به باور و تجربه‌ی اهل معنویت، با #سکوت، با #خالی‌شدن، با #آرام‌گرفتن و #خاموشی در پیش گرفتن، با گشوده بودن و پذیرفتن، با انفعال (و نه فعل)، بودنِ آدمی توسعه و اعتلا می‌یابد.
اهل معنا می‌گویند: پُرگویی، فضای درون فرد را پُرتشویش و #غبارآلود می‌کند. ما وقتی حرف می‌زنیم، در واقع #جان خود را لاغر و نحیف می‌کنیم. با سخن گفتن فرصت و مجال به #نظاره‌نشستن و #تماشاکردن را از دست می‌دهیم. شمس تبریزی می‌گفت:
«#گفتن، جان کَندن است و #شنیدن، جان پروردن.»
اما وقتی در #سکوت و #خاموشی به «ندای وجود» گوش فرامی‌دهیم، جانمان فربهی و وسعت می‌یابد؛ بر کرانه‌ها و پهنایش افزوده می‌شود.
شمس تبریز می‌گفت: «خاموش باشید، تا راهی یابید که «گفت»، غبارانگیز است. مگر گفتِ کسی که از غبار گذشته باشد.»
همین سخن را #مولانا هم گفته است:
گر برسی به کوی ما، خامُشی است خوی ما
زان که ز گفت‌وگوی ما، گرد و غبار می‌رسد
«رابیندرانات #تاگور»، شاعر معنوی شرق هم به همین نکته توجه نشان می‌دهد:
«دلم #آرام گیر و
#غبار بر می‌انگیز
جهان را بگذار که راهی به سوی تو بیابد...
🍃صدیق قطبی
💜@molanatrighat
🆔 @Sayehsokhan
اهل معنا می‌گویند: پُرگویی، فضای درون فرد را پُرتشویش و #غبارآلود می‌کند. ما وقتی حرف می‌زنیم، در واقع #جان خود را لاغر و نحیف می‌کنیم. با سخن گفتن فرصت و مجال به #نظاره‌نشستن و #تماشاکردن را از دست می‌دهیم. شمس تبریزی می‌گفت:
«#گفتن، جان کَندن است و #شنیدن، جان پروردن.»
اما وقتی در #سکوت و #خاموشی به «ندای وجود» گوش فرامی‌دهیم، جانمان فربهی و وسعت می‌یابد؛ بر کرانه‌ها و پهنایش افزوده می‌شود.
شمس تبریز می‌گفت: «خاموش باشید، تا راهی یابید که «گفت»، غبارانگیز است. مگر گفتِ کسی که از غبار گذشته باشد.»
همین سخن را #مولانا هم گفته است:
گر برسی به کوی ما، خامُشی است خوی ما
زان که ز گفت‌وگوی ما، گرد و غبار می‌رسد
«رابیندرانات #تاگور»، شاعر معنوی شرق هم به همین نکته توجه نشان می‌دهد:
«دلم #آرام گیر و
#غبار بر می‌انگیز
جهان را بگذار که راهی به سوی تو بیابد...
🍃صدیق قطبی
💜@molanatrighat
🆔 @Sayehsokhan