یادی از آندره آرزومانیان، نوازنده‌ی پاییز طلایی و آهنگسازی توانا
آرزومانیان در ۱۱ خردادماه ۱۳۸۹ بر اثر سرطان استخوان و در سن ۵۶ سالگی درگذشت.
آندره آرزومانیان، آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی #پیانو در سال ۱۳۳۳ در تهران به دنیا آمد. او فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۵۶ با #نوازندگی پیانو آغاز کرد. او در دوران کار حرفه‌ای خود برای ۲۴ فیلم سینمایی آهنگ ساخت. عمده‌ی فعالیت هنری آرزومندیان آهنگسازی برای فیلم بوده است. بسیاری او را از به‌ترین #نوازندگان پیانو در ایران می‌شناسند. آرزومانیان سازنده‌ی موسیقی فیلم‌هایی چون «سیمرغ» اکبر صادقی، «ماهی» کامپوزیا پرتوی، «شنگول و منگول»، پرویز صبری، «رانده‌شده» جهانگیر جهانگیری، «سکوت» علی سجادحسینی، «علی و غول جنگل» بیژن بیرنگ و مسعود رسام، «خانواده کوچک ما»، شاپور قریب، «از بلور خون» جشمید عندلیبی و … بوده است.
آرزومانیان در فیلم‌های بسیاری از جمله «از کرخه تا راین»، «بوی پیراهن یوسف»، «آژانس شیشه‌ای»، «آخرین پرواز»، «من ترانه پانزده سال دارم»، «دست‌های آلوده» و «مرسدس» پیانو نواخته است. از معروف‌ترین آثاری که آرزومندیان در آن پیانو نواخته است می‌توان به آلبوم «پاییز طلایی» اثر فریبرز لاچینی، «سمفونی ایثار»، اثر مجید انتطامی و آلبوم «چیدن سکوت» اثر بابک بیات اشاره کرد.
مجید انتظامی، آهنگ‌ساز معروف ایرانی در مورد سبک کار آرزومندیان چنین می‌گوید:
«آندره #آرزومانیان، #نوازنده خوبی بود و پنجه‌ی شیرینی داشت. پنجه‌ی شیرین او باعث میشد کارهایی که موسیقی آن را می‌زد به لطافتش افزوده شوند و تنها تم کار شنیده نمی‌شد بل‌که به خود کار هم اضافه می‌کرد.من از حدود ۲۸ سال پیش هنگام ساخت فیلم «نویسنده» با ایشان آشنا شدم و تا به حال با هم دوست بودیم و کارمان به هم گره خورده بود. حیف و صد حیف متاسفانه این مسیری است که همه باید برویم.»
لوریس چنکاواریان، #آهنگ‌ساز و ره‌بر ارکستر ایرانی، سخن‌گفتن در مورد یک هنرمند بزرگ را کار دشواری می‌داند و می‌گوید که من به عنوان یک #ارمنی به حضور چنین هنرمندی افتخار می‌کنم چرا که معتقدم او یک هنرمند واقعی ایرانی بود.
خاطره‌ی آهنگ‌های آرزومانیان از ذهن و ضمیر ایرانیان دوست‌دار #موسیقی محو نمی‌شود.
این بخش از «پاییز طلایی» تقدیم می‌شود به هم‌راهان همیشگی توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
آرزومانیان در ۱۱ خردادماه ۱۳۸۹ بر اثر سرطان استخوان و در سن ۵۶ سالگی درگذشت.
آندره آرزومانیان، آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی #پیانو در سال ۱۳۳۳ در تهران به دنیا آمد. او فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۵۶ با #نوازندگی پیانو آغاز کرد. او در دوران کار حرفه‌ای خود برای ۲۴ فیلم سینمایی آهنگ ساخت. عمده‌ی فعالیت هنری آرزومندیان آهنگسازی برای فیلم بوده است. بسیاری او را از به‌ترین #نوازندگان پیانو در ایران می‌شناسند. آرزومانیان سازنده‌ی موسیقی فیلم‌هایی چون «سیمرغ» اکبر صادقی، «ماهی» کامپوزیا پرتوی، «شنگول و منگول»، پرویز صبری، «رانده‌شده» جهانگیر جهانگیری، «سکوت» علی سجادحسینی، «علی و غول جنگل» بیژن بیرنگ و مسعود رسام، «خانواده کوچک ما»، شاپور قریب، «از بلور خون» جشمید عندلیبی و … بوده است.
آرزومانیان در فیلم‌های بسیاری از جمله «از کرخه تا راین»، «بوی پیراهن یوسف»، «آژانس شیشه‌ای»، «آخرین پرواز»، «من ترانه پانزده سال دارم»، «دست‌های آلوده» و «مرسدس» پیانو نواخته است. از معروف‌ترین آثاری که آرزومندیان در آن پیانو نواخته است می‌توان به آلبوم «پاییز طلایی» اثر فریبرز لاچینی، «سمفونی ایثار»، اثر مجید انتطامی و آلبوم «چیدن سکوت» اثر بابک بیات اشاره کرد.
مجید انتظامی، آهنگ‌ساز معروف ایرانی در مورد سبک کار آرزومندیان چنین می‌گوید:
«آندره #آرزومانیان، #نوازنده خوبی بود و پنجه‌ی شیرینی داشت. پنجه‌ی شیرین او باعث میشد کارهایی که موسیقی آن را می‌زد به لطافتش افزوده شوند و تنها تم کار شنیده نمی‌شد بل‌که به خود کار هم اضافه می‌کرد.من از حدود ۲۸ سال پیش هنگام ساخت فیلم «نویسنده» با ایشان آشنا شدم و تا به حال با هم دوست بودیم و کارمان به هم گره خورده بود. حیف و صد حیف متاسفانه این مسیری است که همه باید برویم.»
لوریس چنکاواریان، #آهنگ‌ساز و ره‌بر ارکستر ایرانی، سخن‌گفتن در مورد یک هنرمند بزرگ را کار دشواری می‌داند و می‌گوید که من به عنوان یک #ارمنی به حضور چنین هنرمندی افتخار می‌کنم چرا که معتقدم او یک هنرمند واقعی ایرانی بود.
خاطره‌ی آهنگ‌های آرزومانیان از ذهن و ضمیر ایرانیان دوست‌دار #موسیقی محو نمی‌شود.
این بخش از «پاییز طلایی» تقدیم می‌شود به هم‌راهان همیشگی توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
در حاشیه کنار گذاشتن مدافع #ارمنی از تیم #تراکتورسازی
سعید نعیمی، فعال مدنی #آذربایجان می‌نویسد:
«حمایت از جمهوری آذربایجان در مقابل اشغالگری ارمنستان و همدلی با حدود یک ملیون رانده شدگان از قره باغ البته که حق و وظیفه ما ترکهای ایران نیز هست ولی لازم است که حوزه ها از هم تفکیک شوند.
ورزش عرصه‌ای برای نزدیکی انسان‌ها و افزایش دوستی بین ملتها است ، شخصا از اینکه یک تبعه ارمنستان قرار بود در تیم تراکتورسازی بازی کند، خوشحال بودم و امید داشتم که این اتفاق به کاهش فاصله‌ها و تنش‌ها کمک کند.
اعتراض به رفتار و سیاست‌های دولت‌ها - از جمله اشغالگری دولت ارمنستان - نیز باید به‌دور از شائبه‌های غیر ستیزانه باشد. حتی در جنگ نیز باید آداب و اصول را رعایت کرد.
اینک از اتفاق اخیر در مورد بازیکن سابق تیم ملی ارمنستان بسیار متاسفم و امیدوارم با تمکین دولت ارمنستان به قوانین بین‌المللی و پرهیز از ماجراجویی‌های خیال‌پردازانه راه دوستی و مودت ترک‌ها و ارامنه بیش از پیش هموار شود.
پ.ن : رسول رضوی امروز در بیستمین روز اعتصاب غذا در زندان تبریز است، همه زندانیان سیاسی و عقیدتی را آزاد کنید.»
روز گذشته و درست چند ساعت بعد از خبر توپ زدن بازیکن سرشناس ارمنی، آرزداد هارویان در باشگاه تراکتورسازی، مدیرعامل این باشگاه، مصطفی آجرلو از کنار گذاشتن این بازیکن ارمنی خبر داد و نوشت:
«من براى وحدت آذرى‌هاى عزیز به تبریز آمدم... هدفم اتحاد همه ترک‌هاى شریف حول محور تراکتور و قهرمانى این تیم است....از آنجا که پیوستن بازیکن تیم ملی ارمنستان به تراکتور می‌تواند این وحدت را تهدید کند، از خرید این بازیکن صرف نظر می‌کنیم.... امیدوارم با وحدت و همدلى به سمت قهرمانی تراکتور حرکت کنیم.
لطفا دیگر به بحث‌ها پایان دهیم و به سمت موفقیت تراکتور حرکت کنیم.
ان شاالله به زودی با مدافعان دیگر مذاکره می‌کنیم و خط دفاعی قدرتمندی برای تراکتور می‌سازیم»
نظر شما درباره این اتفاق و این استاتوس فیسبوکی چیست؟
نظراتی که در توانا بازنشر می‌شوند، لزوما دیدگاه توانا نیست.
منبع: فیسبوک نویسنده
@Tavaana_TavaanaTech
سعید نعیمی، فعال مدنی #آذربایجان می‌نویسد:
«حمایت از جمهوری آذربایجان در مقابل اشغالگری ارمنستان و همدلی با حدود یک ملیون رانده شدگان از قره باغ البته که حق و وظیفه ما ترکهای ایران نیز هست ولی لازم است که حوزه ها از هم تفکیک شوند.
ورزش عرصه‌ای برای نزدیکی انسان‌ها و افزایش دوستی بین ملتها است ، شخصا از اینکه یک تبعه ارمنستان قرار بود در تیم تراکتورسازی بازی کند، خوشحال بودم و امید داشتم که این اتفاق به کاهش فاصله‌ها و تنش‌ها کمک کند.
اعتراض به رفتار و سیاست‌های دولت‌ها - از جمله اشغالگری دولت ارمنستان - نیز باید به‌دور از شائبه‌های غیر ستیزانه باشد. حتی در جنگ نیز باید آداب و اصول را رعایت کرد.
اینک از اتفاق اخیر در مورد بازیکن سابق تیم ملی ارمنستان بسیار متاسفم و امیدوارم با تمکین دولت ارمنستان به قوانین بین‌المللی و پرهیز از ماجراجویی‌های خیال‌پردازانه راه دوستی و مودت ترک‌ها و ارامنه بیش از پیش هموار شود.
پ.ن : رسول رضوی امروز در بیستمین روز اعتصاب غذا در زندان تبریز است، همه زندانیان سیاسی و عقیدتی را آزاد کنید.»
روز گذشته و درست چند ساعت بعد از خبر توپ زدن بازیکن سرشناس ارمنی، آرزداد هارویان در باشگاه تراکتورسازی، مدیرعامل این باشگاه، مصطفی آجرلو از کنار گذاشتن این بازیکن ارمنی خبر داد و نوشت:
«من براى وحدت آذرى‌هاى عزیز به تبریز آمدم... هدفم اتحاد همه ترک‌هاى شریف حول محور تراکتور و قهرمانى این تیم است....از آنجا که پیوستن بازیکن تیم ملی ارمنستان به تراکتور می‌تواند این وحدت را تهدید کند، از خرید این بازیکن صرف نظر می‌کنیم.... امیدوارم با وحدت و همدلى به سمت قهرمانی تراکتور حرکت کنیم.
لطفا دیگر به بحث‌ها پایان دهیم و به سمت موفقیت تراکتور حرکت کنیم.
ان شاالله به زودی با مدافعان دیگر مذاکره می‌کنیم و خط دفاعی قدرتمندی برای تراکتور می‌سازیم»
نظر شما درباره این اتفاق و این استاتوس فیسبوکی چیست؟
نظراتی که در توانا بازنشر می‌شوند، لزوما دیدگاه توانا نیست.
منبع: فیسبوک نویسنده
@Tavaana_TavaanaTech
سالگرد درگذشت آلنوش طریان، نخستین زن فیزیکدان ایران و مادر ِ ستاره‌شناسی ایران
goo.gl/XcCk3X
آلنوش طریان، هجدهم آبان‌ماه ۱۲۹۹ در خانواده‌ای ارمنی، تحصیل‌کرده و اهل فرهنگ در تهران به دنیا آمد. پدرش آرتو طریان دانش‌آموخته‌ی نمایش و بازی‌گری از مسکو بود. مادر آلنوش، وارتو طریان نیز فارغ‌التحصیل رشته‌ی ادبیات و هنر سخن‌وری از کشور سوئیس بود. وارتو طریان با نام هنری «لالا» هم‌چنین هنرپیشه و کارگردان تئاتر نیز بود. او نخستین زن ایرانی بود که نمایش‌نامه‌ای را کارگردانی کرده است. مادر آلنوش، در سال ۱۲۷۵ شمسی در شهر تبریز به دنیا آمد. او برای ادامه تحصیل به سوئیس رفت و پس از بازگشت با آرتو طریان ازدواج کرد. مادر و پدر آلنوش در نمایش‌های متعددی با یک‌دیگر بر روی صحنه رفتند و بیش از بیست‌وپنج سال در این عرصه به فعالیت پرداختند.
مادر ِ آلنوش در نمایش‌نامه‌های فارسی بسیاری نقش‌آفرینی کرد و بارها از سوی مجلات «ایران»، «اتحاد»، «ستاره ایران»، «ایران آزاد»، «قانون» و «مرکز دوفرانس» ِ پاریس مورد تمجید قرار گرفت. آلنوش در چنین خانواده‌ای بالید و رشد کرد. آلنوش تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه‌ی ارامنه و دوره‌ی دبیرستان را در دبیرستان «انوشیروان دادگر» زرتشتیان سپری کرد. آلنوش در مورد تحصیل در این مدرسه می‌گوید: «در آن زمان، در مدارس ارمنیان تنها تا کلاس نهم تدریس میشد و من، پس از اتمام دورۀ نه ساله در مدرسۀ ارمنیان، برای تکمیل تحصیلات به مدت دو سال به مدرسۀ انوشیروان دادگر، که متعلق به زرتشتیان بود، رفتم. دلیل انتخاب این مدرسه هم نزدیک بودن آن به منزل ما بود.»
آلنوش طریان در سال ۱۳۲۶ لیسانس خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و در همان‌جا به عنوان متصدی عملیات آزمایشگاهی دانشکده علوم استخدام شد. طریان سپس برای ادامه‌ی تحصیل به دانشگاه سوربن رفت و در سال ۱۳۳۵ از این دانشگاه مدرک دکترا گرفت. او پیش از سفر برای دریافت بورس تحصیلی اقدام کرده بود که استادش دکتر محمود حسابی به دلیل زن بودن او با این درخواست مخالفت می‌کند و طریان مجبور می‌شود با هزینه‌ی شخصی برای تحصیل به فرانسه سفر کند.
طریان به زبان‌های فارسی، ارمنی و فرانسوی تسلط کامل داشت و با ترکی و انگلیسی نیز آشنا بود. آلنوش طریان در سال ۱۳۵۸ به درخواست خودش از دانشگاه بازنشسته شد.
در سال ۱۳۸۹ مراسم جشن تولد نودمین سال‌روز تولد خانم دکتر آلنوش طریان، نخستین بانوی فیزیکدان ایران، مادر ستاره‌شناسی، موسس نخستین رصدخانه و تلسکوپ خورشیدی و اولین استاد زن در دانشگاه‌های ایران، در محل باشگاه آرارات تهران و با یاری انجمن بانوان ارامنه ایران و موسسه ترجمه و تحقیق هور برگزار شد. آلنوش طریان هیچ‌گاه ازدواج نکرد و فرزندی نداشت. او خانه و دارایی خود را وقف کرد و در پایان عمر در خانه‌ی سالمندان زندگی می‌کرد.
دکتر آلنوش طریان در پانزدهم اسفندماه ۱۳۸۹، در سن نود سالگی به دلیل کهولت سن در تهران درگذشت.
بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/4wYDae
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
goo.gl/XcCk3X
آلنوش طریان، هجدهم آبان‌ماه ۱۲۹۹ در خانواده‌ای ارمنی، تحصیل‌کرده و اهل فرهنگ در تهران به دنیا آمد. پدرش آرتو طریان دانش‌آموخته‌ی نمایش و بازی‌گری از مسکو بود. مادر آلنوش، وارتو طریان نیز فارغ‌التحصیل رشته‌ی ادبیات و هنر سخن‌وری از کشور سوئیس بود. وارتو طریان با نام هنری «لالا» هم‌چنین هنرپیشه و کارگردان تئاتر نیز بود. او نخستین زن ایرانی بود که نمایش‌نامه‌ای را کارگردانی کرده است. مادر آلنوش، در سال ۱۲۷۵ شمسی در شهر تبریز به دنیا آمد. او برای ادامه تحصیل به سوئیس رفت و پس از بازگشت با آرتو طریان ازدواج کرد. مادر و پدر آلنوش در نمایش‌های متعددی با یک‌دیگر بر روی صحنه رفتند و بیش از بیست‌وپنج سال در این عرصه به فعالیت پرداختند.
مادر ِ آلنوش در نمایش‌نامه‌های فارسی بسیاری نقش‌آفرینی کرد و بارها از سوی مجلات «ایران»، «اتحاد»، «ستاره ایران»، «ایران آزاد»، «قانون» و «مرکز دوفرانس» ِ پاریس مورد تمجید قرار گرفت. آلنوش در چنین خانواده‌ای بالید و رشد کرد. آلنوش تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه‌ی ارامنه و دوره‌ی دبیرستان را در دبیرستان «انوشیروان دادگر» زرتشتیان سپری کرد. آلنوش در مورد تحصیل در این مدرسه می‌گوید: «در آن زمان، در مدارس ارمنیان تنها تا کلاس نهم تدریس میشد و من، پس از اتمام دورۀ نه ساله در مدرسۀ ارمنیان، برای تکمیل تحصیلات به مدت دو سال به مدرسۀ انوشیروان دادگر، که متعلق به زرتشتیان بود، رفتم. دلیل انتخاب این مدرسه هم نزدیک بودن آن به منزل ما بود.»
آلنوش طریان در سال ۱۳۲۶ لیسانس خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و در همان‌جا به عنوان متصدی عملیات آزمایشگاهی دانشکده علوم استخدام شد. طریان سپس برای ادامه‌ی تحصیل به دانشگاه سوربن رفت و در سال ۱۳۳۵ از این دانشگاه مدرک دکترا گرفت. او پیش از سفر برای دریافت بورس تحصیلی اقدام کرده بود که استادش دکتر محمود حسابی به دلیل زن بودن او با این درخواست مخالفت می‌کند و طریان مجبور می‌شود با هزینه‌ی شخصی برای تحصیل به فرانسه سفر کند.
طریان به زبان‌های فارسی، ارمنی و فرانسوی تسلط کامل داشت و با ترکی و انگلیسی نیز آشنا بود. آلنوش طریان در سال ۱۳۵۸ به درخواست خودش از دانشگاه بازنشسته شد.
در سال ۱۳۸۹ مراسم جشن تولد نودمین سال‌روز تولد خانم دکتر آلنوش طریان، نخستین بانوی فیزیکدان ایران، مادر ستاره‌شناسی، موسس نخستین رصدخانه و تلسکوپ خورشیدی و اولین استاد زن در دانشگاه‌های ایران، در محل باشگاه آرارات تهران و با یاری انجمن بانوان ارامنه ایران و موسسه ترجمه و تحقیق هور برگزار شد. آلنوش طریان هیچ‌گاه ازدواج نکرد و فرزندی نداشت. او خانه و دارایی خود را وقف کرد و در پایان عمر در خانه‌ی سالمندان زندگی می‌کرد.
دکتر آلنوش طریان در پانزدهم اسفندماه ۱۳۸۹، در سن نود سالگی به دلیل کهولت سن در تهران درگذشت.
بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/4wYDae
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. سالگرد درگذشت #آلنوش_طریان، نخستین زن #فیزیکدان ایران و مادر ِ ستاره‌شناسی ایران آلنوش طریان، هجدهم آبان‌ماه ۱۲۹۹ در خانواده‌ای #ارمنی، تحصیل‌کرده و اهل فرهنگ در تهران به دنیا آمد. پدرش آرتو طریان دانش‌آموخته‌ی نمایش و بازی‌گری از مسکو بود. مادر آلنوش،…