر اثر انفجار مین‌‌های خنثی نشده‌ی جنگ ارتجاعی ایران و #عراق، بازداشت، زندان و شکنجه‌ی ده‌ها فعال و خبرنگار زیست‌محیطی به دلیل افشای فعالیت‌های اقتصادی، اشغال‌گرانه و ضد #اکولوژیک رژیم اسلامی بخشی از کارنامه‌ی اقدامات سیاسی و امنیتی حاکمیت سرمایه علیه محیط‌زیست کوردستان و مدافعانش است.

#محیط‌زیست
#کوردستان
#کولبرنیوز

▪️چهار سال پیش در چنین روزی در هشتم تیرماه ۱۳۹۹ سه تن از فعالین زیست‌محیطی شهر پاوه با اسامی #مختار_خندانی سخنگو و از اعضای هیات موسس انجمن زیست‌محیطی ژیوای پاوه، #یاسین_کریمی و #بلال_امینی از اعضای انجمن #ژیوای_پاوه در حین خاموش کردن آتش‌سوزی جنگل‌های مرخیل پاوه بر اثر انفجار مین‌‌های خنثی نشده‌ی جنگ ارتجاعی ایران و عراق جانشان را از دست دادند.
امروز با گذشت چهار سال از آن واقعه تلخ، هم‌چنان جنگل‌های پاوه، جوانرود، ثلاث‌باباجانی، مریوان و همه جنگل‌های کوردستان در آتش دشمنان طبیعت و زندگی دارد می‌سوزد. این آتش‌سوزی‌ها در جنگل‌های شهرهای مختلف کوردستان دلایل سیاسی مشخصی دارند. نباید فراموش کرد که سیستم #سرمایه‌داری یک سیستم صرفاً اقتصادی نیست و برای پیشبرد سلطه، اشغال‌گری و استثمار سیاست‌هایی را نیز پیاده می‌کند. نگاه اکونومیستی (اقتصاد باورانه) و غیرسیاسی به مسئله‌ی #محیط‌زیست تحت سلطه‌ی جمهوری اسلامی یک انحراف واضح است. جمهوری اسلامی در خوزستان با سدسازی‌ها و پروژه‌های انتقال آب سیاست کوچ‌ اجباری مردم عرب به حاشیه‌ی شهرهای مرکزی و تبدیل کردن آن‌ها به نیروی کار ارزان در کنار اضمحلال فرهنگی را در پیش گرفته است. با غارت معادن و بی‌کارکردن شهروندان کورد در تکاب سیاست تفرقه‌افکنی در بین مردم کورد و مردم تُرک را دنبال می‌کند. با غارت معادن در #بلوچستان و محروم و بی‌چیز کردن مردم بلوچ‌ سیاست فقیر سازی و تسلیم کردن #بلوچ‌ها را عملی می‌کند و با آتش‌زدن جنگل‌ها در کوردستان سیاست زمین سوخته و در هم شکستن اراده‌ی مقاومت و مبارزه‌ی مردم انقلابی کوردستان را پیاده می‌کند. محیط‌زیست در #کوردستان و #ایران با سیاست و مخصوصاً با مسئله‌ی «ستم ملی» گره خورده است.
اگر به برخوردهای امنیتی حکومت با کنشگران و خبرنگاران حوزه‌ی محیط‌زیست در کوردستان هم نگاهی بیاندازیم همین واقعیت را نشان می‌دهد. مرگ مشکوک #شریف_باجور و یارانش در جنگل‌های #مریوان، مرگ #مختار_خندانی و یارانش بر اثر انفجار مین‌‌های خنثی نشده‌ی جنگ ارتجاعی ایران و #عراق، بازداشت، زندان و شکنجه‌ی ده‌ها فعال و خبرنگار زیست‌محیطی به دلیل افشای فعالیت‌های اقتصادی، اشغال‌گرانه و ضد #اکولوژیک رژیم اسلامی بخشی از کارنامه‌ی اقدامات سیاسی و امنیتی حاکمیت سرمایه علیه محیط‌زیست کوردستان و مدافعانش است.

#محیط‌زیست
#کوردستان
#کولبرنیوز

▪️ چابهار؛ تخریب منزل مسکونی یک زن سرپرست خانوار توسط نیروهای سپاه

به گزارش کولبرنیوز روز یک‌شنبه بیست و چهارم تیرماه ۱۴۰۳، منزل مسکونی یک زن بلوچ سرپرست خانوار توسط نیروهای سپاه در چابهار تخریب شد.
همان‌گونه که در ویدیوی منتشر شده مشاهده می‌شود، زن بلوچ با التماس از نیروهای سپاه پاسداران می‌خواهد که اسباب و اثاثیه و بلوک‌های دیوارها را تخریب نکنند اما نیروهای سپاه با عدم توجه به ناله‌های وی، همه چیز را تخریب می کنند.

#بلوچستان #بلوچ
#تبعیض #ستم‌ملی

▪️ تصاویری از مراسم گرامی‌داشت ششمین سالگرد جانباختن فعالین محیط‌زیست کوردستان

شش سال پیش در چنین روزی در سوم شهریورماه ۱۳۹۷ چهار تن از فعالین زیست‌محیطی شهر مریوان با اسامی #شریف_باجور، فعال مدنی و فعال محیط‌زیست و از اعضای هیئت مدیره انجمن سبز چیا و مسئول اطفای حریق این انجمن، #امید_کهنه‌پوشی از اعضای انجمن‌ سبز چیا، #رحمت_حکیمی‌نیا و #محمد_پژوهی از جنگل‌بانان منطقه که برای مهار آتش‌سوزی در جنگل‌های روستای پیله و سلسی رفته بودند، گرفتار آتش شدند و جانباختند‌.
امروز با گذشت شش سال از آن واقعه تلخ، هم‌چنان جنگل‌های مریوان، جوانرود، ثلاث‌باباجانی، کامیاران، پاوه و همه جنگل‌های کوردستان در آتش دشمنان طبیعت و زندگی دارد می‌سوزد. این آتش‌سوزی‌ها در جنگل‌های شهرهای مختلف کوردستان دلایل سیاسی مشخصی دارند. نباید فراموش کرد که سیستم #سرمایه‌داری یک سیستم صرفاً اقتصادی نیست و برای پیشبرد سلطه، اشغال‌گری و استثمار سیاست‌هایی را نیز پیاده می‌کند. نگاه اکونومیستی (اقتصاد باورانه) و غیرسیاسی به مسئله‌ی #محیط‌زیست تحت سلطه‌ی جمهوری اسلامی یک انحراف واضح است. جمهوری اسلامی در خوزستان با سدسازی‌ها و پروژه‌های انتقال آب سیاست کوچ‌ اجباری مردم عرب به حاشیه‌ی شهرهای مرکزی و تبدیل کردن آن‌ها به نیروی کار ارزان در کنار اضمحلال فرهنگی را در پیش گرفته است. با غارت معادن و بی‌کارکردن شهروندان کورد در تکاب سیاست تفرقه‌افکنی در بین مردم کورد و مردم تُرک را دنبال می‌کند. با غارت معادن در #بلوچستان و محروم و بی‌چیز کردن مردم بلوچ‌ سیاست فقیر سازی و تسلیم کردن #بلوچ‌ها را عملی می‌کند و با آتش‌زدن جنگل‌ها در کوردستان سیاست زمین سوخته و در هم شکستن اراده‌ی مقاومت و مبارزه‌ی مردم انقلابی کوردستان را پیاده می‌کند. محیط‌زیست در #کوردستان و #ایران با سیاست و مخصوصاً با مسئله‌ی «ستم ملی» گره خورده است.
اگر به برخوردهای امنیتی حکومت با کنشگران و خبرنگاران حوزه‌ی محیط‌زیست در کوردستان هم نگاهی بیاندازیم همین واقعیت را نشان می‌دهد. مرگ مشکوک #شریف_باجور و یارانش در جنگل‌های #مریوان، مرگ #مختار_خندانی و یارانش بر اثر انفجار مین‌‌های خنثی نشده‌ی جنگ ارتجاعی ایران و #عراق، بازداشت، زندان و شکنجه‌ی ده‌ها فعال و خبرنگار زیست‌محیطی به دلیل افشای فعالیت‌های اقتصادی، اشغال‌گرانه و ضد #اکولوژیک رژیم اسلامی بخشی از کارنامه‌ی اقدامات سیاسی و امنیتی حاکمیت سرمایه علیه محیط‌زیست کوردستان و مدافعانش است.

#محیط‌زیست
#کوردستان
#کولبرنیوز

▪️ #بلوچستان

١٧ روز از بازگشایی مدارس در ایران می‌گذرد، اما همچنان دانش‌آموزان مدرسه راهنمایی روستای نوک‌آباد #چابهار از داشتن معلم، کتاب و امکانات رفاهی مدرسه محروم هستند و نتوانسته‌اند تحصیل خود را آغاز نمایند.

در زیر سایه حاکمیت فاشیست، ارتجاعی و آپارتایدی جمهوری اسلامی بیش از ۱۴۸ هزار دانش‌آموز در استان سیستان و بلوچستان از تحصیل بازمانده‌اند.


@Kolbarnews

▪️ بلوچستان، که همواره در انزوا و حاشیه‌نشینی اقتصادی و اجتماعی قرار گرفته است، به نمادی از ستم‌های ملی و طبقاتی بدل شده است. این خاک پهناور با مردمانی سخت‌کوش و مقاوم، در زنجیره‌ای از نابرابری‌های تاریخی گرفتار آمده است؛ نابرابری‌هایی که به واسطه تبعیض‌های سیستماتیک و سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی حکومت، همواره بازتولید می‌شوند.
سوختبری، کاری پرخطر که هزاران نفر از مردم بلوچ به ناچار به آن روی آورده‌اند، تنها یکی از نمودهای آشکار این نابرابری‌هاست. سوختبران، مردان و زنان و حتی کودکان، که روزانه با جان خود بازی می‌کنند تا معیشت ابتدایی خانواده‌هایشان را تأمین کنند، در شرایطی قرار دارند که گویی زندگی و مرگ‌شان هیچ ارزشی ندارد. نیروهای نظامی، با تیراندازی مستقیم، هر روز جان چندین نفر از این سوختبران را می‌گیرند، و این چرخه سیستماتیک کشتار هم‌چنان ادامه دارد. بی‌کاری مطلق، فقر و محرومیت، نتیجه توسعه‌نیافتگی عامدانه بلوچستان، توسط حکومت است. بلوچستان، با وجود منابع طبیعی و ظرفیت‌های فراوان، از هر گونه برنامه‌ریزی اقتصادی محروم مانده است. سیاست‌های اشغال‌گرانه حکومت ، به جای ایجاد زیرساخت‌ها و فرصت‌های شغلی، تنها سرکوب و بی‌توجهی را به همراه داشته‌اند. کارگران بلوچ، نه تنها از حقوق ابتدایی‌شان محرومند، بل‌که به عنوان «بیگانه» در سرزمین خود به آنان نگاه می‌شود؛ گویی شهروند درجه دو هستند.

از دیدگاه سوسیالیستی، رهایی واقعی بلوچستان در گرو مبارزه‌ای مشترک علیه ستم ملی و طبقاتی است. این مبارزه نه تنها برای حقوق ملی و فرهنگی مردم بلوچ، بل‌که برای ساختن جامعه‌ای برابر و عادلانه برای همه کارگران و زحمتکشان است. نظام سرمایه‌داری که با تمرکز بر انباشت ثروت در دستان معدودی، توسعه‌نیافتگی و فقر را به بلوچستان تحمیل کرده است، این نظام طبقاتی تنها با همبستگی و اتحاد بین طبقات محروم می‌تواند به زیر کشیده شود. بلوچستان نیازمند تغییر ریشه‌ای است؛ تغییری که تنها از مسیر برابری اجتماعی و اقتصادی، حق تعیین سرنوشت و پایان دادن به سرکوب‌ها می‌گذرد. پایان دادن به کشتار روزانه سوختبران، ایجاد فرصت‌های شغلی پایدار و متناسب با ظرفیت‌های منطقه، و احترام به حقوق ملی مردم بلوچ، گام‌هایی ضروری برای ساختن آینده‌ای بهتر برای این سرزمین رنج‌کشیده است.

#سوختبر #سوختبری #بلوچستان
#سوختبران #کولبرنیوز

▪️ در دل سوزان بلوچستان، جایی که خورشید چهره‌ی دشت را می‌سوزاند و بادهای خشک، بوی فقر و محرومیت را با خود می‌برند، مندی‌ها هم‌چون زخم‌هایی بر پیکر این سرزمین نقش بسته‌اند. این‌جا، جایی‌ست که کودکان به جای دفتر و قلم، دبه‌های رنگارنگ سوخت را در دستان کوچک‌شان می‌فشارند و در سایه‌ی دود و آتش، رویاهایشان خاکستر می‌شود. کودکان سوختبر، قربانیان خاموش ستم ملی و طبقاتی‌اند؛ آن‌ها که پا به پای ماشین‌های زنگ‌زده و در جاده‌های پرخطر، زندگی خود را به بهای ناچیزی می‌فروشند. در نظامی که ثروت در دستان اقلیتی انباشته شده و اکثریت در باتلاق فقر دست‌وپا می‌زنند، این کودکان، نماد عریان استثمار و بی‌عدالتی‌اند.
در مندی (دکه‌های خرید و فروش سوخت)، کودکان بازی را نمی‌شناسند. خنده‌هایشان زیر بار سنگین سوخت و سایه‌ی فقر، خاموش شده است. هر روز با دلهره‌ی مأموران و خطر انفجار، از خواب بیدار می‌شوند، گویی جانشان کم‌ارزش‌ترین سرمایه‌ی زندگی‌شان است. این‌جا، "کودکی" واژه‌ای‌ست بی‌معنا و عدالت، رویایی دوردست. اما این مندی‌ها تنها نماد فقر اقتصادی نیستند؛ آن‌ها بیداد ستم ملی بر بلوچ را نیز فریاد می‌زنند. در حالی که منابع سرشار این سرزمین به تاراج می‌رود، مردمانش در فقر مطلق دست‌وپا می‌زنند. کودکان سوختبر نه فقط قربانی سرمایه‌داری وحشی، بلکه قربانی انکار هویت و محرومیت سیستماتیک‌اند.
در این میان، امید به آینده‌ای عادلانه، هم‌چون شعله‌ای زیر خاکستر باقی‌ست. تنها با خروش همبستگی طبقاتی و برپایی نظامی مبتنی بر سوسیالیسم است که می‌توان به پایان دادن به این چرخه‌ی ستم و استثمار امیدوار بود. آینده‌ای که در آن، هیچ کودکی به جای بازی و یادگیری، قربانی سازوکارهای ناعادلانه نباشد و هر مندی، به نماد آبادانی و امید تبدیل شود، نه استثمار و مرگ.


#مندی #بلوچستان #سوختبری
#کودکان‌سوختبر #بلوچ #انقلاب_ژینا