در صد و شانزدهمین سالروز انقلاب مشروطه زندانیان بند ۶ زندان اوین، سالگرد این نهضت آزادی‌بخش را با خواندن سروده‌ای از سیمین بهبهانی (شعر زبان اندیشه‌ها) و قرائت بیانیه‌ای در حمایت از فعالان رسانه از جمله نیلوفر حامدی و الهه محمدی، گرامی داشتند.
در پایان این مراسم شعارهایی چون از «کردستان تا تهران، از خوزستان تا گیلان
از سیستان تا خراسان جانم فدای ایران» شور و شعفی را در بین زندانیان به راه انداخت.
زندانیان با رویکرد «یک انقلاب، یک ایران، جانم فدای ایران» از هم میهنانشان خواستند تا شب‌ها با سر دادن شعارهایی شبانه این نهضت آزادی‌بخش را زنده و گرامی دارند.
متن بیانیه قرائت شده:
ایراد کار کجاست ؟
ایراد کار کجاست که مرجعیت رسانه در داخل کشور حفظ نمی‌شود؟
وقتی واتر گیت رسانه‌ای شد، دنیا شاهد تاثیر آن در استعفای نیکسون بود. اگر مرجعیت رسانه حفظ نمی‌شد، اسپات‌لایت به محاکمه و مجازات کشیش‌های بوستون نمی‌انجامید. گوانگجو کره‌جنوبی یکی دیگر از صدها نمونه‌ای است که خبرنگار شبکه ARD آلمان نگذاشت می ۱۹۸۰ زیر گلوله‌های سرکوب دفن شود.
اما زمانیکه مرجعیت رسانه بعنوان یک امر اجتماعی جرم تلقی شود، میرزا جهانگیرخان شیرازی در حضور مشروعه‌چیان یا اکبر طباطبایی به جرم روابط مطبوعاتی سفارتخانه دوره پهلوی در واشنگتن، به جوخه‌ها و چوبه‌های اعدام و ترور سپرده می‌شوند.
سال‌های سال است که با سر کار آمدن مشروعه‌چیان، جامعه خبر و خبرنگاری در مسیر منطق اندیشی و آگاهی بخشی در گیت‌های مطلق اندیشی قربانی شده‌اند.
زهرا کاظمی به جرم عکاسی مقابل اوین، یکی از بسیارها در این لیست است. در حالیکه مشروعه‌چیان در گیت‌های سیسمونی دار قالی بافته‌اند و افشاگران فیش‌های نجومی و دلارهای جهانگیری را تحت تعقیب قرار داده‌اند.
با این مقدمه ما امضا کنندگان در حمایت از روشنفکران و روشنگران جامعه‌ی رسانه و مطبوعات از جمله نیلوفر‌حامدی و الهه‌محمدی و محکومیت بازداشتشان، از جمهوری اسلامی می‌خواهیم به چند پرسش پاسخ دهد.
۱)ایرادکار کجاست که واترگیت به استعفای نیکسون ختم می‌شود اما در ارشاد گیت کسی محاکمه یا استعفا نمی‌دهد؟
۲)ایرادکار کجاست که مهسا امینی با عنوان یک بازداشتی حجاب به وزرا منتقل شده اما با عنوان مجهول‌الهویه به بیمارستان کسری منتقل می‌شود؟
۳) ایراد کار کجاست که با اعتراضات بیش از یکصد روزه واصل و دیده شده در قانون اساسی تن به برگزاری رفراندوم نمی‌دهند؟
۴)ایراد کار کجاست که ۱۲۰خبرنگار پوشش سفر خمینی در ۱۲بهمن۵۷ می‌شود اما پوشش دادن گزارشات #نیلوفر_حامدی و #الهه_محمدی از امین‌ترین مهسای تخت کسری، ارتباط با دُوَل متخاصم خوانده می‌شود؟
۵)ایراد کار کجاست که پس از فتح قسطنطنیه در ۱۴۵۳ توسط محمد دوم ملقب به فاتح، خبر خبرنگاران که پایان قرون وسطی و ورود جهان به دوران تاریخی عهد جدید را دادند و دنیا عصر رنسانس را تجربه کرد شما همچنان کوشیدید صداهای بلند را پشت دیوارهای بتنی و فلزی نگهدارید؟!
۶)ایراد کار کجاست که گردش آزاد اطلاعات جرم است
۷)ایراد کار کجاست که در حالیکه مردم فریاد اصل نظام نشانه است را در کنار دیگه تمومه ماجرا سر می‌دهند، شما به دنبال لایحه‌ی عفاف‌وحجاب هستید؟
در پایان از جامعه‌ی خبرنگاران در این کره خاکی انتظار می‌رود از تمام ظرفیت‌های موجود برای آزادی این عزیزان در کنشی جمعی بهره بگیرند.
#زرتشت_احمدی_راغب #محسن_غیاثی
#مسعود_وظیفه #نسرین_غیاثی #حامد_وظیفه
#پرستو_ملکی #مهدی_مشهدی #یاشار_قضایی #سامی_نوا #یاور_فتح_الهی #سجاد_ایمان_نژاد
#شهریار_بیات #محمدرضا_کامرانی_نژاد
#افشین_عبدالهی #مهدی_شفیعی #علیرضا_فاضلی (فرهاد‌امیدی) #مازیار_فرزان #مهدی_مسکین_نواز #مشروطیت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
در پایان این مراسم شعارهایی چون از «کردستان تا تهران، از خوزستان تا گیلان
از سیستان تا خراسان جانم فدای ایران» شور و شعفی را در بین زندانیان به راه انداخت.
زندانیان با رویکرد «یک انقلاب، یک ایران، جانم فدای ایران» از هم میهنانشان خواستند تا شب‌ها با سر دادن شعارهایی شبانه این نهضت آزادی‌بخش را زنده و گرامی دارند.
متن بیانیه قرائت شده:
ایراد کار کجاست ؟
ایراد کار کجاست که مرجعیت رسانه در داخل کشور حفظ نمی‌شود؟
وقتی واتر گیت رسانه‌ای شد، دنیا شاهد تاثیر آن در استعفای نیکسون بود. اگر مرجعیت رسانه حفظ نمی‌شد، اسپات‌لایت به محاکمه و مجازات کشیش‌های بوستون نمی‌انجامید. گوانگجو کره‌جنوبی یکی دیگر از صدها نمونه‌ای است که خبرنگار شبکه ARD آلمان نگذاشت می ۱۹۸۰ زیر گلوله‌های سرکوب دفن شود.
اما زمانیکه مرجعیت رسانه بعنوان یک امر اجتماعی جرم تلقی شود، میرزا جهانگیرخان شیرازی در حضور مشروعه‌چیان یا اکبر طباطبایی به جرم روابط مطبوعاتی سفارتخانه دوره پهلوی در واشنگتن، به جوخه‌ها و چوبه‌های اعدام و ترور سپرده می‌شوند.
سال‌های سال است که با سر کار آمدن مشروعه‌چیان، جامعه خبر و خبرنگاری در مسیر منطق اندیشی و آگاهی بخشی در گیت‌های مطلق اندیشی قربانی شده‌اند.
زهرا کاظمی به جرم عکاسی مقابل اوین، یکی از بسیارها در این لیست است. در حالیکه مشروعه‌چیان در گیت‌های سیسمونی دار قالی بافته‌اند و افشاگران فیش‌های نجومی و دلارهای جهانگیری را تحت تعقیب قرار داده‌اند.
با این مقدمه ما امضا کنندگان در حمایت از روشنفکران و روشنگران جامعه‌ی رسانه و مطبوعات از جمله نیلوفر‌حامدی و الهه‌محمدی و محکومیت بازداشتشان، از جمهوری اسلامی می‌خواهیم به چند پرسش پاسخ دهد.
۱)ایرادکار کجاست که واترگیت به استعفای نیکسون ختم می‌شود اما در ارشاد گیت کسی محاکمه یا استعفا نمی‌دهد؟
۲)ایرادکار کجاست که مهسا امینی با عنوان یک بازداشتی حجاب به وزرا منتقل شده اما با عنوان مجهول‌الهویه به بیمارستان کسری منتقل می‌شود؟
۳) ایراد کار کجاست که با اعتراضات بیش از یکصد روزه واصل و دیده شده در قانون اساسی تن به برگزاری رفراندوم نمی‌دهند؟
۴)ایراد کار کجاست که ۱۲۰خبرنگار پوشش سفر خمینی در ۱۲بهمن۵۷ می‌شود اما پوشش دادن گزارشات #نیلوفر_حامدی و #الهه_محمدی از امین‌ترین مهسای تخت کسری، ارتباط با دُوَل متخاصم خوانده می‌شود؟
۵)ایراد کار کجاست که پس از فتح قسطنطنیه در ۱۴۵۳ توسط محمد دوم ملقب به فاتح، خبر خبرنگاران که پایان قرون وسطی و ورود جهان به دوران تاریخی عهد جدید را دادند و دنیا عصر رنسانس را تجربه کرد شما همچنان کوشیدید صداهای بلند را پشت دیوارهای بتنی و فلزی نگهدارید؟!
۶)ایراد کار کجاست که گردش آزاد اطلاعات جرم است
۷)ایراد کار کجاست که در حالیکه مردم فریاد اصل نظام نشانه است را در کنار دیگه تمومه ماجرا سر می‌دهند، شما به دنبال لایحه‌ی عفاف‌وحجاب هستید؟
در پایان از جامعه‌ی خبرنگاران در این کره خاکی انتظار می‌رود از تمام ظرفیت‌های موجود برای آزادی این عزیزان در کنشی جمعی بهره بگیرند.
#زرتشت_احمدی_راغب #محسن_غیاثی
#مسعود_وظیفه #نسرین_غیاثی #حامد_وظیفه
#پرستو_ملکی #مهدی_مشهدی #یاشار_قضایی #سامی_نوا #یاور_فتح_الهی #سجاد_ایمان_نژاد
#شهریار_بیات #محمدرضا_کامرانی_نژاد
#افشین_عبدالهی #مهدی_شفیعی #علیرضا_فاضلی (فرهاد‌امیدی) #مازیار_فرزان #مهدی_مسکین_نواز #مشروطیت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Telegraph
گزارشی از برگزاری مراسم بزرگداشت سالگرد انقلاب مشروطه در بند ۶ زندان اوین
در صد و شانزدهمین سالروز انقلاب مشروطه زندانیان بند ۶ زندان اوین، سالگرد این نهضت آزادی‌بخش را با خواندن سروده‌ای از سیمین بهبهانی (شعر زبان اندیشه‌ها) و قرائت بیانیه‌ای در حمایت از فعالان رسانه از جمله نیلوفر حامدی و الهه محمدی، گرامی داشتند. در پایان این…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مسعود (عرشیا) وظیفه، در این ویدیو حمایت خود از کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام را اعلام می‌کند.
۱۲ شهریور سال ۱۴۰۲ بود که رسانه‌ها از تبعید تعدادی از زندانیان سیاسی از زندان اوین به زندان قزلحصار خبر دادند. زندانی که تا پیش از آن به عنوان بزرگترین زندان مواد مخدر در ایران و بلکه در کل منطقه غرب آسیا از آن یاد می‌شد. اما مدت زیادی طول نکشید که قزلحصار نه به عنوان زندان مواد مخدر بلکه به عنوان کانون اصلی ایستادگی در برابر «اعدام» به عنوان مجازاتی غیرانسانی، در رسانه‌ها و افکار عمومی شناخته شد.
کمتر از شش ماه پس از تبعید زندانیان سیاسی به نام‌های جعفر ابراهیمی، احمدرضا حائری، زرتشت احمدی راغب، رضا سلمان‌‌زاده، سعید ماسوری، حمزه سواری، سپهر امام‌جمعه، میثم دهبان‌زاده، لقمان امین‌پور و رضا محمدحسینی از زندان اوین به زندان قزلحصار، با وجود فشار و سرکوب پس از تبعید، کارزاری را با عنوان «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شکل دادند.
کارزاری که اکنون به بیش از ۲۳ زندان ایران گسترش یافته و در تاریخ ۶ شهریور ۱۴۰۲ نیز ۶۸ تشکل و سازمان حقوق بشری ایرانی و بین‌المللی در حمایت از آن بیانیه مهمی را صادر کردند.
براساس بررسی و تحلیل متن بیانیه‌ها و نامه‌های منتشر شده از زندانیان سیاسی قزلحصار در رابطه با کمپین «سه شنبه‌های نه به اعدام» خواسته اصلی آنان و تفاوتش با برخی کنش‌های قبلی، در ۴ مورد است:
۱. توجه بیشتر نسبت به اعدام زندانیان با جرائم غیرسیاسی
۲. تأکید بر عمل جمعی به منظور موفقیت
۳. لزوم استمرار و تداوم عمل جمعی
۴. توجه بیشتر به زندانیان سیاسی و عقیدتی گمنام زیر حکم اعدام
متن کامل گزارش خانم شیرین عبادی را درباره این کارزار:
tinyurl.com/ShiEdm
#مسعود_وظیفه #نه_به_اعدام #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
۱۲ شهریور سال ۱۴۰۲ بود که رسانه‌ها از تبعید تعدادی از زندانیان سیاسی از زندان اوین به زندان قزلحصار خبر دادند. زندانی که تا پیش از آن به عنوان بزرگترین زندان مواد مخدر در ایران و بلکه در کل منطقه غرب آسیا از آن یاد می‌شد. اما مدت زیادی طول نکشید که قزلحصار نه به عنوان زندان مواد مخدر بلکه به عنوان کانون اصلی ایستادگی در برابر «اعدام» به عنوان مجازاتی غیرانسانی، در رسانه‌ها و افکار عمومی شناخته شد.
کمتر از شش ماه پس از تبعید زندانیان سیاسی به نام‌های جعفر ابراهیمی، احمدرضا حائری، زرتشت احمدی راغب، رضا سلمان‌‌زاده، سعید ماسوری، حمزه سواری، سپهر امام‌جمعه، میثم دهبان‌زاده، لقمان امین‌پور و رضا محمدحسینی از زندان اوین به زندان قزلحصار، با وجود فشار و سرکوب پس از تبعید، کارزاری را با عنوان «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شکل دادند.
کارزاری که اکنون به بیش از ۲۳ زندان ایران گسترش یافته و در تاریخ ۶ شهریور ۱۴۰۲ نیز ۶۸ تشکل و سازمان حقوق بشری ایرانی و بین‌المللی در حمایت از آن بیانیه مهمی را صادر کردند.
براساس بررسی و تحلیل متن بیانیه‌ها و نامه‌های منتشر شده از زندانیان سیاسی قزلحصار در رابطه با کمپین «سه شنبه‌های نه به اعدام» خواسته اصلی آنان و تفاوتش با برخی کنش‌های قبلی، در ۴ مورد است:
۱. توجه بیشتر نسبت به اعدام زندانیان با جرائم غیرسیاسی
۲. تأکید بر عمل جمعی به منظور موفقیت
۳. لزوم استمرار و تداوم عمل جمعی
۴. توجه بیشتر به زندانیان سیاسی و عقیدتی گمنام زیر حکم اعدام
متن کامل گزارش خانم شیرین عبادی را درباره این کارزار:
tinyurl.com/ShiEdm
#مسعود_وظیفه #نه_به_اعدام #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech