آموزشکده توانا

احمد کهندل، از جمله زندانیان عقیدتی است که در زندان لنگرود قم محبوس است. او از اعضای گروهی است که خود را «انصار مهدی» می‌دانند و فکر می‌کنند که از تکالیف هر شیعه است که منتظر مهدی موعود باشد و نشانه‌های گفته شده در روایات را جستجو کند و فردی که موسوم به یمانی است را کشف کند. آن‌ها حالا باور دارند که آن یمانی که در روایات شیعی به آن اشاره شده (فارغ از درستی روایات)، شخصی است به نام احمد الحسن و این افراد دعوت او را پذیرفته‌اند.
اما جمهوری اسلامی، آن‌ها را بازداشت و محکوم به زندان می‌کند.

فارغ از هر قضاوتی در مورد درستی ادعای این گروه یا فرقه یا مسلک ... موضوع این است که این افراد جز آنکه به چیزی باور دارند و مدعی‌اند که استدلال دارند و به طور مسالمت‌آمیز با طلبه‌های حوزه‌های علمیه گفتگو می‌کنند، کار خطرناکی انجام نداده‌اند و به کسی آسیبی نرسانده‌اند.

مگر جمهوری اسلامی مدعی آزادی عقیده و بیان نیست؟ چرا این افراد را بازداشت می‌کند و چرا دادگاه ویژه روحانیت متولی پرونده آن‌ها می‌شود؟ مگر همین آقای کهندل طلبه است؟ (بگذریم که وجود دادگاه ویژه روحانیت از اساس محل اشکال است.)

آقای کهندل به تفتیش عقاید، عدم آزادی اندیشه، ارجاع پرونده‌اش به دادگاه ویژه روحانیت، انتقال از بند یمانی‌ها به متهمین جرایم مسلحانه و امنیتی انتقاد دارد و برای همین اعتصاب غذا کرده است.

جمهوری اسلامی در دم و دستگاه امنیتی‌اش، بخشی تحت عنوان عقاید انحرافی دارد و باورمندی به برخی عقاید را جرم‌انگاری می‌کند.
.در یک جامعه آزاد، عقاید مختلف خود را به مردم عرضه می‌کنند و مردم هستند که انتخاب می‌کنند که کدام را بپذیرند.
اگر در جامعه‌ای تفکر نقاد از کودکی آموزش داده شود، طبعا باورهای خرافی کمتر طرفدار خواهد داشت.
جمهوری اسلامی حکومتی استبدادی دینی است، که خود از باورهای دینی برای دستیابی به قدرت استفاده می‌کند و به نظر می‌رسد که می‌خواهد در این عرصه بی‌رقیب باشد.

#احمد_کهندل #زندانی_عقیدتی #اعتصاب_غذا #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

3.0K viewsedited 08:17