▪️ ویدیویی از واپسین روزهای زندگی #سینا_رسول‌زاده #کولبر ١٩ ساله اهل #سردشت که بعدازظهر روز سه‌شنبه هشتم خردادماه ۱۴۰۳، با گلوله حافظان و پاسداران تمامیت‌ارضی در نوارمرزی #هه‌نگه‌ژال #بانه جانش را از دست داد.
سینا رسول‌زاده یکی از آن صدها و هزاران جان‌های زیبایی بود که در تمامی ساحات اجتماعی و زندگی روزمره به حاشیەرانده شدە و در چنان فقر و استیصالی قرار گرفتەاند که جز #کولبری راه دیگری پیش‌رو ندارند، کولبرانی که آن‌چه بر دوش می‌کشند نه سنگینی چند ده کیلو کالای ناچیزی که حتی کفاف زندگی‌شان را نمی‌دهد، که تاریخ بلندی از ستم، استثمار، تبعیض و اشغالگری است که با بوی باروت و مرگ عجین شده است. کولبرانی که سال‌هاست حتی برای یک روز هم کشتارشان متوقف نشده است. کولبرانی که توسط اشغالگران #کوردستان، در کوهستان و در آن مرزهای ساختگی و جعلی و زیر آن پرچم نفرین‌شده کشته می‌شوند و یا در خیابان به جرم اعتراض به قتل می‌رسند.

لینک به گزارش کامل:

https://shorturl.at/ceSlC

#کولبر_نیوز
#انقلاب_ژینا
#کوردستان

▪️شاید چشمان شما عادت کرده‌اند که تصویر کودکان را در حال بازی یا سر کلاس درس ببینند. آن طرف قصه اما #کودکان‌کار، #کودکان‌کولبر، #کودکان‌سوختبر و #کودکان‌زباله‌گرد هستند، کودکانی که در خیابان‌ها دستفروشی می‌کنند، کودکانی که در نوارمرزی #کوردستان و #بلوچستان #کولبری و #سوختبری می‌کنند، کودکانی که سر در سطل‌آشغال‌ها ضایعات جمع می‌کنند و...کودکانی که هرچقدر تلاش کنیم فضا را از تصاویرشان پاکیزه کنیم تا مبادا کار کودک عادی شود، باز واقعیت وجودی آن‌ها در خیابان‌های شهرها توی صورتمان می‌کوبد، بسیار عادی و روزمره. در تمام مدتی که ما در حال جنگیدن بر سر دو قطب کودکی هستیم، یعنی کودکیِ پاکیزه یا کودکیِ کار، اکثر #کودکان جامعه، جایی بین این دو قطب قرار می‌گیرند. تصویری که معمولاً از کودکان ارائه می‌شود یا الگوی کودکی دانسته می‌شود، تصویر کودکان شهری در مرکز است. درحالی که کودکان در حاشیه به شکل دیگری تحصیل می‌کنند، آموزش می‌بینند، کار می‌کنند و آینده برایشان تصویر می‌شود. برای کودکان حاشیه، مدرسه جایی است که در آن تنها ابزار ارتباطشان با جهان یعنی زبان مادریشان را سرکوب می‌کند. بسیاری از کودکان که در جاهایی جز شهرهای مرکزی زندگی می‌کنند از کودکی کار می‌کنند، از دامپروری و کشاورزی بگیر تا کولبری و سوختبری و کمک به تولید صنایع خانگی یا کار سبک در کارگاه. آینده برای این کودکان تعریف دقیقی ندارد، چرا که باید بروند آب بیاورند، ممکن است تمساح بخوردشان، ممکن است غرق شوند، ممکن است جنگ آب شود و به‌عنوان بخشی از جامعه در آن حضور پیدا کنند. ممکن است بروند کوله بیاورند و با گلوله حافظان تمامیت‌ارضی کشته و یا برای همیشه معلول شوند. برای این کودکان همین اکنون جنگ برای زندگی در جریان است و آنان بایستی تقلا کنند. آنان در این تقلاها گاهی جان خود را از دست می‌دهند و هیچ‌گاه هم پیروز نمی‌شوند.

#کولبرنیوز
#کولبر #کولبری
#کوردستان

▪️ قتل و کشتار روزانه #کولبران این مسئله را در ذهن شکل داده است که چنین پدیده‌ای یک مسئله «شخصی» یا «گروهی» است. این دقیقاً مسئله‌ای است که ساختارِ قدرتِ حاکم بر #کوردستان آن را می‌پسندد. این در حالی‌ست که کولبری اساساً یک پدیده ساختاری و تاریخی است و دارای مکانیزم‌هایی است که آن را شکل داده و تداوم بخشیده است. مسئله این است که ما حتی نمی‌توانیم #کولبری را به عنوان یک پدیده منحصر به فرد بنگریم، بلکه باید آن را در یک آپارتوسِ از ستم‌دیدگی تاریخی قرار بدهیم و درون این دستگاه به تحلیل مسئله بپردازیم. منطقِ استعماریِ تولید مرز در خاورمیانه و به‌طور خاص در کوردستان را می‌توان ریشه اصلی شکل‌گیری و تداومِ فرم‌های گوناگون از ستم‌دیدگی ملت کورد دانست. چنین منطقی سبب شده است که کوردستان بین کشورهای مختلف تقسیم شود و حکومت‌های مختلف (با ایدئولوژی‌های گوناگون، اما یکسان در برخورد با کوردها) بر آن حاکم شوند. در کوردستان مناسبات اقتصادی پیشاسرمایه‌داری از بین رفته است؛ الگوها و مناسبات نوینی ایجاد نشده است؛ منابع سرمایه‌ای آن به غارت رفته است و در نهایت، یک دیستوپیای اقتصادی شکل گرفته است. کولبری در چنین فضای اقتصادی، سیاسی و تاریخی شکل گرفته و تداوم پیدا کرده است.
کولبری وضعیتی وحشتناک از ستم‌دیدگی را در کوردستان شکل داده است. سوژه #کولبر تبدیل به یک هوموساکر و یک موزلمان شده است که از حوزه قانون اخراج شده است. این اخراج و وانهادگیِ حقوقی، اجازه مرگ و قتل کولبر، بدون وجود پیامدِ حقوقی قابل توجه را داده است. در واقع، قتلِ کولبر مسئله‌ای بدون پیامدِ حقوقی قابل توجه است، چون اساساً کولبر در حوزه قانون جای نمی‌گیرد.

#کولبر
#کولبری
#کوردستان

▪️ این ارتش نامتشکل کار، نان‌شب‌شان را از پیچ‌وخم کوه‌های پوشیده از برف نوارمرزی کوردستان در می‌آورند. برای لقمه‌ای نان، گردنه‌ها، دره‌ها، بالا و بلندی‌های صعب‌العبور و باریکه راه‌های خطرناک را با خروار خروار بارِ سنگین که استخوان را می‌ترکاند؛ می‌پیمایند. در گرمای طاقت‌فرسای تابستان و سرمای خشک و سوزان زمستان با کوله‌بارهایی سنگین‌تر از وزن خود در دل شب و تاریکی از کوره‌راه‌هایی رد می‌شوند، که در تصور انسان سده ۲١ نمی‌گنجد.
از این میان، یکی فقر و فلاکت اجازه نداده است که بیشتر از چهار کلاس درس بخواند، یکی کارشناسی ارشد دارد و دیگری دکترای بیکار است، یکی در کودکی عشق بازیگر شدن داشته و دیگری عاشق فوتبال، یکی دیگر قهرمان ورزشی است و چندین مدال دارد و آن دیگری رتبه برتر کنکور، اما همه امروز یک درد مشترک (فقر) دارند و محکوم به یک سرنوشت مشترک(استثمار شدن) هستند. از پیر و جوانی که در این مسیر صعب‌العبور دارند روزانه برای لقمه‌ای نان به استقبال مرگ می‌روند، همه و همه تضادهای طبقاتی و ملیتی را با گوشت و استخوان خود حس کرده‌اند. همه این‌ها شاهد مرگ رفیق، دوست، فامیل و یا یکی از اعضای خانواده خود در این مسیر بوده‌اند. یکی پدرش با گلوله هنگ‌مرزی و حافظان تمامیت‌ارضی کشته شده است، یکی رفیقش در حین تعقیب و گریز توسط نیروهای نظامی از کوه سقوط کرده است، یکی برادرش در میان بهمن و کولاک زیر برف مانده است و یخ زده است و دیگری مادر یا خواهرش بر اثر انفجار مین‌های به‌جامانده از جنگ ارتجاعی ایران و عراق نقص‌عضو شده است.
سال‌هاست در این دوزخی که حاکمیت در کوردستان درست کرده است خبرها تکراری‌ست و تنها نام مکان و کشته‌شدگان تغییر می‌کند.

#کوردستان
#کولبری
#کولبرنیوز

▪️ صحنه‌ی دردناکی از یک دست‌فروش در شهر #اردبیل پس از توقیف بساطش به‌دست ماموران شهرداری در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.
در این تصویر، مرد دست‌فروش از مامورانی که در یک خودرو نشسته‌اند با گریه خواهش‌ می‌کند تا بساطش را به او بازگردانند.
طبق رده‌بندی شاخص فلاکت، ایران جزو بیست کشوری است که بالاترین میزان فلاکت اقتصادی در جهان را در سال ۲۰۲۲ داشته است و این آمار در سال ٢۰۲۳ و ۲۰۲۴ نیز در سایه‌ی حکمرانی جمهوری اسلامی افزایش داشته و یکی از عوامل گسترش پدیده‌هایی مانند #دست‌فروشی، #کولبری، #سوختبری، #شوتی و ... است.

@kolbarnews

▪️ #کولبری

آخرین تصاویر از وضعیت «یاسین راستخانه» کولبر ٢٢ سالە کە روز سه‌شنبه ٣ مردادماه ۱۴۰۳ بر اثر شلیک مستقیم نیروهای هنگ‌مرزی رژیم در نوار مرزی دوپلوره مریوان از ناحیه دست و پا به شدت زخمی شدە بود. پای این کولبر زخمی مورد عمل جراحی قرار گرفتە و هنوز برای دستش کاری انجام نشدە است. وی همچنان در بیمارستان بوعلی مریوان بسر میبرد.

به گزارش کولبرنیوز، روز سه‌شنبه ٣ مردادماه ۱۴۰۳ نیروهای هنگ‌مرزی رژیم در نوار مرزی دوپلوره مریوان اقدام به کمین‌گذاری و تیراندازی به سمت دسته‌ای از کولبران کردند که براثر آن یک کولبر باهویت «یاسین راستخانه» ٢٢سالە اهل روستای «دوپلوره» از توابع مریوان از ناحیه دست و پا مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به شدت زخمی شد.

برای ادامه کلیک کنید:

https://kolbarnews.com/2407202402-2/

▪️ فضای «مرز» وضعیتی را برای کولبران ایجاد کرده اســت که بر مبنای آن ســوژه کولبر به مثابه نمادی از ســتم‌دیدگیِ یک ملت در یک فضای خاص زندانی می‌شــود. کولبر در این وضعیت باید باقی بماند. او قرار نیست از این وضعیت خارج شود. «مرز» دقیقاً فضایی است که منطقِ سلطه «دیگری» سوژه‌های کورد را در آنجا به بند می‌کشــد. این مســئله هنگامی معنادار می‌شــود که در کنار دیگر سیاست‌های حذف، طرد و عادی ســازیِ منطق ســلطه «دیگری» قرار می‌گیرد. از بین بردن، حذف و طرد سوژه‌هایی که با این منطق و ســاختارهای فانتزی برساخت پیدا کرده توسط وی سازگار نیستند، تلاش برای عادی سازی و وارد کردنِ گروه‌ها و سوژه‌های نابهنجار (از دید منطق دیگری) به درون این ساختارهای فانتزی، تولیدِ سمپتوم‌های جعلی و ســاختگی، در فضای زیســتیِ «مرز» پُررنگ‌تر از هرجای دیگری خود را نشــان می‌دهند؛ فضایی که کولبری به مثابه فرمی از ستم‌دیدگی، وضعیتی مفصل‌بندی شده از این تلاش‌ها را شکل گرفته و تداوم پیدا کرده اســت. این مسئله شباهتِ زیادی به پدیده‌ای دارد که باومن تحت تاثیر دیدار بیگو از آن تحت عنوان «بن اوپتیکون» یاد می‌کند. «بن اوپتیکون» ســه هدف استراتژیک را دنبال می‌کند. گروه‌هایی از مردم را حذف می‌کند، گروه‌های غیرقابل حذف را عادی‌ســازی می‌کند و در نهایت گــروه‌های بهنجار و موردپذیرش را بازنمایی می‌کند. باومــن می‌گوید که این فرم نظارت، فراتر از فلســفه نظارت اســت. این‌جا دیگر بحث از «دور نگه‌داشتن» مطرح نیست، بلکه آن‌چه مطرح می‌شود، «نگه‌داشتن در» است. به عبارتی ســاده‌تر، مسئله «بن اوپتیکون» این است که ســوژه‌های انسانی را در فضاهایی خاص «نگه» دارد نه این‌که آن‌ها را از یک فضایی خاص دور نگه بدارد. در «پســاپانوپتیکون» ما با دور نگه داشتنِ سوژه‌های حذف شده از «اجتماع» به عنوان یک فضایِ زیستی مواجه هستیم، اما در «بن اوپتیکون» مســئله نگه داشتنِ ســوژه‌ها در فضاهایی تحت نظارت است. «مرز» دقیقاً فضایی است که در آن ســوژه‌های کورد به ویژه کولبران تحت شــدیدترین فرم‌های نظارت قرار می‌گیرند. منطق سلطه «دیگری» فضایی ممنوع در «مرز» را شکل داده است که در آن هر فرمی از قانون به تعلیق در می‌آید، اما این تعلیق به معنای رهاشدگی سوژه‌های محصور در این فضا از «قانون» نیست. پاسخ  «دیگری» به هر گونه خروج از این «فضای ممنوع» مرگ است.

#کولبر_نیوز
#کولبری
#کوردستان

▪️هربار که #کولبری از سرما یخ زد، یا به ضرب گلولهِ حافظان مرزهای جعلی و تمامیت‌ارضی و یا بر اثرانفجار مین‌‌های به‌جا مانده از جنگ ارتجاعی ایران و عراق جانباخت، فرصت‌طلبان چهره‌‌رنجدیده و مظلومش را بر بیرق سهم‌خواهی از شیره‌جان فرودستان حک کردند. گفتن از درد #کولبران به راهی برای کسب رای نمایندگان مجلس در #کوردستان، به پوششی برای داد و ستد تجار و به مأمنی برای کسب حقانیت رسانه‌ها و جریانات ضدمردم زحمت‌کش تبدیل شد. هنرمندان خُرده‌بورژوا از این زخم گفتند و به تصویر کشیدند، نمایشگاه‌ها برپا شد، فیلم‌ها ساختند، جشن‌ها و مهمانی‌ها گرفتند، آوازها خواندند، جایزه‌ها اهدا کردند و جایزه‌ها گرفتند، اما دردی از کولبران دوا نشد. چرا که قرار نیست این عده به شکاف و ستم طبقاتی پایان دهند. کسی از آن‌ها زبان راستین زحمت‌کشان کولبر نبود، کسی از ایشان رنجی از دوششان برنداشت، اما تا توانستند تاریکی در دیدگان کولبران ریختند و گوششان را با عبارت‌پردازی‌های رنگین و فریبنده پُر کردند، تا هیچ روزنه‌ای برای شنیدن فریاد رهایی‌بخش کارگران باقی نماند.

در این سال‌ها خواست کولبران را، دشمنان طبقاتی #کارگران معنا کردند. لنین علت امر را خیلی سال قبل به روشنی بیان کرده است: "علت اين امر ناکافی بودن آگاهی طبقاتی و [ضعف] تشکل پرولتاريا و زحمتکشان است. «اشتباه» رهبران که من آن را دروغگویی در موضع خُرده‌بورژوایی آنان ناميده‌ام، در واقع اين است که به‌جای روشن کردن ذهن کارگران، آنان را گيج می‌کنند؛ به‌جای برطرف کردن توهمات خُرده‌بورژوایی، آن‌ها را به آنان تزريق می‌کنند؛ به‌جای رها ساختن مردم از نفوذ بورژوازی آن را مستحکم می‌سازند".

#کولبران #کولبری #کوردستان
#کولبرنیوز

▪️ تصاویری از تیراندازی مستقیم نیروهای هنگ‌مرزی به سوی کولبران و کاسبکاران در نوارمرزی کوردستان.

شما در #کوردستان هم‌زمان و به طور مستقیم با سیمایِ فاشیسم و اشغال‌گری مواجه هستید. فاشیسمی که برای حفظ هژمونی و قدرت خود، به طور سیستماتیک و روزانه، تمام مرزهای توحش و بربریت را پشت سر گذاشته است و یک سیمای خالص از دشمنی با زندگی در قلمرو مطرودان را آشکار می‌کند. شما در کوردستان با رژیمی اشغال‌گر سر و کار دارید که حتی برای ظاهرسازی به حفظ هیچ پرنسیبی پای‌بند نیست.
نیروهای اشغال‌گری که برای اثباتِ حضورِ هژمونیک، #کولبران را به رگبار می‌بندد. خیلی صاف و پوست‌کنده به سوژه‌ی ستم‌دیده‌/انقلابیِ کوردستان می‌گوید: لازم باشد نسل‌کشی خواهید شد.

#کولبر_نیوز #کولبر
#کوردستان #کولبری
#انقلاب_ژینا

▪️#کودکان_کولبر در نوار مرزی کوردستان نه‌تنها قربانیان نظام سرمایه‌داری و بهره‌کشی اقتصادی هستند، بلکه بار سنگین ستم ملی را نیز بر دوش می‌کشند. این کودکان، فرزندان کسانی هستند که در طول تاریخ مورد تبعیض و سرکوب مضاعف قرار گرفته‌اند؛ سرکوبی که نه‌تنها اقتصادی، بلکه فرهنگی و سیاسی نیز هست. از منظر مارکسیستی، آن‌ها در مرکز تلاقی دو تضاد بزرگ اجتماعی ایستاده‌اند: تضاد طبقاتی و تضاد ملی.
در جامعه‌ای که سرمایه‌داری به‌طور گسترده توزیع نابرابر ثروت را تشدید می‌کند، کودکان کولبر به عنوان بخشی از طبقه کارگر از فرصت‌های عادی زندگی محروم شده‌اند. کولبری، پدیدەای است که تنها در سایه فقر و بی‌عدالتی نهادینه شده، ممکن است به گزینه‌ای برای امرار معاش بدل شود. اما این معیشت تحقیرآمیز، تنها یکی از جلوه‌های ستم است. در نوار مرزی کوردستان، کودکان کولبر نه فقط به دلیل فقر، بلکه به دلیل هویت ملی‌شان نیز سرکوب می‌شوند.
ستم ملی در کوردستان به اشکال مختلف نمود پیدا می‌کند؛ از انکار زبان و فرهنگ کوردی گرفته تا اعمال سیاست‌های نابرابر در زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی. کودکان کولبر در این جغرافیای محصور، نه تنها قربانیان یک سیستم اقتصادی ناعادلانه هستند، بلکه به دلیل تعلق به یک ملت تحت‌ستم، از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود نیز محروم می‌مانند. سیاست‌های حکومتی و ساختارهای قدرت، با سرکوب و بی‌توجهی به نیازهای مردم کوردستان، شرایطی را به‌وجود آورده‌اند که کار خطرناک و جان‌فرسای کولبری به یک واقعیت اجتناب‌ناپذیر برای بسیاری از خانواده‌های کورد بدل شود.
از دیدگاه مارکسیستی، کولبری نه تنها نتیجه استثمار اقتصادی بلکه محصول یک سیستم سلطه‌گرانه و استعماری است که در آن، ستم ملی به ابزاری برای تداوم حاکمیت طبقاتی تبدیل شده است. حکومت‌ با نادیده‌گرفتن خواسته‌های ملت‌های تحت‌ستم و سرکوب سیاسی و فرهنگی آن‌ها، تلاش می‌کنند اتحاد طبقاتی و ملی را که می‌تواند منجر به تغییرات انقلابی شود، خنثی کنند. این کودکان، در خط مقدم این سرکوب‌های دوگانه قرار دارند؛ سرکوبی که از یک سو، آن‌ها را از فرصت‌های اقتصادی و آموزشی محروم می‌کند و از سوی دیگر، به هویت و موجودیت فرهنگی آن‌ها حمله می‌کند.
مارکسیسم این واقعیت را برجسته می‌کند که رهایی واقعی این کودکان از زنجیره‌های استثمار، تنها با تغییر بنیادین در ساختارهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی امکان‌پذیر است. این تغییرات نه تنها باید به نفع طبقات فرودست باشد، بلکه باید به رفع ستم ملی و تأمین حقوق ملت‌های تحت‌ستم نیز منجر شود. مبارزه برای رهایی کودکان کولبر، به‌طور ناگزیر با مبارزه برای حقوق ملی و فرهنگی کوردها پیوند خورده است. بدون پایان دادن به این ستم‌های دوجانبه، کولبری هم‌چنان نماد آشکار نابرابری‌های ساختاری و سرکوب خواهد ماند.


#کولبر #کولبری #کوردستان
#کولبرنیوز #کودک_کولبر

▪️ این ارتش نامتشکل کار، نان‌شب‌شان را از پیچ‌وخم کوه‌های پوشیده از برف نوارمرزی کوردستان در می‌آورند. برای لقمه‌ای نان، گردنه‌ها، دره‌ها، بالا و بلندی‌های صعب‌العبور و باریکه راه‌های خطرناک را با خروار خروار بارِ سنگین که استخوان را می‌ترکاند؛ می‌پیمایند. در گرمای طاقت‌فرسای تابستان و سرمای خشک و سوزان زمستان با کوله‌بارهایی سنگین‌تر از وزن خود در دل شب و تاریکی از کوره‌راه‌هایی رد می‌شوند، که در تصور انسان سده ۲١ نمی‌گنجد.
از این میان، یکی فقر و فلاکت اجازه نداده است که بیشتر از چهار کلاس درس بخواند، یکی کارشناسی ارشد دارد و دیگری دکترای بیکار است، یکی در کودکی عشق بازیگر شدن داشته و دیگری عاشق فوتبال، یکی دیگر قهرمان ورزشی است و چندین مدال دارد و آن دیگری رتبه برتر کنکور، اما همه امروز یک درد مشترک (فقر) دارند و محکوم به یک سرنوشت مشترک(استثمار شدن) هستند. از پیر و جوانی که در این مسیر صعب‌العبور دارند روزانه برای لقمه‌ای نان به استقبال مرگ می‌روند، همه و همه تضادهای طبقاتی و ملیتی را با گوشت و استخوان خود حس کرده‌اند. همه این‌ها شاهد مرگ رفیق، دوست، فامیل و یا یکی از اعضای خانواده خود در این مسیر بوده‌اند. یکی پدرش با گلوله هنگ‌مرزی و حافظان تمامیت‌ارضی کشته شده است، یکی رفیقش در حین تعقیب و گریز توسط نیروهای نظامی از کوه سقوط کرده است، یکی برادرش در میان بهمن و کولاک زیر برف مانده است و یخ زده است و دیگری مادر یا خواهرش بر اثر انفجار مین‌های به‌جامانده از جنگ ارتجاعی ایران و عراق نقص‌عضو شده است.
سال‌هاست در این دوزخی که حاکمیت در کوردستان درست کرده است خبرها تکراری‌ست و تنها نام مکان و کشته‌شدگان تغییر می‌کند.

#کوردستان
#کولبری
#انقلاب_ژینا

▪️ کولبران نماد زنده ستم‌های چندگانه‌ای هستند که بر شانه‌های مردم فرودست و ملت‌ کورد سنگینی می‌کند. آن‌ها در مرزهای جغرافیایی که برایشان به زندانی بدل شده است، برای زنده ماندن و تأمین معیشت خانواده‌هایشان جان بر کف نهاده و به کار خطرناکی تن می‌دهند که از طاقت انسان به در است. کولبری در کوردستان نه تنها نمایانگر فقر اقتصادی است، بلکه بازتابی از تبعیض‌های ملی و طبقاتی است که سال‌هاست بر دوش آنان سنگینی می‌کند. کودکان زیادی در نوارمرزی کوردستان به دلیل ساختارهای ناعادلانه‌ی اقتصادی و فقدان فرصت‌های برابر، به کولبری کشانده می‌شوند. آنان به جای آن‌که در کلاس‌های درس باشند، در مسیری پرخطر و مرگ‌بار، در سرمای طاقت‌فرسای کوهستان‌ها، نان‌آور خانواده می‌شوند. این وضعیت تنها محصول فقر مادی نیست، بلکه نتیجهٔ مستقیم سیستم‌هایی است که بر پایه بهره‌کشی، استثمار و تبعیض بنا شده‌اند.
کوردستان، سرزمینی که تاریخی پُر از مقاومت دارد، امروز به شکلی عمیق در چنگال نیروهای اشغالگر گرفتار است. این اشغال نه تنها به معنای حضور نظامی، بلکه سرکوب سیاسی، فرهنگی و اقتصادی نیز هست. سوسیالیسم، با اعتقاد به برابری و همبستگی میان طبقات و ملت‌ها، می‌تواند پاسخی به این بی‌عدالتی‌ها باشد. در این نظام، هیچ کودکی به خاطر فقر و تبعیض مجبور به کولبری نخواهد شد و هیچ ملتی تحتِ ستم نخواهد بود. تنها با اتحاد و مبارزه‌ای که ریشه در خواسته‌های واقعی مردم فرودست دارد، می‌توان به سوی آینده‌ای حرکت کرد که در آن، کولبران دیگر تنها قربانیان این نظام ظالمانه نباشند، بل‌که به عنوان نیرویی مقاوم در جهت تغییر بنیادین جامعه به پا خیزند.

#کولبر #کولبری #کوردستان
#کولبران #کولبرنیوز

▪️ در دل کوهستان‌های کوردستان، کولبرانِ خسته، با کوله‌هایی سنگین‌تر از تاریخ بی‌عدالتی، قدم در راهی می‌گذارند که نه انتخابشان بوده و نه تقدیرشان. کودکان کولبر، کوچک‌ترین حلقه این زنجیر ظلم، شانه‌های نحیفشان زیر بار فقر و ستم خم شده است. آنان زاده نظامی هستند که نابرابری را تقدیس کرده و ثروت را در دستان اندکی انباشته است. در سرمای کوهستان، کودکانی را می‌بینی که نه از دنیای کودکانه بویی برده‌اند و نه از رویای مدرسه و بازی‌های معصومانه. دستان کوچکشان به طناب‌های زبر گره خورده، چشمانشان به دوردست‌ها خیره است، به فردایی که شاید روشن‌تر باشد. اما این فردا نه با انتظار، بلکه با مبارزه ساخته می‌شود. در این میان، سوسیالیسم نوری است که تاریکی این مسیر را می‌شکند؛ نوید جهانی که در آن کودکان به جای بار سنگین کالا، کتاب و رویا به دست دارند. جهانی که در آن زمین و کوهستان، به‌جای آنکه صحنه ستم ملی و طبقاتی باشند، عرصه برابری و آزادی شوند.
کودکان کولبر، نماد زخم‌های ستم ملی و طبقاتی‌اند؛ زخم‌هایی که تنها با برپایی دنیایی آزاد و رهایی از استثمار درمان خواهد شد. مبارزه برای آزادی و برابری، مبارزه‌ای است برای دنیایی که در آن هیچ کودکی زیر بار فقر قد خم نکند و هیچ کوهی شاهد رنج نباشد.

#کولبر #کولبری #کوردستان #ستم‌ملی #ستم‌طبقاتی #کولبرنیوز #انقلاب‌ژینا

▪️در سپیدی ساکت کوه‌های برفی کوردستان، کولبران، پیکرهای خسته‌ای‌اند که بار سنگین دردها و بی‌عدالتی را بر شانه‌هایشان می‌کشند. مسیرهای باریک و خطرناک میان برف‌های انباشته، تنها جاده‌های امیدی‌اند که به دستانشان مانده است. اما این امید نیز زیر سنگینی نگاه‌های کلونیالیستی حکومتی فرو می‌ریزد؛ نگاهی که کوردستان را نه زیستگاهی پویا، که مستعمره‌ای خاموش و بی‌صدا می‌بیند. اما در دل این سرما و خاموشی، کوردستان هرگز از حرکت بازنمانده است و سر تسلیم فرود نیاورده است. مقاومت مردمش، در تار و پود زندگی روزمره‌شان تنیده شده است؛ از گام‌های لرزان کولبران که مرگ را به سخره می‌گیرند، تا ایستادگی زنانی که در قلب این ظلم، امید می‌کارند. هر شانه‌ای که باری را بلند می‌کند، هر پا که بر یخ‌ها لغزش نمی‌پذیرد، صدای فریادی خاموش است که می‌گوید: کوردستان زنده است و این جغرافیا گورستان فاشیستان است.
کوه‌های کوردستان، شاهدان خاموش‌اند؛ اما در دل‌شان مقاومت این مردم را حفظ کرده‌اند. آن‌ها می‌دانند که کوردستان، فراتر از بارهای سنگین و برف‌های بی‌پایان، سرزمین مقاومتی است که هیچ قدرتی توان خاموش کردنش را ندارد. تاریخ این مردم، حکایتی است از زخم و امید؛ از مبارزه‌ای بی‌پایان برای آزادی و استقلال که در برف و خون، با شکوهی بی‌همتا، به پیش می‌تازد.

#کولبر #کولبری #کوردستان
#ژینا_امینی #کولبرنیوز

▪️این مستند که توسط خود کولبران ضبط و ثبت شده است، تنها یازده دقیقه و سیزده ثانیه از وضعیت کولبران است که در نوارمرزی هورامان مشغول کولبری هستند. کولبرانی که نه تنها نماد ستم طبقاتی، بلکه تجسم ستم ملی‌اند؛ قربانیانی که زیر بار دوگانه استثمار اقتصادی و سرکوب سیاسی خم شده‌اند. در چارچوب مارکسیستی، کولبری را نمی‌توان تنها به عنوان کاری سخت و پرخطر بررسی کرد؛ بل‌که این پدیده انعکاسی است از ساختارهای طبقاتی که کارگر را به ابزاری در دست سرمایه تبدیل کرده و در عین حال، نظام‌های فاشیستی هویت او را به حاشیه رانده‌اند. در نظام سرمایه‌داری، کولبران نمونه‌ای بارز از "ارتش ذخیره‌کار" هستند؛ انسان‌هایی که با اندک فرصت‌ها و امکانات، در مرزهای فراموش‌شده، استثمار مضاعفی را تحمل می‌کنند. سرمایه‌داری جهانی که مرزها را برای جریان کالا و سرمایه بی‌معنا می‌کند، همین مرزها را برای انسان‌هایی که زندگی‌شان به فروش نیروی کارشان وابسته است، به دیوارهای مرگ بدل می‌سازد. کولبران، با جانشان، هزینه‌ی حفظ سودآوری سرمایه‌داری را می‌پردازند؛ سودی که نه برای خودشان، بل‌که برای طبقه حاکم ذخیره می‌شود.
اما مسئله‌ی کولبری تنها به اقتصاد طبقاتی محدود نمی‌شود. در زمینه‌ای گسترده‌تر، این مسئله ریشه در ستم ملی نیز دارد. در حکومت‌هایی که ملت کورد را به حاشیه رانده و هویتشان را انکار کرده‌اند، کولبران نماد ملتی هستند که نه تنها از حقوق طبقاتی، بل‌که از حقوق ملی نیز محروم شده‌اند. حکومت‌ها با سیاست‌های سرکوبگرانه و اشغال‌گرانه، شرایطی را تحمیل کرده‌اند که کولبری نه یک انتخاب، بل‌که ضرورتی برای بقای بسیاری از خانواده‌های کورد باشد. این ستم ملی، هم‌پوشانی خطرناکی با ستم طبقاتی دارد، جایی که کورد بودن، شرایط استثمار را تشدید می‌کند و کارگر بودن، سرکوب ملی را دوچندان.
از دیدگاه مارکسیستی، مبارزه‌ی برای رهایی کولبران تنها یک مبارزه‌ی اقتصادی نیست؛ بلکه مبارزه‌ای برای بازپس‌گیری کرامت انسانی است که در هم‌زمانی ستم طبقاتی و ملی گم شده است. کولبران، در مسیری که هر قدمشان به مرز مرگ نزدیک‌تر می‌شود، نه تنها برای نان، بل‌که برای هویت و آزادی مبارزه می‌کنند. این دوگانه ستم طبقاتی و ملی در نهایت نشان‌گر ضرورت وحدت میان مبارزه طبقاتی و مبارزه برای حق تعیین‌سرنوشت ملی است. چراکه بدون شکستن زنجیرهای ستم ملی، طبقه کارگر نمی‌تواند از قید استثمار طبقاتی رها شود؛ و بدون نابودی نظام طبقاتی، حق ملت‌های تحت‌ستم نیز تحقق نمی‌یابد. در این هم‌پیوندی است که کولبران، نه تنها نمادی از سرکوب، بل‌که جرقه‌ای از امید به آزادی و برابری‌اند.

#کولبری #کولبر #کوردستان #کولبران
#کولبرنیوز #انقلاب‌ژینا

▪️نوارمرزی پاوه؛ تصاویری از زنان کولبر در ارتفاعات مرزی

این زنان کولبر با گام‌های خسته اما استوار، بار سنگین زندگی و تاریخ را بر دوش می‌کشند. زندگی آنان تجسمی است از اینترسکشنالیتی؛ تقاطع ستم‌های ملی، طبقاتی و جنسیتی که هر یک به تنهایی ویرانگر است و در پیوند با یکدیگر، زخم‌های عمیق‌تری بر روح و جسمشان می‌نهد. در سیستمی که آنان را به دلیل کورد بودن از حقوق انسانی محروم می‌کند، فقر طبقاتی هم‌چون صخره‌ای بر شانه‌هایشان سنگینی می‌کند. در عین حال، زن بودنشان آنان را به پایین‌ترین پله‌های سلسله‌مراتب اجتماعی می‌راند؛ جایی که نه تنها صدایشان شنیده نمی‌شود، بل‌که وجودشان نیز نادیده گرفته می‌شود. زنان کولبر، در این تقاطع پیچیده ستم‌ها، نمادی از مقاومت و اراده‌اند. هر قدم‌شان بر برف‌های کوهستان، بازتابی از مبارزه‌ای است که هم‌زمان علیه سه جبهه نابرابری شکل می‌گیرد. آنان نه تنها قربانی این نظام‌های متقاطع ظلم‌اند، بل‌که صدای بی‌صدایی‌اند که هم‌زمان علیه سرکوب ملی، نابرابری اقتصادی و تبعیض جنسیتی می‌ایستد و گواهی زنده بر قدرت پایداری در برابر ظلم‌های درهم‌تنیده است.

پی‌نوشت: تصویر مربوط است به روز جمعه هفتم دی‌ماه ۱۴۰۳، سه‌راهی شهدا (ملندو) در نوارمرزی پاوه. هرکدام از این زنان کولبر دو حلب روغن نباتی جامد را از روستای هانه‌گَرمَله از توابع نوسود به سمت روستای‌مرزی بیاره اقلیم کوردستان حمل می‌کنند. دستمزد آن‌ها برای هر حلب روغن ۱۰۰ هزار تومان است.

#زنان_کولبر #کولبری #کوردستان #کولبر
#ستم_ملی #ستم_جنسیتی #ستم_طبقاتی

▪️ کولبران نماد زنده ستم‌های چندگانه‌ای هستند که بر شانه‌های مردم فرودست و ملت‌ کورد سنگینی می‌کند. آن‌ها در مرزهای جغرافیایی که برایشان به زندانی بدل شده است، برای زنده ماندن و تأمین معیشت خانواده‌هایشان جان بر کف نهاده و به کار خطرناکی تن می‌دهند که از طاقت انسان به در است. کولبری در کوردستان نه تنها نمایانگر فقر اقتصادی است، بلکه بازتابی از تبعیض‌های ملی و طبقاتی است که سال‌هاست بر دوش آنان سنگینی می‌کند. کودکان زیادی در نوارمرزی کوردستان به دلیل ساختارهای ناعادلانه‌ی اقتصادی و فقدان فرصت‌های برابر، به کولبری کشانده می‌شوند. آنان به جای آن‌که در کلاس‌های درس باشند، در مسیری پرخطر و مرگ‌بار، در سرمای طاقت‌فرسای کوهستان‌ها، نان‌آور خانواده می‌شوند. این وضعیت تنها محصول فقر مادی نیست، بلکه نتیجهٔ مستقیم سیستم‌هایی است که بر پایه بهره‌کشی، استثمار و تبعیض بنا شده‌اند.
کوردستان، سرزمینی که تاریخی پُر از مقاومت دارد، امروز به شکلی عمیق در چنگال نیروهای اشغالگر گرفتار است. این اشغال نه تنها به معنای حضور نظامی، بلکه سرکوب سیاسی، فرهنگی و اقتصادی نیز هست. سوسیالیسم، با اعتقاد به برابری و همبستگی میان طبقات و ملت‌ها، می‌تواند پاسخی به این بی‌عدالتی‌ها باشد. در این نظام، هیچ کودکی به خاطر فقر و تبعیض مجبور به کولبری نخواهد شد و هیچ ملتی تحتِ ستم نخواهد بود. تنها با اتحاد و مبارزه‌ای که ریشه در خواسته‌های واقعی مردم فرودست دارد، می‌توان به سوی آینده‌ای حرکت کرد که در آن، کولبران دیگر تنها قربانیان این نظام ظالمانه نباشند، بل‌که به عنوان نیرویی مقاوم در جهت تغییر بنیادین جامعه به پا خیزند.

#کولبر #کولبری #کوردستان
#کولبران #کولبرنیوز