تروماهای ناشی از بازداشت؛ زخمی که سال‌ها التیام نمی‌یابد
مونا معافی، فعال مدنی، فعال در زمينه كودكان و زنان خودسرپرست، بازرس سابق نظام روانشناسى و مسئول مجموغه كمك‌هاى مردمى «همدرد»، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:
«۶بهمن ۹۵ساعت ۱۰:۲۶ دقیقه صبح در محل کارم بازداشت شدم.امروز واردسال۸ شد ۶ماه انفرادی ترومایی داشت هنوز لحظه به لحظه با جزئیات در خاطرم هست(با وجود روان‌درمانی و دارو درمانی)از بازجویی‌و تهدید تا داروهایی که هرگز نفهمیدم چی بود
آقای ظریف دولت اصلاحات این بلا رو سر روان من آورد.»
بازداشت‌های خودسرانه توسط حکومت‌های سرکوبگر، زخمی عمیق بر روح و روان انسان‌ها برجای می‌گذارد. این تجربه‌های تلخ و دردناک، چیزی فراتر از لحظه‌های بازداشت یا دوران زندان است. تروماهایی که از شکنجه‌های روحی و جسمی، تهدید، انفرادی‌های طولانی‌مدت و حتی استفاده از داروهای ناشناخته به‌جا می‌ماند، تا سال‌ها بازماندگان را آزار می‌دهد.
روایت افرادی مانند مونا معافی، فعال مدنی که سال‌هاست از پیامدهای روانی ناشی از بازداشت و بازجویی و تهدید رنج می‌برد، نشان‌دهنده عمق این فاجعه انسانی است. افرادی که در سلول‌های انفرادی زندانی می‌شوند، به‌نوعی از دنیای بیرون جدا می‌گردند و تحت فشارهای روانی و جسمی شدیدی قرار می‌گیرند. این فشارها، آسیب‌هایی ایجاد می‌کنند که حتی با گذشت سال‌ها و تلاش‌های درمانی، همچنان زنده و آزاردهنده باقی می‌مانند.
بازداشت‌های غیرقانونی، تحقیرها و تهدیدها، و استفاده از روش‌هایی که به وضوح ناقض حقوق بشر هستند، نه تنها فرد بازداشت‌شده را قربانی می‌کنند، بلکه جامعه‌ای را با داغ این رفتارهای غیرانسانی مواجه می‌سازند. بازماندگان این تجربه‌ها اغلب برای بازیابی سلامت روان خود، نیاز به درمان‌های طولانی‌مدت روان‌شناختی و حمایت‌های اجتماعی دارند.
اگر شما نیز تجربه مشابهی از بازداشت یا مواجهه با چنین رفتارهای سرکوبگرانه دارید، لطفاً روایت خود را از طریق دایرکت با ما در میان بگذارید. شنیدن و به اشتراک گذاشتن این تجربیات، می‌تواند صدای عدالت‌خواهی را رساتر کند.
مرتبط:
چالش‌های بهداشت روانی پس از آزادی از زندان سیاسی
https://tavaana.org/psychosocial-support2/
#سلامت_روان #سلول_انفرادی #بازجویی #شکنجه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مونا معافی، فعال مدنی، فعال در زمينه كودكان و زنان خودسرپرست، بازرس سابق نظام روانشناسى و مسئول مجموغه كمك‌هاى مردمى «همدرد»، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:
«۶بهمن ۹۵ساعت ۱۰:۲۶ دقیقه صبح در محل کارم بازداشت شدم.امروز واردسال۸ شد ۶ماه انفرادی ترومایی داشت هنوز لحظه به لحظه با جزئیات در خاطرم هست(با وجود روان‌درمانی و دارو درمانی)از بازجویی‌و تهدید تا داروهایی که هرگز نفهمیدم چی بود
آقای ظریف دولت اصلاحات این بلا رو سر روان من آورد.»
بازداشت‌های خودسرانه توسط حکومت‌های سرکوبگر، زخمی عمیق بر روح و روان انسان‌ها برجای می‌گذارد. این تجربه‌های تلخ و دردناک، چیزی فراتر از لحظه‌های بازداشت یا دوران زندان است. تروماهایی که از شکنجه‌های روحی و جسمی، تهدید، انفرادی‌های طولانی‌مدت و حتی استفاده از داروهای ناشناخته به‌جا می‌ماند، تا سال‌ها بازماندگان را آزار می‌دهد.
روایت افرادی مانند مونا معافی، فعال مدنی که سال‌هاست از پیامدهای روانی ناشی از بازداشت و بازجویی و تهدید رنج می‌برد، نشان‌دهنده عمق این فاجعه انسانی است. افرادی که در سلول‌های انفرادی زندانی می‌شوند، به‌نوعی از دنیای بیرون جدا می‌گردند و تحت فشارهای روانی و جسمی شدیدی قرار می‌گیرند. این فشارها، آسیب‌هایی ایجاد می‌کنند که حتی با گذشت سال‌ها و تلاش‌های درمانی، همچنان زنده و آزاردهنده باقی می‌مانند.
بازداشت‌های غیرقانونی، تحقیرها و تهدیدها، و استفاده از روش‌هایی که به وضوح ناقض حقوق بشر هستند، نه تنها فرد بازداشت‌شده را قربانی می‌کنند، بلکه جامعه‌ای را با داغ این رفتارهای غیرانسانی مواجه می‌سازند. بازماندگان این تجربه‌ها اغلب برای بازیابی سلامت روان خود، نیاز به درمان‌های طولانی‌مدت روان‌شناختی و حمایت‌های اجتماعی دارند.
اگر شما نیز تجربه مشابهی از بازداشت یا مواجهه با چنین رفتارهای سرکوبگرانه دارید، لطفاً روایت خود را از طریق دایرکت با ما در میان بگذارید. شنیدن و به اشتراک گذاشتن این تجربیات، می‌تواند صدای عدالت‌خواهی را رساتر کند.
مرتبط:
چالش‌های بهداشت روانی پس از آزادی از زندان سیاسی
https://tavaana.org/psychosocial-support2/
#سلامت_روان #سلول_انفرادی #بازجویی #شکنجه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
توصیه‌های یک زندانی سیاسی سابق درباره بازداشت
«اگر خدای نکرده گرفتار شدید به این چند تا نکته حتما توجه کنید:
۱. قبل از تفهیم اتهام به هیچ سوالی جواب ندید؛ خصوصا کتبی. به این معنی که تفهیم اتهام باید در همون ساعت‌های اولیه بازداشت صورت بگیره. به این صورته که باید شما رو از بازداشتگاه ببرن پیش بازپرس دادسرا و اونجا بازپرس کتبا بهتون میگه که اتهاماتتون چیه و قرار بازداشتی اگر در کار باشه میده بهتون که امضا کنید.
۲. در بازجویی‌ها فقط به سوالاتی جواب بدید که مستقیما مربوط به اتهام تفهیم شده است. خارج از حوزه‌ی اتهام به هیچ سوالی جواب ندید. چون از روی جواب‌های شما میتونن اتهام جدید بیرون بکشن و کار سخت‌تر میشه.
۳. به سوالات کلی بازجو اصلا جواب ندید. سوالاتی از قبیل «فعالیت‌های خود را در دوران دانشجویی شرح دهید». یا «در زمینه ارتباطات خود با فلانی توضیح دهید». در پاسخ بنویسید سوال کلی است. یا بنویسید سوال القایی است. یا اصلا بنویسید سوال کلی است.
۴. سوال بازجو باید مشخصا به یک مورد خاص اشاره کنه و مستند باشه. مثلا یه توییت شما رو بذاره جلوتون و بگه این مصداق "تبلیغ علیه نظامه". یا اسکرین‌شات چت شما با یه فعال سیاسی رو بذاره جلوتون و بگه آیا با فلانی ارتباط داشتید یا نه. به سوالات گل گشاد جواب ندید. بنویسید این سوال کلی است.
۵. موقع جواب‌دادن از توضیح و تشریح مواضع‌تون به شدت پرهیز کنید. اون‌ها شما رو بازداشت نکرده‌اند تا باهاتون مذاکره کنند، اون‌ها بازداشت‌تون کرده‌اند تا محکومتون کنند.
بنابراین دقت کنید که جواب‌هاتون بیش‌تر از دو خط نباشه. با یک جمله کوتاه جواب بدید. شرح ندید. توضیح ندید. وجبی جواب ندید حتی اگر فکر می‌کنید که دارید با جواب‌های پرت و پلا بازجو رو سر کار می‌گذارید!
سر کار رفتنی وجود نداره. جواب‌های مفصل برای قاضی دادگاه به معنی اینه که شما یه چیزی داشتید که ناچار شدید اینقدر درباره‌ش توضیح بدید. قاضی اصلا بیش‌تر از یک خط از جواب‌هاتون رو نمیخونه.
۶. هیچ اتهامی رو بدون مدرک نپذیرید. به این دقت کنید که مهم‌ترین سند اقرار خود شماست ولاغیر.
۷. از جواب‌هایی مثل «نمی‌دانم»، «جواب نمیدهم»، «از حق جواب‌ندادن خود استفاده می‌کنم»، و مشابه این‌ها میتونید استفاده کنید. این‌ها ممکنه فضای بازجویی رو تند کنه ولی تحمل کنید و جا خالی نکنید. بازجو عصبانی میشه چون نتونسته اقرار رو از شما بگیره. مشکل اونه، مشکل شما نیست. این مرحله رو تحمل کنید به نفع‌تونه.
۸. در هر مرحله‌ای_ یعنی از لحظه بازداشت یا در طول بازجویی‌ها _ اگر ضرب و شتم شدید یا به هر طریقی روانی یا فیزیکی شکنجه شدید حتما حتما حتما در هر کاغذی که به دستتان می‌دهند شرح شکنجه را بنویسید. مثلا اگر در لحظه بازداشت ضرب و شتمی اتفاق افتاد، موقع تفهیم اتهام در همان برگه‌ای که به دستتان می‌دهند بنویسید ضرب و شتم شدم به این شرح.
یا موقع بازجویی‌ها، مثلا اگر کتک خوردید، یا بازجو برگه بازجویی را پاره کرد، یا مثلا بشین و پاشو اجباری رفتید، در برگه‌ای ک بازجو برای سوال بعدی به دستتان می‌دهد اول بنویسید الان شکنجه شدم به و شرح دهید.
بازجو عصبانی خواهد شد و توهین و تهدید خواهد کرد اما تحمل کنید. اینو بدونید که بدون این شرح‌های مکتوب مطلقا هیچ امیدی وجود نداره که بشه ثابت کرد شما تحت فشار ناچار به بعضی اقرار شده‌اید.
۹. یادم رفت بگم.. در ۲۴ ساعت اول باید اجازه‌ی تماس با خانواده رو بهتون تا اطلاع بدید بازداشت هستید. اینو از بازپرس و بازجو بخواهید که تماس بگیرید. و ترجیحا به خانواده بگید که کجا بازداشت هستید و کدوم نهاد بازداشتتنون کرده. این به روشن شدن ذهن خانواده و وکیل کمک خواهد کرد.»
#بازجویی #آموزشی #بازداشت #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«اگر خدای نکرده گرفتار شدید به این چند تا نکته حتما توجه کنید:
۱. قبل از تفهیم اتهام به هیچ سوالی جواب ندید؛ خصوصا کتبی. به این معنی که تفهیم اتهام باید در همون ساعت‌های اولیه بازداشت صورت بگیره. به این صورته که باید شما رو از بازداشتگاه ببرن پیش بازپرس دادسرا و اونجا بازپرس کتبا بهتون میگه که اتهاماتتون چیه و قرار بازداشتی اگر در کار باشه میده بهتون که امضا کنید.
۲. در بازجویی‌ها فقط به سوالاتی جواب بدید که مستقیما مربوط به اتهام تفهیم شده است. خارج از حوزه‌ی اتهام به هیچ سوالی جواب ندید. چون از روی جواب‌های شما میتونن اتهام جدید بیرون بکشن و کار سخت‌تر میشه.
۳. به سوالات کلی بازجو اصلا جواب ندید. سوالاتی از قبیل «فعالیت‌های خود را در دوران دانشجویی شرح دهید». یا «در زمینه ارتباطات خود با فلانی توضیح دهید». در پاسخ بنویسید سوال کلی است. یا بنویسید سوال القایی است. یا اصلا بنویسید سوال کلی است.
۴. سوال بازجو باید مشخصا به یک مورد خاص اشاره کنه و مستند باشه. مثلا یه توییت شما رو بذاره جلوتون و بگه این مصداق "تبلیغ علیه نظامه". یا اسکرین‌شات چت شما با یه فعال سیاسی رو بذاره جلوتون و بگه آیا با فلانی ارتباط داشتید یا نه. به سوالات گل گشاد جواب ندید. بنویسید این سوال کلی است.
۵. موقع جواب‌دادن از توضیح و تشریح مواضع‌تون به شدت پرهیز کنید. اون‌ها شما رو بازداشت نکرده‌اند تا باهاتون مذاکره کنند، اون‌ها بازداشت‌تون کرده‌اند تا محکومتون کنند.
بنابراین دقت کنید که جواب‌هاتون بیش‌تر از دو خط نباشه. با یک جمله کوتاه جواب بدید. شرح ندید. توضیح ندید. وجبی جواب ندید حتی اگر فکر می‌کنید که دارید با جواب‌های پرت و پلا بازجو رو سر کار می‌گذارید!
سر کار رفتنی وجود نداره. جواب‌های مفصل برای قاضی دادگاه به معنی اینه که شما یه چیزی داشتید که ناچار شدید اینقدر درباره‌ش توضیح بدید. قاضی اصلا بیش‌تر از یک خط از جواب‌هاتون رو نمیخونه.
۶. هیچ اتهامی رو بدون مدرک نپذیرید. به این دقت کنید که مهم‌ترین سند اقرار خود شماست ولاغیر.
۷. از جواب‌هایی مثل «نمی‌دانم»، «جواب نمیدهم»، «از حق جواب‌ندادن خود استفاده می‌کنم»، و مشابه این‌ها میتونید استفاده کنید. این‌ها ممکنه فضای بازجویی رو تند کنه ولی تحمل کنید و جا خالی نکنید. بازجو عصبانی میشه چون نتونسته اقرار رو از شما بگیره. مشکل اونه، مشکل شما نیست. این مرحله رو تحمل کنید به نفع‌تونه.
۸. در هر مرحله‌ای_ یعنی از لحظه بازداشت یا در طول بازجویی‌ها _ اگر ضرب و شتم شدید یا به هر طریقی روانی یا فیزیکی شکنجه شدید حتما حتما حتما در هر کاغذی که به دستتان می‌دهند شرح شکنجه را بنویسید. مثلا اگر در لحظه بازداشت ضرب و شتمی اتفاق افتاد، موقع تفهیم اتهام در همان برگه‌ای که به دستتان می‌دهند بنویسید ضرب و شتم شدم به این شرح.
یا موقع بازجویی‌ها، مثلا اگر کتک خوردید، یا بازجو برگه بازجویی را پاره کرد، یا مثلا بشین و پاشو اجباری رفتید، در برگه‌ای ک بازجو برای سوال بعدی به دستتان می‌دهد اول بنویسید الان شکنجه شدم به و شرح دهید.
بازجو عصبانی خواهد شد و توهین و تهدید خواهد کرد اما تحمل کنید. اینو بدونید که بدون این شرح‌های مکتوب مطلقا هیچ امیدی وجود نداره که بشه ثابت کرد شما تحت فشار ناچار به بعضی اقرار شده‌اید.
۹. یادم رفت بگم.. در ۲۴ ساعت اول باید اجازه‌ی تماس با خانواده رو بهتون تا اطلاع بدید بازداشت هستید. اینو از بازپرس و بازجو بخواهید که تماس بگیرید. و ترجیحا به خانواده بگید که کجا بازداشت هستید و کدوم نهاد بازداشتتنون کرده. این به روشن شدن ذهن خانواده و وکیل کمک خواهد کرد.»
#بازجویی #آموزشی #بازداشت #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech