This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
برنامه یادبود کوی دانشگاه سال ۱۳۷۸ و جنایت بازداشتگاه کهریزک سال۱۳۸۸
امروز مراسمی در سالگرد فاجعه کهریزک در سال ۱۳۸۸ و جنایت حمله به کوی دانشگاه درسال ۱۳۷۸، در شهر هامبورگ آلمان برگزار شد.
در این مراسم مهرداد لهراسبی زندانی سیاسی کوی دانشگاه،
مسعود علیزاده زندانی سیاسی کهریزک، الناز زینلی خواهر سعید زینلی از ناپدیدشدگان کوی دانشگاه سال۱۳۷۸، مادر جاویدنام ابوالفضل امیرعطایی و پارسا قبادی آسیب دیده چشمی انقلاب مهسا حضور داشتند
این برنامه با همکاری انجمن اتحاد ایرانیان هامبورگ و انجمن می گو هامبورگ برگزار شد.
#کوی_دانشگاه #جنایت_کهریزک #انقلاب_۱۴۰۱ #سعید_زینالی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
امروز مراسمی در سالگرد فاجعه کهریزک در سال ۱۳۸۸ و جنایت حمله به کوی دانشگاه درسال ۱۳۷۸، در شهر هامبورگ آلمان برگزار شد.
در این مراسم مهرداد لهراسبی زندانی سیاسی کوی دانشگاه،
مسعود علیزاده زندانی سیاسی کهریزک، الناز زینلی خواهر سعید زینلی از ناپدیدشدگان کوی دانشگاه سال۱۳۷۸، مادر جاویدنام ابوالفضل امیرعطایی و پارسا قبادی آسیب دیده چشمی انقلاب مهسا حضور داشتند
این برنامه با همکاری انجمن اتحاد ایرانیان هامبورگ و انجمن می گو هامبورگ برگزار شد.
#کوی_دانشگاه #جنایت_کهریزک #انقلاب_۱۴۰۱ #سعید_زینالی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
روز گذشته در شهر هامبورگ المان، مراسمی به مناسبت سالگرد واقعه کوی دانشگاه و جنایت کهریزک برگزار شد.
یکی از کسانی که در این مراسم سخنرانی کرد، مهرداد لهراسبی بود. کسی که رنج زیادی متحمل شده است.
مهرداد لهراسبی جوانی بود که در قيام دانشجويی ۱۸ تيرماه سال ۷۸ معروف به کوی دانشگاه دستگیر و زندانی شد، مهرداد مانند چند تن از متهمين پرونده کوی دانشگاه ابتدا به حکم اعدام و سپس با تقليل به ۱۵ سال زندان محکوم شد، او پس از تحمل ۹ سال رنج و شکنجه و زندان غيرانسانی و ناعادلانه در بين زندانيان خطرناک زندان رجايی شهر کرج و همينطور پس از سلسله اعتراضات و اعتصابات خود سرانجام در تاریخ ۲۶/۱/۸۷ آزاد شد و اینک در هامبورگ آلمان به سر می‌برد و با انواع بیماری‌های به یادگار مانده از دوران زندان دست و پنجه نرم میکند.
افرادی را که در طی این ۴۶ سال هزینه داده‌اند و رنج‌ها کشیده‌اند را فراموش نکنیم. بسیاری ناشناخته مانده‌اند. افراد شریفی که در خیابان و در زندان شدیداً مضروب شدند، کار و تحصیلشان را از دست دادند، در روابط خانوادگی دچار مشکل شدند، ولی بر آرمان خود ایستادند.
#کوی_دانشگاه #مهرداد_لهراسبی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
یکی از کسانی که در این مراسم سخنرانی کرد، مهرداد لهراسبی بود. کسی که رنج زیادی متحمل شده است.
مهرداد لهراسبی جوانی بود که در قيام دانشجويی ۱۸ تيرماه سال ۷۸ معروف به کوی دانشگاه دستگیر و زندانی شد، مهرداد مانند چند تن از متهمين پرونده کوی دانشگاه ابتدا به حکم اعدام و سپس با تقليل به ۱۵ سال زندان محکوم شد، او پس از تحمل ۹ سال رنج و شکنجه و زندان غيرانسانی و ناعادلانه در بين زندانيان خطرناک زندان رجايی شهر کرج و همينطور پس از سلسله اعتراضات و اعتصابات خود سرانجام در تاریخ ۲۶/۱/۸۷ آزاد شد و اینک در هامبورگ آلمان به سر می‌برد و با انواع بیماری‌های به یادگار مانده از دوران زندان دست و پنجه نرم میکند.
افرادی را که در طی این ۴۶ سال هزینه داده‌اند و رنج‌ها کشیده‌اند را فراموش نکنیم. بسیاری ناشناخته مانده‌اند. افراد شریفی که در خیابان و در زندان شدیداً مضروب شدند، کار و تحصیلشان را از دست دادند، در روابط خانوادگی دچار مشکل شدند، ولی بر آرمان خود ایستادند.
#کوی_دانشگاه #مهرداد_لهراسبی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«برای مهراد لهراسبی می‌نویسم که کمتر کسی از درد و رنجش می‌نویسد و از او یاد میکند
✍️مسعود علیزاده
مهرداد لهراسبی از زندانیان سیاسی کوی دانشگاه در سال ۷۸ است که در جمع دانشجویان روز ۱۸ تیر جلوی دانشگاه تهران سخنرانی میکند و سریعاً توسط لباس شخصی ها بازداشت میشود. لهراسبی در زمان بازداشت مورد ضرب و شتم شدید قرار می‌گیرد و از ناحیه سر، صورت و دست مورد آسیب جدی قرار میگرد و حدود ۶ ماه را در سلول های سرد و تاریک انفرادی سپری میکند.
قاضی حقانی ریاست شعبه ششم دادگاه انقلاب، مهرداد لهراسبی را به دلیل ایجاد تشویش و تحریک دانشجویان برای اغتشاش در دانشگاه به اشد مجازات یعنی اعدام محکوم کرده بود. ولی بعد از گذشت یک سال در اثر فشارهای بین‌المللی و رسانه‌ای، حکم اعدام او و سه دانشجوی بازداشتی دیگر، در دادگاه تجدید نظر به پانزده سال حبس تخفیف پیدا کرد.
مهرداد درباره وضعیت سخت و دردآور خود در بند ۲۰۹ اوین میگوید:
در آن چهار ماه مرتب مرا برای بازجویی می‌بردند. وقتی هم در سلول انفرادی بودم، با پخش مداوم قرآن و اذان با صدای بلند و لامپ‌های پروژکتوری که ۲۴ ساعته در سلول من و دیگر زندانیان روشن بود، آزارمان می‌دانند. در زمان بازجویی هم وقتی دیدند اطلاعاتم به دردشان نمی‌خورد، با اجبار من به حرکت بشین‌پاشو یا کلاغ‌پر رفتن مرا شکنجه می‌دادند. چون می‌دانستند پاهایم آسیب دیده است.
مهرداد لهراسبی حدود ۳ سال در زندان اوین حبس خود را سپری میکند و بعد به دستور سعید مرتضوی دادستان پیشین تهران به بند مجرمان خطرناک و اعدامی زندان رجایی شهر کرج تبعید میشود و در همان زندان مخوف به چندین بیماری مبتلا میشود و روزهای بسیار سختی را سپری میکند.
لهراسبی بخاطر خوابیدن ۵ سال در کف سالن زندان رجایی شهر دچار آرتروز شدید و زانو درد میشود، زیرا زندانیان سابقه دار اجازه خوابیدن روی تخت را به او و دیگر زندانیان سیاسی را نمیدهند.خوشبختانه آقای لهراسبی بعد از تحمل ۹ سال زندان ( سه سال اوین و پنج سال رجایی شهر کرج ) در سال ۱۳۸۷ با انواع بیماری ها از زندان رجایی شهر آزاد میشود.
متاسفانه در زمان بازداشت و زندان آقای لهراسبی رسانه‌ها مثل امروز فعالیت نمی‌کردند و فضای مجازی و اینترنتی هم نبود که مردم بخواهند صدای مظلومیتش باشند و به همین خاطر کمتر کسی این عزیزان قهرمان وطن را می‌شناسد که بخواهد ازشون یاد کنند.
مهرداد میگوید : جوانی مرا لای دیوارهای زندان له کردند. بیماری امانم بریده، موهایم ریخته و پاهایم ناتوان است.
به من نظر من اگر قرار است به خبر آسیب دیدگان پرداخته شود باید به خبر آقای لهراسبی هم پرداخته شود زیرا ایشان یک زندانی سیاسی بوده که بخاطر شرایط سخت نگهداری در زندان آسیب‌های جدی دیده است.
چند روز پیش با آقای لهراسبی صحبت می‌کردم و بهم گفت!
مسعود!! من حاضر بودم با تیر بهم شلیک می‌کردند و کشته می‌شدم و یکی از چشمانم را از دست میدادم ولی ۹ سال از عمرم را در انفرادی، زندان اوین و زندان رجایی سپری نمی‌کردم که آخرش بخاطر مریضی روی ویلچر بشینم.
بهتره تا دیر نشده با هم مهربان باشیم، هوای یکدیگر را داشته باشیم و از بالا به پایین به یکدیگر نگاه نکنیم. وقتی ما خودمان ، خودمان را تفکیک کنیم و بین آسیب دیدگان، زندانی سیاسی و جانباختگان راه آزادی فرق بگذاریم و مرز بندی کنیم هرگز رنگ آزادی وطن و طعم شیرین اتحاد را نخواهیم چشید.
به یاد مهرداد لهراسبی ها باشیم و در کنارشان باشیم.»
از اینستاگرام مسعود علیزاده
#مهرداد_لهراسبی #کوی_دانشگاه_۷۸ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
✍️مسعود علیزاده
مهرداد لهراسبی از زندانیان سیاسی کوی دانشگاه در سال ۷۸ است که در جمع دانشجویان روز ۱۸ تیر جلوی دانشگاه تهران سخنرانی میکند و سریعاً توسط لباس شخصی ها بازداشت میشود. لهراسبی در زمان بازداشت مورد ضرب و شتم شدید قرار می‌گیرد و از ناحیه سر، صورت و دست مورد آسیب جدی قرار میگرد و حدود ۶ ماه را در سلول های سرد و تاریک انفرادی سپری میکند.
قاضی حقانی ریاست شعبه ششم دادگاه انقلاب، مهرداد لهراسبی را به دلیل ایجاد تشویش و تحریک دانشجویان برای اغتشاش در دانشگاه به اشد مجازات یعنی اعدام محکوم کرده بود. ولی بعد از گذشت یک سال در اثر فشارهای بین‌المللی و رسانه‌ای، حکم اعدام او و سه دانشجوی بازداشتی دیگر، در دادگاه تجدید نظر به پانزده سال حبس تخفیف پیدا کرد.
مهرداد درباره وضعیت سخت و دردآور خود در بند ۲۰۹ اوین میگوید:
در آن چهار ماه مرتب مرا برای بازجویی می‌بردند. وقتی هم در سلول انفرادی بودم، با پخش مداوم قرآن و اذان با صدای بلند و لامپ‌های پروژکتوری که ۲۴ ساعته در سلول من و دیگر زندانیان روشن بود، آزارمان می‌دانند. در زمان بازجویی هم وقتی دیدند اطلاعاتم به دردشان نمی‌خورد، با اجبار من به حرکت بشین‌پاشو یا کلاغ‌پر رفتن مرا شکنجه می‌دادند. چون می‌دانستند پاهایم آسیب دیده است.
مهرداد لهراسبی حدود ۳ سال در زندان اوین حبس خود را سپری میکند و بعد به دستور سعید مرتضوی دادستان پیشین تهران به بند مجرمان خطرناک و اعدامی زندان رجایی شهر کرج تبعید میشود و در همان زندان مخوف به چندین بیماری مبتلا میشود و روزهای بسیار سختی را سپری میکند.
لهراسبی بخاطر خوابیدن ۵ سال در کف سالن زندان رجایی شهر دچار آرتروز شدید و زانو درد میشود، زیرا زندانیان سابقه دار اجازه خوابیدن روی تخت را به او و دیگر زندانیان سیاسی را نمیدهند.خوشبختانه آقای لهراسبی بعد از تحمل ۹ سال زندان ( سه سال اوین و پنج سال رجایی شهر کرج ) در سال ۱۳۸۷ با انواع بیماری ها از زندان رجایی شهر آزاد میشود.
متاسفانه در زمان بازداشت و زندان آقای لهراسبی رسانه‌ها مثل امروز فعالیت نمی‌کردند و فضای مجازی و اینترنتی هم نبود که مردم بخواهند صدای مظلومیتش باشند و به همین خاطر کمتر کسی این عزیزان قهرمان وطن را می‌شناسد که بخواهد ازشون یاد کنند.
مهرداد میگوید : جوانی مرا لای دیوارهای زندان له کردند. بیماری امانم بریده، موهایم ریخته و پاهایم ناتوان است.
به من نظر من اگر قرار است به خبر آسیب دیدگان پرداخته شود باید به خبر آقای لهراسبی هم پرداخته شود زیرا ایشان یک زندانی سیاسی بوده که بخاطر شرایط سخت نگهداری در زندان آسیب‌های جدی دیده است.
چند روز پیش با آقای لهراسبی صحبت می‌کردم و بهم گفت!
مسعود!! من حاضر بودم با تیر بهم شلیک می‌کردند و کشته می‌شدم و یکی از چشمانم را از دست میدادم ولی ۹ سال از عمرم را در انفرادی، زندان اوین و زندان رجایی سپری نمی‌کردم که آخرش بخاطر مریضی روی ویلچر بشینم.
بهتره تا دیر نشده با هم مهربان باشیم، هوای یکدیگر را داشته باشیم و از بالا به پایین به یکدیگر نگاه نکنیم. وقتی ما خودمان ، خودمان را تفکیک کنیم و بین آسیب دیدگان، زندانی سیاسی و جانباختگان راه آزادی فرق بگذاریم و مرز بندی کنیم هرگز رنگ آزادی وطن و طعم شیرین اتحاد را نخواهیم چشید.
به یاد مهرداد لهراسبی ها باشیم و در کنارشان باشیم.»
از اینستاگرام مسعود علیزاده
#مهرداد_لهراسبی #کوی_دانشگاه_۷۸ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مراسم دولتی روز دانشجو در دانشگاه علامه به صحنه اعتراض بدل شد!
کانال تلگرام دانشجویان پیشرو ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
«فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت پزشکیان که ماله‌کشی‌هایش در هفته‌های اخیر برای همه ابزار طنز است، روز یکشنبه ۱۸ آذرماه به مناسبت «روز دانشجو» در دانشگاه علامه حضور یافت تا از «وفاق ملی» برای دانشجویانی بگوید که پیشتر روی شعار زن زندگی آزادی وفاق کرده‌اند. در جریان این برنامه، بخشی از دانشجویان معترض توانستند در مراسم حضور یابند، سخنرانی سخنگوی دولت را بهم بزنند و از دادخواهی و سرکوب در جامعه و دانشگاه بگویند.»
#روز_دانشجو #کوی_دانشگاه #زن_زندگی_آزادی #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
کانال تلگرام دانشجویان پیشرو ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
«فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت پزشکیان که ماله‌کشی‌هایش در هفته‌های اخیر برای همه ابزار طنز است، روز یکشنبه ۱۸ آذرماه به مناسبت «روز دانشجو» در دانشگاه علامه حضور یافت تا از «وفاق ملی» برای دانشجویانی بگوید که پیشتر روی شعار زن زندگی آزادی وفاق کرده‌اند. در جریان این برنامه، بخشی از دانشجویان معترض توانستند در مراسم حضور یابند، سخنرانی سخنگوی دولت را بهم بزنند و از دادخواهی و سرکوب در جامعه و دانشگاه بگویند.»
#روز_دانشجو #کوی_دانشگاه #زن_زندگی_آزادی #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
سعید زینالی کجاست؟
۲۵ سال از روزی که سعید زینالی، دانشجوی ۲۳ ساله، چند روز پس از وقایع ۱۸ تیر ۷۸ از منزل خود بازداشت شد، می‌گذرد. از آن روز تا کنون، خانواده او تنها یک تماس تلفنی از او دریافت کرده‌اند و هیچ خبر دیگری از سرنوشتش ندارند. مادرش، خانم اکرم نقابی، در تمام این سال‌ها به‌دنبال پاسخ، از مراکز قضایی و دولتی گرفته تا مجلس شورای اسلامی، رفته است. اما پاسخی که به او داده‌اند، چیزی جز تحقیر و تهدید نبوده است. به او گفته‌اند: «پیگیر فرزندت نباش، دنبال چهار تا استخوان می‌گردی.»
این مادر رنج‌کشیده نه تنها بی‌خبری از فرزندش را تحمل کرده، بلکه خود نیز بازداشت و زندانی شده است. دخترش را زندانی کردند، همسرش را از کار اخراج و در بند ۲ الف سپاه زندانی کردند، فقط برای اینکه او را وادار کنند سکوت کند و از پرسیدن سرنوشت فرزندش دست بردارد.
اکرم نقابی میگوید:
> «۲۵ سال است که بچه‌ام را برای ده دقیقه بردند و من دنبال خبری از سرنوشت سعیدم هستم. خدایا، چه بر سرش آمد؟ زنده است؟ نه قبری دارم، نه نشانه‌ای، مانده‌ام چه کار باید بکنم. دلم برای تک‌تک مادران می‌سوزد که هر روز یک مادر داغدار میشود. شکستن قلب مادرها را تک‌تک حس می‌کنم، چون ۲۵ سال خودم همین بودم. دلم می‌خواهد یک جا این تمام شود.»
تصاویر بازگشت زندانیان سوریه‌ای به آغوش خانواده‌هایشان پس از سقوط رژیم بشار اسد، امیدی دوباره در دل بسیاری از مردم ایران زنده کرده است. تصویری از خواهری که برادرش را پس از سال‌ها زنده در زندان‌های مخوف بشار اسد یافت، یادآور مادرانی مانند اکرم نقابی است؛ مادرانی که سال‌ها در انتظار شنیدن خبری از عزیزانشان هستند. آیا روزی خواهد رسید که سعید زینالی نیز پس از سرنگونی رژیم علی خامنه‌ای به خانه بازگردد؟
مظلومیت مادر سعید زینالی، نماد درد و رنج همه مادرانی است که سال‌ها در سکوت، با امید ویران‌نشده، به دنبال خبری از فرزندانشان بوده‌اند. سکوت ما، خیانتی است به صدای این مادران. امروز باید صدای اکرم نقابی باشیم، باید بپرسیم: سعید زینالی کجاست؟
به امید روزی که این مادر بزرگوار و همه مادران داغدار، سرنوشت عزیزانشان را بدانند و دیگر هیچ مادری در این سرزمین قلب شکسته‌ای نداشته باشد.
از صفحه مسعود علیزاده
مرتبط:
ناپدیدسازی قهری؛ جرم بین‌المللی و جنایت علیه بشریت
https://tavaana.org/day_disappeared/
#۱۸تیر۷۸
#کوی_دانشگاه
#سعید_زینالی_کجاست #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
۲۵ سال از روزی که سعید زینالی، دانشجوی ۲۳ ساله، چند روز پس از وقایع ۱۸ تیر ۷۸ از منزل خود بازداشت شد، می‌گذرد. از آن روز تا کنون، خانواده او تنها یک تماس تلفنی از او دریافت کرده‌اند و هیچ خبر دیگری از سرنوشتش ندارند. مادرش، خانم اکرم نقابی، در تمام این سال‌ها به‌دنبال پاسخ، از مراکز قضایی و دولتی گرفته تا مجلس شورای اسلامی، رفته است. اما پاسخی که به او داده‌اند، چیزی جز تحقیر و تهدید نبوده است. به او گفته‌اند: «پیگیر فرزندت نباش، دنبال چهار تا استخوان می‌گردی.»
این مادر رنج‌کشیده نه تنها بی‌خبری از فرزندش را تحمل کرده، بلکه خود نیز بازداشت و زندانی شده است. دخترش را زندانی کردند، همسرش را از کار اخراج و در بند ۲ الف سپاه زندانی کردند، فقط برای اینکه او را وادار کنند سکوت کند و از پرسیدن سرنوشت فرزندش دست بردارد.
اکرم نقابی میگوید:
> «۲۵ سال است که بچه‌ام را برای ده دقیقه بردند و من دنبال خبری از سرنوشت سعیدم هستم. خدایا، چه بر سرش آمد؟ زنده است؟ نه قبری دارم، نه نشانه‌ای، مانده‌ام چه کار باید بکنم. دلم برای تک‌تک مادران می‌سوزد که هر روز یک مادر داغدار میشود. شکستن قلب مادرها را تک‌تک حس می‌کنم، چون ۲۵ سال خودم همین بودم. دلم می‌خواهد یک جا این تمام شود.»
تصاویر بازگشت زندانیان سوریه‌ای به آغوش خانواده‌هایشان پس از سقوط رژیم بشار اسد، امیدی دوباره در دل بسیاری از مردم ایران زنده کرده است. تصویری از خواهری که برادرش را پس از سال‌ها زنده در زندان‌های مخوف بشار اسد یافت، یادآور مادرانی مانند اکرم نقابی است؛ مادرانی که سال‌ها در انتظار شنیدن خبری از عزیزانشان هستند. آیا روزی خواهد رسید که سعید زینالی نیز پس از سرنگونی رژیم علی خامنه‌ای به خانه بازگردد؟
مظلومیت مادر سعید زینالی، نماد درد و رنج همه مادرانی است که سال‌ها در سکوت، با امید ویران‌نشده، به دنبال خبری از فرزندانشان بوده‌اند. سکوت ما، خیانتی است به صدای این مادران. امروز باید صدای اکرم نقابی باشیم، باید بپرسیم: سعید زینالی کجاست؟
به امید روزی که این مادر بزرگوار و همه مادران داغدار، سرنوشت عزیزانشان را بدانند و دیگر هیچ مادری در این سرزمین قلب شکسته‌ای نداشته باشد.
از صفحه مسعود علیزاده
مرتبط:
ناپدیدسازی قهری؛ جرم بین‌المللی و جنایت علیه بشریت
https://tavaana.org/day_disappeared/
#۱۸تیر۷۸
#کوی_دانشگاه
#سعید_زینالی_کجاست #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
داریوش رحیمی، جان‌باخته راه میهن
قربانی افشاگری جنایت کوی دانشگاه
داریوش رحیمی، متولد ۲۶ دی‌ماه ۱۳۴۶، فرزند خانواده‌ای کارگری و ساکن جنوب ایران بود. او فارغ‌التحصیل رشته علوم و ارتباطات از دانشگاه علامه طباطبایی تهران و انسانی باهوش، پرانرژی، و آرمان‌خواه بود. از همان دوران کودکی تا دبیرستان، روحیه عدالت‌خواهی او برجسته بود. او بارها با مدیران مدارس به دلیل انتقاد از آموزش‌های ایدئولوژیک و اعزام کودکان به جبهه جنگ درگیر می‌شد و از شستشوی مغزی نوجوانان برای اهداف حکومتی به‌شدت انتقاد می‌کرد.
در دوران دانشجویی، پس از قتل دکتر سامی، وزیر بهداشت سابق در دولت موقت، داریوش مقاله‌ای با عنوان «امیرکبیر دیگری که در حمام کشته شد» نوشت که با اعتراض دانشجویان به این قتل حکومتی همراه شد. این اقدام باعث شد او به همراه چند دانشجوی دیگر بازداشت و به زندان اوین منتقل شود. خانواده او که درگیر سختی‌های ناشی از زندگی پس از جنگ و فاصله زیاد میان جنوب ایران و تهران بودند، بارها به زندان رفتند تا شرایط آزادی فرزندشان را فراهم کنند.
داریوش پس از آزادی، فعالیت‌های اجتماعی و حرفه‌ای خود را ادامه داد.
او پس از فارغ‌التحصیلی مدتی در روزنامه سلام کار می‌کرد و مدتی هم دفتر کاری در خیابان جردن داشت. او در ابتدا از خاتمی حمایت می‌کرد، ولی پس از مدتی از او ناامید شد.
هر بار که انتخاباتی پیش می‌آمد، هدف حمله نیروهای حکومتی قرار می‌گرفت. در جریان حادثه کوی دانشگاه در سال ۱۳۷۸، او از نخستین کسانی بود که با وجود نبود اینترنت، تصاویر این جنایت را به خارج از کشور ارسال کرد. در جریان کوی دانشگاه با ضرب و شتم بازداشت شد و پس از مدتی با وثیقه آزاد شد.
پس از ازدواج و تشکیل خانواده، او همچنان به افشاگری و حمایت از حقوق مردم ادامه داد. داریوش کاندیدای انتخابات مجلس ششم از یکی از شهرهای اصفهان شد، اما بارها با فشارهای حکومتی و احضاریه‌های متعدد مواجه شد. با وجود این، او هرگز تسلیم نشد و می‌گفت: «قصدم خدمت به هم‌وطنانم است. خودم در خانواده‌ای کارگری بزرگ شدم و درد مردم را می‌دانم.»
در نهایت، در تاریخ ۵ شهریور ۱۳۷۸، داریوش رحیمی در سن ۳۲ سالگی، در جریان سفری از تهران به اصفهان، بر اثر صحنه‌سازی تصادفی مشکوک جان خود را از دست داد. خانواده او معتقدند این حادثه برنامه‌ریزی‌شده بود و نیروهای امنیتی بارها پیش از این اتفاق، او و خانواده‌اش را تهدید کرده بودند.
ماموران پلیس در پاسگاه میمه با مادر داریوش صحبت کردند ان‌ها تمام بیوگرافی این خانواده را می‌دانستند و سپس هشدار دادند که «مادر جان از همین راه که آمدید برگردید، این راه خطرناک است!»
ماموران با تهدیدات خود خانواده را به سکوت واداشتند، حتی ماموران اطلاعات مجبور کردند که به دیگران بگویند که «نمی‌توانیم صحبت کنیم، شما هم خوراک تبلیغاتی برای دشمن درست نکنید.»، ولی آن‌ها هر وقت فرصتی فراهم شد، سخن گفتند. آن موقع شبکه‌های اجتماعی به شکل امروز نبود تا بتوانند ماجرا را برای هموطنان شرح دهند.
مادر او، بی‌بی طلا بداغی، با گذشت ۲۵ سال از این فاجعه، همچنان در سوگ فرزندش است. او بارها برای افشای حقیقت تلاش کرده و حتی در اعتراضات آبان ۱۳۹۸ دستگیر شد. اما همچنان بر عهد خود با فرزندش ایستاده و میگوید: «نام و یاد داریوش جاودان است. من تا پای جان برای آرمان‌های او خواهم ایستاد.»
به گفته خانواده، داریوش رحیمی هرگز با حکومت مماشات نکرد، پیشنهاد فرماندار یکی از شهرها شدن را رد کرد و با وجود داشتن دو فرزند دو ساله و چهار ماهه در سی و دو سالگی کشته شد.
طلوع: ۲۶ دی ۱۳۴۶
غروب: ۵ شهریور ۱۳۷۸
نام و یادش جاودان، راهش پر رهرو باد.
#داریوش_رحیمی #کوی_دانشگاه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
قربانی افشاگری جنایت کوی دانشگاه
داریوش رحیمی، متولد ۲۶ دی‌ماه ۱۳۴۶، فرزند خانواده‌ای کارگری و ساکن جنوب ایران بود. او فارغ‌التحصیل رشته علوم و ارتباطات از دانشگاه علامه طباطبایی تهران و انسانی باهوش، پرانرژی، و آرمان‌خواه بود. از همان دوران کودکی تا دبیرستان، روحیه عدالت‌خواهی او برجسته بود. او بارها با مدیران مدارس به دلیل انتقاد از آموزش‌های ایدئولوژیک و اعزام کودکان به جبهه جنگ درگیر می‌شد و از شستشوی مغزی نوجوانان برای اهداف حکومتی به‌شدت انتقاد می‌کرد.
در دوران دانشجویی، پس از قتل دکتر سامی، وزیر بهداشت سابق در دولت موقت، داریوش مقاله‌ای با عنوان «امیرکبیر دیگری که در حمام کشته شد» نوشت که با اعتراض دانشجویان به این قتل حکومتی همراه شد. این اقدام باعث شد او به همراه چند دانشجوی دیگر بازداشت و به زندان اوین منتقل شود. خانواده او که درگیر سختی‌های ناشی از زندگی پس از جنگ و فاصله زیاد میان جنوب ایران و تهران بودند، بارها به زندان رفتند تا شرایط آزادی فرزندشان را فراهم کنند.
داریوش پس از آزادی، فعالیت‌های اجتماعی و حرفه‌ای خود را ادامه داد.
او پس از فارغ‌التحصیلی مدتی در روزنامه سلام کار می‌کرد و مدتی هم دفتر کاری در خیابان جردن داشت. او در ابتدا از خاتمی حمایت می‌کرد، ولی پس از مدتی از او ناامید شد.
هر بار که انتخاباتی پیش می‌آمد، هدف حمله نیروهای حکومتی قرار می‌گرفت. در جریان حادثه کوی دانشگاه در سال ۱۳۷۸، او از نخستین کسانی بود که با وجود نبود اینترنت، تصاویر این جنایت را به خارج از کشور ارسال کرد. در جریان کوی دانشگاه با ضرب و شتم بازداشت شد و پس از مدتی با وثیقه آزاد شد.
پس از ازدواج و تشکیل خانواده، او همچنان به افشاگری و حمایت از حقوق مردم ادامه داد. داریوش کاندیدای انتخابات مجلس ششم از یکی از شهرهای اصفهان شد، اما بارها با فشارهای حکومتی و احضاریه‌های متعدد مواجه شد. با وجود این، او هرگز تسلیم نشد و می‌گفت: «قصدم خدمت به هم‌وطنانم است. خودم در خانواده‌ای کارگری بزرگ شدم و درد مردم را می‌دانم.»
در نهایت، در تاریخ ۵ شهریور ۱۳۷۸، داریوش رحیمی در سن ۳۲ سالگی، در جریان سفری از تهران به اصفهان، بر اثر صحنه‌سازی تصادفی مشکوک جان خود را از دست داد. خانواده او معتقدند این حادثه برنامه‌ریزی‌شده بود و نیروهای امنیتی بارها پیش از این اتفاق، او و خانواده‌اش را تهدید کرده بودند.
ماموران پلیس در پاسگاه میمه با مادر داریوش صحبت کردند ان‌ها تمام بیوگرافی این خانواده را می‌دانستند و سپس هشدار دادند که «مادر جان از همین راه که آمدید برگردید، این راه خطرناک است!»
ماموران با تهدیدات خود خانواده را به سکوت واداشتند، حتی ماموران اطلاعات مجبور کردند که به دیگران بگویند که «نمی‌توانیم صحبت کنیم، شما هم خوراک تبلیغاتی برای دشمن درست نکنید.»، ولی آن‌ها هر وقت فرصتی فراهم شد، سخن گفتند. آن موقع شبکه‌های اجتماعی به شکل امروز نبود تا بتوانند ماجرا را برای هموطنان شرح دهند.
مادر او، بی‌بی طلا بداغی، با گذشت ۲۵ سال از این فاجعه، همچنان در سوگ فرزندش است. او بارها برای افشای حقیقت تلاش کرده و حتی در اعتراضات آبان ۱۳۹۸ دستگیر شد. اما همچنان بر عهد خود با فرزندش ایستاده و میگوید: «نام و یاد داریوش جاودان است. من تا پای جان برای آرمان‌های او خواهم ایستاد.»
به گفته خانواده، داریوش رحیمی هرگز با حکومت مماشات نکرد، پیشنهاد فرماندار یکی از شهرها شدن را رد کرد و با وجود داشتن دو فرزند دو ساله و چهار ماهه در سی و دو سالگی کشته شد.
طلوع: ۲۶ دی ۱۳۴۶
غروب: ۵ شهریور ۱۳۷۸
نام و یادش جاودان، راهش پر رهرو باد.
#داریوش_رحیمی #کوی_دانشگاه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
🔴 بیانیه‌ی اعلام همبستگی و حمایت از دانشجویان دانشگاه تهران و محکومیت سرکوب اعتراضات دانشجویی از سوی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی‌تکنیک تهران)
به نام آزادی و عدالت
🗣️ با اندوه و خشم فراوان، خبر قتل یکی از دانشجویان دانشگاه تهران (امیرمحمد خالقی) در اطرافت خوابگاه کوی را دریافت کردیم. این جنایت هولناک در حالی رخ داده است که دانشجویان بارها نسبت به ناامنی‌های اطراف خوابگاه‌های دانشگاه هشدار داده بودند، اما مسئولان دانشگاه و نهادهای ذی‌ربط در برابر این گزارش‌ها بی‌تفاوتی پیشه کرده‌اند. این بی‌توجهی نتیجه‌ای جز ایجاد فضایی ناامن برای دانشجویان و وقوع چنین فاجعه‌ای نداشته است. بی‌کفایتی مسئولین جمهوری اسلامی بار دیگر نشان داد که عامل اصلی به‌وجود آمدن این وقایع، بی‌توجهی و ناتوانی آن‌ها در تأمین امنیت شهروندان و دانشجویان است.
📌 اکنون که دانشجویان معترض، حق طبیعی خود را برای اعتراض به این بی‌کفایتی و بی‌مسئولیتی به کار گرفته‌اند، با برخوردهای خشونت‌آمیز از سوی حراست دانشگاه و نیروهای امنیتی مواجه شده‌اند. به‌جای پاسخگویی و رفع معضلات امنیتی، شاهد سرکوب دانشجویان و تلاش برای خاموش کردن صدای اعتراض آنان هستیم. این رفتار غیرقابل قبول و محکوم است.
🔖 ما، دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی‌تکنیک تهران)، ضمن ابراز همدردی با دانشجویان دانشگاه تهران، سرکوب اعتراضات دانشجویی را به شدت محکوم می‌کنیم. ناامنی تنها به دانشگاه تهران محدود نبوده و دانشجویان پلی‌تکنیک نیز بارها هدف سرقت و تهدید در اطراف دانشگاه، خصوصاً در خیابان رشت و محدوده‌ی خوابگاه‌ها، قرار گرفته‌اند. با این‌حال، نه‌تنها هیچ اقدامی در جهت رفع این مشکلات صورت نگرفته، بلکه هرگونه اعتراض دانشجویی نیز با بی‌توجهی یا سرکوب روبه‌رو شده است.
⚠️ به مسئولان هشدار می‌دهیم که اگر این روند سرکوب و نادیده گرفتن حقوق دانشجویان، به‌ویژه دانشجویان دانشگاه تهران، ادامه پیدا کند، ما دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی‌تکنیک تهران) در برابر این ظلم سکوت نخواهیم کرد. جامعه‌ی دانشگاهی در برابر این‌گونه اقدامات غیرمسئولانه و سرکوبگرانه ایستادگی خواهد کرد و تا تأمین امنیت و آزادی دانشجویان از پای نخواهد نشست.
■ دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی‌تکنیک تهران)
🗣 #صدای_کوی_دانشگاه_باشیم
#کوی_دانشگاه #دانشگاه #دانشگاه_زنده_است #جنبش_دانشجويی #نه_به_جمهورى_اسلامى #اعتراضات_سراسری #امیرمحمد_خالقی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
به نام آزادی و عدالت
🗣️ با اندوه و خشم فراوان، خبر قتل یکی از دانشجویان دانشگاه تهران (امیرمحمد خالقی) در اطرافت خوابگاه کوی را دریافت کردیم. این جنایت هولناک در حالی رخ داده است که دانشجویان بارها نسبت به ناامنی‌های اطراف خوابگاه‌های دانشگاه هشدار داده بودند، اما مسئولان دانشگاه و نهادهای ذی‌ربط در برابر این گزارش‌ها بی‌تفاوتی پیشه کرده‌اند. این بی‌توجهی نتیجه‌ای جز ایجاد فضایی ناامن برای دانشجویان و وقوع چنین فاجعه‌ای نداشته است. بی‌کفایتی مسئولین جمهوری اسلامی بار دیگر نشان داد که عامل اصلی به‌وجود آمدن این وقایع، بی‌توجهی و ناتوانی آن‌ها در تأمین امنیت شهروندان و دانشجویان است.
📌 اکنون که دانشجویان معترض، حق طبیعی خود را برای اعتراض به این بی‌کفایتی و بی‌مسئولیتی به کار گرفته‌اند، با برخوردهای خشونت‌آمیز از سوی حراست دانشگاه و نیروهای امنیتی مواجه شده‌اند. به‌جای پاسخگویی و رفع معضلات امنیتی، شاهد سرکوب دانشجویان و تلاش برای خاموش کردن صدای اعتراض آنان هستیم. این رفتار غیرقابل قبول و محکوم است.
🔖 ما، دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی‌تکنیک تهران)، ضمن ابراز همدردی با دانشجویان دانشگاه تهران، سرکوب اعتراضات دانشجویی را به شدت محکوم می‌کنیم. ناامنی تنها به دانشگاه تهران محدود نبوده و دانشجویان پلی‌تکنیک نیز بارها هدف سرقت و تهدید در اطراف دانشگاه، خصوصاً در خیابان رشت و محدوده‌ی خوابگاه‌ها، قرار گرفته‌اند. با این‌حال، نه‌تنها هیچ اقدامی در جهت رفع این مشکلات صورت نگرفته، بلکه هرگونه اعتراض دانشجویی نیز با بی‌توجهی یا سرکوب روبه‌رو شده است.
⚠️ به مسئولان هشدار می‌دهیم که اگر این روند سرکوب و نادیده گرفتن حقوق دانشجویان، به‌ویژه دانشجویان دانشگاه تهران، ادامه پیدا کند، ما دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی‌تکنیک تهران) در برابر این ظلم سکوت نخواهیم کرد. جامعه‌ی دانشگاهی در برابر این‌گونه اقدامات غیرمسئولانه و سرکوبگرانه ایستادگی خواهد کرد و تا تأمین امنیت و آزادی دانشجویان از پای نخواهد نشست.
■ دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی‌تکنیک تهران)
🗣 #صدای_کوی_دانشگاه_باشیم
#کوی_دانشگاه #دانشگاه #دانشگاه_زنده_است #جنبش_دانشجويی #نه_به_جمهورى_اسلامى #اعتراضات_سراسری #امیرمحمد_خالقی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مهدی یراحی، هنرمند معترض، در واکنش به وقایع روز گذشته دانشگاه تهران نوشت:
«ببین شبِ خون
به باغِ گلگون
چگونه دشنه می‌بارد
بخوان و بخوانیم
سرودِ شکفتن
که شامِ خون، سحر دارد»
#امیرمحمد_خالقی
#کوی_دانشگاه
#مهسا_امینی
#باری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«ببین شبِ خون
به باغِ گلگون
چگونه دشنه می‌بارد
بخوان و بخوانیم
سرودِ شکفتن
که شامِ خون، سحر دارد»
#امیرمحمد_خالقی
#کوی_دانشگاه
#مهسا_امینی
#باری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
شروع تجمع دانشجویان دانشگاه تهران
🗣️ علیرغم وجود جو امنیتی، از دقایق پیش دانشجویان دانشگاه تهران اقدام بر برپایی تجمع اعتراضی در جلوی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران کردند
برخی از شعارهای دانشجویان:
دانشجو می‌مرید دلت نمیپذیر
مطالبه دانشجو، امنیت دانشجو
خونی که ریخته میشه با هیچی پاک نمیشه
گزارش‌های منتشر شده حاکی است که همزمان مدیریت خوابگاه دانشگاه تهران ساعاتی پیش، مجبور به پذیرش استعفا از سمت. خود شد
با پافشاری دانشجویان دانشگاه تهران، هر چهار دانشجوی بازداشتی دانشگاه تهران که در جریان یورش نیروهای لباس شخصی به کوی دانشگاه بازداشت شده بودند؛ ساعاتی پیش به طور موقت آزاد شدند.
🗣 #صدای_کوی_دانشگاه_باشیم
#کوی_دانشگاه #دانشگاه #امیرمحمد_خالقی #دانشگاه_زنده_است #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
🗣️ علیرغم وجود جو امنیتی، از دقایق پیش دانشجویان دانشگاه تهران اقدام بر برپایی تجمع اعتراضی در جلوی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران کردند
برخی از شعارهای دانشجویان:
دانشجو می‌مرید دلت نمیپذیر
مطالبه دانشجو، امنیت دانشجو
خونی که ریخته میشه با هیچی پاک نمیشه
گزارش‌های منتشر شده حاکی است که همزمان مدیریت خوابگاه دانشگاه تهران ساعاتی پیش، مجبور به پذیرش استعفا از سمت. خود شد
با پافشاری دانشجویان دانشگاه تهران، هر چهار دانشجوی بازداشتی دانشگاه تهران که در جریان یورش نیروهای لباس شخصی به کوی دانشگاه بازداشت شده بودند؛ ساعاتی پیش به طور موقت آزاد شدند.
🗣 #صدای_کوی_دانشگاه_باشیم
#کوی_دانشگاه #دانشگاه #امیرمحمد_خالقی #دانشگاه_زنده_است #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«امروز اگر داد نزنی، خالقی فردا تویی»
این شعاری است که دانشجویان دانشگاه تهران، در تداوم اعتراضشان سر داده‌اند.
دانشجویان دانشگاه تهران هم اکنون در پردیس مرکزی دانشگاه تهران تجمع کردند و نیروهای حراست ورود به دانشگاه را محدود کرده و همراه با تجمع در حال حرکت هستند.
نیروهای لباس شخصی که در دانشگاه حضور گسترده دارند با دانشجویان درگیر شده و یکی از دانشجویان دختر را مورد ضرب و شتم شدید قرار دادند و نیروهای حراست در حمایت از نیروهای لباس شخصی با دانشجویان درگیر شدند.
🗣 #صدای_کوی_دانشگاه_باشیم
#کوی_دانشگاه #امیرمحمد_خالقی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
این شعاری است که دانشجویان دانشگاه تهران، در تداوم اعتراضشان سر داده‌اند.
دانشجویان دانشگاه تهران هم اکنون در پردیس مرکزی دانشگاه تهران تجمع کردند و نیروهای حراست ورود به دانشگاه را محدود کرده و همراه با تجمع در حال حرکت هستند.
نیروهای لباس شخصی که در دانشگاه حضور گسترده دارند با دانشجویان درگیر شده و یکی از دانشجویان دختر را مورد ضرب و شتم شدید قرار دادند و نیروهای حراست در حمایت از نیروهای لباس شخصی با دانشجویان درگیر شدند.
🗣 #صدای_کوی_دانشگاه_باشیم
#کوی_دانشگاه #امیرمحمد_خالقی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
ساعتی پیش امیرمحمد خالقی‌درمیان به خاک سپرده شد.
امیرمحمد ۱۹ ساله در جریان یک زورگیری به قتل رسید. به‌زودی جزئیاتی از قتل او را منتشر خواهیم کرد اما تصاویری که امروز از خانواده او منتشر شده نشان می‌دهد خانواده سنی‌مذهب امیرمحمد در روستای درمیان دردمندانه فرزند دل‌بندشان را به خاک سپرده‌اند.
واژه‌ها گاه برای تسکین آلام بازماندگان نرم‌تر و متعادل‌تر به کار می‌روند اما تلخی حقیقت قتل این جوان آنقدر دردناک است که در خاک آرمید به خانه ابدی رهسپار شد و ... از درد آنچه که بر ایران و ایرانی می‌رود نمی‌کاهد.
یکدیگر را تنها نگذاریم
جوانی که در برابر قطار زانو زده و دست به خودکشی زده جوانی که با حمله زورگیرها به قتل رسیده جوانی که در راهروهای بیمارستان درمانده شده و به دارو دسترسی ندارد جوانی که علیرغم سال‌ها تلاش همچنان ناتوان از تامین مایحتاج اولیه زندگی است
این حقیقت تلخ کشورمان است.
#یاری_مدنی_توانا
#امیرمحمد_خالقی
#کوی_دانشگاه
#نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech
امیرمحمد ۱۹ ساله در جریان یک زورگیری به قتل رسید. به‌زودی جزئیاتی از قتل او را منتشر خواهیم کرد اما تصاویری که امروز از خانواده او منتشر شده نشان می‌دهد خانواده سنی‌مذهب امیرمحمد در روستای درمیان دردمندانه فرزند دل‌بندشان را به خاک سپرده‌اند.
واژه‌ها گاه برای تسکین آلام بازماندگان نرم‌تر و متعادل‌تر به کار می‌روند اما تلخی حقیقت قتل این جوان آنقدر دردناک است که در خاک آرمید به خانه ابدی رهسپار شد و ... از درد آنچه که بر ایران و ایرانی می‌رود نمی‌کاهد.
یکدیگر را تنها نگذاریم
جوانی که در برابر قطار زانو زده و دست به خودکشی زده جوانی که با حمله زورگیرها به قتل رسیده جوانی که در راهروهای بیمارستان درمانده شده و به دارو دسترسی ندارد جوانی که علیرغم سال‌ها تلاش همچنان ناتوان از تامین مایحتاج اولیه زندگی است
این حقیقت تلخ کشورمان است.
#یاری_مدنی_توانا
#امیرمحمد_خالقی
#کوی_دانشگاه
#نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
تجمع دانشجویان دانشگاه تهران در صحن هنرهای زیبا پردیس مرکزی با شعار:
اگه با هم یکی نشیم یکی یکی کشته میشیم
📌 پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران
🗓 یکشنبه ۲۸ بهمن ۱۴۰۳
دانشجویان طبق فراخوانی که روز قبل داده بودند، امروز هم تجمع کردند.
دانشجویان دانشگاه‌های امیرکبیر، تربیت مدرس، دانشگاه هنر و دانشگاه بهشتی از طریق بیانیه یا فعالیت‌های میدانی حمایت خود را از اعتراضات دانشگاه تهران اعلام کردند.
همچنین امروز دو دانشجوی نخبه زندانی، علی یونسی و امیرحسین مرادی نیز در بیانیه‌ای از زندان اوین نوشتند: «دانشجویان دانشگاه‌های سراسر کشور، اکنون زمان برخاستن است. بیایید همه در کنار هم و در کنار دانشگاه تهران بایستیم.»
#دانشگاه #امیرمحمد_خالقی #مهسا_امینی #کوی_دانشگاه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
اگه با هم یکی نشیم یکی یکی کشته میشیم
📌 پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران
🗓 یکشنبه ۲۸ بهمن ۱۴۰۳
دانشجویان طبق فراخوانی که روز قبل داده بودند، امروز هم تجمع کردند.
دانشجویان دانشگاه‌های امیرکبیر، تربیت مدرس، دانشگاه هنر و دانشگاه بهشتی از طریق بیانیه یا فعالیت‌های میدانی حمایت خود را از اعتراضات دانشگاه تهران اعلام کردند.
همچنین امروز دو دانشجوی نخبه زندانی، علی یونسی و امیرحسین مرادی نیز در بیانیه‌ای از زندان اوین نوشتند: «دانشجویان دانشگاه‌های سراسر کشور، اکنون زمان برخاستن است. بیایید همه در کنار هم و در کنار دانشگاه تهران بایستیم.»
#دانشگاه #امیرمحمد_خالقی #مهسا_امینی #کوی_دانشگاه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
برای عزیزمان امیر محمد خالقی دانشجوی ممتاز دانشگاه تهران در سن ۱۹ سالگی و اولین روز کاری خود در سایه غفلت و اهمال‌کاری مسئولین دانشگاه تهران و پلیس در مجاورت خوابگاه کوی دانشگاه، به قتل رسید.
طرح از بهزاد شیشه‌گران
behzadshishegaran
#امیرمحمد_خالقی #دانشجو #کوی_دانشگاه_تهران #قتل #جنایت #بهزاد_شیشه_گران #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
طرح از بهزاد شیشه‌گران
behzadshishegaran
#امیرمحمد_خالقی #دانشجو #کوی_دانشگاه_تهران #قتل #جنایت #بهزاد_شیشه_گران #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech