▪️شاید چشمان شما عادت کرده‌اند که تصویر کودکان را در حال بازی یا سر کلاس درس ببینند. آن طرف قصه اما #کودکان‌کار، #کودکان‌کولبر، #کودکان‌سوختبر و #کودکان‌زباله‌گرد هستند، کودکانی که در خیابان‌ها دستفروشی می‌کنند، کودکانی که در نوارمرزی #کوردستان و #بلوچستان #کولبری و #سوختبری می‌کنند، کودکانی که سر در سطل‌آشغال‌ها ضایعات جمع می‌کنند و...کودکانی که هرچقدر تلاش کنیم فضا را از تصاویرشان پاکیزه کنیم تا مبادا کار کودک عادی شود، باز واقعیت وجودی آن‌ها در خیابان‌های شهرها توی صورتمان می‌کوبد، بسیار عادی و روزمره. در تمام مدتی که ما در حال جنگیدن بر سر دو قطب کودکی هستیم، یعنی کودکیِ پاکیزه یا کودکیِ کار، اکثر #کودکان جامعه، جایی بین این دو قطب قرار می‌گیرند. تصویری که معمولاً از کودکان ارائه می‌شود یا الگوی کودکی دانسته می‌شود، تصویر کودکان شهری در مرکز است. درحالی که کودکان در حاشیه به شکل دیگری تحصیل می‌کنند، آموزش می‌بینند، کار می‌کنند و آینده برایشان تصویر می‌شود. برای کودکان حاشیه، مدرسه جایی است که در آن تنها ابزار ارتباطشان با جهان یعنی زبان مادریشان را سرکوب می‌کند. بسیاری از کودکان که در جاهایی جز شهرهای مرکزی زندگی می‌کنند از کودکی کار می‌کنند، از دامپروری و کشاورزی بگیر تا کولبری و سوختبری و کمک به تولید صنایع خانگی یا کار سبک در کارگاه. آینده برای این کودکان تعریف دقیقی ندارد، چرا که باید بروند آب بیاورند، ممکن است تمساح بخوردشان، ممکن است غرق شوند، ممکن است جنگ آب شود و به‌عنوان بخشی از جامعه در آن حضور پیدا کنند. ممکن است بروند کوله بیاورند و با گلوله حافظان تمامیت‌ارضی کشته و یا برای همیشه معلول شوند. برای این کودکان همین اکنون جنگ برای زندگی در جریان است و آنان بایستی تقلا کنند. آنان در این تقلاها گاهی جان خود را از دست می‌دهند و هیچ‌گاه هم پیروز نمی‌شوند.

#کولبرنیوز
#کولبر #کولبری
#کوردستان

▪️ در دل سوزان بلوچستان، جایی که خورشید چهره‌ی دشت را می‌سوزاند و بادهای خشک، بوی فقر و محرومیت را با خود می‌برند، مندی‌ها هم‌چون زخم‌هایی بر پیکر این سرزمین نقش بسته‌اند. این‌جا، جایی‌ست که کودکان به جای دفتر و قلم، دبه‌های رنگارنگ سوخت را در دستان کوچک‌شان می‌فشارند و در سایه‌ی دود و آتش، رویاهایشان خاکستر می‌شود. کودکان سوختبر، قربانیان خاموش ستم ملی و طبقاتی‌اند؛ آن‌ها که پا به پای ماشین‌های زنگ‌زده و در جاده‌های پرخطر، زندگی خود را به بهای ناچیزی می‌فروشند. در نظامی که ثروت در دستان اقلیتی انباشته شده و اکثریت در باتلاق فقر دست‌وپا می‌زنند، این کودکان، نماد عریان استثمار و بی‌عدالتی‌اند.
در مندی (دکه‌های خرید و فروش سوخت)، کودکان بازی را نمی‌شناسند. خنده‌هایشان زیر بار سنگین سوخت و سایه‌ی فقر، خاموش شده است. هر روز با دلهره‌ی مأموران و خطر انفجار، از خواب بیدار می‌شوند، گویی جانشان کم‌ارزش‌ترین سرمایه‌ی زندگی‌شان است. این‌جا، "کودکی" واژه‌ای‌ست بی‌معنا و عدالت، رویایی دوردست. اما این مندی‌ها تنها نماد فقر اقتصادی نیستند؛ آن‌ها بیداد ستم ملی بر بلوچ را نیز فریاد می‌زنند. در حالی که منابع سرشار این سرزمین به تاراج می‌رود، مردمانش در فقر مطلق دست‌وپا می‌زنند. کودکان سوختبر نه فقط قربانی سرمایه‌داری وحشی، بلکه قربانی انکار هویت و محرومیت سیستماتیک‌اند.
در این میان، امید به آینده‌ای عادلانه، هم‌چون شعله‌ای زیر خاکستر باقی‌ست. تنها با خروش همبستگی طبقاتی و برپایی نظامی مبتنی بر سوسیالیسم است که می‌توان به پایان دادن به این چرخه‌ی ستم و استثمار امیدوار بود. آینده‌ای که در آن، هیچ کودکی به جای بازی و یادگیری، قربانی سازوکارهای ناعادلانه نباشد و هر مندی، به نماد آبادانی و امید تبدیل شود، نه استثمار و مرگ.


#مندی #بلوچستان #سوختبری
#کودکان‌سوختبر #بلوچ #انقلاب_ژینا