کمبود بیش از نوزده هزار معلم در سیستان و بلوچستان

رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان سیستان و بلوچستان از کمبود ۱۹ هزار نیروی انسانی برای آموزش بازماندگان از تحصیل این استان خبر داده بود؛ در عین حال طلبه‌ها هم بدون آزمون در آموزش‌وپرورش استخدام می‌شوند.

در سیستم استخدامی جمهوری اسلامی دیگر به تخصص، علاقه، مهارت‌های فردی و شایستگی‌ها دقت نمی‌شود.

طرح از بهنام محمدی

#مدرسه #بازماندگان_از_تحصیل #معلم #یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #روز_معلم
@Tavaana_TavaanaTech

«به مناسبت روز معلم در ایران یادی کنیم از معلمان زندانی از صدای بلند دادخواهی بانو فاطمه سپهری، جواد لعل‌محمدی، هاشم خواستار، محمدحسین سپهری و صدها معلم آزادی‌خواه دیگر که در زندان‌های ضحاک به سر می‌برند.
.............
باید جمهوری اسلامی را با زور وادار کرد که زندانیان سیاسی به‌خصوص معلمان زندانی را آزاد کند، که خود حرف زور را فقط می‌فهمد.
در چنین مناسبت‌هایی باید از جامعه جهانی خواست تا اعتراض خود را به دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی برساند.
نباید اجازه داد معلم به زندان بیفتد و طلبه‌ها و افرادی که هیچ سواد و تخصصی ندارند به کلاس درس بچه‌ها بروند و فجایع وحشتناکی را رقم بزنند.»

پیام ارسالی از همراهان توانا

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #روز_معلم #ایران


@Tavaana_TavaanaTech

علیه فراموشی

ولی حق‌شناس، معلم و فعال صنفی، روز چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴ به دلیل بیماری از دنیا رفت؛ اما فریاد دادخواهی او هنوز بر گوش جان جامعه معلمی طنین‌انداز است.
یکی از مهم‌ترین سخنرانی‌های این معلم آزادی‌خواه، سخنرانی در شهر رشت به تاریخ اول اردیبهشت ۱۴۰۱، بود او در این سخنرانی نسبت به دورویی مسئولین جمهوری اسلامی انتقاد کرده و گفته بود:
«جیب ما خالی‌ست، سفره ما تهی‌ست؛ مگر باید دزدی کنیم؟ اختلاس کنیم؟»

در روز معلم گرامی می‌داریم یاد عزیزانی که در راه احقاق حقوق جامعه گام بر می‌دارند.

#نه_به_جمهوری_اسلامی #اعتراضات_سراسری_معلمان #یاری_مدنی_توانا #روز_معلم #معلم
@Tavaana_TavaanaTech

لیلا حسین‌زاده، فرزند یکی از جان‌باختگان جنگ، پدر واکنش به تخریب سنگ مزار کیان پیرفلک، از مردم می‌خواهد که بیش از پیش یاد جاویدنامان را گرامی بدارند.
او می‌گوید حکومت حتی از مزار یک کودک هم می‌هراسد.

او همچنین چند روز پیش به مناسبت روز حکومتی «دختر» نوشته بود:
«حکومت دختر کش، یک روز مذهبی را روز دختر مینامد، چرا باید روز مذهبی اسلام روز دختر بنامید و تبریک بگید و به هم گل بدهید!! حکومت اسلامی ملاها به چشم دختران شلیک می‌کند به دختران تجاوز می‌کند و می‌کشد و دست پدران را برای دختر کشی باز گذاشته است.ما کارمان با جمهوری اسلامی به جایی رسیده که اگه نابودشان نکنیم نابودمان می‌کنند!»


#کیان_پیرفلک🌈 #لیلا_حسین_زاده #دادخواهی #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

قتل ماهرو تندپور، جوان ۲۵ ساله‌ای که به دست خواستگارش، زنگ خطری ست برای جامعه ایران.
پردیس ربیعی، خبرنگار مستقل و فعال حوزه زنان، در واکنش به قتل ماهرو تندپور در صفحه اینستاگرام خود نوشت:

«در جامعه ای که مرد از کودکی یاد میگیرد زن را ما یملک خود بداند مخالفت زن تهدیدی مستقیم علیه اقتدار اوست رد خواستگاری در ساختارهای سنتی نه تصمیم شخصی زن بلکه نوعی توهین به مرد و خانواده‌اش قلمداد می‌شود. این نگاه مردسالار راه را برای خشونت باز میکند. ریشه‌های مردسالاری که در تار و پود فرهنگ ما تنیده شده، حق انتخاب برای زنان همچنان مفهومی ناپذیرفتنی است. یکی از تلخ‌ترین نمونه‌های این حقیقت قتل دختر جوانی به نام ماهرو است؛ دختری که تنها گناهش این بود دلش میخواست طبق رویاهایی که در سر داشت برای زندگی‌اش برنامه ریزی کند و به خواستگارش پاسخ منفی دهد.
ماهرو تندپور متولد سال ۱۳۷۹ از طایفه ی «زیلایی» و ساکن روستای چهارتل بود. خانواده‌اش از عشایر بودند و زندگی‌شان ساده اما سرشار از تلاش و صمیمیت بود. در فامیل او را به نام «فرانوش» صدا میزدند.
تا آخرین لحظه تلاش کرد مستقل محترم و استوار زندگی کند. او با پذیرش در رشته علوم تربیتی در دانشگاه پیام نور یاسوج با خواهرش خانه‌ای اجاره کرد تا بتواند به تحصیل ادامه دهد. برای تأمین هزینه‌های زندگی و دانشگاه در یک داروخانه ی دامپزشکی کار میکرد. زنی جوان سخت کوش و مصمم که زندگی‌اش در حال شکل‌گیری بود.
اما کابوس، چهره‌ای آشنا داشت. علیرضا نوه‌ی داییِ ماهرو حدود یک سال بود که به خواستگاری او آمده بود اما ماهرو با آگاهی از عدم همخوانی شخصیتی، وضعیت نابسامان شغلی علیرضا و شرایط زندگی سنتی خانواده‌ او مخالفت کرد.
این مخالفت اما برای علیرضا قابل پذیرش نبود در جهان‌بینی مردانه‌ سلطه‌گر زن نباید مخالفت کند. چند روز پیش از قتل، علیرضا با چاقو به ماهرو حمله‌ور شده بود اما همکارانش در داروخانه مانع شدند. با وجود تهدید مستقیم شکایتی ثبت نشد و هیچ واکنش بازدارنده‌ای در قبال او صورت نگرفت. تا این که در نهایت علیرضا ماهرو را با کلت کمری به قتل رساند.
رفتار علیرضا نمونه‌ای کلاسیک از الگوی خشونت مردانه در مواجهه با جواب رد به پیشنهاد خواستگاری است. افرادی مانند علیرضا هویت خود را با تأیید بیرونی - به ویژه از سوی یک زن - تعریف میکنند. رد شدن از سوی ماهرو برای علیرضا نه فقط یک «نه ساده»، بلکه تهدیدی برای هویتش بود. تهدیدی که با خشونت پاسخ داده شد. در چنین ساختاری خشم، ناکامی و ضعف کنترل هیجانات در بستر یک تربیت مردسالار تبدیل به جنایت می‌شود.

در ساختار سنتی جامعه ایران همچنان نگاه به زن با مالکیت درآمیخته است. ازدواج نه به عنوان مشارکت، بلکه به مثابه حق مسلم مرد تلقی می‌شود.
از سویی دیگر نبود واکنش‌های قانونی مؤثر به تهدیدهای پیشین علیرضا زمینه‌ساز فاجعه شد. سکوت، بی‌تفاوتی جامعه و ناتوانی نظام عدالت در پیشگیری از وقوع فجایع همه در این مرگ همدست‌اند.
قتل ماهرو نتیجه‌ی یک تصمیم شخصی نبود پیامد ساختارهایی بود که هنوز «نه گفتن» زن را توهین به غرور مردان میداند. پیامد فرهنگی‌ست که به مرد حق مالکیت میدهد و به زن تنها حق اطاعت دارد. نه گفتن یک زن پایان دنیا نیست. اما تا زمانی که برای برخی مردان چنین تلقی میشود دنیای زنان همچنان ناامن باقی خواهد ماند.
ماهرو، روناک، غزاله و شهره باوقار همه قربانی یک چیز شدند:
قربانی اینکه جامعه همچنان نپذیرفته که یک زن حق انتخاب دارد.»



#زنکشی
#خشونت_علیه_زنان #یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زن_زندگی_آزادی
#قتل_ناموسی
@Tavaana_TavaanaTech