اسرین محمدی، خواهر جاویدنام شهریار محمدی، ضمن انتشار این تصاویر نوشت:

«از ديروز آرامستان بوكان جوى به شدت امنيتى داره ، درِ آرامستان شهيدان بوكان رو بستن و داخل آرامستان روبه روى دَر ماشين‌هاى جنگى آماده شليك.
به مردم عادى هم اجازه ورود به آرامستان رو نميدن.
پارسال هم نذاشتن مراسم برگزار بشه.

به ما ميگن منافقين زدن، ما كسى رو نكشتيم.

اگر منافق زده شما نزدين چرا در رو ميبندين؟

چرا زنگ ميزنيد مادرها رو تهديد ميكنيد حق نداريد مراسم بگيريد ؟

مگر مادرهاى داغدار و دادخواه ما به غير از قاب عكس فرزندانشون چى در دست دارند.

بچه‌هاى مارو ج.ا كشته شبونه كرده زير خروارها خاك و الان زير خاك هم زندانيشون كرده .»

@shahryar_mohammadi73

#بوکان #محمد_حسن_زاده #شهریار_محمدی #سلیمان_شکری #هیمن_آمان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مینا سلطانی (دایه مینا)، مادر دادخواه جاویدنام شهریار محمدی، ضمن انتشار تصاویری از یلدای چند سال پیش با فرزندانش، دلنوشته‌ای به شرح زیر منتشر کرد:

«شب یلدا برای من همیشه فقط یک شب نبود؛ یک دنیا بود. شبی که تمام دلخوشی‌ها و آرزوهایم را کنار هم می‌دیدم؛ شهریار، اسرین، میلاد، و خنده‌هایی که خانه را پر می‌کرد. این عکس‌ها برایم همه‌چیز هستند؛ یادآور شب‌هایی که دور سفره یلدا کنار هم بودیم. نگاهشان می‌کردم؛ لباس‌های مرتب، چهره‌های شاد، و فکر می‌کردم: «این‌ها همان بچه‌هایی هستند که روزهای سخت را با من پشت سر گذاشتند.» اشک شوق در چشمانم جمع می‌شد، ولی کسی نمی‌دانست پشت این اشک‌ها چه زخم‌هایی پنهان است.

می‌گفتند: «دایه مینا، چرا گریه می‌کنی؟ ناراحتی؟» و من فقط می‌گفتم: «نه، این اشک شادی است.» اما حقیقتش این بود که دلم همیشه پر از تناقض بود؛ شادی برای دیدنشان، غم برای سختی‌هایی که کشیدند. شهریارم، فرزند مظلومم، که کمتر کنارم بود. او که همیشه یا در زندان بود یا در حال مبارزه. شب‌هایی که جای خالی‌اش کنار سفره حس می‌شد، دیگر طعم انار و هندوانه برایم بی‌معنی بود. وقتی فکر می‌کردم که او زیر شکنجه است، دور از ما، قلبم می‌سوخت؛ جانم آتش می‌گرفت.

شهریار، عزیزم، هر وقت کنارت نبودم، فقط به این فکر می‌کردم که چطور تحمل می‌کنی. تو فرزندی بودی که حتی وقتی شوخی می‌کردی و می‌گفتی: «دایه مینا، من ازدواج نمی‌کنم که تو تنها نمانی»، باز هم غمت در نگاهت پیدا بود. حالا تو نیستی و این زخم نبودنت قلبم را می‌شکند. این عکس‌ها تنها چیزی است که از تو برایم مانده.

می‌دانی شهریار؟ من هنوز امیدوارم؛ امید به روزی که عدالت برقرار شود. قسم به خونت که تا آن روز دست از دادخواهی برنمی‌دارم. قاتلانت باید بدانند که صدای تو خاموش نمی‌شود. دایه مینا سکوت نمی‌کند. تو بودی که به من قدرت دادی، شهریارم، و این قدرت را تا آخرین لحظه در وجودم زنده نگه می‌دارم.

این شب یلدا، به یاد تو و همه شب‌هایی که جای خالی‌ات را حس کردیم، دوباره دور هم می‌نشینیم؛ اما دیگر آن شادی‌ها نیست. سفره یلدای ما حالا پر از خاطره‌هاست؛ پر از دلتنگی برای تو. اما قسم به همان هندوانه و انارهای شب یلدا، که همرنگ خون تو هستند، که تا نفس دارم، یاد تو را زنده نگه می‌دارم و برای عدالت می‌جنگم.»


#شهریار_محمدی #یلدا #ژن_ژیان_ئازادی #زن_زندگی_آزادی
#شب_یلدا #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech