Forwarded from گفت‌وشنود
ماه رمضان برای بسیاری از ایرانیان یادآور نقض آزادی‌هایشان است. امسال هم مسئولان و نهادهای جمهوری اسلامی در حال آماده‌شدن برای مقابله با مردم هستند.
سیدابراهیم حسینی، امام جمعه فردیس و رئیس ستاد امر به معروف و نهی از منکر فردیس، گفته است:
«روزه‌خواری علنی، در منظر عمومی و گستاخی به دین ممنوع است و بر اساس قانون برخورد می‌شود.
همه دستگاه‌ها باید در چارچوب قانون و با قاطعیت کامل وظایف خود را برای رعایت شئونات ماه مبارک رمضان اجرا کنند.»
#رمضان #روزه #روزه_خواری #عدالت_اجتماعی #شیعه_گری #مازوخیسم #حکومت_ایدئولوژیک #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
سیدابراهیم حسینی، امام جمعه فردیس و رئیس ستاد امر به معروف و نهی از منکر فردیس، گفته است:
«روزه‌خواری علنی، در منظر عمومی و گستاخی به دین ممنوع است و بر اساس قانون برخورد می‌شود.
همه دستگاه‌ها باید در چارچوب قانون و با قاطعیت کامل وظایف خود را برای رعایت شئونات ماه مبارک رمضان اجرا کنند.»
#رمضان #روزه #روزه_خواری #عدالت_اجتماعی #شیعه_گری #مازوخیسم #حکومت_ایدئولوژیک #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
در آخرین روزهای سال ۱۴۰۳، یادی کنیم از جان عزیزی که در این سال از دستمان رفت و غمی بزرگ بر دل ما نشاند.
او که «زندگی یک وطن به او بدهکار بود که توش فقط به زندگی فکر کند نه به وطن»
کیانوش سنجری؛ زخمی بر پیکر آزادی، فریادی در سکوت
مرگ تلخ و جان‌سوز کیانوش سنجری، نه فقط یک فقدان، که زخم عمیقی بر پیکر یک ملت بود. زخمِ بی‌رحمی که این حکومت بر سینه‌ی حقیقت‌جویان حک کرده است. زخمِ سیستمی که شجاعت را جرم می‌داند، آزادی را تهدید می‌بیند، و انسان‌هایی مثل کیانوش را به انزوا، سرکوب و در نهایت، مرگی جانکاه می‌کشاند.
کیانوش، نمادی از آن‌هایی بود که فریادشان برای عدالت، گوش حاکمان را آزار می‌داد. مردی که تمام عمرش را با صداقت، جسارت و عشقی بی‌پایان به ایران و آزادی گذراند، اما در نهایت، قربانی سیستمی شد که زندگی را از او گرفت، بی‌آنکه بتواند روحش را درهم بشکند.
مرگ او یک تلنگر بود—تلنگری بی‌رحمانه به همه‌ی ما. گویی کیانوش در سکوت مرگبارش، هنوز فریاد می‌زد: "بیدار شوید! آزادی بهایی دارد، اما بهایش نباید جان ما باشد." او رفت، اما رفتنش را نباید فقط به سوگ نشست، باید آن را به فریاد تبدیل کرد، به خشم، به آگاهی، به انگیزه‌ای برای تغییر.
ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که حقیقت، در برابر قدرت قربانی می‌شود. اما کیانوش نشان داد که حتی در سخت‌ترین شرایط، می‌توان انسان ماند، می‌توان آزاد ماند، می‌توان ایستاد. و حالا، این ما هستیم که باید انتخاب کنیم: آیا سکوت می‌کنیم و اجازه می‌دهیم این زخم‌ها عمیق‌تر شوند، یا فریادش را ادامه خواهیم داد؟
کیانوش سنجری نماد یک نسل است؛ نسلی که هنوز زنده است، هنوز می‌جنگد، هنوز امید دارد. یادش جاودان، راهش ادامه‌دار.
او در آخرین پیام‌هایش نوشته بود:
«هیچ کس نباید به خاطر بیان عقایدش زندانی شود. اعتراض حق هر شهروند ایرانی‌ست.»
«فراموش نکنیم که ما برای عشق به زندگی جان داده و می‌دهیم، و نه مرگ.
آرزومندم روزی ایرانیان بیدار و بر بردگی چیره شوند.»
(فراموش نمی‌کنیم که ارتش سایبری جمهوری اسلامی، بعد از جان‌باختن کیانوش کمپین تحریف واقعیت راه انداخت تا یکی از فعالان سیاسی شریف را به جای جمهوری اسلامی مقصر جلوه دهد... )
#کیانوش_سنجری #عدالت #آزادی #فراموش_نمی‌کنیم #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
او که «زندگی یک وطن به او بدهکار بود که توش فقط به زندگی فکر کند نه به وطن»
کیانوش سنجری؛ زخمی بر پیکر آزادی، فریادی در سکوت
مرگ تلخ و جان‌سوز کیانوش سنجری، نه فقط یک فقدان، که زخم عمیقی بر پیکر یک ملت بود. زخمِ بی‌رحمی که این حکومت بر سینه‌ی حقیقت‌جویان حک کرده است. زخمِ سیستمی که شجاعت را جرم می‌داند، آزادی را تهدید می‌بیند، و انسان‌هایی مثل کیانوش را به انزوا، سرکوب و در نهایت، مرگی جانکاه می‌کشاند.
کیانوش، نمادی از آن‌هایی بود که فریادشان برای عدالت، گوش حاکمان را آزار می‌داد. مردی که تمام عمرش را با صداقت، جسارت و عشقی بی‌پایان به ایران و آزادی گذراند، اما در نهایت، قربانی سیستمی شد که زندگی را از او گرفت، بی‌آنکه بتواند روحش را درهم بشکند.
مرگ او یک تلنگر بود—تلنگری بی‌رحمانه به همه‌ی ما. گویی کیانوش در سکوت مرگبارش، هنوز فریاد می‌زد: "بیدار شوید! آزادی بهایی دارد، اما بهایش نباید جان ما باشد." او رفت، اما رفتنش را نباید فقط به سوگ نشست، باید آن را به فریاد تبدیل کرد، به خشم، به آگاهی، به انگیزه‌ای برای تغییر.
ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که حقیقت، در برابر قدرت قربانی می‌شود. اما کیانوش نشان داد که حتی در سخت‌ترین شرایط، می‌توان انسان ماند، می‌توان آزاد ماند، می‌توان ایستاد. و حالا، این ما هستیم که باید انتخاب کنیم: آیا سکوت می‌کنیم و اجازه می‌دهیم این زخم‌ها عمیق‌تر شوند، یا فریادش را ادامه خواهیم داد؟
کیانوش سنجری نماد یک نسل است؛ نسلی که هنوز زنده است، هنوز می‌جنگد، هنوز امید دارد. یادش جاودان، راهش ادامه‌دار.
او در آخرین پیام‌هایش نوشته بود:
«هیچ کس نباید به خاطر بیان عقایدش زندانی شود. اعتراض حق هر شهروند ایرانی‌ست.»
«فراموش نکنیم که ما برای عشق به زندگی جان داده و می‌دهیم، و نه مرگ.
آرزومندم روزی ایرانیان بیدار و بر بردگی چیره شوند.»
(فراموش نمی‌کنیم که ارتش سایبری جمهوری اسلامی، بعد از جان‌باختن کیانوش کمپین تحریف واقعیت راه انداخت تا یکی از فعالان سیاسی شریف را به جای جمهوری اسلامی مقصر جلوه دهد... )
#کیانوش_سنجری #عدالت #آزادی #فراموش_نمی‌کنیم #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech