سالار صدیق همدانی، زندانی سیاسی با انتشار نامه‌ای به شرح مشکلات و شکنجه‌های اعمال شده به او و پدرش ابراهیم صدیق همدانی پرداخته است.
او و پدرش ابراهیم که به اتهام عضویت در سازمان مجاهدین خلق سومین سال زندان خود را می‌گذرانند، از زندان ارومیه به ترتیب به زندان های کامیاران و مریوان منتقل شده‌اند، هم اکنون در کنار زندانیان جرائم عمومی نگهداری میشوند و در مواردی توسط زندانیان تهدید و مورد حمله قرار گرفته‌اند.
سالار صدیق در بخشی از این نامه نوشته: «در زندان با تحریک مسولان زندان و نیروهای سازمان اطلاعات، توسط زندانیان جرائم خشن تهدید و در بعضی موارد با چاقو به ما حمله شد. پس از مدتی من به وزارت اطلاعات منتقل شدم و تحت شدیدترین شکنجه های روانی قرار گرفتم. »
او در بخش دیگری از این نامه نوشت:
«علیرغم ابتلای پدرم به بیماری دیابت، وی از رسیدگی پزشکی در زندان ارومیه محروم بود. این در حالی است که پزشک متخصص طی نامه‌ای خطاب به زندان نوشته بود که پدرم باید تحت نظر پزشکان متخصص در بیمارستان خارج از زندان بستری شود. اما مسئولان زندان از اعزام وی به بیمارستان امتناع کردند و حتی داروهای مورد نیاز وی نیز در دسترسش قرار نمی‌گیرد.»
این زندانی سیاسی در انتهای این نامه نوشت:
«چرا ما در زندان ارومیه، به بند زندانیان سیاسی منتقل نشدیم؟ آیا این حق زندانیان سیاسی است که در کنار زندانیان مرتبط با مواد مخدر و یا زندانیان جرائم عمومی نگهداری شوند؟
ما پشت میله های زندان هستیم و دستانمان بسته است. میخواهیم دنیا بداند چه شکنجه‌هایی تحمل کرده‌ایم.
از سازمان‌های حقوق بشری میخواهیم که صدای ما باشند تا شاید این جنایت‌ها متوقف شود.»
سالار و ابراهیم صدیق همدانی هر یک به ۱۶ سال زندان محکوم شده‌اند و حقوق آن‌ها از جمله اصل تفکیک جرایم و حق درمان و حق استفاده از مرخصی، در مورد آن‌ها رعایت نمی‌شود و انواع شکنجه‌های جسمی و روحی را متحمل شده‌اند.
لینک تصویر
#یاری_حقوقی_توانا #سالار_صدیق_همدانی #ابراهیم_صدیق_همدانی #حقوق_زندانی #شکنجه
@Tavaana_TavaanaTech
او و پدرش ابراهیم که به اتهام عضویت در سازمان مجاهدین خلق سومین سال زندان خود را می‌گذرانند، از زندان ارومیه به ترتیب به زندان های کامیاران و مریوان منتقل شده‌اند، هم اکنون در کنار زندانیان جرائم عمومی نگهداری میشوند و در مواردی توسط زندانیان تهدید و مورد حمله قرار گرفته‌اند.
سالار صدیق در بخشی از این نامه نوشته: «در زندان با تحریک مسولان زندان و نیروهای سازمان اطلاعات، توسط زندانیان جرائم خشن تهدید و در بعضی موارد با چاقو به ما حمله شد. پس از مدتی من به وزارت اطلاعات منتقل شدم و تحت شدیدترین شکنجه های روانی قرار گرفتم. »
او در بخش دیگری از این نامه نوشت:
«علیرغم ابتلای پدرم به بیماری دیابت، وی از رسیدگی پزشکی در زندان ارومیه محروم بود. این در حالی است که پزشک متخصص طی نامه‌ای خطاب به زندان نوشته بود که پدرم باید تحت نظر پزشکان متخصص در بیمارستان خارج از زندان بستری شود. اما مسئولان زندان از اعزام وی به بیمارستان امتناع کردند و حتی داروهای مورد نیاز وی نیز در دسترسش قرار نمی‌گیرد.»
این زندانی سیاسی در انتهای این نامه نوشت:
«چرا ما در زندان ارومیه، به بند زندانیان سیاسی منتقل نشدیم؟ آیا این حق زندانیان سیاسی است که در کنار زندانیان مرتبط با مواد مخدر و یا زندانیان جرائم عمومی نگهداری شوند؟
ما پشت میله های زندان هستیم و دستانمان بسته است. میخواهیم دنیا بداند چه شکنجه‌هایی تحمل کرده‌ایم.
از سازمان‌های حقوق بشری میخواهیم که صدای ما باشند تا شاید این جنایت‌ها متوقف شود.»
سالار و ابراهیم صدیق همدانی هر یک به ۱۶ سال زندان محکوم شده‌اند و حقوق آن‌ها از جمله اصل تفکیک جرایم و حق درمان و حق استفاده از مرخصی، در مورد آن‌ها رعایت نمی‌شود و انواع شکنجه‌های جسمی و روحی را متحمل شده‌اند.
لینک تصویر
#یاری_حقوقی_توانا #سالار_صدیق_همدانی #ابراهیم_صدیق_همدانی #حقوق_زندانی #شکنجه
@Tavaana_TavaanaTech