رضوانه احمدخان‌بیگی، دلنوشته خطاب به پخشان عزیزی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام، منتشر کرده است:

پخشان گیان،

دلم برایت تنگ است، به اندازه تمام روزهایی که از نبودنت گذشته. هر صبح با امید دیدار دوباره‌ات چشم می‌گشایم؛ روزی که در آغوش آزادی، بی‌دغدغه و بی‌زنجیر، دوباره تو را ببینم.

ما هم‌سفره نبودیم، اما به مدت پنج ماه هم‌ اتاق چرا و تو، در آن تلاطم افکار و رنج‌های خودت، باز هم دورادور یا گاه از نزدیک حواست به من بود. دو بار با قدرت در چشمانم زل زدی و گفتی:
«اگر درد زایمانت شروع شد، اگر کوچولوت زودتر اومد یا موندنی شدی، نترس! به دنیا آوردن بچه‌ت با من!»
می‌گفتی نوزادانِ زنان زیادی را در دوران امدادگری‌ات در شرایط سخت با دستان توانگرت به دنیا آورده‌ای. و من آرام می‌شدم... هراسم کمتر می‌شد.

وقتی از درد معده یا سوزش شدید اسید می‌نالیدم، با مهربانی می‌گفتی چه بخورم و چه نخورم. در بند، پرستاری شریف و بی‌ادعا بودی؛ نه از روی وظیفه، که از سر انسانیت. همیشه کنار بیماران و آسیب‌دیدگان می‌ماندی تا دردشان کمتر شود، و با دقت مراقبت را به آنها یاد می‌دادی.
درد و بلایت بر سر پزشکان بی‌مسئولیت و بی‌تعهد و بی‌عاطفه بهداری بخورد!

موهای مشکی و درخشانت از غم ظلم، از اندوه سالیان، از بی‌عدالتی‌ها و شکنجه‌های سفید و سیاه سپید شد؛ اما دلت هنوز برای انسانیت و صلح می‌تپید و می‌تپد.
روزی که به‌صورت موقت و به خاطر انجام سزارین از زندان آزاد شدم — چون زایمان طبیعی برای من و فرزندم خطرناک بود، به تشخیص پزشکان خودم بیرون زندان و پزشک زنان درون بند — آمدی کنارم و گفتی:
«بالاخره نوبت تختت به من رسید!»
راستش، زودتر از این‌ها حق تو بود، با اینکه خودت هم از زانو درد شدید رنج می‌بردی !
«من توی این تخت جای تو میام، و اگه زود برگشتی، این تخت باز برای توئه چون با بچه نمیشه بالا رفت . من دوباره میرم تخت بالا، خیالت راحت!»
آن لحظه‌ها اوج مهربانی و بزرگی دلت را نشان می‌دادی؛ در عمل، نه در حرف و نمایش.
من از تنها گذاشتنت پر از بغض بودم. لحظه‌ی آخر اشک امانم نداد، اما تو دعوایم کردی که این گریه برای بچه خوب نیست! و زود از نظرم رفتی تا کمتر غصه‌ات را بخورم.
در دل گفتم:
چطور ممکن است چنین زن مهربان، نیک‌دل، انسان‌دوست و همراهی، زیر حکم اعدام باشد؟!
جهان عادلانه نیست، پخشان گیان... و به قول تو، در خاورمیانه این بی‌عدالتی چند برابر است!
در این جهان، هرچه پاک‌تر و شریف‌تر باشی، بیشتر محکوم به رنجی .
و من هنوز صدای تو و صدای تمام زندانیان زیر حکم اعدام هستم — تا هر جا که توان دارم.
مگر می‌شود سکوت کرد؟ مگر می‌شود بی‌تفاوت بود؟

پخشان گیان،
من منتظر دیدارت هستم، در روز آزادی‌ات.
روزی که با رهایی تو و امثال تو، آزادی معنای واقعی پیدا می‌کند.
از بیرون زندان، با مهفر، دخترم و کوچک‌ترین هم‌بندی تو — که هنوز وقتی نام پخشان را می‌شنود، چند ثانیه در فکر فرو می‌رود و سپس لبخند می‌زند...
انگار او هم منتظر توست!
وجودش همیشه برایم نویدبخش آزادی تو و همه‌ی زندانیان شریف و بی‌گناه و دربند است.
با عشق و احترام 🌻
۱۴ آبان ۱۴۰۴
رضوانه خان‌بیگی و مهفر لاله‌زاری ✌️🌹🕊️


لازم به ذکر است، رضوانه، با وجود بارداری تا آخرین روزهای پیش از زایمان را در حبس گذرانده بود. او اکنون مادر دختری به نام «ایران» است. همسرش بهفر لاله‌زاری همچنان در زندان اوین در حال گذراندن دوران حبس است.

#پخشان_عزیزی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

فخرالسادات محتشمی‌پور، فعال سیاسی و همسر مصطفی تاجزاده، در واکنش به بازداشت مجدد او، در گفتگو با حسین رزاق، فعال سیاسی، از ترس مقام‌های جمهوری اسلامی از مرگ سخن گفت. او با اشاره به روزهای موسوم به «جنگ ۱۲ روزه» گفت:
«در آن دوران، ابوالقاسم صلواتی ـ قاضی مشهور پرونده‌های سیاسی و سرکوبگر مخالفان ـ شب‌ها را در سرداب امام‌زاده صالح در شمیرانات تهران به سر می‌برد.»

محتشمی‌پور در ادامه خطاب به مسئولان حکومت افزود:
«شما که تا این اندازه از مرگ هراس دارید، دست‌کم اندکی به اعمال خود و سرنوشت پس از مرگ بیندیشید.»

سرداب امام‌زاده صالح، بخشی زیرزمینی در این مکان مذهبی است که تنها از طریق پلکانی در گوشه صحن قابل دسترسی است و به‌طور معمول برای عموم مردم بسته است. گزارش‌ها و شهادت‌های متعدد نشان می‌دهد که در آن ایام، تمهیدات شدید امنیتی در میان مسئولان جمهوری اسلامی برقرار بوده است؛ به‌گونه‌ای که برخی نمایندگان مجلس رژیم از جمع‌آوری تلفن‌های همراه مقام‌های انتظامی، نظامی و سیاسی خبر داده بودند.

بر اساس روایت‌های دیگر، علی خامنه‌ای نیز در روزهای جنگ و پس از آن، به پناهگاه‌های زیرزمینی منتقل شده بود. یکی از پژوهشگران پیشین وزارت اطلاعات نیز پیش‌تر افشا کرده بود که بسیاری از مقام‌های بلندپایه جمهوری اسلامی، در شرایط بحرانی، همچون اعضای گروه‌های چریکی در «خانه‌های امن» و مخفیگاه‌های محافظت‌شده زندگی می‌کنند.

این روایت‌ها نه تنها از ترس حاکمان از خطر و مرگ حکایت دارد، بلکه بازتابی از گسست عمیق میان زندگی واقعی مردم و سبک زیست پنهان وابستگان به قدرت در جمهوری اسلامی است.


#قاضی_صلواتی #قاضی_مرگ #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

پس از قتل جاویدنام امید سرلک در پی سوزاندن عکس علی خامنه‌ای توسط او، جمع زیادی از کاربران شبکه‌های اجتماعی (غالبا در خارج از ایران)، ویدیوهایی نشر داده‌اند که نشان می‌دهد در حمایت از او عکس خامنه‌ای و خمینی را می‌سوزانند و از این طریق عمق بیزاری خود از رژیم ولایت فقیه را ابراز می‌کنند.

دیکتاتور ایران، به واسطه جنایات زیادی که مرتکب شده و شرایطی که بر مردم ایران تحمیل کرده، یکی از منفورترین دیکتاتورهای معاصر است. او هم مثل بقیه مستبدها رفتنی است و آنچه باقی ماند، لعنت و نفرین خواهد بود.

#نه_به_جمهورى_اسلامى #امید_سرلک #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech